All Chapters of พลิกชะตารัก มรดกเซียน: Chapter 71 - Chapter 80

คุณฉินครับ ผมขอบอกคุณตามตรงนะครับ หยกเขียวจักรพรรดิสองชิ้นนี้ของคุณมีสีเขียวบริสุทธิ์และโปร่งใส ไม่สามารถตีเป็นมูลค่าได้ ของชนิดนี้ยังไม่เคยตีค่าในตลาด ผมไม่สามารถประมาณราคาตลาดที่เฉพาะเจาะจงให้คุณได้”“แต่ถ้าคุณอยากขายล่ะก็ ร้านของพวกเราก็พร้อมที่จะให้ 800 ล้านบาท!”จ้าวไคพูดด้วยความตื่นเต้นหยกคุณภาพสูงอย่างหยกเขียวจักรพรรดินั้นหาได้ยากหากที่ร้านสามารถซื้อไว้ได้ ต่อจากนี้สามารถใช้เป็นสมบัติของร้านค้าได้!ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวก็คือ หยกเขียวจักรพรรดิชิ้นนี้ไม่ใหญ่มากนัก อีกทั้งยังโดนฉินหมิงตัดออกเป็นสองส่วน มิฉะนั้นคงทำเงินได้มากกว่านี้!“เอ่อ…”ฉินหมิงอ้าปากค้าง เขาคิดไม่ถึงมาก่อนว่าหยกสองชิ้นนี้จะเปลี่ยนได้ขนาดนี้ มันกลายเป็นหยกเขียวจักรพรรดิที่หายากและล้ำค่ามาก!ฉินหมิงยังไม่ทันจะได้ตอบ ทันใดนั้นก็มีเสียงทุ้มลึกดังมาจากด้านหลัง“ฉันให้พันล้าน!”หลังจากสิ้นคำพูด ก็เป็นชายชราคนหนึ่งอายุมากกว่าเจ็ดสิบปี เขาเดินเข้ามาจากด้านนอกพร้อมกับบอดี้การ์ดหลายคนที่สวมชุดสูทผูกเนคไทชายชราเต็มไปด้วยพลัง เดินสง่างามดั่งพญาราชสีห์และมีรัศมีที่สงบและน่าเกรงขาม เห็นได้ชัดเจนว่าเขาเป็นผู

ฉินหมิงโบกมือซ้ำแล้วซ้ำเล่าและปฏิเสธความเมตตาของนายท่านซู“ได้อย่างไรกัน!”“ของหายากอย่างหยกเขียวจักรพรรดิทำเป็นกำไลมอบให้กับผู้หญิง รับรองว่าถูกใจที่สุด…”นายท่านซูยิ้มอย่างมีเลศนัยและมองฉินหมิงด้วยสายตา "ฉันเข้าใจนาย"เขานั้นมีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงคิดว่าความตั้งใจเดิมของฉินหมิงคือการแกะสลักเป็นเครื่องประดับและมอบให้กับแฟนสาวหรือผู้หญิงที่ชอบ แต่เขาไม่เคยคิดว่าฉินหมิงจะมีจุดประสงค์อื่นฉินหมิงยังคงปฏิเสธ แต่ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็สั่นไหว ก่อนเกาหัวด้วยความเขินอาย “คุณท่านครับ ถ้าได้จริง ๆ ล่ะก็ ผมอยากได้สร้อยคอสักเส้นหนึ่ง…”“ได้สิ ไม่มีปัญหา!”นายท่านซูหัวเราะหยกเขียวจักรพรรดิทั้งสองชิ้นนี้แกะสลักเป็นกำไลหยกสองอันและต้องขุดส่วนที่กลวงตรงกลางออกนั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับทำสร้อยคอ 2 เส้น ต่างหูหยกสัก 2-3 คู่ อะไรทำนองนั้นแต่ฉินหมิงแค่อยากได้สร้อยคอ 1 เส้น คำขอร้องไม่มากมายเท่าไรนักหลังจากนั้นนายท่านซูก็โอนเงินพันล้านไปยังบัญชีธนาคารของฉินหมิงทันที หลักจากนั้นก็ได้แลกเบอร์ฉินหมิงไว้ จะได้สะดวกส่งสร้อยคอให้ฉินหมิงในภายหลังหลังจากที่นายท่านซูจากไป สถานการณ์ก็ได้

“ฉันจะตัดเอง!”ซุนกวนฉงถึงกับกัดฟันกรอด เขาเรียนรู้จากฉินหมิงก่อนหน้านี้ เขารีบสาวเท้าเดินเข้าไปปริมาณหินหยกดิบที่เหลือนี้สามารถนำไปใช้ตัดได้อีก 2-3 ครั้ง แต่เขาหมดความอดทนและวางเครื่องไปที่ส่วนตรงกลางแล้วใช้มีดตัดมันลงไปจากนั้นแสงสีเขียวก็ปรากฏขึ้น!“ออกมาแล้ว มีหยกออกมาแล้ว!”“พระเจ้า นี่คงเป็นหยกเขียวจักรพรรดิสิท่า!”“เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าพ่อหนุ่มคนนั้นพูดว่าไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ หรือว่าเขาจะดูผิด?”…ทุกคนตกใจมากจนอ้าปากค้าง ใครต่างก็คิดไม่ถึงว่าจะยังมีหยกเขียวจักรพรรดิอีกชิ้น!“ที่รัก ออกมาแล้วค่ะ มีหยกเขียวจักรพรรดิออกมาแล้วค่ะ!”“หยกที่เราได้ยังมีขนาดใหญ่อีกด้วย พวกเรารวยกันเละแน่!”หม่าลู่ดีใจจนทนไม่ไหวรีบเข้าไปกอดคอของซุนกวนฉง และหอมเขาหลายครั้ง“ฮ่าฮ่าฮ่า…”“นี่ฉินหมิง เมื่อกี้นายเพิ่งบอกไปไม่ใช่เหรอว่าหยกดิบก้อนนี้ไม่มีอะไรแน่ ๆ!”“นายดูให้ดีซะก่อน ว่ามันคืออะไร!”ซุนกวนฉงหัวเราะใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความภูมิใจ ดูเหมือนจะภูมิใจเป็นอย่างมาก!ฉินหมิงตกตะลึงยกใหญ่ เมื่อกี้เขาแค่อยากจะเอาคืนซุนกวนฉงก็เท่านั้น เขาไม่ได้ใช้พลังสัมผัสแต่อย่างใดเพราะถ้าทำอย่างคงเปลืองพลั

ข้อกำหนดของหินหยกธรรมดาพวกนี้ไม่ได้เข้มงวดเท่ากับตาด้านหน้าชิ้นนั้น ขอแค่เป็นหยกเนื้อถั่วเขียวที่มีมูลค่าหลายหมื่นก็เพียงพอแล้วอย่างไรก็ตาม ตอนนี้ฉินหมิงเองก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินแต่อย่างใด สุดท้ายแล้วเขาก็ได้ใช้เงินไปแปดสิบล้านบาทเพื่อซื้อหยกเนื้อน้ำแข็งจำนวนสิบแปดชิ้น หลังจากนั้นเขาก็ได้จากไปพร้อมกับห่อหยกพวกนั้น...หลังจากออกจากร้านเครื่องหยกไปแล้วฉินหมิงก็เดินไปยังที่ที่เขาได้จอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้เพิ่งจะเดินไปได้ไม่ไกลเท่าไรนัก จู่ ๆ เขาก็ได้พบเข้ากับซุนกวนฉงและหม่าลู่ที่นำบอดี้การ์ดมาด้วยถึงสองคน ล้อมรอบเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเย็นชา“ฉินหมิง ในที่สุดนายก็ออกมาได้สักทีนะ ฉันรอนายมานานแล้ว! ”ซุนกวนฉงมีสีหน้าดุร้าย มุมปากของเขานั้นปรากฎรอยยิ้มที่ดูไม่เป็นมิตรเท่าไรนัก“ซุนกวนฉง นายจะคิดจะทำอะไร?”ใบหน้าของฉินหมิงซีดลง ความรู้สึกที่ไม่ดีต่าง ๆ เริ่มก่อตัวขึ้นภายในใจของเขา“นายคิดว่ายังไงล่ะ? ”“บัญชีนั้นที่อำเภอคราวที่แล้ว ไหนยังจะเรื่องร้านเครื่องหยกเมื่อครู่ ทั้งแค้นใหม่และแค้นเก่าของพวกเราสองคน ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ต้องชำระกันได้แล้ว! ”ซุนกวนฉงยิ้มอย่างเย

“หม่าลู่ ผมแต่งงานเข้าไปตระกูลหม่าของพวกคุณมาสามปี ถึงไม่มีความดีความชอบแต่ก็อดทนต่อความยากลำบาก แต่คุณกลับทำกับผมขนาดนี้ มโนธรรมของคุณถูกหมากินไปจนหมดแล้วเหรอไง! ”“ตบนี่เป็นสิ่งที่คุณติดค้างผมไว้ ตอนนี้ผมคืนให้คุณแล้ว! ”“นับจากนี้เป็นต้นไป เราสองคนตัดขาดกัน! ”ดวงตาทั้งสองข้างของฉินหมิงเยือกเย็น ภายในแววตานอกจากจะมีแต่ความโกรธแล้ว ก็ยังมีความเฉยชามากยิ่งขึ้นอีกในขณะนี้เขาได้ขีดเส้นแบ่งเขตกับหม่าลู่ในใจอย่างสมบูรณ์ ต่อจากนี้เขาสองคนจะกลายเป็นเพียงคนแปลกหน้าและจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกต่อไป!“นาย…”หม่าลู่ตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอใช้มือปิดแก้มอันแสนเจ็บปวดของเธอ และมองฉินหมิงด้วยใบหน้าที่ไม่อยากที่จะเชื่อครั้งหนึ่งฉินหมิงถูกทุบตีและถูกต่อว่าในตระกูลหม่าของเธอ ชีวิตของเขาก็ไม่ได้ต่างกับกับสุนัขตัวหนึ่งทว่าตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่า ความอดทนของฉินหมิงมันไม่ใช่ความขี้ขลาด เมื่อใดที่ฉินหมิงโกรธขึ้นมา เขาสามารถที่จะเหยียบย่ำทั้งเธอและซุนกวนฉงไว้ใต้เท้าของเขาได้ทั้งสองคน!“หม่าลู่ เห็นแก่คุณปู่ของคุณที่ปฏิบัติต่อผมเหมือนกับสมาชิกในครอบครัวมาตลอดสามปี วันนี้ผมจะปล่อยคุณไป! ”“จากนี้