All Chapters of บ่วงรักนักโทษสาว: Chapter 401 - Chapter 410

424 Chapters

บทที่ 401

คืนนั้นหลิงอี้หรานคิดว่าตัวเองคงนอนไม่หลับเมื่อมีอี้จิ่นหลีนอนอยู่ข้างกาย แต่ที่จริงเมื่อหลับตาลงเธอก็หลับสนิททันทีเหมือนกับว่าการที่มีเขาอยู่ข้าง ๆ ทำให้ใจเธอสงบเมื่อตื่นขึ้นมาเช้ารุ่งขึ้น หลิงอี้หรานก็เห็นอี้จิ่นหลีใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กำลังติดกระดุมแขนเสื้อและเดินเข้ามาหาเธอ “ตื่นได้แล้ว”“ค่ะ” เธอพูดพร้อมเขินเล็กน้อย เธอยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลยตอนนี้ และผมเธอก็ยุ่งเหยิง“เมื่อคืนหลับดีไหม?” เมื่อคืนฉันหลับดีมาก” เขาพูดแล้วก้มตัวลงมาเอามือเท้าเตียงไว้ ดวงตาดำขลับจ้องตรงมาที่เธอสายตาของทั้งสองเกือบอยู่ในระดับเดียวกันและหลิงอี้หรานก็ทำอะไรไม่ถูก เธอเอนถอยหลังไปไม่รู้ตัวพยายามจะเว้นระยะห่าง แต่มือของเขาที่ดันหลังเธอไว้ก็ออกแรงกดเล็กน้อยทำให้ระยะห่างระหว่างทั้งสองขยับใกล้ขึ้น“พี่สาว เมื่อคืนหลับไม่ดีเหรอ?” เขาเลิกคิ้วถาม“ก็… ไม่แย่….” เธอพูดตะกุกตะกัก“ดีมาก” เขาพูดและจูบแก้มเธออย่างเป็นธรรมชาติ “ไปล้างหน้าล้างตาแล้วเราลงไปกินข้าวข้างล่างกันเถอะ”“อื้ม” เธอพูดพร้อมหน้าแดงหลังจากเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า หลิงอี้หรานก็เดินลงไปข้างล่างและเห็นอี้จิ่นหลีนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว แต
Read more

บทที่ 402

ตอนนี้มีชายอื่นต้องการให้เธอผูกเนกไทให้ แล้วระหว่างเธอกับเขาจะยาวนานสักแค่ไหน?หลิงอี้หรานยังไม่รู้ว่า ถึงตอนนี้พวกเขาจะมีใจให้กัน และแม้ว่าเขาจะไม่สนใจเรื่องที่เธอมีลูกไม่ได้ เธอก็ยังไม่กล้าคิดถึงเรื่องอนาคตตั้งแต่แรกเริ่ม ช่องว่างระหว่างพวกเขาก็ใหญ่มาก แม้ว่าตอนนี้จะคบกันแต่ระหว่างพวกเขาจะมีอนาคตด้วยกันจริง ๆ เหรอ?“เป็นอะไรไป?” เสียงเขาดังขัดความคิดของเธอ“ไม่มีอะไร คุณ… ก้มลงหน่อย” เธอบอกเพราะว่าส่วนสูงที่ต่างกัน จึงทำให้ยากที่จะผูกเนกไทให้เขาได้ตรง ๆเขาก้มลงมาอย่างเชื่อฟัง ทำให้ใบหน้าของทั้งคู่ขยับเข้ามาใกล้กันเธอยกมือขึ้นขยับปกเสื้อเข้าขึ้นอย่างนุ่มนวล จากนั้นก็วางเนกไทรอบคอของเขาและเริ่มผูกให้“รู้ไหม? ตอนนี้ฉันเอาชีวิตวางไว้ในมือเธอ” จู่ ๆ อี้จิ่นหลีก็พูดเสียงเบาหลิงอี้หรานชะงักมือไปเล็กน้อย และดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอก็จ้องใบหน้าที่อยู่ใกล้เธอ“หากว่าตอนนี้เธออยากฆ่าฉัน ก็แค่รัดเนกไทให้แน่นๆ” เขายิ้มบาง ๆ ดูมีเสน่ห์และสูงส่ง “ดังนั้นในชีวิตนี้ผู้หญิงคนเดียวที่จะผูกเนกไทให้ฉันได้ก็คือเธอ พี่สาว ฉันก็จะไม่ให้ใครทำอีกแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว”เมื่อหลิงอี้หรานมา
Read more

บทที่ 403

เป็นอย่างที่คาดไว้ สิ่งที่อีกฝ่ายพูดต่อมายิ่งทำให้สิ่งเธอเดาไว้ไม่ผิด“เราก็ไม่อยากจะมีปัญหา ถ้าเธอคืนเงินค่าอาหารทั้ง 20 กล่องให้เรา แล้วก็ให้เงินปลอบขวัญมาอีก 50,000 บาทก็พอ เพราะพวกเราบางคนก็กินอาหารที่เธอส่งมาเข้าไปบ้างแล้ว ใครจะไปรู้ว่ากล่องอื่น ๆ จะมีแมลงอยู่ไหม?”เมื่อคนผู้นี้พูดจบ หลายคนรอบๆ ก็พากันยืนขึ้นและเข้ามาล้อมหลิงอี้หรานไว้ เห็นได้ชัดว่าพยายามจะสร้างบรรยากาศกดดันเธอหลิงอี้หรานมองไปรอบ ๆ ที่นี่เป็นบริเวณกึ่งเปิดโล่ง ทีมงานเช่าพื้นที่ร้านกาแฟเพื่อถ่ายทำ ดูเหมือนว่าจะมีกล้องวงจรปิดติดตั้งอยู่ทางด้านซ้ายของบริเวณที่พวกเขาอยู่ แต่วันนี้มีทีมงานมาถ่ายทำ ไม่รู้ว่าทางร้านจะเปิดกล้องวงจรปิดไว้หรือไม่?ไกลออกไปมีแฟน ๆ บางคนที่มีรั้วกั้นจับกลุ่มนั่งยอง ๆ กันอยู่ บางคนก็นั่งพัก บางคนก็ถือมือถือถ่ายมาเพราะหวังว่าจะได้เห็นดารา หากว่าดาราโผล่ออกมาพวกเขาจะได้ถ่ายรูปดาราคนโปรดไว้ได้“เอาอย่างนี้ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ฉันซึ่งเป็นคนส่งอาหารจะตัดสินใจได้ ขอฉันปรึกษากับเจ้าของร้านก่อน” หลิงอี้หรานบอกแล้วหยิบมือถือออกมาโทรหาจัวเชียนอวิ๋นแล้วบอกเธอถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อได้ยิน
Read more

บทที่ 404

เธอไม่ต้องการให้ร้านอาหารเล็ก ๆ ที่พี่จัวสามารถบริหารจัดการได้ต้องเสียหายเพราะคนพวกนี้หรืออาจจะบอกได้ว่า “การผดุงยุติธรรม” ในร่างของเธอเริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างไรตอนที่เธอมาเป็นทนาย เธอก็หวังว่าจะผดุงความยุติธรรมไม่ใช่เหรอ?เมื่อเธอพูดจบ สีหน้าของคนที่อยู่รอบตัวก็เปลี่ยนไป บางคนมองไปรอบ ๆ และเห็นได้ชัดว่าในแววตาส่อความกังวลแต่ตอนที่หลังอี้หรานกำลังจะจากไป คนหนึ่งก็คว้าแขนของหลิงอี้หรานไว้พยายามห้ามไม่ให้เธอไปชายคนนั้นดึงแรงมากจนหลิงอี้หรานทำโทรศัพท์หลุดมือร่วงลงพื้นมีบางคนเห็นหน้าจอโทรศัพท์ว่ามีการอัดเสียงอยู่และพูดออกมาด้วยสีหน้าบิดเบี้ยวน่าเกลียดทันที “พี่ใหญ่ ยัยนี่อัดเสียงไว้”“ให้ตาย นี่เธอกล้าทำแบบนี้เหรอ” คนหนึ่งตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราดและเงื้อมือเตรียมจะตีหลิงอี้หราน เขาลืมไปแล้วว่าตอนนี้อยู่ในที่โล่งและมีดารารวมถึงทีมงานและแฟน ๆ หลายคนอยู่ด้วยจู่ ๆ ก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้นจากรอบด้าน แต่หลิงอี้หรานก็หลับตาลงโดยไม่รู้ตัวและยกมือขึ้นเพื่อป้องกันมือที่จะฟาดลงมาของอีกฝ่ายแต่ตอนนี้เสียงฮือฮากรีดร้องรอบตัวของเธอเหมือนจะเปลี่ยนไป มันกลายเป็นเสียงหายใจเฮือกปนกะเสียงตก
Read more

บทที่ 405

”เกิดอะไรขึ้น?” กู้ลี่เฉินไม่ได้ถามคนอื่นแต่ว่าถามหลิงอี้หราน เหมือนว่าเขาจะเชื่อที่เธอพูดเท่านั้น“กล่องอาหารทั้งหมดที่ฉันนำมาส่งวันนี้ มีกล่องหนึ่งที่มีแมลงอยู่ พวกเขาบอกให้ฉันไม่คิดเงินค่าอาหาร แล้วก็ให้ร้านอาหารชดเชยอีก 50,000 บาท ฉันคิดว่าคงดีกว่าถ้าให้ตำรวจจัดการเรื่องนี้ แล้วพวกเขาก็เจอว่าฉันเอามือถืออัดเสียงไว้ ก็เลยขัดแย้งกัน” หลิงอี้หรานบอก“อัดเสียงไว้เหรอ?” กู้ลี่เฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย “ถ้าไม่รังเกียจขอผมฟังหน่อย”เมื่อคนพวกนั้นได้ยินว่ากู้ลี่เฉินอยากจะฟังเสียงที่อัดไว้ สีหน้าก็ยิ่งไม่น่ามอง หลังจากที่กู้ลี่เฉินฟังจนจบสีหน้าของเขาก็มืดมน และเขาก็เข้าใจว่าข้อขัดแย้งนี้เกิดจากมีบางคนในหมู่ทีมงานต้องการจะขู่กรรโชกทรัพย์ ซึ่งนำไปสู่ความขัดแย้งผู้กำกับ ผู้ช่วยผู้กำกับและผู้จัดการกองถ่ายที่อยู่กับกู้ลี่เฉินตอนนี้ต่างก็เข้าใจคร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น และสีหน้าพวกเขาก็ดูย่ำแย่หากว่าเรื่องนี้แพร่ออกไป คนที่ต้องอับอายก็คือทีมงานคนพวกนี้กลับไปจัดการทีหลังได้ แต่เรื่องสำคัญตอนนี้ก็คือ…“คุณผู้หญิง เป็นความผิดของทีมงานเราเองที่ไม่ดูแลคนที่มาช่วยงานชั่วคราวพวกนี้ ผมขอโทษคุณแทนทีมงา
Read more

บทที่ 406

เหล่าแฟนเก่าของเจ้าชายมาจากหลากหลายอาชีพ แน่นอนว่าชะตากรรมของแฟนสาวพวกนี้ก็มีตั้งแต่ดีไปถึงร้ายแต่ไม่ว่าอย่างไร ผู้หญิงมากมายก็ยังอยากเป็นแฟนของกู้ลี่เฉินชาวเน็ตบางคนถึงกับบอกว่า ถึงกู้ลี่เฉินจะเสียสถานะเจ้าชายไปในสักวัน พวกเธอก็พร้อมจะติดตามเขาอย่างเต็มใจ รับรองว่าพ่อแม่ของพวกเธอก็ต้องพลอยได้หน้าไปด้วยแน่แต่ตอนนี้เมื่อมองดูกู้ลี่เฉินที่กำลังนั่งย่อลงพยายามจะผูกเชือกรองเท้าให้ผู้หญิง รอบข้างก็ไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากเสียงสูดหายใจอย่างตระหนก ทุกคนต่างก็พากันตะลึง จนเชือกรองเท้าผูกเสร็จเรียบร้อยแล้ว กู้ลี่เฉินถึงได้ปล่อยมืออย่างอิดออดและลุกขึ้น“ขอบ… ขอบคุณค่ะ” หลิงอี้หรานพูดอย่างกระดากเล็กน้อย เธอก้มหัวให้และจากไปอย่างรวดเร็ว ในคาเฟ่ที่เป็นสถานที่ถ่ายทำนั้น หลิงลั่วอินก็กำลังมองผ่านกระจกของคาเฟ่ออกมาด้วยตาเบิกกว้าง เธอมองภาพตรงหน้าและเล็บมือที่ตกแต่งสวยงามก็กำจนจิกแน่นเข้าไปในเนื้อทำไม… หลิงอี้หรานถึงได้มาโผล่ต่อหน้าลี่เฉินอีกแล้ว? แล้วลี่เฉินก็ยังจะลงนั่งคุกเข่าต่อหน้าหลิงอี้หรานอีกนี่มัน… ดูเหมือนเขาศิโรราบแทบเท้าเธอความริษยาพลุ่งพล่านในอกของหลิงลั่วอินไม่หยุดหลี่เฉินจะรู
Read more

บทที่ 407

”เปล่าค่ะ ฉันแค่บังเอิญเจอบางคน… คนที่ฉันรู้จักในกองถ่าย แล้วคนนั้นเขาก็จัดการให้” หลิงอี้หรานลังเลที่จะบอก“เขาเป็นเพื่อนเธอ แบบนี้เธอก็ต้องขอบคุณเขา ให้ฉันซื้อของขวัญมาแล้วเธอช่วยเอาไปให้เพื่อนหน่อยดีไหม?” จัวเชียนอวิ๋นพูดอย่างกระตือรือร้น“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ” หลิงอี้หรานบอก และรีบเปลี่ยนเรื่องและถามเกี่ยวกับการผ่าตัดใส่เครื่องช่วยฟังของเสี่ยวเหยียน“อีกสองวันน่ะ พอผลการตรวจร่างกายของเสี่ยวเหยียนจากโรงพยาบาลออกมาแล้ว ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็ผ่าตัดได้เลย” เมื่อจัวเชียนอวิ๋นพูดเรืองนี้ เธอก็ไม่อาจปกปิดสีหน้ายินดีได้ “โรงพยาบาลยังบอกว่าเพราะเคสนี้อาการยาก เราก็สามารถยื่นขอส่วนลดบางส่วนได้”“ดีเลยค่ะ” หลิงอี้หรานบอก เธอรู้ว่าอี้จิ่นหลีได้ไปจัดการเรื่องที่โรงพยาบาลมา หลิงอี้หรานเองก็มีความสุขเมื่อคิดว่าเสี่ยวเหยียนจะสามารถได้ยินเสียงได้ในอีกไม่นานเรื่องของการส่งอาหารเมื่อบ่ายก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้น และก็จบไปแล้วแต่หลิงอี้หรานไม่คิดว่าตอนเย็นนั้น เมื่อเธอกลับมาที่ร้านหลังจากที่ไปส่งอาหาร จัวเชียนอวิ๋นจะดึงเธอเข้าไปถามว่า “กู้ลี่เฉินเป็นคนที่ช่วยร้านเราเรื่องที่โดนขู่กรรโชกวันนี้ใช่ไหม?”
Read more

บทที่ 408

แต่จะมีใคร… ทำอย่างนี้ได้? คนแรกที่หลิงอี้หรานคิดถึงก็คือกู้ลี่เฉินเพราะอย่างไรกู้ลี่เฉินก็มีเหตุผลมากที่สุดในการลบวิดีโอเหล่านี้ เพราะหากว่าต้องการลบเนื้อหาทั้งหมดออกไปเร็วแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าใครจะทำก็ทำได้ในอีกด้านหนึ่ง อี้จิ่นหลีนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เขามองวิดีโอที่เล่นอยู่บนหน้าจอ สายตามืดครึ้มถ้าหลิงอี้หรานได้เห็นวิดีโอนี้ เธอต้องโวยวายแน่ นี่คือวิดีโอที่จัวเชียนอวิ๋นพูดถึง แต่ว่ามันถูกลบทิ้งจากออนไลน์ไปแล้วอี้จิ่นหลีดูวิดีโออย่างเงียบ ๆ เมื่อเขาเห็นกู้ลี่เฉินย่อตัวลงเพื่อผูกเชือกรองเท้าให้หลิงอี้หราน ดวงตาของเขาก็ยิ่งมืดครึ้มและนิ้วมือที่วางบนโต๊ะก็เกร็งแน่นโดยไม่รู้ตัวเขาและกู้ลี่เฉินรู้จักกันมานานมาก ตั้งแต่ที่เขากลับมาที่ตระกูลอี้เพื่อเคารพบรรพชน เขาก็เลยได้รู้จักติดต่อกับกู้ลี่เฉินความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลกู้กับตระกูลอี้นั้นดีมาตลอด ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเขาทั้งสองคนจึงดีไปด้วยอย่างไรในแวดวงของพวกเขา ถ้าไม่มีความขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ การมีเพื่อนเพิ่มสักคนก็ย่อมดีกว่ามีศัตรูเพิ่มแม้ว่าเพื่อนอาจจะไม่ได้จริงใจนัก แต่งนอกฉากหน้าพวกเขาก็เป็นเพื่อนกันดังนั้นเ
Read more

บทที่ 409

“แล้าถ้าเธอไม่ใช่แฟนฉันล่ะ? ถ้างั้นเธอจะชอบกู้ลี่เฉินไหม?” อี้จิ่นหลีดูเหมือนจะมุ่งมั่นต้องการคำตอบให้ได้นี่… แล้วเขาจะรู้ได้อย่างไรกัน แต่ว่าตอนนี้เจ้านายถาม เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจะตอบอย่างเหมาะสม “ผมคิดว่าคุณหลิง… เป็นคนค่อนข้างจริงจังกับความรู้สึก เธอคงไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆ หากว่าชอบใครไปแล้ว”“จริงเหรอ? แต่เธอก็เคยเป็นแฟนของเซียวจื่อฉีนะ” อี้จิ่นหลีถามเสียงเย็นเกาฉงหมิงอยากจะร้องไห้แต่รู้สึกว่าตนเองช่างเป็นเลขาแสนอาภัพ “คุณหลิงและเซียวจื่อฉีเป็นเรื่องในอดีตแล้ว เพราะว่าคุณหลิงโดนเซียวจื่อฉีหักหลังแบบนั้น เป็นธรรมดาที่เธอต้องไม่มีเยื่อใยให้เขาแล้วครับ”“หักหลังเหรอ?” อี้จิ่นหลีเลิกคิ้วเล็กน้อย“ครับ ตอนที่เซียวจื่อฉีเลิกกับคุณหลิง ก็เป็นตอนที่เธอต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด แบบนั้นไม่เรียกหักหลังเหรอครับ?” เกาฉงหมิงบอก “ด้วยนิสัยของคุณหลิงแล้ว เธอจะไม่มีวันให้อภัยคนที่หักหลังเธอแน่”เมื่ออี้จิ่นหลีได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเขากลับมืดครึ้มและริมฝีปากบางก็เม้มจนเป็นเส้นตรง หากว่าสิ่งที่เซียวจื่อฉีทำกับอี้หรานถือว่าเป็นการหักหลัง แล้วสิ่งที่เขาทำกับเธอล่ะ?มีบางอย่างกดทับในใจของ
Read more

บทที่ 410

“ทำไมไม่เปิดไฟคะ?” เธอถามอย่างแปลกใจ“ฉันคิดถึงเธอ” เขาตอบจู่ ๆ ใบหน้าเธอก็แดงก่ำ และหัวใจเธอก็เต้นรัวกระหน่ำ ตอนนี้เองหลิงอี้หรานดีใจที่ตอนนี้อยู่ในที่มืดเขาจะได้ไม่เห็นว่าเธอหน้าแดง“แล้วเธอล่ะ วันนี้คิดถึงฉันไหม?” เสียงของเขายังดังอยู่ข้างหูเธอ และลมหายใจก็เป่ารดที่ต้นคอเธอรู้สึกเพียงว่าความสนใจของเธอตอนนี้ไปเพ่งอยู่ที่คอ หลังจากที่รู้สึกได้ถึงลมหายใจเขา เธอก็รู้สึกถึงริมฝีปากที่ใกล้หู ดูเหมือนว่าจะใกล้มากเกินไป ริมฝีปากของเขานั้นเกือบจูบใบหูเธอแล้วตอนที่เธอกำลังเหม่ออยู่นั้น จู่ ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่หูนิดหน่อย เธอตะลึงไปและก็ได้สติ จากนั้นใบหน้าเธอก็แดงก่ำ เขากำลัง… กัดหูเธอ“เธอคิดไหม?” เสียงทุ้มต่ำของเขาถามอีกครั้ง“ฉันคิดว่า…” เธอตอบ “เอ่อ… ปล่อยฉันก่อน ให้วางของก่อน”เธอหายใจไม่ทั่วท้อง และรู้สึกเหมือนบรรยากาศมันคลุมเครือเกินไป มากเสียจนเธอแทบหายใจไม่ออกแต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอจากอ้อมกอด แต่เขากลับถามเธอต่อ “แล้วเธอรักฉันเหมือนกันไหม?”เธออึ้งตะลึงไป รัก… ความรู้สึกนี้ลึกซึ้งไป และนี่เธอต้องพูดว่า “รัก” กับเขาแล้วเหรอ?“ฉัน… ชอบคุณ” หลิงอี้หรานสูดหายใจเข้าลึกและพูดต
Read more
PREV
1
...
383940414243
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status