All Chapters of บ่วงรักนักโทษสาว: Chapter 381 - Chapter 390

“จากที่เราตรวจสอบ หลังจากที่พ่อของคุณหลิงนำโกศของแม่คุณหลิงออกมาแล้ว ก็มาจ่ายค่าเช่าที่นี่สามเดือน และหลังจากการมาเยี่ยมเยียนในช่วงสั้น ๆ แค่ในวันแรก เขาก็ไม่มาที่นี่อีกเลย” เกาฉงหมิงเอ่ย “ในขณะเดียวกัน พ่อของคุณหลิงก็ไม่มีการติดต่ออะไรกับทางสุสาน หรือดำเนินการอะไรเพื่อซื้อสุสานเลยครับ”หลิงอี้หรานยังคงก้มหัวลง สายตามองโกศที่อยู่ในมือพ่อ… เขาไม่เคยคิดจะที่จะย้ายหลุมศพแม่ตั้งแต่แรกแล้วจริง ๆ สิ่งเดียวที่เขาจะทำคือใช้สิ่งนี้เพื่อแบล็กเมล์เธอแค่นั้นเผลอ ๆ ถ้าเขาได้ผลประโยชน์จากเธอไปมากพอแล้ว พ่อเธอก็คงจะโยนโกศคืนให้เธอแบบนี้ก็จะทำให้พ่อประหยัดเงินที่ต้องเอาไปซื้อสุสานได้ด้วย!ถ้าแม่ได้รู้ว่า ชายที่เคยรักทำตัวกับเธอแบบนี้หลังจากเสียชีวิตไป ไม่รู้เลยว่าแม่เธอจะรู้สึกอย่างไรแม้แต่คนที่ตายแล้ว… ก็ยังจะหาประโยชน์จากเขาอีก!ในตอนนี้หลิงอี้หรานรู้สึกแค่ว่าเรื่องนี้ช่างน่าขันและน่ารังเกียจจมูกเธอตอนนี้แสบเล็กน้อย แต่ในครั้งนี้น้ำตากลับไม่ไหลอีกต่อไปแล้ว อาจเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้ร้องไห้มามากพอแล้ว จนกระทั่งในตอนนี้ก็ไม่เหลือน้ำตาสักหยดให้ไหลแล้วจริง ๆ“ขอบคุณนะ” หลิงอี้หรานเงยหน้าขึ

เส้นผมสีดำขลับ ผิวขาวราวกับพื้นผิวของดวงจันทร์ ลำคอแสนสง่า จากมุมที่เธอเห็นในตอนนี้สามารถมองเห็นรูปร่างของใบหูข้างหนึ่งและใบหน้าด้านข้างของเขาได้อย่างชัดเจน ราวกับว่าเธอไม่สามารถละสายตาไปจากร่างสูงได้เลย ถึงขั้นรู้สึกว่าแม้แต่หูของเขาก็ยังดูสวยกว่าคนทั่วไปและเมื่อเขาลุกขึ้นและหันกลับมาหาเธอ เธอก็รู้สึกราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกระแทกใจเธอเข้าอย่างจังดวงตาคู่นี้ของเขาภายใต้แสงจันทร์นั้นดูราวกับต้นไม้ที่เต็มไปด้วยกลีบดอกท้อที่บานสะพรั่งเต็มต้นและบางส่วนได้ร่วงหล่นลงไปในทะเลสาบจนเกิดระลอกคลื่นสีเงินแผ่วเบา และริมฝีปากของเขาที่กำลังอ้าปากพูดก็เหมือนกับเปียโนที่กำลังเล่นไปเรื่อย ๆ จนสัมผัสใจผู้คนที่ได้ยินในตอนนี้ราวกับว่าโลกทั้งใบนั้นช่างแสนว่างเปล่า ดูเหมือนว่าจะมีแค่เพียงเขาในสายตาของเธอแค่คนเดียวเท่านั้นจากนั้นเธอก็เห็นว่าระยะห่างระหว่างใบหน้าของเธอและเขาก็เริ่มใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าของเขานั้นช่างงดงามไร้ที่ติ ราวกับเป็นผลงานชิ้นเอกแสนพิถีพิถันที่สร้างออกมาด้วยมือของพระเจ้า“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?” ในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงเขาเธอสะดุ้งก่อนจะได้สติคืนกลับมาทันที เธอเพิ่งรู้ตัว

ตั้งแต่แรกเริ่ม สิ่งที่เขาต้องการคือความเต็มใจของเธอแต่เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงตอนนี้ ความต้องการของเขามันก็เพิ่มมากขึ้นเขาอยากให้เธอชอบเขามากขึ้นเรื่อย ๆ อยากให้เธอเลิกชอบผู้ชายคนอื่นนอกจากเขาแค่คนเดียวเขายอมรับไม่ได้เลยถ้าในอนาคตจะมีผู้ชายคนอื่นนอกจากเขาเข้ามาเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ ทุกครั้งที่นึกถึงความเป็นไปได้ตรงนี้ ในใจของเขาจะรู้สึกหึงหวงขึ้นมาทันทีหึง… เพราะเธอ เขาจึงได้เข้าใจว่าความรู้สึกหึงหวงนี้มันเป็นอย่างไรหลิงอี้หรานเงยหน้าขึ้นมองอี้จิ่นหลีอย่างตั้งใจ มือของเขาที่แนบแก้มเธออยู่นั้นอุ่นมาก และช่วงเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ด้วยกันกับเขานี้ กลับฉายภาพในความทรงจำของเธออย่างไม่ขาดสายแม้ว่า… เธอจะยังมีความรู้สึกกลัวเขาอยู่บ้างในใจ บางทีอาจจะเป็นอย่างที่เขาได้พูดไว้ตอนอยู่ในรถก็ได้ว่าเธอชอบเขา แต่ชอบเขาในตอนที่เขายังเป็นอาจินอยู่“คุณอยากให้ฉันชอบคุณจริง ๆ เหรอ?” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“ใช่” เขาตอบอย่างไม่ลังเล“แล้วคุณล่ะ รู้สึกยังไงกับฉัน? เป็นเพราะรู้สึกว่าฉันยังใหม่อยู่หรือเปล่า? เพราะงั้น… จึงเป็นหมากที่ไม่เลวเลยในเกมนี้?” เธอรวบรวมความกล้าถามสิ่งที่อยู่ลึกลงไ

“ดูแล้ววันนั้นผมจำคนไม่ผิดจริง ๆ ด้วย ว่าแล้วว่าต้องเป็นคุณ” กู้ลี่เฉินมองจัวเชียนอวิ๋นด้วยสีหน้าเรียบเฉย “คุณมาขอร้องเพราะไม่อยากให้ผมบอกเย่เหวินหมิงเรื่องที่ผมเจอคุณสินะ?”เมื่อได้ยินคำว่า ‘เย่เหวินหมิง’ จัวเชียนอวิ๋นก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว เธอไม่ได้ยินคนอื่นพูดถึงชื่อนี้มานานมากแล้วชื่อที่ทำให้เธอรู้สึกทั้งรักและเกลียดมาโดยตลอดแต่ว่าตอนนี้เธอแค่อยากจะอยู่ให้ห่างจากชื่อนี้และมีชีวิตที่สงบสุขเพียงเท่านั้น“ใช่ค่ะ” จัวเชียนอวิ๋นกัดฟันก่อนจะเอ่ย “ฉันรู้ว่าฉันไม่มีต้นทุนมากพอที่จะคุยกับคุณ ฉันแค่หวังว่าคุณจะเห็นใจและทำเหมือนว่าไม่เคยเจอฉันมาก่อน!”น้ำเสียงของเธอในตอนนี้ดูต่ำต้อยมาก ในเวลานี้ ต่อให้กู้ลี่เฉินให้เธอคุกเข่าลงเธอก็จะทำตามโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย“คุณน่าจะรู้ใช่ไหมว่าไม่กี่ปีมานี้เขาส่งคนตามหาตัวคุณอยู่” กู้ลี่เฉินเอ่ยจัวเชียนอวิ๋นเม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไร ชายคนนั้นตามหาตัวเธอคงเป็นเพราะรู้สึกว่าเธอยังไม่ได้รับความทุกข์ทรมานมากพอ และเป็นเพราะเธอหลุดออกจากเส้นทางแห่งความน่าเวทนาที่เขามอบให้กับเธอแล้วเพราะเธอได้ ‘หายตัวไป’ อย่างกะทันหัน เขาจึงได้ตามหาตัวเธออยู่“คุณก

คำพูดเหล่านี้ทำให้หลิงกว๋อจื้อโกรธขึ้นมาทันที เมื่อเขาอยากจะถามเจ้าของบ้านอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายก็วางสายไปแล้วเรียบร้อย“เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับโกศหรือเปล่า?” ฟางซุ่ยเอ๋อที่อยู่ด้านข้างรีบเอ่ยถามสามีทันที“เจ้าของบ้านบอกว่ามีคนไปที่บ้านเช่าเมื่อคืนก่อนและเอาโกศไปแล้ว!” หลิงกว๋อจื้อเอ่ย“เอาไปแล้ว? แล้วเงิน 250 ล้านเราล่ะ? ถ้าไม่มีโกศ นังเด็กนั่นจะให้เงิน 250 ล้านเราได้ยังไง!” ฟางซุ่ยเอ๋อก็ร้อนใจเช่นกัน ทันใดนั้นเองเธอก็นึกถึงความเป็นไปได้บางอย่าง “จริงด้วย คงจะไม่ใช่นังเด็กนั่นหรอกนะที่เป็นคนเอาโกศไปน่ะ…”หลิงกว๋อจื้อขมวดคิ้ว ก่อนจะรีบหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดเบอร์โทรหาหลิงอี้หรานจากนั้นไม่นาน หลิงอี้หรานก็รับสาย “ว่าไงคะ?”“ฉันมาคิด ๆ ดูแล้วนะอี้หราน ยังไงพวกเราก็เป็นพ่อลูกกัน ยังไงสายสัมพันธ์ของพวกเราก็ตัดกันไม่ขาดอยู่แล้ว 250 ล้านที่บอกไปเมื่อวาน ถ้าแกเอามาให้ไม่ได้จริง ๆ งั้นก็จ่ายมาก่อนครึ่งหนึ่งก็ได้ ฉันจะบอกให้ว่าแม่แกถูกฝังอยู่ที่ไหน แกกำลังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับอี้จิ่นหลีอยู่ไม่ใช่เหรอ? ก็บอกเรื่องเงินพวกนี้กับเขาไปสิ น่าจะไม่มีปัญหานะ” หลิงกว๋อจื้อเอ่ย แม้ว่าตอนนี้จะไม