All Chapters of บ่วงรักนักโทษสาว: Chapter 91 - Chapter 100

อี้จิ่นหลีวางสายและพูดกับเกาฉงหมิงว่า "นายจัดการเรื่องการประชุมที่เหลือของวันนี้ และส่งบันทึกการประชุมให้ฉันในวันพรุ่งนี้ด้วย""แล้วคุณล่ะครับ นายน้อยอี้?"“อี้หรานตื่นขึ้นมากะทันหันและถามว่าฉันหายไปไหน ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้" อี้จิ่นหลีตอบ "ทิศทางของการประชุมกำหนดไว้แล้ว ที่เหลือเป็นเพียงรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น"พอพูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป ผู้บริหารระดับสูงสาขาต่างประเทศหลายคนที่นั่งอยู่ที่นั่นเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นทันทีที่พวกเขาเห็นเจ้านายของพวกเขาจากไปเกาฉงหมิงเปิดเสียงไมค์จากด้านเขา และต้องเผชิญกับการโจมตีของคำถาม“เลขาเกาเกิดอะไรขึ้น?”“ท่านประธานอี้ออกไปทำไม”“เมื่อกี้ใครโทรหาเขาเหรอ?”“โอ้ สีหน้าของประธานอี้ตอนคุยโทรศัพท์เมื่อกี้นี้ ผมว่าเขาต้องมีความรักแน่"พวกนวนิยายรักของต่างชาติมักจะเขียนเรื่องแบบนี้เสมอเกาฉงหมิงทำได้เพียงยิ้มกระอักกระอ่วนแล้วบอกว่า "เอาล่ะ มาประชุมกันต่อเถอะครับ" ความรักงั้นเหรอ? นายน้อยอี้กำลังมีความรักจริง ๆ เหรอ? ตอนนั้นเกาฉงหมิงรู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมา แต่หากว่านายน้อยอี้ตกหลุมรักหลิงอี้หรานในอนาคต ข่าวนี้อาจทำให้คนทั้งเมือ

ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เพื่อที่จะได้รับคำชมจากพ่อของเธอและทำให้แม่เลี้ยงของเธอไม่เกลียดเธอ เธอจึงพยายามอย่างหนักเพื่อเอาใจทุกคน แม้ว่าเธอจะได้รับรางวัลเกียรตินิยมมากมาย แต่เธอก็ใช้ชีวิตอย่างเหน็ดเหนื่อยเซียวจื่อฉีสอนให้เธอรู้ว่าการพึ่งพาคนอื่นเป็นเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้แต่... จินเคยบอกว่า เขาต้องการเป็นกำลังให้เธอ เมื่อเธอนึกถึงจินรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลิงอี้หราน บางทีสิ่งที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นกับเธอหลังจากที่เธอได้รับการปล่อยตัวจากคุกก็คือ การได้พบกับจินขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอก็เลื่อนดูหน้าเว็บไปเรื่อย ๆ จู่ ๆ ก็มีผู้ใช้รายหนึ่งโพสต์ว่าเห็นอี้จิ่นหลีที่หน้าโรงแรมซึ่งจัดพิธีหมั้น แต่อี้จิ่นหลีถูกล้อมรอบไปด้วยบอดี้การ์ดทำให้ไม่มีใครถ่ายรูปเขาได้ แม้แต่ผู้สื่อข่าวก็ไม่สามารถถ่ายภาพได้ หากว่ามีใครที่ถ่ายไปได้ก็จะโดนสั่งให้ลบทั้งหมดแม้ว่าการกระทำของอี้จิ่นหลีดูใช้อำนาจเกินไป แต่เขาก็มีความสามารถที่จะทำแบบนี้ได้ผู้ที่โพสต์สิ่งนี้กล่าวว่า เขาได้เสี่ยงชีวิตถ่าบภาพด้านหลังของอี้จิ่นหลีมาได้ เป็นที่รู้กันว่าอี้จิ่นหลี ปฏิเสธที่จะให้สัมภาษณ์ผู้สื่อข่าวมาโดยตลอดและแม้ว่

ปากของเธอสวยอย่างนั้นเหรอ? หลิงลั่วอินรู้สึกสับสนเล็กน้อย เพราะส่วนประกอบบนใบหน้านั้น ปากมักไม่ใช่ส่วนที่คนจะให้ความสนใจนัก ตราบใดที่มันไม่ได้ผิดปกติ ปากของแต่ละคนก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไรดังนั้นหลิงลั่วอินจึงไม่คิดมาก่อนว่ากู้ลี่เฉินจะหลงใหลในริมฝีปากของเธอ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร นี่ถือเป็นโชคดีของเธอเธอต้องเกาะโอกาสที่กู้ลี่เฉินให้เอาไว้และกลายเป็นนักแสดงหญิงยอดนิยม บางทีอาจจะได้แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยและมีชีวิตที่แตกต่างไปจากเดิม!ในตอนนี้ หลิงลั่วอินเหมือนจะมองเห็นชีวิตที่สดใสในอนาคต แต่เธอไม่ได้สังเกตว่าแม้ว่าคนตรงหน้าเธอจะยิ้มบาง ๆ แต่รอยยิ้มนั้นไม่ไปถึงดวงตา“ว่าแต่ว่า คุณรู้จักกับอี้จิ่นหลีไหม?" ทันใดนั้นกู้ลี่เฉินก็ถามขึ้นหลิงลั่วอินส่ายหัวเธอจะมีโอกาสรู้จักกับคนอย่างอี้จิ่นหลีได้อย่างไร?กู้ลี่เฉินเม้มริมฝีปากบางของเขาและกล่าวว่า "ในอนาคตพยายามอย่าทำให้ตัวเองมีปัญหา ถ้าคุณทำให้เขาไม่พอใจ แม้แต่ผมก็ไม่สามารถปกป้องคุณได้"แน่นอนว่าคำถามที่สำคัญกว่าคือเขาต้องการที่จะปกป้องเธอไหม มันไม่คุ้มค่าที่จะต้องมาขัดแย้งกับอี้จิ่นหลีเพราะคนที่เป็นเพียงแค่ตัวแทน ดวงตาเหยี่ยวของกู้ลี่เ

"ฉันชอบนะ" อี้จิ่นหลียิ้มเล็กน้อยและวางป้ายในมือของเขาลง “พี่สาว ต่อไปฉันจะซื้อเสื้อกันหนาวให้พี่สักพันตัวหรือหมื่นตัว พี่จะได้ใส่เท่าที่พี่ต้องการเลยดีไหม?”“เป็นพันเป็นหมื่นเลยเหรอ? ฉันจะใส่หมดได้อย่างไร?” หลิงอี้หรานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “อ้อ ให้ฉันวัดขนาดมือของนายหน่อยนะ"ขณะที่พูดเธอหยิบสายวัดและดึงมือเขามาวัดขนาดเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะรู้สึกได้ว่ามือของเธอเย็นมากเมื่อสัมผัสโดน “หยุดถักเถอะ มือของพี่เย็นมากนะ” เขากล่าว"ไม่เป็นไรหรอกน่า นี่ อย่าขยับมือสิ ไม่อย่างนั้นจะวัดได้ไม่ดีนะ” เธอบ่นก่อนจะจับมือเขาอีกครั้งและจับนิ้วเขาที่เธอต้องการวัดไว้ "ไม่เป็นไรหรอก มือฉันไม่ได้เย็นขนาดนั้น ตอนนี้เราอยู่ในบ้านมันก็เลยไม่หนาวขนาดนั้น เวลาอยู่ข้างนอกตอนที่ฉันกวาดถนนตอนเช้าหรือกลางคืนจะหนาวกว่านี้มาก แม้ว่าฉันจะสวมถุงมือ มือก็เย็นมากจนแทบไม่รู้สึกเลย”ดวงตาของอี้จิ่นหลีดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยหมอกบาง ๆ ซึ่งปกคลุมความรู้สึกผิดไว้ อันที่จริงเขาสามารถทำให้เธอพ้นจากชีวิตแบบนี้ได้อย่างง่ายดายและไม่ต้องให้เธอทำงานหนักอีกต่อไป"เสร็จแล้วล่ะ" หลังจากวัดมือของเขาเสร็จแล้วเธอก็ก้มหน้าลงและเริ

หลิงอี้หรานไม่รู้ว่าเธอต้องอธิบายกับหญิงชราไปกี่ครั้งว่าจินไม่ใช่แฟนของเธอ แต่เป็นน้องชายของเธอต่างหาก แต่หญิงชรายังคงยืนกรานว่าเขาเป็นแฟนของเธอเมื่อได้รู้ว่าพวกเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันและเขาเป็นเพียงน้องบุญธรรมของเธอเท่านั้น"อาจจะยังไม่ใช่ตอนนี้แต่ในอนาคตก็เป็นได้นะ น้องชายและพี่สาวอะไรกัน? มันเป็นเพียงแค่คำพูดเท่านั้นแหล่ะจ้า" หญิงชรากล่าวด้วยรอยยิ้มหลิงอี้หรานก็ขี้เกียจที่จะอธิบายเพิ่มเติม ส่วนจินเมื่อหญิงชราเรียกเขาว่าแฟน เขาจะตอบกลับด้วยรอยยิ้มและทำท่ารับรู้อี้จิ่นหลีวางหลิงอี้หรานลงบนม้านั่งหินในสวนสาธารณะเล็ก ๆ แล้วพูดว่า "วันนี้อากาศหนาวกว่าเมื่อวาน ผมจะไปเอาเสื้อผ้าให้พี่เพิ่ม" "อืม" เธอเห็นด้วยเมื่อเขากลับมาพร้อมกับเสื้อผ้า เขาเห็นว่าคุณย่าคุณยายในชุมชนดูเหมือนจะมารายล้อมหลิงอี้หรานและพูดคุยกับเธอ อี้หรานหน้าแดงก่ำและโบกมือซ้ำ ๆ ฝีเท้าของอี้จิ่นหลีช้าลง เขารู้สึกเพียงว่าแก้มแดงก่ำของเธอน่ารักมากและมันทำให้เธอดูเหมือนลูกแมวที่ใสซื่อ ที่ใครก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งเธอเมื่อเหล่าคุณยายเห็นเขา พวกเธอก็จากไปพร้อมหัวเราะ ก่อนจากไปยังขยิบตาให้หลิงอี้หราน ซึ่งทำใ