บททั้งหมดของ บ่วงรักนักโทษสาว: บทที่ 101 - บทที่ 110

ป้าคนที่สามพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเกลี้ยกล่อมคุณยายลู่ เพราะว่าพ่อและพี่ชายสองคนของเธอได้สัญญากับเธอว่าพวกเขาจะแบ่งเงิน 3,000,000 บาทให้เธอ เงินนี่เทียบเท่ากับเงินเดือนทั้งปีของเธอเลยนะ แต่ไม่ว่าป้าคนที่สามหรือคุณตาลู่จะพูดอะไร คุณยายลู่ก็ปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ ในท้ายที่สุดป้าคนที่สามก็เตือนเสียงแข็งว่า "แม่ พี่ใหญ่และพี่รองบอกว่าถ้าแม่ทำเรื่องนี้พังและหลานชายของเราไม่สามารถมีบ้านและภรรยาได้ พวกเขาจะโทษแม่ไปตลอดชีวิต!”คุณยายลู่รู้สึกโกรธและหงุดหงิดเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แก... แกลืมไปแล้วหรือว่าอี้หรานเคยดูแลพวกเราอย่างไร?”ป้าคนที่สามยิ้มและพูดว่า "แม่ อดีตคืออดีตและปัจจุบันคือปัจจุบัน แม่ไม่สามารถทำลายครอบครัวของเราและอนาคตของหลานของเราเพียงเพราะคน ๆ เดียว อีกอย่างที่หลานชายหาเมียไม่ได้ก็เพราะอี้หราน ลูกสาวของครอบครัวดี ๆ ที่ไหนจะอยากแต่งงานเข้ามาในครอบครัวที่เคยมีคนติดคุกหรอก ยิ่งถ้าไม่มีเรือนหอให้ก็ไม่ต้องหวังเลย”คุณยายลู่ก็กัดฟันและมองลูกสาวคนที่สามด้วยน้ำตาคลอเบ้า “แก ... ทำแบบนี้กับน้องสาวของแกได้อย่างไร?”ป้าคนที่สามไม่ได้รู้สึกผิดอะไร น้องสาวคนที่สี่ของเธอเสียชีวิตไปหลา

ในวอร์ดแทบจะไม่มีเสียงอะไรเลยยกเว้นเสียงช้อนกระทบจาน ทั้งปู่และหลานชายไม่ได้พูดอะไรกันนัก พยาบาลที่มาช่วยดูแลป้อนอาหารรู้สึกแปลกใจ แต่เธอก็ไม่กล้าถามเพราะทั้งสองเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองเฉินหลังจากที่คุณท่านอี้เกือบอิ่มแล้ว เขาก็พูดว่า "ฉันได้ยินมาว่า ช่วงนี้แกไม่ได้อยู่บ้าน""ครับ" อี้จิ่นหลีตอบสบาย ๆ เขาไม่แปลกใจเลยที่ปู่รู้เรื่องนี้ เพราะยังไงในบ้านก็ต้องมีคนของปู่ที่คอยมารายงาน“พักที่ไหนล่ะ?”“ข้างนอกครับ" อี้จิ่นหลีตอบ“ทำไมถึงอยากอยู่ข้างนอกล่ะ?” นายท่านอี้ถาม“ข้างนอกมันสงบกว่า” เขาพูดสบาย ๆ ขณะหยิบกุ้งขึ้นมาแล้วค่อย ๆ แกะเปลือกออก"พูดถึงเรื่องนี้ อายุของแกตอนนี้น่าจะคบหาใครได้แล้ว ฉันจะขอให้เลขาของฉันช่วยหาข้อมูลเกี่ยวกับหญิงสาวที่มีชื่อเสียงในเมืองนี้ให้เลือกสักคน" น้ำเสียงของคุณท่านอี้ฟังดูเหมือนคุยเรื่องการเลือกหาเสื้อผ้าสักตัวนิ้วของอี้จิ่นหลีที่กำลังแกะกุ้งชะงักเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ตอบว่า "ไม่จำเป็นครับ"คุณท่านอี้หรี่ตามองเขา “?”“ถ้าผมต้องมีลูกกับใครสักคน ผมก็มีคนที่มองไว้แล้ว” เขากล่าว ในอดีตเขารู้สึกว่าถ้าเพื่อให้มีลูกที่จะสืบทอดตระกูลอี้ในอนาคต มั

เฟิงไคกับภรรยา ลุงใหญ่และลุงรองต่างก็ลุกลี้ลุกลน เมื่อเห็นว่าตำรวจกำลังจะเข้าไปในห้องนั้น เฟิงไคตะโกนขึ้นทันที "ทำไมพวกคุณถึงมาบุกที่บ้านของผมโดยไม่มีเหตุผลล่ะ?ตำรวจนึกอยากจะบุกก็บุกมาได้ตามใจเหรอ?"เขาและภรรยาต้องการที่จะพุ่งไปขวาง แต่มีใครบางคนหยุดไว้ ตอนนั้นตำรวจบางนายก็เห็นว่าประตูห้องนั้นล็อกอยู่เปิดไม่ได้ในเวลาเดียวกันรถอีกคันก็มาถึงประตูบ้านของเฟิงไค ร่างสูงลงจากรถเดินเข้าไปในสนาม ตำรวจคนหนึ่งเดินเข้าไปหาชายคนนั้นอย่างรวดเร็วและบรรยายสรุปสถานการณ์ให้เขาฟัง"ประตูบานหนึ่งถูกล็อคอาจเป็นไปได้ว่ามีคนอยู่ข้างในครับ"ในขณะที่พูดตำรวจก็เดินนำชายคนนั้นไปที่ประตูที่ล็อกไว้ เฟิงไคและภรรยาของเขา รวมถึงลุงใหญ่กับลุงรองของหลิงอี้หรานกำลังหาสารพัดข้ออ้างที่จะไม่เปิดประตูอี้จิ่นหลีจ้องไปที่ประตูตาแดงฉานและพูดอย่างเย็นชา "พังประตูซะ"ทันใดนั้นก็มีคนเอาขวานมาฟันประตู"คุณเข้าไปไม่ได้! คุณบุกรุกบ้านหลังนี้! ผมจะฟ้องคุณ!" แต่ไม่ว่าเฟิงไคจะตะโกนดังแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ทันทีที่ประตูเปิดออก อี้จิ่นหลีก็พุ่งเข้าห้องไปเป็นคนแรกในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังจะรีบตามเข้ามาเสียงคำรามก็ดังมาจากข้างใน “

เมื่อเห็นสีหน้ากังวลของอี้จิ่นหลีขณะที่เขาอุ้มผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขน ทุกคนก็บอกได้ว่าผู้หญิงคนนี้สำคัญสำหรับเขามาก บรรดาผู้ที่ได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของอี้จิ่นหลี ต่างก็ตะลึงเมื่อเห็นภาพตรงหน้า คนยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองเฉินมาปรากฏตัวในสถานที่เช่นนี้ตอนเช้ามืดเพื่อผู้หญิง ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้สร้างฉากใหญ่อลังการเช่นนี้อีกด้วยไม่ว่าเธอจะเป็นใคร เธอได้ก่อให้เกิดคลื่นลมขึ้นในเมืองเฉินแล้ว“ค้นหาว่าใครเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้บ้าง แล้วอย่าให้รอดไปได้แม้เเต่คนเดียว" อี้จิ่นหลีกล่าว“ครับท่าน" ลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ เขาตอบขณะเดียวกันเฟิงไคและภรรยาของเขาที่ตอนนี้กำลังมองลูกชายร้องด้วยความเจ็บปวด รวมถึงตำรวจทั้งหน่วยที่อยู่เต็มสนามบ้านพวกเขา ก็กำลังรู้สึกสิ้นหวัง พวกเขามองลุงทั้งสองของหลิงอี้หรานอย่างเกรี้ยวกราด“ผู้หญิงที่พวกแกพามาให้เรานี่เป็นใครกัน?” คู่สามีภรรยาเฟิงถามอย่างมีโทสะพวกลุงของหลิงอี้หรานซึ่งมีเจตนาไม่บริสุทธิ์ตอนนี้ก็หน้าซีดเผือดและมองหน้ากัน หลานสาวของพวกเขาเพิ่งออกจากคุกมาได้ไม่ถึงหกเดือนซึ่งเหมือนจะไม่มีที่พึ่งแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีสายสัมพันธ์กับคนใหญ่คนโต พวกเข

”จิน... " เสียงพึมพำดังออกมาจากปากของเธอและราวกับว่าค้อนหนักหนึ่งหมื่นปอนด์กำลังกระแทกเข้ามาในหัวใจของเขาเธอเงยหน้าขึ้นและมีรอยยิ้มอ่อนหลานบนใบหน้างดงามของเธอ ริมฝีปากนุ่มของเธอเข้ามาใกล้เขาและเธอก็จูบเขาอย่างลึกซึ้งเขามองเธออย่างตะลึง เขาสามารถหลบจูบนี้ได้อย่างง่ายดาย เขารู้ว่าเธอทำไปเพียงเพราะอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของยาแต่... เขากลับทำไม่ได้เขาไม่สามารถทำให้ตัวเองปฏิเสธจูบนี้ได้ เมื่อเธอจูบเขาเขารู้สึกเหมือนตกอยู่ใต้มนต์สะกดจากนั้นเธอก็ยังคงกดจูบให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เมื่อปลายลิ้นของเธอแทรกเข้ามาในปาก ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อ แต่เขาก็เผยอปากและปล่อยให้เธอทำตามที่เธอต้องการเธอคงเป็นคนเดียวที่เขายอมให้ทำแบบนี้กับเขาเลือดในร่างกายของเขาดูเหมือนจะเดือดพล่าน เขาเป็นคนเย็นชามาโดยตลอด แม้ว่าจะมีผู้หญิงเข้ามาใกล้เขา แต่ก็ไม่สามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้ แต่เธอแตกต่างออกไปจูบของเธอ ลมหายใจของเธอและทุกสัมผัสจากนิ้วของเธอทำให้เขาลุ่มหลงมากขึ้นเรื่อย ๆสุดท้ายเธอพูดด้วยเสียงแหบพร่า “จิน มันอึดอัดจัง... อึดอัดจังเลย... ”ทันใดนั้นเขาก็กลับมามีสติสัมปชัญญะ ตอนนี้เขาเกือบจะล่วงเกืนเธอไปแล้ว! เมื่อ