บททั้งหมดของ บ่วงรักนักโทษสาว: บทที่ 121 - บทที่ 130

อี้จิ่นหลีบีบยาสีฟันลงบนแปรงสีฟันให้เธอ จากนั้นเขาก็ยื่นถ้วยน้ำอุ่นใส่มือเธอหลิงอี้หรานหน้าแดงและเธอทำตัวไม่ถูกจนแปรงฟันไม่เป็น เธอรู้สึกได้ถึงตัวตนของเขาที่โอบล้อมรอบกายเธออี้จิ่นหลีหยิบผ้าขนหนูมาชุบน้ำอุ่น“ฉันทำเองได้... ” หลิงอี้หรานพูดพลางกัดริมฝีปาก“ให้ฉันทำไม่ง่ายกว่าเหรอ?” เขาถามปัญหาก็คือพวกเขายืนใกล้กันมากไป! เหมือนว่าเธออยู่ในอ้อมกอดเขา แขนของเขาเอื้อมมาเหมือนโอบเธอเมื่อเขาหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าเธอ...หลิงอี้หรานเงยหน้าขึ้นมองกระจกตรงหน้า เธอรู้ว่าอี้จิ่นหลีเป็นคนหน้าตาดี ตอนนี้เขาไม่ได้มีผมม้าหนา ๆ มาปิดหน้าอีก แถมเขาอยู่ในชุดสูทที่ดูสง่างาม ตอนนี้เขามีบรรยากาศที่สูงส่งราวกับว่าเขาเป็นคนยิ่งใหญ่ที่เกินเอื้อมทำไมเธอถึงไม่ได้สังเกตนะ? ขนาดเหลียนอียังคิดว่า เขาไม่ใช่คนจรจัด แต่เธอก็ยังเชื่อว่าเขาเหมือนกันกับเธอและอยากให้เขาอยู่เคียงข้างเธอเป็นเพราะ... เธอรู้สึกเหงาเหรอ?ความจริงก็คือเขาไม่ใช่คนจรจัด แถมเขายังเป็นคนที่มีเบื้องหลังไม่ธรรมดาเครื่องแต่งกายราคาแพงของเขา และการที่แพทย์กับพยาบาลปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพก็เป็นข้อพิสูจน์“พี่สาว คิดอะไรอยู่?” ทันใดนั้น

”ดูเหมือนว่านักข่าวคนนี้จะไม่รู้ว่าคุณหลิงเคยถูกจำคุกมาก่อนครับ เขารู้แค่ชื่อของเธอและคิดว่าเขาสามารถเขียนข่าวซุบซิบเกี่ยวกับคุณได้" เกาฉงหมิงกล่าวอี้จิ่นหลีพูดอย่างเย็นชาว่า "สอบปากคำเขาต่อไป ปล่อยเขาเมื่อได้ข้อมูลทั้งหมดที่ต้องการจากเขา แล้วไปหาให้พบว่าใครเป็นคนโพสต์เรื่องในเน็ตแล้วมีใครเห็นบ้าง"“เข้าใจแล้วครับ" เกาฉงหมิงตอบเมื่ออี้จิ่นหลีผลักเปิดประตูเข้าไปในห้อง เขามองหลิงอี้หรานกำลังกินโจ๊ก เขาก็สงสัยว่า นักข่าวรู้เรื่องนี้เป็นเหตุบังเอิญ เขาดันไปเจอเรื่องเมื่อคืนเข้า หรือว่ามีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไร?หลิงอี้หรานเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าอี้จิ่นหลีมีสีหน้าเคร่งเครียด เธอชะงักไปและจ้องเขาทันใดนั้นกลิ่นอายไม่เป็นมิตรรอบตัวเขาก็หายไป รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาและเขาก็เริ่มทำตัวตามปกติ “มีอะไรล่ะ พี่จ้องฉันทำไมเหรอ?" อี้จิ่นหลีถามเธอส่ายหน้าอย่างประดักประเดิด "ไม่มีอะไรหรอก"ในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นหลิงอี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอไม่รู้จักคนตรงหน้า หรือว่า... นี่คือตัวตนที่แท้จริงของเขา รอยยิ้มที่เหมือนฑูตสวรรค์ของเขาอาจเป็นการแกล้งทำก็ได้?…นับตั้งแต่ที่เซียวจื่ออี้

ชินเหลียนอียืนขึ้นและยกมือขึ้น ทำให้เซียวจื่ออี้ลมลงกระแทกพื้น เก้าอี้ที่เซียวจื่ออี้นั่งอยู่ตอนแรกก็ล้มลงมาทับลงบมเท้าข้างที่บาดเจ็บของเธอเซียวจื่ออี้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทันที เมื่อคนอื่นเห็น พวกเขาก็ไปหาช่วยเธอขึ้นมาทันที“ชินเหลียนอี คุณไม่ต้องการงานนี้แล้วใช่ไหม? คุณปฏิบัติต่อคุณหนูเซียวแบบนี้ได้ยังไง?!" ผู้อำนวยการตำหนิชินเหลียนอีด้วยความโกรธชินเหลียนอีหัวเราะเยาะ “คุณพูดถูก ฉันไม่เอาแล้ว ฉันพอแล้ว ฉันแค่ทำงานเงินเดือนเท่านั้นไม่ได้ขายตัวเองเป็นทาสให้สถาบันวิจัยการออกแบบ ทำไมฉันต้องยอมให้ตัวเองถูกกระทำแบบนี้ด้วยล่ะ?”เซียวจื่ออี้พูดด้วยความโกรธ "เธอคิดว่าลาออกแล้วจะจบอย่างนั้นเหรอ? ฉันจะฟ้องเพราะเธอเจตนาทำให้ฉันบาดเจ็บ!""เอาเลย ฉันจะฟ้องคุณว่าจงใจทำร้ายฉันด้วย! ฉันจะไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจเอาไว้เป็นหลักฐานเดี๋ยวนี้เลย" ชินเหลียนอีกล่าวขณะที่เธอโบกมือที่บาดเจ็บต่อหน้าเซียว จื่ออี้ความอวดดีของเซียวจื่ออี้ยิ่งทำให้ซินเหลียนอีโมโห พอไปจัดการกับหลิงอี้หรานไม่ได้ก็มาเล่นงานเพื่อนแทนสินะ?“บอกไว้เลยนะ เธอคิดว่าหลิงอี้หรานช่วยเธอได้เพราะมีอี้จิ่นหลีหนุนหลังอยู่เหรอ เธอคิดว่าเข

“อันที่จริงฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน" ชินเหลียนอีกล่าว "ฉันเพิ่งเจอกับเซียวจื่ออี้ หล่อนพูดว่าอี้ จิ่นหลีสนับสนุนเธอ หล่อนพูดทำนองว่าเธอคบกับอี้จิ่นหลี แต่ผู้ชายคนเดียวที่อยู่ข้าง ๆ เธอคือ จิน ฉันก็เลยสงสัยว่า ที่จริงแล้วจินคืออี้จิ่นหลีหรือเปล่า? "เพราะอย่างไรลักษณะของจินนั้นก็ดูไม่ใช่คนจรจัด แถมยังไม่มีรูปถ่ายของอี้จิ่นหลีบนอินเทอร์เน็ตเลยด้วย เธอค้นหามาสักพักแล้วและพบเพียงภาพที่ถ่ายจากระยะไกลหรือบางภาพที่ถ่ายจากด้านหลัง ไม่มีภาพใบหน้าของเขาที่ชัดเจนเลยหลิงอี้หรานรู้สึกเพียงว่า เสียงของชินเหลียนอีเบาลง เธอรู้ว่าจินไม่ใช่คนธรรมดา เขาน่าจะร่ำรวยและมีเกียรติมาก เธอยังรู้ว่าเธอและจินเป็นคนจากโลกที่แตกต่างกัน แต่เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจินจะเป็นอี้จิ่นหลีถูกต้องแล้วว่าชื่อทั้งคู่มีตัวจิน ทำไมเธอถึงไม่คิดเรื่องนี้มาก่อนนะจิน... คืออี้จิ่นหลี คนที่เหมือนเงามืดในชีวิตเธอยิ่งกว่าห่าวอี้เหมิงอีกคนอื่น ๆ มักบอกว่า เธอเป็นต้นเหตุให้คู่หมั้นของอี้จิ่นหลีตาย ดังนั้นเธอจึงสมควรที่จะต้องเจ็บปวด พวกเขาทำให้เธอเป็นทุกข์และทนทรมานเพื่อเอาใจอี้จิ่นหลีซึ่งเคยพูดว่า "ปล่อยให้เธออยู่ในคุกไปสักพัก"“อี

ที่ผ่านมาก็เป็นแค่เกม เป็นเกมระหว่างชายร่ำรวยกับสาวยากจนเขากำลังจะบอกตัวตนที่แท้จริงของเขากับเธอและประกาศยุติเกมนี้เมื่อเธอออกจากโรงพยาบาลใช่ไหม? อย่างไรก็ตามท่าทีสงบนิ่งของเธอทำให้ความกลัวในใจของอี้จิ่นหลีรุนแรงขึ้น แม้ว่าเธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา แต่เขารู้สึกว่าทั้งสองคนอยู่ห่างกันมาก“นายคืออี้จิ่นหลีใช่ไหม?” เธอถามเขาเป็นครั้งที่สอง น้ำเสียงยังสงบขณะที่หาคำตอบริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น ดวงตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์อันลึกซึ้งของเขาประสานกับดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอ ในที่สุดเขาก็เปิดปากและพูดออกมาคำเดียวว่า "ใช่"หัวใจของหลิงอี้หรานเต็มไปด้วยความขมขื่น ที่จริงเธอเคยค่อนข้างมั่นใจ แต่... เธอยังอยากได้ยินเขาพูดด้วยตัวเอง“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว" หลิงอี้หรานพูดอย่างใจเย็น "คุณอี้ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่าฉันควรทำยังไง ถ้านี่คือการแก้แค้นของคุณ ฉันคิดว่า... ในหลายวันที่ผ่านมา คุณคงรู้ว่า ฉันไม่มีอะไรเหลือให้คุณได้แก้แค้นแล้ว”เขาหรี่ตาลง แก้แค้นเหรอ? ผู้หญิงคนนี้คิดว่า เขากำลังแก้แค้นให้ห่าวเหมยยวี่เหรอ? เหมยยวี่ไม่มีค่าอะไรให้เขาต้องวุ่นวายขนาดนี้หรอกยิ่งเธอสงบนิ่งมันก็ยิ่งกวนใจเขา ทำไมเขาถึงกลัวน