All Chapters of บ่วงรักนักโทษสาว: Chapter 141 - Chapter 150

หากอี้จิ่นหลีช่วยหลิงอี้หรานแก้แค้นตระกูลเซียวจริง ๆ ตระกูลเซียวก็จะสูญเสียหนักหนาจนถึงจุดที่พวกเขาจะไม่เป็นหนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจในเมืองเฉินอีกต่อไป"นาย… นายน้อยอี้ ผม... " เซียวจื่อฉีต้องการที่จะแก้ตัวแต่หลิงอี้หรานขัดจังหวะเขาและพูดกับอี้ จิ่นหลี ว่า "ไม่จำเป็น พอเราเลิกกันเขากลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับฉันไปแล้ว ฉันควรจะขอบคุณด้วยซ้ำที่เรื่องคราวนั้นทำให้ฉันได้เห็นความสัมพันธ์อย่างชัดเจน”ใบหน้าของเซียวจื่อฉีเขียวคล้ำสลับซีดและเขารู้สึกอับอาย ตอนหลิงอี้หรานพูดเธอไม่ได้มองเขาด้วยซ้ำ“ถ้าแบบนั้นก็ดี" อี้จิ่นหลียืนขึ้นและเดินไปหาเซียวจื่อฉี เขาตบบ่าเซียวจื่อฉีแล้วพูดว่า "นายควรขอบคุณเธอที่ไม่ต้องการแก้แค้นนายนะ ไม่อย่างนั้นในปีหน้าเราจะไม่เห็นธุรกิจของตระกูลเซียวในเมืองนี้อีกเลย"เซียวจื่อฉีตัวสั่นและเหงื่อแตกพลั่ก เขาทำได้เพียงขอบคุณหลิงอี้หรานก่อนที่จะช่วยเซียวจื่ออี้ ออกจากห้องไปจนกระทั่งพี่น้องทั้งสองออกจากโรงพยาบาลแล้ว พวกเขาก็รู้สึกโล่งใจได้“พี่ชาย ทำไมพี่คิดว่าอี้จิ่นหลีถึงชอบหลิงอี้หรานล่ะ?” เซียวจื่ออี้กล่าวอย่างโกรธเคือง“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับหลิ

”ตราบใดที่คุณอี้ยินยอมคุณหลิงก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ทุกเมื่อที่ต้องการครับ" หมอกล่าวหลิงอี้หรานรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ขนาดจะออกจากโรงพยาบาลยังต้องให้อี้จิ่นหลียินยอมเหรอ?"เข้าใจแล้วค่ะ" เธอตอบหลังจากหมอและพยาบาลออกไปแล้ว เธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำและมองดูตัวเองในกระจก สิ่งที่สะท้อนในกระจกคือใบหน้าที่บอบบาง คิ้วรูปพระจันทร์เสี้ยวและดวงตาสีอัลมอนด์ จมูกที่ได้รูปและริมฝีปากสีชมพูที่ดูวาววับภายใต้แสงไฟใบหน้าแบบนี้จะถือว่าค่อนข้างดูดีเมื่อเทียบกับคนทั่วไป แต่เมื่อเทียบกับคนสวย ๆ ทั้งหลายรอบข้างอี้จิ่นหลีแล้ว เธอก็ไม่มีอะไรเทียบได้อี้จิ่นหลีชอบอะไรเธอกัน? หลิงอี้หรานยิ้มอย่างขมขื่น เป็นเพียงเพราะเธอเข้าใจผิดว่าเขาเป็นคนจรจัดในตอนแรกเลยทำให้เขารู้สึกว่ามันสนุกน่าสนใจ และอยากเล่นเป็นพี่สาวน้องชายกันต่อไปเหรอ?เธอยกมือขึ้นแตะริมฝีปากเบา ๆ ภาพตอนที่เขาจูบเธอก็ผ่านเข้ามาในหัวเธอยังจำที่เหลียนอีเคยพูดว่า "อี้หราน เธอรู้ไหมว่าริมฝีปากของเธอสวยมาก?""ริมฝีปากสวยงั้นเหรอ?" เธอไม่เคยให้ความสนใจกับริมฝีปากของเธอมากนัก เธอรู้แค่ว่าริมฝีปากของเธอไม่ได้น่าเกลียด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันพิเ

หลิงอี้หรานตัวแข็งทื่อ ใช่สิ ต่อให้เธอตะโกนเสียงดัง ใครจะเข้ามาช่วยเธอกันล่ะ? การมาช่วยเธอเท่ากับเป็นศัตรูกับอี้จิ่นหลี? ใครจะโง่ขนาดนั้นล่ะขณะเธออยู่ในภวังค์ ริมฝีปากของเขากำลังจูบเธออย่างดูดดื่ม เธอไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้ เธอไม่ต้องการอยู่ดี ๆ เธอก็กัดเขาอย่างไม่รู้ตัวอึดใจต่อมาปากของหลิงอี้หรานก็เต็มไปด้วยเลือดและเธอก็ตกใจ นั่นคือ... เลือดของอี้จิ่นหลี เธอเพิ่งรู้ตัวว่ากัดลิ้นของเขาเต็มแรงถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงจูบเธอไม่หยุดและบังคับให้เธอกลืนเลือดของเขา!เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไร เมื่อจูบจบลงริมฝีปากของเธอรู้สึกชาและรสเลือดในปากของเธอแรงมาก“รสชาติดีไหมล่ะ?” เขากระซิบถาม มุมริมฝีปากของเขายกยิ้มและหยดเลือดค่อย ๆ ไหลลงมาจากมุมหนึ่งของปากรอยยิ้มของเขาดูขัดแย้งกับเลือดสีแดงเข้มที่ดูงดงามเธออ้าปากจะพูด แต่รสชาติของเลือดกลับเข้มข้นขึ้นและน้ำลายผสมกับเลือดก็ไหลลงมาจากมุมริมฝีปากของเธอเขายกนิ้วขึ้นเช็ดรอยแดงที่มุมริมฝีปากของเธอเบา ๆ "ความจริงนี่เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงดื่มเลือดของฉัน พี่เป็นข้อยกเว้นของกฎหลายข้อของฉันจริง ๆ"“ปล่อยฉันไป ได้โปรดเถอะนะ" เธอขอร้องอย่างจริงจั

หลิงอี้หรานกลับมาที่ห้องเช่าในสภาพยับเยิน เธอออกไปวันส่งท้ายปีเก่าและกลับมาในเวลาแค่ไม่กี่วันแต่เหมือนเวลาผ่านไปนานมาก เธอมองไปรอบ ๆ ห้องเช่าที่คับแคบ อากาศดูเหมือนจะเย็นเยือก หลิงอี้หรานอดยิ้มขื่นออกมาไม่ได้ จากนี้ไปเธอต้องกลับมาอยู่ลำพังอีกครั้งจะไม่มีใครเป็นเพื่อนเธอ ไม่มีใครคุยกับเธอในค่ำคืนอันเงียบสงัด และไม่มีใครมาเรียกเธอว่า “พี่สาว” พร้อมรอยยิ้มอีกต่อไป เธอคว้าเสื้อผ้าสะอาดมาแล้วเริ่มอาบน้ำล้างคราบสกปรกและความอับอายจากประสบการณ์เมื่อครู่ออกไป จากนั้นก็เริ่มเก็บห้องถึงแม้อี้จิ่นหลีจะอยู่ที่นี่เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ก็มีร่องรอยของเขามากมายในบ้าน จานชาม ช้อนส้อม ผ้าขนหนูและแปรงสีฟันที่เขาใช้ รวมทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าที่เขาสวม… เธอเก็บทุกอย่างใส่ลังกระดาษเอาไว้ทำไมไม่ทิ้งมันไปล่ะ? เธอถามตัวเอง ของพวกนี้มันกินพื้นที่แต่เธออยากจะเก็บมันไว้ มันอาจจะฟังดูตลก แต่จริง ๆ แล้วมันช่วยให้เธอได้คิดถึงวันเวลาที่ใช้ร่วมกับจิน แม้ว่าจินจะเป็นภาพลวงที่อี้จิ่นหลีสร้างขึ้นมา แต่ความรู้สึกที่เธอมีให้เขาก็เป็นเรื่องจริงเธอมีความสุขมากในวันที่มีจิน เธอไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปสุดท้ายหลิงอี้ห

"ไม่ต้องห่วงน่า ฉันไม่เป็นไร" หลิงอี้หรานตอบ ทุกคนที่ศูนย์บริการสุขาภิบาลรู้ดีอยู่แล้วเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่ทำให้ห่าวเหมยยวี่เสียชีวิตและเธอเคยติดคุกสามปี…ชายผู้เอนกายบนโซฟามือข้างหนึ่งหนุนศีรษะและอีกข้างหนึ่งถือแก้วไวน์แดงยกขึ้นจิบเป็นครั้งคราว ชายคนนี้ดูหล่อเหลา ไร้เดียงสาและมีเสน่ห์จากสายตา การปรายตามองของเขาอาจจะทำให้คนตกหลุมเสน่ห์ของดวงตาลึกซึ้งคู่นั้นได้ ทั้งเกินต้านทาน ไร้กำลัง และพร้อมอกพร้อมใจที่จะตกหลุ่มเสน่ห์ของเขา ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมถึงมีสาวไฮโซมากมายในเมืองเฉินที่หลงใหลเขา เย่ฉงเว่ยมองอี้จิ่นหลี และอดถอนใจออกมาไม่ได้ แม้ว่าจะมีคนมากมายหลงใหลเขา บางคนถึงกับกล้าจะเข้าหาเขา คนที่มีความกล้าพวกนั้นสุดท้ายก็ต้องพบจุดจบน่าเวทนาแล้วกลายเป็นเรื่องตลกในเมืองเฉิน"ทำไมนายมาดื่มคนเดียวที่นี่ล่ะ? ถ้านายมาหาเพื่อนที่นี่ นายควรพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วยสิ ฉันอยากเจอเธอจริง ๆ ว่า ผู้หญิงแบบไหนกันที่ทำให้นายทิ้งนายท่านในวันส่งท้ายปีเก่าได้" เย่ฉงเว่ยถามเขาอยากรู้เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้มาก ถึงแม้อี้จิ่นหลีจะบอกว่ามันเป็นแค่เกมและไม่จำเป็นต้องพบเธอ แต่เย่ฉงเว่ยก็อดสงสัยไม่ได้ เพราะเขาไม่เค