All Chapters of บ่วงรักนักโทษสาว: Chapter 71 - Chapter 80

424 Chapters

บทที่ 71

เย่ฉงเว่ยและกลุ่มเพื่อนของเขามักจะพนันกันว่าแฟนใหม่ของกู้ลี่เฉินจะเป็นคนที่จบชีวิตโสดของเขาหรือไม่ แต่ทุกคนที่เดิมพันมักจะแพ้เสมอกู้ลี่เฉินเป็นคนประเภทที่ดูสุภาพอ่อนโยนมีมารยาท เเต่ในความเป็นจริงเขาเย็นชามาก"ใช่ ใช่ ฉันรู้ว่าไม่มีใครจับสร้อยข้อมือนี้ได้" เย่ฉงเว่ยตอบสบาย ๆ ทุกคนที่รู้จักกู้ลี่เฉินมานานรู้ดีว่าเขาหวงแหนสร้อยข้อมือเงินนี้และไม่ยอมให้ใครแตะต้องมันตอนนั้นมีร่างหนึ่งเดินผ่านไป– แฟนใหม่ของกู้ลี่เฉิน จงหรงหรงซึ่งเป็นดาวรุ่งในวงการบันเทิง เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอได้รับความนิยมมากมายแน่นอนว่าทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณกู้ลี่เฉินในฐานะผู้มีอิทธิพลในวงการบันเทิง กู้ลี่เฉินรับผิดชอบของบริษัทบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและมันง่ายมากสำหรับเขาที่จะปั้นดาราดาวรุ่งดวงใหม่กู้ลี่เฉินดูแลแฟนสาวของเขาอย่างดีทุกคน แต่เมื่อเขาหมดความสนใจพวกเธอ เขาก็จะตัดสัมพันธ์ไม่เหลือเยื่อใย“ลี่เฉิน ฉันขอโทษที่มาช้านะคะ” จงหรงหรงกล่าวอย่างแผ่วเบา เมื่อเธอเหลือบไปเห็นสร้อยข้อมือในมือของกู้ลี่เฉิน เธอก็มีสีหน้าซับซ้อนต้องยอมรับว่าตอนนี้ลี่เฉินชอบเธอมาก ไม่ว่าเธอจะขอเครื่องประดับที่มีมูลค่าหลายสิบล้าน เขาก็แ
Read more

บทที่ 72

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเข้าใกล้เขารู้สึกขยะแขยงด้วยซ้ำ ความรู้สึกของการกอดผู้หญิงคนอื่นไว้ในอ้อมแขนนั้นแตกต่างจากความรู้สึกที่ได้โอบเธอมากเมื่อมาถึงห้องเช่าเขาก็นั่งยอง ๆ แล้วหยิบกุญแจสำรองใต้ที่เช็ดเท้าหน้าประตูออกมา เธอชอบวางกุญแจสำรองไว้ที่นั่นเสมอบอกว่าไว้สำหรับในกรณีที่เธอลืมเอากุญแจตอนออกไปเขาผลักประตูเปิดออกไป ไฟในห้องยังคงเปิดอยู่และร่างเพรียวของเธอก็นั่งอยู่ที่โต๊ะ ร่างกายส่วนบนของเธอนอนฟุบอยู่บนโต๊ะขณะที่นอนหลับและศีรษะของเธอเอียงไปด้านข้างเขามองใบหน้าที่หลับใหลของเธอภายใต้แสงไฟ ้เธอดูสงบราวกับดอกเก๊กฮวย และตอนนี้หัวใจของเขาดูเหมือนจะสงบสุขเช่นกันเขายกมือขึ้นและเขี่ยผมที่อยู่ข้างแก้มของเธออย่างอ่อนโยน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เบื่อที่จะมองเธอแม้ว่าจะต้องมองไปทั้งชีวิตก็ตามครู่ต่อมาเขาก้มตัวลงแล้วค่อย ๆ อุ้มเธอขึ้นจากเก้าอี้ แม้ว่าเขาจะพยายามเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่การเคลื่อนไหวก็ยังปลุกเธอให้ตื่น“จิน ... ” เธอลืมตาขึ้นด้วยความงัวเงีย ดวงตาสีอัลมอนด์ปรือของเธอดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยกระจกฝ้าหลายชั้น"อืม ฉันกลับมาแล้ว" เขาพูด "ฉันจะพาไปที่เตียง พี่จะได้นอนต่อ"เขาพูดขณ
Read more

บทที่ 73

ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ในที่สุดหลิงอี้หรานก็ได้มีช่วงเวลาว่างที่แสนจะหายาก ชินเหลียนอีจึงพาเธอออกไปช้อปปิ้งด้วยกัน พวกเขาสองคนไม่ได้ไปซื้อของด้วยกันมานานมากแล้ว หลิงอี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอย้อนกลับไปในอดีตเมื่อเธอเดินเล่นไปรอบ ๆ กับชินเหลียนอีก่อนเกิดอุบัติเหตุที่เปลี่ยนชีวิตเธอ อี้หรานมักจะไปช็อปปิ้งกับเหลียนอีตอนวันหยุด ไร้กังวลและชีวิตเบื้องหน้าของเธอก็ดูสวยงาม“อ๋อ ใช่ แล้วจินล่ะ? ตอนนี้เธอรู้จักเขามากขึ้นไหม? อย่างเช่นเขามาจากไหน? แล้วเขามีครอบครัวไหม?" ชินเหลียนอีกังวลว่าเพื่อนรักของเธอจะถูกหลอก“ฉันรู้แค่ว่าพ่อของเขาตายแล้ว และดูเหมือนว่าแม่ของเขาจะทิ้งเขาไป เขาไม่ได้บอกอะไรฉันอีกและฉันก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม” หลิงอี้หรานยิ้มตอบ“เธอจะใสไปแล้วไหม? ทำไมไม่ถามรายละเอียดมากกว่านี้หน่อยล่ะ? อย่างน้อยเธอควรจะรู้ว่าเขาเคยทำอะไรมาก่อน!" ชินเหลียนอีกล่าวหลิงอี้หรานยิ้มจาง ๆ "รู้ว่าเขาเคยทำอะไรมาแล้วจะยังไง? ฉันเคยคิดว่ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเซียว จื่อฉี ตั้งแต่ครอบครัวของเขาไปจนถึงโรงเรียนที่เขาเข้าเรียน ฉันจำป้ายทะเบียนและเลขประจำตัวของเขาได้ชัดเจนมาก แต่สุดท้ายฉันยังมองไม่เห็นธาตุแท้ข
Read more

บทที่ 74

"ใครบอกว่าเราซื้อไม่ได้กัน? ฉันซื้อได้... " ชินเหลียนอีแทบจะกัดฟันซื้อเสื้อผ้าเพื่อระบายความโกรธของเธอและทำให้พนักงานหยุดดูถูกพวกเขาหลิงอี้หรานรั้งเธอไว้ทันและพูดกับผู้จัดการว่า "คุณหมายความว่าหากเราไม่ซื้อ ก็ดูของในร้านไม่ได้เหรอ?""คุณสองคนเข้ามาในร้านซึ่งมันห่างไกลจากรายได้ของพวกคุณมาก คุณอาจมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาและดิฉันแค่ปกป้องสิทธิ์ของลูกค้าท่านอื่น ๆ ในร้านเท่านั้น" ผู้จัดการตอบทำราวกับว่ามีเหตุผลหลิงอี้หรานตอบทันทีว่า "แต่คุณไม่มีหลักฐานใด ๆ อันที่จริงคุณกำลังเลือกปฏิบัติต่อลูกค้าอย่างชัดเจน ฉันได้บันทึกสิ่งที่คุณพูดไว้แล้ว ฉันคิดว่านี่น่าจะเป็นหลักฐานชั้นดีในการที่ฉันจะส่งมอบให้กับผู้บริหารของทางห้างสรรพสินค้านี้"“คุณ ... ” ใบหน้าของหัวหน้างานเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะใช้โทรศัพท์บันทึกคำพูดของเขาเอาไว้"หลิงอี้หรานพอเถอะ เธอเป็นแค่คนกวาดถนน ทำไมเธอถึงมาดูเสื้อผ้าที่นี่ล่ะ? เธอยังคิดถึงวันที่เธอเคยได้ใส่ชุดพวกนี้อย่างนั้นเหรอ?" เซียวจื่ออี้พูดอย่างเยาะเย้ย "ถ้าเธอต้องการเสื้อผ้าพวกนี้จริง ๆ ฉันก็สงสารเธอและจะซื้อชุดให้เธอเอง""ทำไมล่ะ? คนกวา
Read more

บทที่ 75

เซียวจื่อฉีตะลึง “อี้หราน!”เมื่อเซียวจื่ออี้เห็นพี่ชาย เธอรีบบ่นว่า "พี่ไม่รู้อะไร หลิงอี้หรานหน้าด้านแค่ไหน เธอขอให้ฉันซื้อชุดมูลค่า 4.8 ล้านบาทให้ ไม่รู้เหรอไงว่าตอนนี้ตัวเองไม่เหมาะจะใส่ชุดแบบนี้แล้ว?!""พอได้แล้ว!" เซียวจื่อฉีดุเธอทันทีและสีหน้าของเขาก็ไม่น่าดู น้องสาวของเขาสร้างปัญหาแล้ว เธอน่าจะรู้ว่าบุคคลที่อยู่เบื้องหลังของหลิงอี้หรานไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอี้จิ่นหลี “นี่พี่ว่าฉันเหรอ” เซียวจื่ออี้ประท้วง “พี่ทำไมพี่ถึงขึ้นเสียงใส่ฉัน? ฉันแค่พูดถึงหลิงอี้หรานเอง” “มีอะไรให้พูดอีก?” เซียวจื่อฉีกล่าวอย่างไม่พอใจ จากนั้นเขาก็หันไปหาพนักงานที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดว่า "ห่อชุดนั้นด้วย"คำพูดของเขาทำให้ทุกคนในร้านตกใจ"พี่กำลังทำอะไรเนี่ย? พี่จะซื้อชุดนี้ให้หลิงอี้หรานอย่างนั้นเหรอ?" เซียวจื่ออี้ไม่อยากเชื่อสำหรับห่าวอี้เหมิง เธอขมวดคิ้วและดวงตาของเธอฉายแววโทสะส่วนพวกพนักงานขายต่างประหลาดใจและยินดี ถ้าขายชุด 4.8 ล้านบาทได้ พวกเธอต้องได้รับค่าคอมมิชชั่นเยอะมากแน่"อี้หราน ผมต้องขอโทษแทนคำพูดหยาบคายของจื่ออี้ด้วย แต่เธอไม่ได้มีเจตนาร้ายใด ๆ ได้โปรดอย่าไปถือสาเธอเลย และนี่ชุดนี้ถื
Read more

บทที่ 76

หลิงอี้หรานหยิบเช็คและออกจากร้านพร้อมกับชินเหลียนอีทันที“อี้หราน เธอไม่คิดว่ามันแปลกไปหน่อยเหรอ?” ทันทีที่พวกเขาเดินออกจากร้าน ชินเหลียนอีถามทันที "เซียวจื่อฉีควักเงินออกมา 4.8 ล้านบาทให้เธอโดยไม่ลังเลเลย แถมห่าวอี้เหมิงก็อยู่ด้วย เขาไม่กลัวห่าวอี้เหมิงเข้าใจผิดเลยหรือไง?“มันค่อนข้างแปลกจริง ๆ” หลิงอี้หรานกล่าว"เป็นไปได้ไหมที่เซียวจื่อฉีจะยังชอบเธออยู่?" ชินเหลียนอีเดา“ไม่ เขากลัวต่างหาก ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวว่าฉันจะโกรธเซียวจื่ออี้ แล้วทำตระกูลเซียวมีปัญหา” หลิงอี้หรานบอกตามสัญชาตญาณของเธอเมื่อได้ยินเช่นนี้ ชินเหลียนอีคิดว่ามันประหลาด “เขาไม่คิดมากไปหน่อยเหรอ?”"ใครจะรู้ล่ะ?" หลิงอี้หรานยักไหล่และดูเช็คที่เธอถืออยู่“แล้วเธอจะทำอย่างไรกับเช็คนี่? เธอจะฉีกมันทิ้งหรือเปล่า?” ชินเหลียนอีถาม เธอรู้จักเพื่อนของเธอเป็นอย่างดีว่าจะไม่มีวันใช้เงินก้อนนี้“ทำไมต้องฉีกล่ะ? ฉันจะบริจาคให้คนที่ต้องการมัน" หลิงอี้หรานตอบและใส่เช็คลงในกระเป๋าของเธออย่างระมัดระวังพวกเขาเดินซื้อของและทานอาหาร เมื่อพวกเขากำลังจะลงบันไดเลื่อนไปที่ลานจอดรถใต้ดิน พวกเขาก็เห็น เซียวจื่อฉี เซียวจื่ออี้ และห่า
Read more

บทที่ 77

"ทำไมฉันต้องขอโทษด้วย?" เซียวจื่ออี้กล่าวอย่างโกรธเคืองในตอนนี้ที่ผู้คนเริ่มเดินเข้ามาดู บางคนจำห่าวอี้เหมิงได้ เพราะยังไงเธอก็เป็นดารายอดนิยม แม้ว่าเธอจะสวมแว่นกันแดดที่ปกปิดใบหน้า แต่เธอก็ยังเป็นจุดสนใจ“นั่นห่าวอี้เหมิงนี่ นั่นคือคู่หมั้นของเธอที่อยู่ข้าง ๆ เธอหรือเปล่า?”“พวกเขามาทำอะไรที่นี่?”"เกิดอะไรขึ้นที่บันไดเลื่อนเหรอ?"เสียงของการสนทนาดังขึ้นรอบ ๆ พวกเขา ชินเหลียนอีช่วยประคองหลิงอี้หรานเดินลงบันไดเลื่อน และเซียวจื่อฉีก็รีบตามพวกเขาไปดวงตาของห่าวอี้เหมิงฉายแววประหลาดใจ เธอไม่คิดว่าเซียวจื่อฉีจะทิ้งเธอไว้ข้างหลังและวิ่งตามหลิงอี้หรานไป! คนรอบตัวเธอก็เริ่มซุบซิบกัน“คู่หมั้นของห่าวอี้เหมิง ไล่ตามผู้หญิงคนอื่นไป”"โอ้พระเจ้า นี่คือรักสามเส้าสุดดราม่าเหรอ?"ห่าวอี้เหมิงรู้สึกอับอาย เธอเอามือปิดหน้าและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงกล้องและโทรศัพท์จากฝูงชน เธอเผ่นออกไปกับเซียวจื่ออี้ ขณะเดียวกันในที่สุดเซียวจื่อฉีก็ตามทันหลิงอี้หรานและพูดอย่างกังวลว่า "คุณ... ค่ารักษาพยาบาลของคุณเท่าไร? ผมจะจ่ายเอง จื่ออี้ไม่ได้ตั้งใจทำ ตราบใดที่คุณไม่บอกใคร เรื่องนี้เราคุยกันได้.
Read more

บทที่ 78

"จิน" เธอพูด "ไม่รู้ว่าฉันจะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ ฉันจะโทรหาเขาและบอกเขาว่าไม่ต้องรอฉันกินข้าว"หลิงอี้หรานหาชื่อ 'จิน' ในรายชื่อผู้ติดต่อของเธอและโทรออกหลังจากนั้นไม่นานสายก็เชื่อมต่อและเสียงที่เย็นชาเล็กน้อยของอี้จิ่นหลีก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย "พี่สาว""ฉันมีเรื่องนิดหน่อย ฉันกลัวว่าวันนี้ฉันจะกลับดึกนะ นาย... นายทำอาหารเย็นกินเองคนเดียวนะ" หลิงอี้หรานกล่าว“หมายความว่าอย่างไรที่ว่า ‘มีเรื่องนิดหน่อย’? ก็บอกเขาไปสิว่าตอนนี้เธออยู่ที่โรงพยาบาล” ชินเหลียนอีพูดแทรก“พี่อยู่โรงพยาบาลเหรอ?” ดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในน้ำเสียงของอี้จิ่นหลี"อืม ฉันล้มน่ะ และตอนนี้ฉันกำลังรอเอ็กซ์เรย์ในโรงพยาบาล" หลิงอี้หรานตอบ"โรงพยาบาลไหน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" อี้จิ่นหลีกล่าว“นายไม่ต้องมาหรอก เหลียนอีก็อยู่ที่นี่กับฉัน นายแค่รอฉันที่บ้าน” เธอพูดอย่างรีบร้อนอีกด้านหนึ่งของสายเงียบไป หลังจากนั้นไม่นานเสียงอันเย็นชาของเขาก็ดังขึ้นและถามคำถามเดิมว่า “โรงพยาบาลไหน?”หลิงอี้หรานกัดริมฝีปากและตอบว่า "โรงพยาบาลซิตี้เฟิร์ส" เธอกำพร้าแม่ตั้งแต่ยังเด็กและต้องอยู่ในคุกเป็นเวลาสามปีทำให้เธอ
Read more

บทที่ 79

แต่เพราะคำสั่งของผู้อำนวยการโรงพยาบาลทำให้เขาให้ความสำคัญกับหลิงอี้หรานมากขึ้นในขณะนี้มีอีกร่างหนึ่งเดินเข้าไปในห้องตรวจ เขาเดินเข้ามาด้านข้างของหลิงอี้หรานและพูดว่า "พี่สาว""นายมาแล้ว" หลิงอี้หรานกล่าว แปลกใจที่เขามาถึงเร็วกว่าที่เธอคาดไว้"ใช่แต่ว่ารถติดนิดหน่อยน่ะ ก็เลยมาช้า" อี้จิ่นหลีตอบ"คุณหมอคะ เป็นอย่างไรบ้าง? เพื่อนของดิฉันไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ? เธอตกบันใดเลื่อนไปหลายขั้นเลยค่ะ" ชินเหลียนอีซึ่งอยู่ข้าง ๆ ถามอย่างกังวล"อาการบาดเจ็บไม่ร้ายแรงเกินไป แต่มีรอยร้าวเล็กน้อยบริเวณข้อเท้า มันจะหายเป็นปกติหลังจากพักหนึ่งหรือสองสัปดาห์ แต่... " หมอจางลังเล"แต่อะไรคะ?" ชินเหลียนอีถามอย่างร้อนใจ“แต่คุณหลิง คุณได้รับบาดเจ็บบ่อยใช่ไหมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา?” หมอจางถามหลิงอี้หรานไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร"ผมไม่ได้หมายความถึงอย่างอื่นครับ ผมแค่อยากจะบอกว่าจากผลการเอ็กซเรย์ของคุณ ผมเห็นว่าคุณได้รับบาดเจ็บมากมายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และมีอาการบาดเจ็บเก่าบางส่วนที่ไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง ดังนั้นอาจมีปัญหาแทรกซ้อนครับ"“ภาวะแทรกซ้อนเหรอคะ?” หลิงอี้หรานขมวดคิ้ว “แต่ฉันไม่รู้สึก
Read more

บทที่ 80

เมื่อเธอเอ่ยชื่อ 'อี้จิ่นหลี' ร่างกายของเขาแข็งทื่อขึ้นมาทันที"พี่เกลียดอี้จิ่นหลีไหม?" เขาพึมพำเธอถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า "ทุกคนในเมืองเฉินรู้จักเขา ตอนที่ฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ห่าวเหมยยวี่ที่ตายเป็นคู่หมั้นของอี้จิ่นหลีตอนนั้น ดังนั้นชะตาของฉันเลยโดนกำหนดแล้ว มีคนอยากจะเอาใจเขา แล้วก็มีคนมากมายอยากจะทำร้ายฉัน"หลังจากหยุดไปชั่วขณะเธอพูดต่อ "บางครั้งฉันก็คิดว่าถ้าไม่ใช่ห่าวเหมยยวี่ที่ประสบอุบัติเหตุด้วย ฉันคงจะชนะคดีก็ได้มั้ง? ฉันจะรอดจากคุกสามปีแล้วไม่ต้องเจอเรื่องพวกนี้ไหม? "เธอไม่ได้โกรธหรือเสียใจ แต่น้ำเสียงหยันตัวเองของเธอทำให้เขารู้สึกผิดมากบางทีความเจ็บปวดครึ่งหนึ่งของของเธออาจเป็นเพราะเขาเขานั่งยอง ๆ ตรงหน้าเธอและจ้องมองเธอผ่านผมหน้าม้าหนา "ถ้าผมรู้ว่าพี่จะต้องทนทุกข์ทรมานมากขนาดนี้ ผมจะปกป้องพี่เมื่อสามปีก่อน"ประโยคนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเกม แต่เป็นสิ่งที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจของเขาเขานั่งย่อลงตรงหน้าเธอ และมองเธอผ่านผมม้าหนา ๆ ของเขา “ถ้าฉันรู้ว่าพี่ต้องทรมานขนาดนั้น ฉันก็จะปกป้องพี่ตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนแล้ว”คำพูดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเกม แต่เป็นความรู้ส
Read more
PREV
1
...
678910
...
43
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status