LOGINShare
บทที่ 72
Related chapters
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 73
ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ในที่สุดหลิงอี้หรานก็ได้มีช่วงเวลาว่างที่แสนจะหายาก ชินเหลียนอีจึงพาเธอออกไปช้อปปิ้งด้วยกัน พวกเขาสองคนไม่ได้ไปซื้อของด้วยกันมานานมากแล้ว หลิงอี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอย้อนกลับไปในอดีตเมื่อเธอเดินเล่นไปรอบ ๆ กับชินเหลียนอีก่อนเกิดอุบัติเหตุที่เปลี่ยนชีวิตเธอ อี้หรานมักจะไปช็อปปิ้งกับเหลียนอีตอนวันหยุด ไร้กังวลและชีวิตเบื้องหน้าของเธอก็ดูสวยงาม“อ๋อ ใช่ แล้วจินล่ะ? ตอนนี้เธอรู้จักเขามากขึ้นไหม? อย่างเช่นเขามาจากไหน? แล้วเขามีครอบครัวไหม?" ชินเหลียนอีกังวลว่าเพื่อนรักของเธอจะถูกหลอก“ฉันรู้แค่ว่าพ่อของเขาตายแล้ว และดูเหมือนว่าแม่ของเขาจะทิ้งเขาไป เขาไม่ได้บอกอะไรฉันอีกและฉันก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม” หลิงอี้หรานยิ้มตอบ“เธอจะใสไปแล้วไหม? ทำไมไม่ถามรายละเอียดมากกว่านี้หน่อยล่ะ? อย่างน้อยเธอควรจะรู้ว่าเขาเคยทำอะไรมาก่อน!" ชินเหลียนอีกล่าวหลิงอี้หรานยิ้มจาง ๆ "รู้ว่าเขาเคยทำอะไรมาแล้วจะยังไง? ฉันเคยคิดว่ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเซียว จื่อฉี ตั้งแต่ครอบครัวของเขาไปจนถึงโรงเรียนที่เขาเข้าเรียน ฉันจำป้ายทะเบียนและเลขประจำตัวของเขาได้ชัดเจนมาก แต่สุดท้ายฉันยังมองไม่เห็นธาตุแท้ข
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 74
"ใครบอกว่าเราซื้อไม่ได้กัน? ฉันซื้อได้... " ชินเหลียนอีแทบจะกัดฟันซื้อเสื้อผ้าเพื่อระบายความโกรธของเธอและทำให้พนักงานหยุดดูถูกพวกเขาหลิงอี้หรานรั้งเธอไว้ทันและพูดกับผู้จัดการว่า "คุณหมายความว่าหากเราไม่ซื้อ ก็ดูของในร้านไม่ได้เหรอ?""คุณสองคนเข้ามาในร้านซึ่งมันห่างไกลจากรายได้ของพวกคุณมาก คุณอาจมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาและดิฉันแค่ปกป้องสิทธิ์ของลูกค้าท่านอื่น ๆ ในร้านเท่านั้น" ผู้จัดการตอบทำราวกับว่ามีเหตุผลหลิงอี้หรานตอบทันทีว่า "แต่คุณไม่มีหลักฐานใด ๆ อันที่จริงคุณกำลังเลือกปฏิบัติต่อลูกค้าอย่างชัดเจน ฉันได้บันทึกสิ่งที่คุณพูดไว้แล้ว ฉันคิดว่านี่น่าจะเป็นหลักฐานชั้นดีในการที่ฉันจะส่งมอบให้กับผู้บริหารของทางห้างสรรพสินค้านี้"“คุณ ... ” ใบหน้าของหัวหน้างานเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะใช้โทรศัพท์บันทึกคำพูดของเขาเอาไว้"หลิงอี้หรานพอเถอะ เธอเป็นแค่คนกวาดถนน ทำไมเธอถึงมาดูเสื้อผ้าที่นี่ล่ะ? เธอยังคิดถึงวันที่เธอเคยได้ใส่ชุดพวกนี้อย่างนั้นเหรอ?" เซียวจื่ออี้พูดอย่างเยาะเย้ย "ถ้าเธอต้องการเสื้อผ้าพวกนี้จริง ๆ ฉันก็สงสารเธอและจะซื้อชุดให้เธอเอง""ทำไมล่ะ? คนกวา
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 75
เซียวจื่อฉีตะลึง “อี้หราน!”เมื่อเซียวจื่ออี้เห็นพี่ชาย เธอรีบบ่นว่า "พี่ไม่รู้อะไร หลิงอี้หรานหน้าด้านแค่ไหน เธอขอให้ฉันซื้อชุดมูลค่า 4.8 ล้านบาทให้ ไม่รู้เหรอไงว่าตอนนี้ตัวเองไม่เหมาะจะใส่ชุดแบบนี้แล้ว?!""พอได้แล้ว!" เซียวจื่อฉีดุเธอทันทีและสีหน้าของเขาก็ไม่น่าดู น้องสาวของเขาสร้างปัญหาแล้ว เธอน่าจะรู้ว่าบุคคลที่อยู่เบื้องหลังของหลิงอี้หรานไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอี้จิ่นหลี “นี่พี่ว่าฉันเหรอ” เซียวจื่ออี้ประท้วง “พี่ทำไมพี่ถึงขึ้นเสียงใส่ฉัน? ฉันแค่พูดถึงหลิงอี้หรานเอง” “มีอะไรให้พูดอีก?” เซียวจื่อฉีกล่าวอย่างไม่พอใจ จากนั้นเขาก็หันไปหาพนักงานที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดว่า "ห่อชุดนั้นด้วย"คำพูดของเขาทำให้ทุกคนในร้านตกใจ"พี่กำลังทำอะไรเนี่ย? พี่จะซื้อชุดนี้ให้หลิงอี้หรานอย่างนั้นเหรอ?" เซียวจื่ออี้ไม่อยากเชื่อสำหรับห่าวอี้เหมิง เธอขมวดคิ้วและดวงตาของเธอฉายแววโทสะส่วนพวกพนักงานขายต่างประหลาดใจและยินดี ถ้าขายชุด 4.8 ล้านบาทได้ พวกเธอต้องได้รับค่าคอมมิชชั่นเยอะมากแน่"อี้หราน ผมต้องขอโทษแทนคำพูดหยาบคายของจื่ออี้ด้วย แต่เธอไม่ได้มีเจตนาร้ายใด ๆ ได้โปรดอย่าไปถือสาเธอเลย และนี่ชุดนี้ถื
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 76
หลิงอี้หรานหยิบเช็คและออกจากร้านพร้อมกับชินเหลียนอีทันที“อี้หราน เธอไม่คิดว่ามันแปลกไปหน่อยเหรอ?” ทันทีที่พวกเขาเดินออกจากร้าน ชินเหลียนอีถามทันที "เซียวจื่อฉีควักเงินออกมา 4.8 ล้านบาทให้เธอโดยไม่ลังเลเลย แถมห่าวอี้เหมิงก็อยู่ด้วย เขาไม่กลัวห่าวอี้เหมิงเข้าใจผิดเลยหรือไง?“มันค่อนข้างแปลกจริง ๆ” หลิงอี้หรานกล่าว"เป็นไปได้ไหมที่เซียวจื่อฉีจะยังชอบเธออยู่?" ชินเหลียนอีเดา“ไม่ เขากลัวต่างหาก ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวว่าฉันจะโกรธเซียวจื่ออี้ แล้วทำตระกูลเซียวมีปัญหา” หลิงอี้หรานบอกตามสัญชาตญาณของเธอเมื่อได้ยินเช่นนี้ ชินเหลียนอีคิดว่ามันประหลาด “เขาไม่คิดมากไปหน่อยเหรอ?”"ใครจะรู้ล่ะ?" หลิงอี้หรานยักไหล่และดูเช็คที่เธอถืออยู่“แล้วเธอจะทำอย่างไรกับเช็คนี่? เธอจะฉีกมันทิ้งหรือเปล่า?” ชินเหลียนอีถาม เธอรู้จักเพื่อนของเธอเป็นอย่างดีว่าจะไม่มีวันใช้เงินก้อนนี้“ทำไมต้องฉีกล่ะ? ฉันจะบริจาคให้คนที่ต้องการมัน" หลิงอี้หรานตอบและใส่เช็คลงในกระเป๋าของเธออย่างระมัดระวังพวกเขาเดินซื้อของและทานอาหาร เมื่อพวกเขากำลังจะลงบันไดเลื่อนไปที่ลานจอดรถใต้ดิน พวกเขาก็เห็น เซียวจื่อฉี เซียวจื่ออี้ และห่า
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 77
"ทำไมฉันต้องขอโทษด้วย?" เซียวจื่ออี้กล่าวอย่างโกรธเคืองในตอนนี้ที่ผู้คนเริ่มเดินเข้ามาดู บางคนจำห่าวอี้เหมิงได้ เพราะยังไงเธอก็เป็นดารายอดนิยม แม้ว่าเธอจะสวมแว่นกันแดดที่ปกปิดใบหน้า แต่เธอก็ยังเป็นจุดสนใจ“นั่นห่าวอี้เหมิงนี่ นั่นคือคู่หมั้นของเธอที่อยู่ข้าง ๆ เธอหรือเปล่า?”“พวกเขามาทำอะไรที่นี่?”"เกิดอะไรขึ้นที่บันไดเลื่อนเหรอ?"เสียงของการสนทนาดังขึ้นรอบ ๆ พวกเขา ชินเหลียนอีช่วยประคองหลิงอี้หรานเดินลงบันไดเลื่อน และเซียวจื่อฉีก็รีบตามพวกเขาไปดวงตาของห่าวอี้เหมิงฉายแววประหลาดใจ เธอไม่คิดว่าเซียวจื่อฉีจะทิ้งเธอไว้ข้างหลังและวิ่งตามหลิงอี้หรานไป! คนรอบตัวเธอก็เริ่มซุบซิบกัน“คู่หมั้นของห่าวอี้เหมิง ไล่ตามผู้หญิงคนอื่นไป”"โอ้พระเจ้า นี่คือรักสามเส้าสุดดราม่าเหรอ?"ห่าวอี้เหมิงรู้สึกอับอาย เธอเอามือปิดหน้าและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงกล้องและโทรศัพท์จากฝูงชน เธอเผ่นออกไปกับเซียวจื่ออี้ ขณะเดียวกันในที่สุดเซียวจื่อฉีก็ตามทันหลิงอี้หรานและพูดอย่างกังวลว่า "คุณ... ค่ารักษาพยาบาลของคุณเท่าไร? ผมจะจ่ายเอง จื่ออี้ไม่ได้ตั้งใจทำ ตราบใดที่คุณไม่บอกใคร เรื่องนี้เราคุยกันได้.
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 78
"จิน" เธอพูด "ไม่รู้ว่าฉันจะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ ฉันจะโทรหาเขาและบอกเขาว่าไม่ต้องรอฉันกินข้าว"หลิงอี้หรานหาชื่อ 'จิน' ในรายชื่อผู้ติดต่อของเธอและโทรออกหลังจากนั้นไม่นานสายก็เชื่อมต่อและเสียงที่เย็นชาเล็กน้อยของอี้จิ่นหลีก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย "พี่สาว""ฉันมีเรื่องนิดหน่อย ฉันกลัวว่าวันนี้ฉันจะกลับดึกนะ นาย... นายทำอาหารเย็นกินเองคนเดียวนะ" หลิงอี้หรานกล่าว“หมายความว่าอย่างไรที่ว่า ‘มีเรื่องนิดหน่อย’? ก็บอกเขาไปสิว่าตอนนี้เธออยู่ที่โรงพยาบาล” ชินเหลียนอีพูดแทรก“พี่อยู่โรงพยาบาลเหรอ?” ดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในน้ำเสียงของอี้จิ่นหลี"อืม ฉันล้มน่ะ และตอนนี้ฉันกำลังรอเอ็กซ์เรย์ในโรงพยาบาล" หลิงอี้หรานตอบ"โรงพยาบาลไหน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" อี้จิ่นหลีกล่าว“นายไม่ต้องมาหรอก เหลียนอีก็อยู่ที่นี่กับฉัน นายแค่รอฉันที่บ้าน” เธอพูดอย่างรีบร้อนอีกด้านหนึ่งของสายเงียบไป หลังจากนั้นไม่นานเสียงอันเย็นชาของเขาก็ดังขึ้นและถามคำถามเดิมว่า “โรงพยาบาลไหน?”หลิงอี้หรานกัดริมฝีปากและตอบว่า "โรงพยาบาลซิตี้เฟิร์ส" เธอกำพร้าแม่ตั้งแต่ยังเด็กและต้องอยู่ในคุกเป็นเวลาสามปีทำให้เธอ
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 79
แต่เพราะคำสั่งของผู้อำนวยการโรงพยาบาลทำให้เขาให้ความสำคัญกับหลิงอี้หรานมากขึ้นในขณะนี้มีอีกร่างหนึ่งเดินเข้าไปในห้องตรวจ เขาเดินเข้ามาด้านข้างของหลิงอี้หรานและพูดว่า "พี่สาว""นายมาแล้ว" หลิงอี้หรานกล่าว แปลกใจที่เขามาถึงเร็วกว่าที่เธอคาดไว้"ใช่แต่ว่ารถติดนิดหน่อยน่ะ ก็เลยมาช้า" อี้จิ่นหลีตอบ"คุณหมอคะ เป็นอย่างไรบ้าง? เพื่อนของดิฉันไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ? เธอตกบันใดเลื่อนไปหลายขั้นเลยค่ะ" ชินเหลียนอีซึ่งอยู่ข้าง ๆ ถามอย่างกังวล"อาการบาดเจ็บไม่ร้ายแรงเกินไป แต่มีรอยร้าวเล็กน้อยบริเวณข้อเท้า มันจะหายเป็นปกติหลังจากพักหนึ่งหรือสองสัปดาห์ แต่... " หมอจางลังเล"แต่อะไรคะ?" ชินเหลียนอีถามอย่างร้อนใจ“แต่คุณหลิง คุณได้รับบาดเจ็บบ่อยใช่ไหมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา?” หมอจางถามหลิงอี้หรานไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร"ผมไม่ได้หมายความถึงอย่างอื่นครับ ผมแค่อยากจะบอกว่าจากผลการเอ็กซเรย์ของคุณ ผมเห็นว่าคุณได้รับบาดเจ็บมากมายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และมีอาการบาดเจ็บเก่าบางส่วนที่ไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง ดังนั้นอาจมีปัญหาแทรกซ้อนครับ"“ภาวะแทรกซ้อนเหรอคะ?” หลิงอี้หรานขมวดคิ้ว “แต่ฉันไม่รู้สึก
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 80
เมื่อเธอเอ่ยชื่อ 'อี้จิ่นหลี' ร่างกายของเขาแข็งทื่อขึ้นมาทันที"พี่เกลียดอี้จิ่นหลีไหม?" เขาพึมพำเธอถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า "ทุกคนในเมืองเฉินรู้จักเขา ตอนที่ฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ห่าวเหมยยวี่ที่ตายเป็นคู่หมั้นของอี้จิ่นหลีตอนนั้น ดังนั้นชะตาของฉันเลยโดนกำหนดแล้ว มีคนอยากจะเอาใจเขา แล้วก็มีคนมากมายอยากจะทำร้ายฉัน"หลังจากหยุดไปชั่วขณะเธอพูดต่อ "บางครั้งฉันก็คิดว่าถ้าไม่ใช่ห่าวเหมยยวี่ที่ประสบอุบัติเหตุด้วย ฉันคงจะชนะคดีก็ได้มั้ง? ฉันจะรอดจากคุกสามปีแล้วไม่ต้องเจอเรื่องพวกนี้ไหม? "เธอไม่ได้โกรธหรือเสียใจ แต่น้ำเสียงหยันตัวเองของเธอทำให้เขารู้สึกผิดมากบางทีความเจ็บปวดครึ่งหนึ่งของของเธออาจเป็นเพราะเขาเขานั่งยอง ๆ ตรงหน้าเธอและจ้องมองเธอผ่านผมหน้าม้าหนา "ถ้าผมรู้ว่าพี่จะต้องทนทุกข์ทรมานมากขนาดนี้ ผมจะปกป้องพี่เมื่อสามปีก่อน"ประโยคนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเกม แต่เป็นสิ่งที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจของเขาเขานั่งย่อลงตรงหน้าเธอ และมองเธอผ่านผมม้าหนา ๆ ของเขา “ถ้าฉันรู้ว่าพี่ต้องทรมานขนาดนั้น ฉันก็จะปกป้องพี่ตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนแล้ว”คำพูดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเกม แต่เป็นความรู้ส
Latest chapter
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 424
เสียงจัวเชียนอวิ๋นดังมาจากปลายสาย “นี่ การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดีนะ หมอบอกว่าเสี่ยวเหยียน หลังจากผ่านไปสองสามวันเสี่ยวเหยียนปรับตัวได้ เขาก็จะเริ่มการฝึกเรื่องของการแยกแยะเสียงแล้ว”“ดีมากเลยค่ะ” หลิงอี้หรานดีใจที่ได้ยิน “ถ้างั้นตอนบ่ายฉันจะแวะไปเยี่ยมเสี่ยวเหยียนนะคะ”จากนั้นหลิงอี้หรานก็ถามอีกครั้งถึงเลขห้องผู้ป่วยของเสี่ยวเหยียนในโรงพยาบาลก่อนจะวางสายไป“นี่เรื่องของเด็กที่หูหนวกนั่นเหรอ?” อี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หรานก่อนถาม“การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดี ยังไงตอนบ่ายฉันก็มีเวลาว่าง ฉันเลยจะไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล” หลิงอี้หรานบอก“ให้ฉันไปกับเธอแล้วกัน” อี้จิ่นหลีพูด“คุณจะไปกับฉันเหรอคะ?” หลิงอี้หรานเบิกตาโตอย่างประหลาดใจ “แต่… คุณไม่มีงานต้องทำเหรอ?”“ฉันก็แค่บอกให้เลขาเลื่อนงานตอนบ่ายออกไป ยังไงก็ไม่ได้มีอะไรเร่งด่วน” อี้จิ่นหลีพูดเรียบ ๆแต่หลิงอี้หรานรู้ดีว่าในบริษัทใหญ่แบบนี้ สำหรับคนเป็นประธานไม่มีอะไรที่ “เร่งด่วน” สำหรับเขา“ทำไม เธอไม่อยากให้ฉันไปด้วยเหรอ?” เขาถาม“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น” พูดตามตรงการที่เขาเต็มใจจะไปเป็นเพื่อนเธอ ทำให้เธอประหลาดใจแต่ก็ร
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 423
และเพราะว่าเธอฟังเข้าใจ จู่ ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกอายสุดท้ายอี้จิ่นหลีก็ตอบว่า “เธอนั่นแหละ”“โอ้ จิน คุณเป็นอะไรกับเธอเหรอ? เป็นคนรักกันไหม?” คนต่างชาติมักจะชอบถามอะไรตรง ๆหากว่าเป็นพนักงานชาติเดียวกัน ไม่มีใครกล้าถามอี้จิ่นหลีตรง ๆ แบบนี้แน่จากนั้นหลิงอี้หรานก็ได้ยินอี้จิ่นหลีตอบเป็นภาษาอังกฤษ “เธอเป็นคนโปรดของฉัน”ฉับพลันหลิงอี้หรานก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบรัดไว้ แม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็เหมือนจะสะดุดหลังจากที่การประชุมทางวิดีโอจบลง อี้จิ่นหลีก็เดินเข้ามาหาเธอและถามว่า “เป็นอะไรไป? ทำไมหน้าแดงแบบนั้น?”“เปล่า…ไม่มีอะไรค่ะ” เธอรีบตอบแต่เขาก็เอามือมาจับหน้าเธอไว้แล้วพิจารณาหน้าแดงก่ำของเธอ “นี่เพราะว่าเรื่องที่พวกนั้นพูดเมื่อกี้เหรอ?”เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่เธอก็ใช้ความเงียบเป็นการยอมรับ“ไว้อนาคตมีโอกาส ฉันจะแนะนำเธอกับพวกเขา” เขาบอก“แนะนำเหรอคะ?” เธอร้องเขาเลิกคิ้วเล็กน้อย “ทำไม เธอไม่อยากเหรอ?”เอ่อ… เธออึ้งไป ตอนนั้นดวงตาสีดอกท้อคู่นั้นฉายแววบีบคั้น เหมือนว่าหากเธอตอบว่าไม่อยาก เธอก็คงเหมือนเป็นตัวจุดประกายให้ไฟโทสะเขาลุกท่วมเธอคิดอยู่พั
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 422
“แต่ถึงกู้ลี่เฉินอยากจะแย่งเธอไปจริง ๆ เขาก็ทำไม่ได้ใช่ไหม? เพราะว่าคนที่เธอชอบก็คือฉัน และคนที่เธอมีชะตาต้องตกหลุมรักในอนาคตก็คือฉันใช่ไหม?”เสียงของเขาพึมพำและลมหายใจอุ่นร้อนก็เป่ารดใบหน้า เมื่อพูดจบเขาก็จูบเธอที่ริมฝีปากเขาไม่มีทางยกเธอให้ใคร เธอจะเป็นของเขาเท่านั้น……ตอนที่หลิงอี้หรานตื่นขึ้นมาให้วันต่อมา อี้จิ่นหลีก็ไปทำงานแล้ว หลังจากที่กินอาหารเช้าเสร็จเธอก็เตรียมอาหารกลางวันให้อี้จิ่นหลีที่คฤหาสน์อี้มีกล่องอาหารกลางวันและวัตถุดิบ และก็มีพ่อครัวอยู่ใกล้ ๆ เห็นชัดว่าพ่อครัวก็ได้รับคำสั่งมา หากว่าหลิงอี้หรานมีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือ พ่อครัวก็พร้อมช่วยถึงขนาดที่ว่าหลังจากทำกล่องอาหารกลางวันแล้ว หลิงอี้หรานรู้สึกว่าฝีมือของตัวเองนั้นพัฒนาสูงขึ้นเลยทีเดียวเธอนำกล่องอาหารมาที่อี้กรุ๊ป แต่เพราะว่าวันนี้คนขับรถของตระกูลอี้เป็นคนพาเธอมา ยามที่หน้าประตูก็ตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นเธอลงมาจากรถแม้ว่าพนักงานหลายคนในบริษัทเริ่มที่จะลือกันว่าพนักงานส่งอาหารลึกลับคนนี้น่าจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าพนักงานคนนี้จะเปลี่ยนจากรถไฟฟ้าเล็ก ๆ มาเป็นรถส่วนตัวเร็วแบบนี้โดยเฉพาะรถ
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 421
ช่วงนี้เขามักจะมาค้างในห้องของเธอ นอนร่วมเตียงกับเธอ แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรกัน แต่มันก็เหมือนว่าการนอนร่วมเตียงเดียวกันนั้นกลายเป็นนิสัยไปโดยไม่รู้ตัวแล้วเพราะว่าเธอต้องเปิดไฟนอน เธอก็พูดเสียงอ่อนว่า “คุณจะชินกับการเปิดไฟนอนตลอดเวลาไปแล้ว ทำไมคุณไม่กลับไปนอนห้องคุณล่ะคะ”สุดท้ายเขาก็บอกว่า “ฉันอยากนอนกับเธอนี่ พี่สาว ถึงจะเปิดไฟไว้ก็ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นคำพูดที่เหลือของเธอจึงโดนกลืนกลับลงไป“เธอจะนอนแล้วเหรอ?” อี้จิ่นหลีถามขณะที่มองหลิงอี้หรานเดินไปที่เตียง“ใช่” หลิงอี้หรานพูดพร้อมหน้าแดงเรื่อหลิงอี้หรานเลิกผ้าห่มและเข้าไปนอนเตียง มือของอี้จิ่นหลีก็มาโอบรอบเอวเธอ เขากอดเธอแนบแน่นและฝังใบหน้าซุกกายเธอราวเก็บเด็กที่อยากจะออดอ้อนเขาดูราวกับเด็กเล็กน้อยซึ่งต่างไปจากท่าทางปกติของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางประการ หลิงอี้หรานรู้สึกว่าชอบอี้จิ่นหลีที่มีท่าทางเป็นเด็ก ๆ แบบนี้“ว่าแต่กู้ลี่เฉินหมายความว่าอะไรตอนที่คุยกับคุณวันนี้? พวกคุณทะเลาะกันเหรอ?”จู่ ๆ หลิงอี้หรานก็คิดขึ้นมาได้“ประโยคไหนล่ะ?” อี้จิ่นหลีถาม พลางรู้สึกว่าการกอดเธอมันชวนให้เสพติดมาก เมื่อเขากอดเธอแล้วก็ไม
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 420
“ฉันเข้าใจค่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรกับเธอ” จัวเชียนอวิ๋นลังเลและบอกว่า “ถึงตอนนี้ฉันจะรู้ว่าเธอเป็นแฟนของคุณ ฉันไม่เคยบอกอะไรเธอมาตั้งแต่แรก และฉันก็ไม่คิดว่าจะบอกอะไร ไม่คิดจะหาประโยชน์จากเธอ แน่นอนว่าในอนาคตฉันก็ไม่คิดจะทำแบบนั้น ที่ตอนแรกฉันจ้างเธอก็เพราะว่าฉันรู้สึกว่าเธอเหมือนกับฉัน เคยติดคุกมาก่อน และรู้สึกว่าเราลงเรือลำเดียวกัน ฉันก็เลยอยากให้โอกาสเธอได้ทำงาน”ความเย็นชาในตาของอี้จิ่นหลีหายไป “ผมไม่สนหรอกว่าระหว่างคุณกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร แต่ตราบใดที่เธอยังทำงานที่นี่กับคุณ เธอก็จะทำงานอย่างปลอดภัย หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ไม่ว่าจะอะไร คุณโทรหาผมได้ตลอด”เมื่อพูดจบ เขาก็เอาเบอร์มือถือให้จัวเชียนอวิ๋นจัวเชียนอวิ๋นรีบจดลงไป เธอเกรงว่าคงมีไม่กี่คนที่สามารถมีเบอร์นี้ได้ในเมืองเสิ่น แต่ตอนนี้เธอได้มาภายใต้เงื่อนไขแต่ที่อี้จิ่นหลีบอกว่าเขาไม่สนว่าระหว่างเธอกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร ก็แปลว่าเขาคงไม่บอกเย่เหวินหมิงว่าเธออยู่ที่ไหน ซึ่งนี่ก็ทำให้จัวเชียนอวิ่นหายใจได้อย่างโล่งอกอี้จิ่นหลียังอยู่ในร้านและกินมื้อเย็นกับหลิงอี้หรานดังนัั้นเมื่อเลิกงาน เพื่อนร่วมงานทุกคนเลยได้รู
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 419
จัวเชียนอวิ๋นจำได้ว่าตอนที่เธอดึงหลิงอี้หรานมาถาม อีกฝ่ายก็ให้คำตอบที่ชัดเจนหนักแน่นกับเธอ“ก็พี่จัว คนที่ว่าก็คืออี้จิ่นหลีของอี้กรุ๊ป” โอเค ก็ถือว่าเป็นคำตอบแล้วกันจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางหัวเธอ ซึ่งทำให้เธอมึนไม่หายพนักงานส่งอาหารให้ร้านของเธอเป็นแฟนกับอี้จิ่นหลีจริงเหรอ? ถ้าบอกไปแล้วใครจะเชื่อ?โดยเฉพาะหลิงอี้หรานบอกว่ายังมีอาหารที่ต้องออกไปส่งอีก อี้จิ่นหลีก็บอกว่า “ถ้างั้นฉันจะรอเธอที่นี่ วันนี้ยังไงก็ว่าง”ดังนั้นคนหนึ่งก็ออกไปส่งอาหาร ส่วนอีกคนก็… เอ่อ อ่านหนังสือจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเธอประสบคลื่นลมโหมกระหน่ำ แต่ตอนนี้เธอสับสนมากทำไมอี้หรานถึงได้ยังมาทำงานที่ร้านของเธอหากว่ามีแฟนแบบนี้? แล้วอี้จิ่นหลีจริงจังกับอี้หรานเหรอ?แต่เมื่อมองเหตุการณ์ก่อนหน้าระหว่างทั้งสอง ก็ไม่ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องหลอกลวง อย่างน้อยท่าทีของอี้จิ่นหลีที่มีต่ออี้หรานด้วยสายตาคนนอกอย่างเธอก็เห็นได้ว่าเขารักอี้หรานมากเมื่อเห็นว่าอี้จิ่นหลีกินกาแฟหมดแล้ว จัวเชียนอวิ๋นก็เดินเข้าไปหาและถามว่า “คุณอี้ ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ?”“ขอน้ำให้ผมแก้วหนึ่งพอครับ” อี้จิ่นหลีบอกดังนั้น
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 418
หลิงอี้หรานอดหน้าแดงไม่ได้ เธอกัดปากเล็กน้อยและบอกกับจัวเชียนอวิ๋น “เขาเป็นแฟนฉันค่ะ”“แฟนเธอเหรอ?” จัวเชียนอวิ๋นตาเบิกกว้างทันที แม้เธอจะรู้สึกได้ว่าระหว่างทั้งสองคนมีบรรยากาศแปลก ๆ ขณะที่พูดคุยกันก็ตามแต่… แฟนเหรอ? อี้หรานมีแฟนเหรอ? แถมยังเป็นผู้ชายที่ดูลึกล้ำยากจะหยั่งถึงนี่คือสิ่งที่จัวเชียนอวิ๋นรู้สึก ตอนนั้นเองแม้ว่าชายคนนั้นจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าและดูไม่มีพิษภัย แต่เธอไม่คิดว่าชายคนนี้จะไร้พิษภัยจริง ๆ ตรงกันข้ามสัญชาตญาณบอกเธอว่าชายคนนี้อันตรายมากทั้งร่างของเขาแผ่กลิ่นอายของคนที่สูงส่งออกมา“ค่ะ แฟนฉัน” หลิงอี้หรานตอบ“สวัสดีค่ะ… ฉันเป็นเจ้าของร้านที่นี่ จัวเชียนอวิ๋น” จัวเชียนอวิ๋นแนะนำตัวเอง“สวัสดีครับ ผมอี้จิ่นหลี” อี้จิ่นหลีบอกสีหน้าจัวเชียนอวิ๋นตะลึงอีกครั้ง จากนั้นแววตาประหลาดใจของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆอี้จิ่นหลี… คงไม่ใช่… คงไม่ใช่คนที่เธอคิดหรอกนะ ตอนนี้จัวเชียนอวิ๋นรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาร้านของเธอมีกู้ลี่เฉินมา แล้วก็มีอี้จิ่นหลีมาอีก ผู้ชายทั้งสองคนต่างก็มาหาอี้หรานแล้ว… ตัวตนที่แท้จริงของเธอมันยังไงกันแน่? ใช่แบบที่เขียนในใบสมัครงานจริงเหรอ?ตอน
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 417
อี้จิ่นหลียังคงดื่มกาแฟในมือสบาย ๆ เหมือนกับว่าเขากำลังเพลิดเพลินกับเวลาน้ำชา และเขาก็แค่มาพูดคุยเล่นกับกู้ลี่เฉินไม่ได้คุยเรื่องที่สามารถเขย่าเมืองเสิ่นให้สั่นสะเทือนได้กู้ลี่เฉินค่อย ๆ สงบความคุกรุ่นในแววตาลงและก็หยิบกาแฟขึ้นมาจิบอีกครั้งทั้งสองต่างก็ไม่มีบรรยากาศน่าตึงเครียดเหมือนก่อนหน้าแล้ว และตอนนี้ก็เหมือนเป็นการกินข้าวกันระหว่างเพื่อนเท่านั้นจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะลูกค้าคนอื่น ๆ ในร้านโดยเฉพาะลูกค้าสาว ๆ ต่างก็มองทั้งสองเป็นระยะ อย่างไรพวกเขาคนหนึ่งก็ดูเหมือนดารา ไม่ต้องนับพวกลูกค้าสาวหรอก ขนาดจัวเชียนอวิ๋นเองยังอยากหยิบมือถือมาถ่ายเลยตอนที่ลูกค้าสาวยกมือถือส่องไปทางอี้จิ่นหลีและกู้ลี่เฉิน ก่อนที่เธอจะทันได้กดปุ่มถ่ายรูปก็มีมือใหญ่มาขวางเอาไว้เขาก็คือบอดี้การ์ดของอี้จิ่นหลี เขาพูดกับลูกค้าสาวว่า “ท่านประธานไม่ชอบโดนถ่ายรูปครับ ถ้าคุณยืนกรานจะถ่ายให้ได้ ผมก็คงทำได้แค่ต้องเชิญคุณออกไป”ลูกค้าสาวอึ้งงันไป นี่มัน…ขู่กันเหรอ? แต่เมื่อเธอเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของบอดี้การ์ดและ… ร่างกายกำยำของเขา คำพูดที่เธอเตรียมจะเอ่ยประท้วงก็โดนกลืนกลับลงท้องไปจิตสำนึกบอก
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 416
นิ้วมือของกู้ลี่เฉินที่จับแก้วกาแฟอยู่บีบแน่นเล็กน้อย “แล้วถ้าฉันเสียใจล่ะ?” ตอนนั้นเขาประเมินน้ำหนักของหลิงอี้หรานที่มีในใจตัวเองต่ำไปเขาคิดว่าหลิงอี้หรานเหมือนคนที่เขาตามหา ดังนั้นเขาก็เลยสนใจเธอแค่นั้นแต่ต่อมาเขาก็พบว่ามันมากกว่านั้น เมื่อเขาเห็นคนอื่นทำร้ายเธอ ทำอันตรายเธอ เขาก็รู้สึกหัวใจบีบรัดและรีบเข้าไปช่วยโดยไม่รู้ตัวเหมือนว่าแค่เห็นเธอบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขาใจสลายได้ และตอนที่เธอจะจากไป เขาก็คิดเรื่องเธอมาก เหมือนว่าเขาอยากให้เธอมองเขานานอีกหน่อยแค่เพียงนิดเดียวก็ยังดีนานแค่ไหนแล้วที่เขาสนใจผู้หญิงสักคนมากขนาดนี้? ยกเว้นเด็กผู้หญิงที่เคยช่วยเขาตอนนั้น เธอเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นเขาถึงกับคิดว่า บางทีเขาไม่น่ายอมปล่อยเธอให้อี้จิ่นหลีง่ายเกินไปเลย หากว่าเธออยู่ข้างกายเขา จะทำให้เขาคิดถึงคนที่ตามหาอยู่น้อยลงไหม? แล้วจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดจากการไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการมาบ้างไหม?แววตาอี้จิ่นหลีมืดครึ้มทันที เขาจ้องกู้ลี่เฉินเย็นชา “นายไม่มีโอกาสแน่ และฉันก็จะไม่ให้นายมีโอกาสด้วย”“งั้นเหรอ?” กู้ลี่เฉินสบตาอีกฝ่าย “งั้นฉันคงต้องขอลองดูและดูว่าทำไมฉันถึงได้ไม่มีโอ
