All Chapters of ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย: Chapter 811 - Chapter 820

ลั่วชิงยวนมิสนใจ หลังจากดื่มแล้วก็คีบผักขึ้นมากิน และพูดว่า “ช่วงนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรทำเลย”“อากาศก็ค่อนข้างดี ดอกไม้ก็เบ่งบาน”ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว ดูเหมือนหลังจากดื่มสุราจะไม่มีความรู้สึกแปลก ๆ แต่อย่างใด เขาพยักหน้าและตอบอย่างเฉยเมยว่า “อืม”ฟู่เฉินหวนมองไปที่จานกับข้าวบนโต๊ะอีกครั้ง หรือว่ายานั่นจะอยู่ในอาหาร?เขาจึงคีบผักขึ้นมาและเริ่มกินเข้าไปเขากินทีละจานลั่วชิงยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นฟู่เฉินหวนกินอาหารอย่างรีบร้อน “ท่านหิวมากหรือ?”ฟู่เฉินหวนตอบเบา ๆ “นิดหน่อย”นางนำจานอาหารมาวางไว้ข้างหน้าฟู่เฉินหวน “เช่นนั้นก็กินให้เยอะ ๆ เพคะ”ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว หรือว่ายาอยู่ในจานนี้?ฟู่เฉินหวนเริ่มคับกับข้างอีกครั้ง“หม่อมฉันได้ยินมาว่า ในวังมีงานชมบุปผา ท่านจะไปหรือไม่?” ลั่วชิงยวนเข้าประเด็นอันที่จริงแล้ว นางรู้ว่าฟู่เฉินหวนมิค่อยชอบเข้าร่วมงานเลี้ยงเช่นนี้แต่นางอยากไปหากนางมิไป แล้วจะเปิดโอกาสให้ลั่วเยวี่ยอิงทำร้ายนางได้อย่างไรเล่า?แต่งานนี้ไทเฮาเป็นคนจัดขึ้น นางมิได้รับเชิญก็ไปมิได้ฟู่เฉินหวนพูดอย่างใจเย็น “ข้ามิสนใจเรื่องพวกนี้”แน่นอนว่าเขามิอยากไ

ขณะที่ลั่วชิงยวนยังคงคิดว่าจะเข้าร่วมงานชมบุปผาได้อย่างไร ซูโหยวก็มาบอกนางว่า ฟู่เฉินหวนจะเข้าร่วมงานชมบุปผาด้วยยามนี้ลั่วชิงยวนจึงคลายใจได้แล้วนางรีบติดต่อลั่วอวิ๋นสี่ทันทีและมอบขวดโอสถปรารถนานิรันดร์ให้กับลั่วอวิ๋นสี่“บอกลั่วเยวี่ยอิงว่าข้าจะไปงานชมบุปผา”ลั่วอวิ๋นสี่หยิบขวดยาแล้วออกไปทันทีเมื่อข่าวนี้ไปถึงหูของลั่วเยวี่ยอิง ลั่วเยวี่ยอิงก็เริ่มลงมือทันทีก่อนอื่น นางต้องไปพบเหยียนผิงเซียวเมื่อมินานมานี้ เพื่อปกป้องลั่วฉิง เหยียนผิงเซียวถูกคนของฟู่เฉินหวนไล่ล่าไปตามถนนเหมือนกับหนูตัวหนึ่ง ซึ่งนับว่าวุ่นวายมากและตอนนี้ลั่วฉิงได้รับบาดเจ็บสาหัสและต้องเปลี่ยนที่หลบซ่อนตัวไปเรื่อย ๆ มิได้พักผ่อนอย่างสงบ นั่นทำให้เหยียนผิงเซียวโกรธยิ่งกว่าเดิมดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงสมรู้ร่วมคิดกันว่าจะโจมตีฟู่เฉินหวนในงานชมบุปผานี้ให้หนัก!และทำให้ลั่วชิงยวนเสียชื่อเสียงด้วย!…… งานชมบุปผากำลังจะเริ่มแล้วงานชมบุปผาในครั้งนี้ ลั่วชิงยวนสืบทราบมาว่า ตัวเอกของงานน่าจะเป็นเหยียนซุยซินน้องสาวแท้ ๆ ของเหยียนหน่ายซินเรื่องของเหยียนหน่ายซินกลายเป็นเรื่องใหญ่โต ดังนั้นนางย่อมมิอาจเป็นฮองเ

สวนหลวงในพระราชวังในวันที่อากาศแจ่มใส งานชมบุปผาในพระราชวังก็ได้เริ่มขึ้นแล้วไทเฮาเป็นประธานในงานชมบุปผา ผู้ที่นั่งถัดจากนางคือเหยียนซุยซิน ในวันนี้นางแต่งกายอย่างอลังการซึ่งเป็นที่น่าจดจำวันนี้มีบุตรหลานจากตระกูลชนชั้นสูงมาร่วมด้วย ในขณะนี้ บุรุษและสตรีรูปงามในสวนกำลังชื่นชมบุปผาและแต่งบทกวีในสวน น่าดูเป็นอย่างยิ่งลั่วชิงยวนเดินไปกับฟู่เฉินหวน ตามมาด้วยฟู่อวิ๋นโจว เพราะฟู่อวิ๋นโจวเองก็ได้รับเชิญในครั้งนี้เช่นกันแม้ว่าฟู่เฉินหวนจะมิพอใจที่มีฟู่อวิ๋นโจวติดตามเขามมาด้วย แต่เขามิอาจขังฟู่อวิ๋นโจวให้อยู่แต่ในตำหนักอ๋องได้ในขณะนี้ฟู่เฉินหวนเดินอยู่ระหว่างลั่วชิงยวนและฟู่อวิ๋นโจว มองดูการแต่งกายของลั่วชิงยวนในวันนี้อย่างพอใจและกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าสายตาของข้าจะมิเลวเลย อาภรณ์เมฆารัตติกาลที่เจ้าสวมอยู่นี้ ดูดีกว่าอีกชุดมาก”ลั่วชิงยวนเหลือบมองเขาอย่างอดมิได้อีกชุดเป็นของขวัญจากฟู่อวิ๋นโจวเนื่องจากเขารู้ว่าลั่วเยวี่ยอิงซื้ออาภรณ์ทั้งหมดจากศาลารุ้งเมฆา ฟู่อวิ๋นโจวจึงใช้ความพยายามอย่างมากในการซื้ออาภรณ์จากศาลารุ้งเมฆาให้นางแต่ฟู่อวิ๋นโจวคงคิดมิถึงว่าฟู่เฉินหวนซื้อศาลารุ้งเมฆาไ

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนเย็นชาและโกรธเล็กน้อยหัวใจของฟู่เฉินหวนตึงเครียด เขาตามไปอย่างรวดเร็วแต่มิรู้จะอธิบายอย่างไรลั่วชิงยวนเล็งตำแหน่งของลั่วเยวี่ยอิงและเหยียนผิงเซียว โดยแสร้งทำเป็นเดินไปด้วยความโกรธ แต่แท้จริงแล้วกำลังเข้าใกล้พวกเขาลั่วชิงยวนเดินเร็วมากจนลั่วเยวี่ยอิงและเหยียนผิงเซียวไม่มีเวลาผละจากกันทั้งสองคนแสร้งทำเป็นมิรู้จักกันทันที แยกห่างจากกันได้สองก้าว และหยุดเดิน เตรียมหลีกทางให้ลั่วชิงยวนเมื่อลั่วชิงยวนเดินผ่านหน้าลั่วเยวี่ยอิง ก็จ้องมองนางอย่างเย็นชา ดวงตาเต็มไปด้วยเจตนาสังหารลั่วเยวี่ยอิงยิ้มบาง ๆ เหยียดเท้าของนางออกโดยมิตั้งใจย่างก้าวของลั่วชิงยวนเร็วเกินไป และมิต้องสงสัยเลยว่าจะต้องถูกลั่วเยวี่ยอิงสกัดจนสะดุดล้ม มีทะเลสาบอยู่ใกล้ ๆ นางซวนเซ ร่างกายมิมั่นคงฟู่เฉินหวนตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้ รีบใช้วิชาตัวเบาไปช่วยนางทันทีแต่ลั่วชิงยวนจะให้โอกาสฟู่เฉินหวนได้อย่างไรสิ่งที่นางต้องการคือการตกลงไปในทะเลสาบ!แต่นางจะตกลงไปในทะเลสาบเพียงลำพังมิได้! “ว๊าย!”ลั่วชิงยวนพยายามอย่างยิ่งที่จะรักษาร่างกายของตัวเองให้มั่นคง โยกโย้ไปมาเพื่อมิให้ตัวเองล้ม ก่อนจะคว้า

ทว่าลั่วชิงยวนมิได้รีบร้อนขนาดนั้นฤทธิ์ของโอสถปรารถนานิรันดร์นี้รุนแรงมาก เมื่อเริ่มต้นแล้วจะมิสามารถหยุดได้ ต้องรอจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์ไปเองคงมิสามารถเรียกฮ่องเต้และไทเฮามาดูฉากเสพสมได้เหยียนผิงเซียวและลั่วเยวี่ยอิงคงวางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว ตอนนี้ทั้งศาลาชิงเจี้ยนถึงได้ไม่มีนางกำนัลเลยแม้แต่คนเดียว เงียบสงบเป็นอย่างมากลั่วชิงยวนย้ายไปที่ห้องของลั่วเยวี่ยอิง ​​และสระผมหลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วยาม ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นในลานลั่วชิงยวนเดินไปที่ประตูแล้วจึงเห็นนางกำนัลเข้ามา แต่พวกนางกลับตรงไปที่อีกห้องหนึ่งหลังจากเคาะประตูแล้วไม่มีใครตอบจึงเปิดประตูเข้าไปนางกำนัลเข้ามารวมกัน ก่อนจะมีเสียงกรี๊ดดังมาจากห้องเหล่านางกำนัลต่างหวาดกลัวและหนีไปคนละทิศคนละทางในลานกว้างระหว่างเรือนฝั่งตะวันออกและตะวันตก ฟู่เฉินหวนกำลังนั่งรออยู่ เมื่อเขาได้ยินเสียงกรีดร้อง เขาก็เลิกคิ้วขึ้นเขารีบตามเสียงนั้นไปทันทีนางกำนัลยังคงตะโกน “เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องแล้ว! มาเร็วเข้า!”ลั่วชิงยวนซ่อนตัวอยู่หลังประตู ก่อนจะเห็นเห็นว่านางกำนัลทั้งสองคนมิได้ตื่นตระหนกเลย พวกนางเพียงแค่ตะโกนไปเรื่อย ๆ