All Chapters of ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย: Chapter 831 - Chapter 840

1254 Chapters

บทที่ 831

จากนั้นทั้งสองก็ปลอมตัวและมุ่งหน้าไปยังบ้านหลังนั้นบ้านหลังนี้ตั้งอยู่ในที่ห่างไกล แม้ว่าลานจะกว้างใหญ่ แต่ดูธรรมดามิเหมือนบ้านของตระกูลร่ำรวยก่อนเข้าไป ลั่วชิงยวนยืนยันกับทาสใบ้แล้วว่าไม่มีใครอาศัยอยู่ข้างในทาสใบ้พยักหน้าเป็นผลให้ลั่วชิงยวนเข้าไปในลานและเห็นสมุนไพรตากแห้งอยู่ในลานนั้นนางมองไปที่ทาสใบ้ด้วยความสับสน และทาสใบ้ก็ได้แต่ส่ายหัวเพื่อแสดงให้เห็นว่านางมิรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเข้ามาถึงลานด้านใน ก็ได้ยินเสียงซักผ้าจากลานหลังบ้านด้วยความอยากรู้อยากเห็น ลั่วชิงยวนจึงเดินไปที่ประตูหลังบ้านและมองเข้าไปข้างในมีสตรีนางหนึ่งหนึ่งนั่งอยู่ที่ลานบ้าน และข้าง ๆ นางยังมีเด็กคนหนึ่งอายุประมาณสองขวบกำลังเล่นอยู่บนขั้นบันไดสตรีนางนั้นกำลังซักผ้า และมีอาภรณ์แขวนอยู่ในลานในบรรดอาภรณ์เหล่านั้น มีบางชิ้นที่ชัดเจนว่าเป็นอาภรณ์ของบุรุษและลั่วชิงยวนมิแปลกใจเลย นั่นคืออาภรณ์ของลั่วไห่ผิง!ลั่วชิงยวนตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างทันทีนี่คือบ้านเล็กของลั่วไห่ผิงสตรีนางนั้นดูเหมือนอายุยี่สิบ แต่ยังเด็กอยู่มากลั่วไห่ผิงเป็นพวกวัวกินหญ้าอ่อน น่าขยะแขยงจริง ๆลั่วชิงยวนจากไปอย่างรว
Read more

บทที่ 832

“นั่นประตูอะไร? นั่นมิใช่ช่องสุนัขลอดหรอกหรือ?”คนที่เดินผ่านไปมาพูดด้วยความตกใจคนข้างนอกต่างก็ตกตะลึงลั่วเยวี่ยอิงได้ยินเสียงจึงเปิดม่านรถม้าออกเมื่อนางเห็นว่าประตูเล็ก ๆ ที่อยู่ถัดจากประตูหลักเปิดอยู่ ลั่วเยวี่ยอิงก็โกรธมากจนเล็บของนางจิกในฝ่ามือช่องสุนัขลอด!ลั่วชิงยวนต้องการให้นางคลานเข้าไปในช่องสุนัขลอดเช่นนั้นหรือ?สาวใช้ก้าวไปเรียกที่ประตูด้วยความมิพอใจ “พวกเจ้าหมายความว่าเยี่ยงไร! อย่างไรคุณหนูของเราก็เป็นบุตรีของอัครเสนาบดี เหตุใดเจ้าถึงทำให้นางขายหน้าเช่นนี้! เจ้าพวกขี้ข้า!”ในประตูเล็กมีเด็กรับใช้อยู่คนหนึ่งตอบว่า “เมื่อมิใช่ภรรยาหลวง ก็มิสมควรได้รับการต้อนรับที่ประตูใหญ่”“ยิ่งกว่านั้น ชายารองก็มิใช่สตรีบริสุทธิ์ หากนางต้องการเข้าตำหนัก นางก็ทำได้เพียงผ่านประตูนี้เท่านั้นแล”เมื่อได้ยินดังนั้น สาวใช้ก็โกรธ “หมายความเยี่ยงไร! ใครเป็นคนออกคำสั่ง? ท่านอ๋องอยู่ที่ใด!”“ข้ามิเชื่อว่าท่านอ๋องจะปฏิบัติต่อคุณหนูของเราเช่นนี้!”ชายหนุ่มตอบอย่างเย็นชา “พระชายาของเราบอกว่ามีประตูนี้ประตูเดียว จะเข้ามิเข้าก็ตามใจ”หลังจากพูดจบ เด็กชายก็จากไปมีเสียงฮือฮาหน้าประตูผู้
Read more

บทที่ 833

เว่ยอวิ๋นเซี๋ยถูกองครักษ์ของตำหนักอ๋องจับกุมไปต่อหน้าทุกคน และโยนเข้าไปในตรอกร้างข้าง ๆจากนั้น คนอีกกลุ่มก็กระโดดลงมาจากฟ้าพร้อมกระสอบ คลุมหัวเว่ยอวิ๋นเซี๋ยและอุ้มนางออกไปหลังจากที่ปัญหาของเว่ยอวิ๋นเซี๋ยได้รับการแก้ไขแล้ว ลั่วชิงยวนก็กลับเข้าไปในลานบ้านและปิดประตูในระหว่างกระบวนการทั้งหมด นางมิได้เหลือบมองขบวนเจ้าสาวเลยด้วยซ้ำ และนางก็มิได้ตั้งใจที่จะให้ลั่วเยวี่ยอิงเข้ามาขบวนยังคงรออยู่นอกประตูใหญ่แบบนั้นผู้คนที่มามุงดูเปลี่ยนไปกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าลั่วเยวี่ยอิงมีความกังวล นางจึงเรียกสาวใช้อย่างร้อนใจ “ซือเยวี่ย”“คุณหนู”“นำสิ่งนี้ไปให้ลั่วชิงยวน”ลั่วเยวี่ยอิงหยิบกล่องเล็ก ๆ ที่นางเตรียมไว้ล่วงหน้าออกมาเมื่อนางได้รับกล่องเล็กเดิมในวันนั้น นางก็หยิบยาข้างในกินเข้าไปแล้วโยนกล่องนั้นทิ้งหลังจากที่กลับบ้าน ก็นึกขึ้นได้ว่ายังต้องมอบมันให้กับลั่วชิงยวนนางมิกล้ากลับไปหาใหม่ จึงให้คนทำกล่องเล็กอีกอัน ใส่เม็ดหอมไว้ข้างในอย่างไรลั่วชิงยวนก็มิเคยเห็นของข้างในถุงหอมอยู่แล้วหลังจากนั้นมินาน คนรับใช้ก็นำกล่องเล็กมา “พระชายา สาวใช้ของคุณหนูรองลั่วส่งมาเจ้าค่ะ”เมื่อลั่วชิงยว
Read more

บทที่ 834

“ช้าก่อน!”ลั่วเยวี่ยอิงได้ยินเสียงนั้น แต่ยังคงคลานเข้าไปในช่องสุนัขลอดต่อไปครู่ต่อมา จู่ ๆ ก็มีมือมาคว้าแขนของนางแล้วดึงนางกลับไปลั่วเยวี่ยอิงเกือบล้มลงไปกองกับพื้นในตอนที่นางถูกฟู่เฉินหวนดึงตัวขึ้นมา นางก็เหวี่ยงตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของฟู่เฉินหวนลั่วเยวี่ยอิงมองไปที่คนตรงหน้านางด้วยความตกใจ “ท่านอ๋อง…”ฟู่เฉินหวนดูโกรธและดึงลั่วเยวี่ยอิงไปที่ประตูใหญ่แล้วถีบมันให้เปิดออกภายใต้แสงจันทร์ ลั่วชิงยวนซึ่งกำลังนั่งอยู่ในศาลา เห็นฟู่เฉินหวนดึงลั่วเยวี่ยอิงเข้ามาท่าทางของเขาโกรธจัด“ท่านอ๋อง...” จือเฉาหยุดอยู่ข้างหน้าและกำลังจะอธิบายแต่ฟู่เฉินหวนผลักนางออกไปด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว จือเฉาล้มลงไปกับพื้นลั่วชิงยวนตกใจและลุกขึ้นยืนทันที “ฟู่เฉินหวน นี่ท่านคิดจะทำอะไร?!”นางกำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยพยุงจือเฉาขึ้นมาเยี่ยงไรก็ตาม เมื่อนางเงยหน้าขึ้นก็มิทันระวัง พลันโดนตบอย่างแรงเมื่อแรงกระทบแก้ม ก็แผดเผาด้วยความเจ็บปวดเมื่อรู้สึกแสบร้อนขึ้น ลั่วชิงยวนก็เงยหน้าขึ้นมองฟู่เฉินหวนด้วยสายตาเย็นชาใบหน้าของฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยความโกรธ กำมือแน่น ความรู้สึกเสียใจแวบเข้ามา แต่
Read more

บทที่ 835

กลิ่นอายของเขาไร้มลทิน แต่สายตาของเขามิสงบมั่นคงเหมือนก่อนหน้านี้ดูแปลกมากสถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนที่หมอกู้ยังอยู่แต่หมอกู้ตายไปแล้วตำหนักอ๋องนี้ได้ตรวจสอบจนสะอาดหมดจด ไม่มีใครสามารถทำอะไรฟู่เฉินหวนได้ฟู่จิ่งหลีตกใจ “ท่านสงสัยว่าลั่วเยวี่ยอิงทำอะไรกับพี่สามเช่นนั้นหรือ?”ฟู่จิ่งหลียืนขึ้นทันที “ข้าจะจับตาดูเขาเอง!”......ฟู่เฉินหวนส่งลั่วเยวี่ยอิงไปที่ห้องแล้วพูดว่า “วันนี้ข้ามีธุระบางอย่างจึงกลับมาช้าหน่อย ทำให้เจ้าลำบากแล้ว”ดวงตาของลั่วเยวี่ยอิงแดง แนบชิดเข้าไปในอ้อมแขนของฟู่เฉินหวนอย่างเข้าใจ “การที่เยวี่ยอิงสามารถแต่งเข้าตำหนักของท่านอ๋องได้ ถือเป็นบุญสามชาติของหม่อมฉันแล้วเพคะ”เมื่อพูดอย่างนั้น มือของลั่วเยวี่ยอิงก็ตกบนเข็มขัดของฟู่เฉินหวน “เพราะความเมตตาของท่านอ๋อง เยวี่ยอิงจะดูแลท่านอ๋องอย่างดีแน่นอน”ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วในเวลานี้มีเสียงเคาะประตูอย่างกังวล“พี่สาม! พี่สาม!”ฟู่เฉินหวนก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อเปิดประตูและเห็นฟู่จิ่งหลียืนรออยู่“พี่สาม ข้ามีเรื่องจะถามท่าน” หลังจากพูดอย่างนั้น ฟู่จิ่งหลีก็พาฟู่เฉินหวนจากไปก่อนที่ลั่วเยวี่ยอิงจะทันได้พ
Read more

บทที่ 836

เว่ยอวิ๋นเซี๋ยล้มเหลวในการตกลงประเด็นเรื่องการยืมเงินและมิจ่ายคืน ยืมเงินแล้วมิคืนมิได้รับการไกล่เกลี่ย กลับทำให้เรื่องทุจริตรับสินบนของตระกูลเว่ยถูกเปิดโปงขึ้นมาแทนท้ายที่สุด โฉนดทรัพย์สินมีมูลค่ามากกว่าสองแสนตำลึง ใต้เท้าเว่ยเป็นเพียงข้าราชการระดับห้าเท่านั้น จะจัดหาทรัพย์สินมากมายขนาดนั้นได้อย่างไรเมื่อเรื่องนี้ถูกเปิดเผย ตระกูลเว่ยก็ตระหนักได้ว่า ศัตรูที่อยู่ข้างหลังพวกเขามิเพียงมุ่งเป้าไปที่เว่ยอวิ๋นเซี๋ยเท่านั้น แต่ยังรวมถึงตระกูลเว่ยทั้งตระกูลด้วยหลักฐานการทุจริตได้ถูกรวบรวมไว้นานแล้ว ทำให้ตระกูลเว่ยมิทันได้ตั้งตัวเรื่องนี้ทำให้องค์จักรพรรดิตื่นตกใจ และผลลัพธ์ก็คลี่คลายในมิช้าตระกูลของใต้เท้าเว่ยถูกเนรเทศไปทั้งหมดเนื่องจากเว่ยอวิ๋นเซี๋ยยังคงติดหนี้หอฝูเสวี่ย และลงนามในสัญญาไว้ นางจึงต้องขายตัวเองให้กับหอฝูเสวี่ยไว้เป็นหลักประกันในวันที่ตระกูลเว่ยถูกเนรเทศออกจากเมือง เว่ยอวิ๋นเซี๋ยก็คลุ้มคลั่งและวิ่งไปอาละวาดที่ประตูตำหนักอ๋อง“ลั่วชิงยวน เจ้าคนเลวทราม! เจ้าหลอกข้า เจ้าวางกับดักข้า! เจ้าทำลายตระกูลของข้า!”“ใต้หล้านี้มิยุติธรรม! เมืองหลวงยิ่งใหญ่เพียงนี้ ลั่วชิงยว
Read more

บทที่ 837

จนกระทั่งใต้เท้าเหอนำเงินสองแสนตำลึงและลั่วไห่ผิงเข้าวังเพื่อเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิจากนั้นลั่วไห่ผิงก็ตระหนักได้ว่านี่เป็นกับดักที่ถูกคนขุดไว้เขายังติดในร่างแหนั้นด้วย!ข่าวใหญ่เยี่ยงนี้เผยออกไปแล้ว ตำแหน่งของอัครเสนาบดีสูงขนาดนี้แม้ว่าลั่วไห่ผิงจะบอกว่าเขาถูกใส่ร้าย แต่เขามิสามารถให้คำอธิบายแก่ราษฎรได้ องค์จักรพรรดิจึงให้ฟู่เฉินหวนตรวจสอบเหตุการณ์นี้ให้ละเอียดจากการสืบสวนพ่อตาของตนทำให้ฟู่เฉินหวนตกอยู่ในภาวะที่กลืนมิเข้าคายมิออกหลังจากที่ฟู่เฉินหวนสื่อสารกับลั่วไห่ผิงเขาก็นึกถึงหอฝูเสวี่ย และเถ้าแก่ของหอฝูเสวี่ยก็คือลั่วชิงยวนในลานบ้าน หลังจากที่ลั่วชิงยวนได้ยินข่าวที่จือเฉารายงาน ฟู่เฉินหวนก็ปรากฏตัวที่ประตูลานบ้านลั่วชิงยวนหลับตาอาบแดด มิสนใจเขาจนกระทั่งร่างนั้นบดบังแสงแดดของนางเสียงเย็นชาดังขึ้น “เรื่องเงินสองแสนตำลึงฝีมือเจ้าใช่หรือไม่?”ลั่วชิงยวนตอบอย่างใจเย็น “ท่านอ๋องมีหลักฐานหรือ?”ฟู่เฉินหวนเกือบจะแน่ใจว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับลั่วชิงยวน! เขารู้ว่านางช่วยทาสใบ้เอาไว้ และคงมิน่าแปลกใจเลยหากทาสใบ้จะเปิดเผยการมีอยู่ของทางลับนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ลั่วไห่ผ
Read more

บทที่ 838

เสียงของจือเฉาเปิดเผยตำแหน่งของลั่วชิงยวนทันทีประตูห้องตำราเปิดออกอย่างกะทันหัน ฟู่เฉินหวนเหลือบมองที่ลั่วชิงยวนด้วยความโกรธแต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ลั่วชิงยวนก็รีบวิ่งหนีไป“เกิดเรื่องอันใดขึ้น?” ลั่วชิงยวนรู้สึกมิดีเมื่อเห็นการปรากฏตัวของจือเฉาจือเฉาเช็ดน้ำตาของนางตลอดทางและพูดอย่างรู้สึกผิด “บ่าวขอโทษเจ้าค่ะ ข้ามิได้สังเกต บ่าวมิคิดว่าลั่วเยวี่ยอิงจะไปห้องนอนของพระชายากะทันหันฎ”หัวใจของลั่วชิงยวนอยู่ในลำคอของเขาเมื่อรีบวิ่งเข้าไปในลาน ก็เห็นห้องที่วุ่นวายพร้อมเสียงทุบทำร้ายข้าวของอย่างต่อเนื่องห้องอยู่ในความยุ่งเหยิง แจกันและถ้วยชาถูกทุบลงกับพื้นแต่หม้อดินที่แตกบนพื้นทำให้ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีขี้เถ้ากระจัดกระจายอยู่บนพื้น และลั่วเยวี่ยอิงก็เหยียบย่ำพวกมัน ทิ้งรอยเท้าไว้เต็มห้องความโกรธพุ่งตรงขึ้นศีรษะของลั่วชิงยวนในขณะนั้น จิตใจของนางแทบจะระเบิด เมื่อเห็นลั่วเยวี่ยอิงคลุ้มคลั่ง และทุบสิ่งของต่าง ๆ ในห้อง ลั่วชิงยวนตาแดงก่ำรีบเข้าไปนางคว้าผมของลั่วเยวี่ยอิงไว้ แล้วกระแทกนางเข้ากับผนังกริชจันทร์เสี้ยวถูกปลดออกจากฝักและแทงเข้าไปในผนังอย่างแรงล
Read more

บทที่ 839

“ก็เพราะหม่อมฉันบ้าถึงใจอ่อนกับท่านก็เพราะหม่อมฉันบ้า หม่อมฉันถึงได้ไว้ชีวิตลั่วเยวี่ยอิง!”ฟู่เฉินหวนเดิมทีก็โกรธอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งโกรธจนเกือบจะเสียสติ“ข้าขอเตือนเจ้า! อย่าได้แตะต้องนาง! หากสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง ข้าจะมิยอมปล่อยเจ้าไปง่าย ๆ แน่!”ลั่วชิงยวนนึกถึงอาจารย์ที่ถูกลั่วไห่ผิงเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน และตอนนี้ยังถูกลั่วเยวี่ยอิงโยนโถอัฐิทิ้ง ทั้งยังถูกนางเหยียบย่ำลั่วชิงยวนเลือดลมพลุ่งพล่าน ควบคุมเจตนาฆ่าของตนไว้แทบมิไหวพ่อลูกคู่นี้ ต้องตายทั้งคู่!“หากเป็นเช่นนั้น หม่อมฉันก็จะบอกท่านไว้เลย ลั่วเยวี่ยอิง หม่อมฉันจะฆ่านางแน่!” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนอำมหิตมากในช่วงเวลานั้น นางเหยียบเท้าของฟู่เฉินหวนอย่างแรงลั่วชิงยวนหลุดออกมาได้ทันที ก็พยายามจะพุ่งออกไปที่ประตูการแสดงออกของฟู่เฉินหวนเปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ และเขาก็คว้าลั่วชิงยวนกลับมา “ลั่วชิงยวน อย่าบังคับให้ข้าต้องลงมือ!”ดวงตาของลั่วชิงยวนเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร นางยกมือขึ้นและต่อยฟู่เฉินหวนเข้าที่ใบหน้าอย่างแรงทั้งสองต่อสู้กันอีกครั้งฟู่เฉินหวนลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ ดวงตาของเขาเปลี
Read more

บทที่ 840

เสียงสะอื้นแทรกเข้ามาในหู ลั่วชิงยวนค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา“จือเฉา?” ลั่วชิงยวนได้ยินเสียงร้องไห้คล้ายเสียงของจือเฉาซ่งเชียนฉู่กดนางกลับไปอย่างรวดเร็ว “อย่าขยับ”“เส้นลมปราณของท่านเสียหายอย่างรุนแรง อย่างน้อยสิบวันอย่าลุกจากเตียง มิเช่นนั้นจะกลายเป็นคนไร้ค่า ชาตินี้อย่าหวังว่าจะฝึกวรยุทธได้อีกเลย!”ซ่งเชียนฉู่ขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นลั่วชิงยวนนอนราบอยู่บนเตียง รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในร่างกายของนาง นางยังรู้ว่าคราวนี้อาการบาดเจ็บสาหัสเพียงใดในใจเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บ“เจ้ามาเมื่อไร” ลั่วชิงยวนถามซ่งเชียนฉู่ตอบว่า "หากมีอะไรเกิดขึ้นกับท่าน จือเฉาจะมาหาข้าทันที"“เป็นเรื่องจริงสินะ ท่านอ๋องลงมือโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว ทำลายวรยุทธของท่าน มิเท่ากับการฆ่าท่านหรือไร?”ซ่งเชียนฉู่ก็เต็มไปด้วยความมิพอใจเช่นกันเพื่อให้ลั่วชิงยวนฝึกฝนวรยุทธนางใช้สมุนไพรอันล้ำค่าไปมากมายตอนนี้ทุกอย่างพังทลายหมดแล้วจือเฉาเดินถือโถดินเผาใบใหม่เข้ามาแล้วพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “บ่าวได้เก็บเถ้ากระดูกมาไว้แล้ว แต่เก็บได้เพียงบางส่วนเท่านั้น และบางส่วนก็ถูกลมพัดปลิวไป…”ลั่วชิงยวนมองดูโถนั้นอย่างเศร
Read more
PREV
1
...
8283848586
...
126
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status