Semua Bab ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย: Bab 851 - Bab 860

“ท่านเซียนฉู่ออกเดินทางไปแล้ว เขามิอยู่ ท่านอ๋องโปรดกลับไปเถิดเพคะ” ซ่งเชียนฉู่ปฏิเสธลั่วชิงยวนเดินไปข้างหน้าและเห็นฟู่เฉินหวนที่กำลังเมา ในมือถือไหสุราไว้เขาพิงประตูเอาพลางเอามือแนบ และถามอย่างเมามายว่า “เขาออกเดินทางไปตั้งแต่เมื่อไร เหตุใดข้ามิรู้เรื่องนี้"“เขาออกไปเอง มิได้บอกใครเอาไว้!” ซ่งเชียนฉู่มิสามารถปิดประตูได้ น้ำเสียงเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย“จริงหรือ?” ฟู่เฉินหวนฟังดูผิดหวังเล็กน้อยและค่อย ๆ นั่งพิงกำแพงซ่งเชียนฉู่หาจังหวะปิดประตูนางใช้ไม้ค้ำประตูไว้ด้านหลังประตูกลับมาที่ลานบ้าน ลั่วชิงยวนถามว่า “เขามาที่นี่บ่อยหรือไม่?”ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “มาบ่อยอยู่”“แต่ปกติเขาจะมาตอนที่มีสติ พอรู้ว่าเจ้ามิอยู่ก็จะกลับไป”“ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นท่านเป็นสหายจริง ๆ แต่ยิ่งเจ้าใกล้ชิดกับคนเช่นนี้มากเท่าไร ก็ยิ่งอันตรายมากเท่านั้น ดังนั้นอย่าไปยุ่งกับเขาจะดีกว่า”ซ่งเชียนฉู่กลั้นหายใจนางมิถือสาที่เขาทำร้ายลั่วชิงยวนก่อนหน้านี้ แต่คราวนี้การทำลายวรยุทธของนางนั้นมันมากเกินไป!นางรับมิได้แล้ว!ลั่วชิงยวนรู้สึกสับสน และมิสนใจเขาอีกคืนนี้แสงจันทร์สุกสกาว ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงปี

ลั่วชิงยวนตัวแข็งทื่อ พูดอย่างประหม่า “กระหม่อม…”ฟู่เฉินหวนลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง จ้องมองนางด้วยสายตาเมามาย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าถือว่าเจ้าเป็นสหายของข้า แต่เจ้ากลับมีความคิดเช่นนี้รึ?”หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็เรอออกมาลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว โบกมือด้วยความรังเกียจ และมองดูฟู่เฉินหวนอย่างระแวดระวัง ดูเหมือนเขาจะยังเมาอยู่นางผละออกจากมือของฟู่เฉินหวนทันที และพูดว่า “กระหม่อมจะมีความคิดอะไรได้”“แค่ท่านดื่มจนทำอาภรณ์เปียกหมดแล้ว กระหม่อมจึงอยากเปลี่ยนให้ท่านก็เท่านั้น”ฟู่เฉินหวนขยี้หน้าผากตัวเองแล้วถามอย่างเมามายว่า “จริงรึ?”“ก็ใช่น่ะสิ”แต่ฟู่เฉินหวนผูกอาภรณ์ตัวเองอีกครั้งแล้วเอนหลังลงบนเก้าอี้แล้วพูดอย่างเมามาย “มิต้อง ข้าจะนอน”ลั่วชิงยวนไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากล้มเลิกความคิดนี้ แม้ว่าฟู่เฉินหวนจะเมา แต่เขาก็ยังระมัดระวังสูงกว่าคนทั่วไปแกะเสื้อของเขามิตื่น แต่พอแตะของในแขนเสื้อเขากลับตื่นหมายความว่าเขากังวลกับเรื่องนั้นมากสิ่งนี้ทำให้นางยิ่งสงสัยมากขึ้นว่า ลั่วไห่ผิงพูดอะไรกับฟู่เฉินหวน มันต้องเกี่ยวข้องกับกลียุคในวังแน่ มิเช่นนั้นฟู่เฉินหวนคงไม่มีเหตุผลที่ต้องตึง

ลั่วชิงยวนชะงักฝีเท้ามองไปตามเสียง เห็นสตรีแต่งตัวหรูหรากำลังสร้างเรื่องลำบากให้คนอื่นนางได้รับการต้อนรับจากสาวน้อยอายุประมาณสิบห้าหรือสิบหกปี พูดด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย“ฮูหยินเจ้าคะ ร้านของเรามีแค่นี้เท่านั้นเจ้าค่ะ ท่านลองทั้งหมดแล้ว หากยังมิพอใจ เหตุใดมิลองไปร้านอื่นดูเล่าเจ้าคะ”บนโต๊ะเต็มไปด้วยขวดและกระปุกมากมายลองหลายอย่างแล้วมิเอา เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา!“เจ้าหมายความเยี่ยงไร เจ้ากำลังดูถูกข้ารึ? เปิดร้านทำธุรกิจ มีใครต้อนรับลูกค้าเยี่ยงนี้บ้าง? นางเด็กโสโครก ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้าเอง!”หญิงสาวยกมือขึ้นหมายจะตบสาวน้อยคนนั้นลั่วชิงยวนก้าวไปข้างหน้าทันที และคว้ามือของผู้หญิงคนนั้นไว้“ปากโสมมเยี่ยงนี้ มาร้านเครื่องสำอางหาปะไร ไปส้วมเถอะ!”อีกฝ่ายพยายามดิ้นรนอยู่พักหนึ่งแล้วก็หลุดออกไป ลั่วชิงยวนข้อมืออ่อนแรงและปล่อยมือออก“เจ้าเป็นใคร มายุ่งเรื่องคนอื่นด้วยเหตุใด?”“อยากโดนทุบรึ!”ฮูหยินคนนั้นหยาบคายมาก ผลักลั่วชิงยวนอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลั่วชิงยวนเอียงตัวหลบ ทำให้ฮูหยินคนนั้นเดินเซไปสองสามก้าวแล้วยิ่งโกรธมากขึ้นนาวก้าวไปหมายจะสั่งสอนบ

“ซวนอี๋ถูกนำตัวไปที่หอนางโลมแล้ว!”“หลางหลาง ขอร้องช่วยนางด้วย!”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อย และอดมิได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้นมันเกิดขึ้นจริงเร็วมากหลังจากได้ยินสิ่งนี้ ลั่วหลางหลางก็ตกใจและถามว่า “เหตุใดจึงถูกจับตัวไปหอนางโลม? ถูกจับไปหอนางโลมก็ไปแจ้งทางการเสียสิ มาหาข้าด้วยเหตุใด?”ฟ่านซานเหอรู้สึกหมดหนทางและพูดว่า “ซวนอี๋ นางเคยทำให้บางคนขุ่นเคืองและเป็นหนี้อยู่บ้าง หลังจากเหตุการณ์นั้น คนเหล่านั้นมาหาเราและบังคับให้เราจ่ายเงินคืน”“ซวนอี๋ไม่มีอะไรเหลือแล้ว เราจะมีเงินได้อย่างไรกัน”“หลังจากขายทรัพย์สินทั้งหมดแล้วก็ยังมิพอใช้หนี้ พวกเขาจึงจับซวนอี๋ไปขาย”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วหลางหลางก็ขมวดคิ้ว “เป็นหนี้เท่าไหร่?”ฟ่านซานเหอลังเลและพูดว่า “ยังขาดอีกเจ็ดหมื่นตำลึง”“เจ็ดหมื่นตำลึง เจ้าคาดหวังให้หลางหลางช่วยเจ้าจ่ายเงินก้อนโตขนาดนี้เชียวรึ?”ลั่วชิงยวนหัวเราะเย็นชา“นอกจากนี้เฉินซวนอี๋อาจมิได้ทำให้คนอื่นโกรธ แต่หลอกลวงคนอื่นมากกว่า พวกเขาขายเฉินซวนอี๋มิขายเจ้าไปด้วยอีกคนก็ถือว่าพวกเขามีเมตตาแล้ว”คำพูดมิกี่คำของลั่วชิงยวนทำให้ฟ่านซานเหอหน้าแดงด้วยความอับ

หรือว่าคนลึกลับผู้นั้นยังคงคิดถึงหอการค้าเฟิงตูในซีหยางอยู่?ลั่วหลางหลางอยู่ในสมาคมการค้าเฟิงตูและตอนนี้ลั่วชิงยวนเป็นประธานเบื้องหลังของสมาคมการค้าเฟิงตู คนลึกลับผู้นี้ไปหาซีหยางโดยไม่รู้ว่าจะทำอะไร แต่เขาต้องป้องกันเอาไว้ฟู่เฉินหวนลุกขึ้นยืนทันที “รวบรวมคน ออกเดินทางไปซีหยางคืนนี้เลย!”“พ่ะย่ะค่ะ!”…… วันแล้ววันเล่า ลั่วชิงยวนรอคอยอย่างกระวนกระวายใจในที่สุดห้าวัน เวลานั้นก็มาถึงหลังจากตกค่ำ ก็มีคนมารายงานว่าคาราวานเฟิงฮั่วได้เข้ามาในเมืองซีหยางแล้วลั่วชิงยวนรออย่างประหม่ารอคอยพวกเขานำสินค้ามายังหอการค้าเฟิงตูซ่งเชียนฉู่ก็รอกับนางอย่างกังวลเช่นกัน “พวกเขาจะไม่ถูกปล้นกลางทางหรอกใช่หรือไม่?”ลั่วชิงยวนส่ายหัว “สนหิมะเขาฉีซานถูกขนส่งมาพร้อมกับสมุนไพรอื่น ๆ หากถูกปล้นกลางทางจะไม่สามารถขนไปได้ และจะไม่มีเวลาค้นหาสนหิมะเขาฉีซาน ความเสี่ยงจะมากเกินไป”“และมันถูกบันทึกไว้ในบัญชีตั้งแต่ก่อนแล้ว เราเพิ่งเข้าครอบครองหอการค้าเฟิงตู นางคงยังไม่รู้ว่าเราค้นพบสนหิมะเขาฉีซาน และไม่รู้ว่าเราหมายใจสนหิมะเขาฉีซานอยู่เช่นกัน”“นางคงจะแอบมาตามหามันหลังจากที่ถูกส่งมาแล้ว”ซ่งเชียนฉู่พ