All Chapters of ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย: Chapter 801 - Chapter 810

ลั่วชิงยวนสั่งเบา ๆ “ส่งใต้เท้าเฉาเข้าคุกไปด้วย”ครู่ต่อมา ใต้เท้าเฉาก็ถูกลากออกไป เขาตะโกนด้วยความโกรธว่า “พระชายา ท่านมีสิทธิ์อะไรมาจับกุมข้า?! ข้ามีตำแหน่งเป็นขุนนาง ท่านเป็นเพียงสตรี!"ลั่วชิงยวนหยิบป้ายอาญาสิทธิ์ออกมาโดยตรง "สิทธิ์ที่ได้รับจากอ๋องผู้สำเร็จราชการ พอหรือไม่?" “อย่าว่าแต่จับเจ้าเลย สิทธิ์ที่จะตัดหัวเจ้า ข้าก็มี!”ใต้เท้าเฉาตกใจเป็นอย่างมาก นี่คือป้ายอหิมังกรจากอ๋องผู้สำเร็จราชการองค์จักรพรรดิมอบให้แก่อ๋องผู้สำเร็จราชการ นี่มิเพียงแต่เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจในฐานะอ๋องผู้สำเร็จราชการเท่านั้น แต่ยังมีอำนาจในการสั่งทหารและตัดสินโทษขุนนางที่ต่ำกว่าขุนนางขั้นหนึ่งขุนนางขั้นหนึ่งอีกด้วยสิ่งที่สำคัญเช่นนี้ อ๋องผู้สำเร็จราชการกลับมอบให้กับสตรีนางหนึ่ง!นี่มันยุคสมัยอะไรกัน!ในวันเดียวกันนั้น ลั่วชิงยวนได้จับกุมทุกคนที่เกี่ยวข้องกับสมาคมการค้าเฟิงตู นำพวกเขาเข้าคุกไปจนหมดทรัพย์สินทั้งหมดถูกยึด พร้อมย้ายบัญชีทั้งหมดไปยังสมาคมการค้าเฟิงตูปลาตัวเดียวที่หลุดลอดอวนนี้ไปได้ เห็นจะมีเพียงลั่วฉิงแต่ลั่วชิงยวนมิพบนางในเมืองซีหยางหลังจากเสร็จงานแล้ว ลั่วชิงยวนก็พาลั่วหลา

นายอำเภอเฉาถูกตรวจพบว่าสมรู้ร่วมคิดกับสมาคมการค้าเฟิงตู เขารับสินเป็นเวลาหลายปี ใช้ตำแหน่งในทางที่ผิดเพื่อเอื้อประโยชน์แก่เฉินซวนอี๋และครอบครัวอื่น ๆ เขาจึงถูกพาตัวไปยังเมืองหลวง เพื่อรอการประหารชีวิตสมาคมการค้าเฟิงตูกำลังจะล่มสลาย ซีหยางเป็นสถานที่ที่ทำให้สมาคมการค้าเฟิงตูรุ่งเรือง อาจกล่าวได้ว่า ทุกคนที่ทำกิจการในเมืองล้วนเป็นคนของสมาคมการค้าเฟิงตูเมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ทุกคนต่างหวาดกลัวพวกเขาต่างถ่ายถอนใจในขณะนั้นเอง มีพ่อค้าชื่อเฉียนป้าเทียนปรากฏตัวขึ้นอย่างมิคาดคิด เขาออกเงินห้าหมื่นตำลึงเพื่อช่วยให้สมาคมการค้าเฟิงตูผ่านพ้นวิกฤติและสร้างความมั่นคงให้พ่อค้านับมิถ้วนในเมืองห้าหมื่นตำลึงนั้นนับว่ามิได้มากมายอะไร แต่ไม่มีใครอยากแย่งชิงกับเฉียนป้าเทียน แน่นอนว่าเพราะพวกเขามิอยากแกว่งเท้าสาเสี้ยน เพราะท้ายที่สุดแล้ว สมาคมการค้าเฟิงตูเพิ่งมีคดีใหญ่เกิดขึ้น หากมีปัญหาอีกจะทำอย่างไรกันใครจะกล้ารับความเสี่ยงที่ยากจะจัดการอย่างสมาคมการค้าเฟิงตูในเวลานี้?แต่เฉียนป้าเทียนกลับรับไว้!ในเมืองเกิดข้อถกเถียงกันอุ่นหนาฝาคั่ง“เฉียนป้าเทียนคนนี้ใจเด็ดจริง ๆ! สมชื่อเขาทีเดียว!”"ใ

ลั่วชิงยวนเดินออกจากห้องลับด้วยอาการเหนื่อยล้าเล็กน้อยแต่โดยมิคาดคิด ฟู่เฉินหวนที่ยืนอยู่นอกประตูทำให้นางตกใจ“เจ้าทำอะไรอยู่ ข้ารอเจ้ามาเกือบชั่วยามแล้ว” ฟู่เฉินหวนอยากรู้มากว่าภายในมีสิ่งใดอยู่เขาจึงเดินเข้าไปได้เห็นกระดิ่ง ยันต์สีเหลือง และเทียนบนพื้นที่วางอยู่เต็มห้องลับ วงแหวนเวทที่ซับซ้อนทำให้คนที่เห็นตาลายคล้ายจะเวียนหัวมีกลิ่นอายความชั่วร้ายแผ่ออกมา“ลั่วชิงยวน?” ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วลั่วชิงยวนดึงเขาออกมาอย่างรวดเร็ว "นี่คือวงแหวนเวทที่ใช้สับเปลี่ยนชะตาของลั่วหลางหลาง!"“สับเปลี่ยนชะตา?”ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงอธิบายเรื่องราวให้ฟู่เฉินหวนฟังฟู่เฉินหวนตกใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “หากโชคชะตาของทุกคนในใต้หล้านี้สามารถถูกสับเปลี่ยนได้เช่นนี้ มันจะมิเกิดความสับสนวุ่นวายไปใหญ่หรือ?”“ใช่ เช่นนั้นนี่คือการกระทำที่ฝ่าฝืนกฎสวรรค์ และจะนำมาสู่ผลกรรม มิอาจทำสุ่มสี่สุ่มห้าได้” ลั่วชิงยวนอธิบายเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วมองนาง “แล้วเหตุใดเจ้ายังทำอีก?”“รีบรื้อออก!”ฟู่เฉินหวนพูดพลางกำลังจะพุ่งเข้าไปลั่วชิงยวนรีบคว้าเขาไว้ “เหตุใดท่านถึงหุนหันพลันแล่นเช่นนี้ หม่อมฉันมิ

ลั่วฉิงหมดสติไปทันทีใบหน้าของนางซีดเซียวเหยียนผิงเซียวกังวลมากจึงรีบตามหมอมา แต่หมอมิสามารถวินิจฉัยอาการได้ สุดท้ายจึงสั่งจ่ายยาที่ทำให้สงบจิตใจและจากไปเหยียนผิงเซียวอยู่ข้างเตียงตลอดทั้งคืนจนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นลั่วเยวี่ยอิงก็มาหาเหยียนผิงเซียวจำต้องละทิ้งลั่วฉิงไว้ และไปรับมือกับลั่วเยวี่ยอิง“ข้าควรทำเยี่ยงไรดี? ความสัมพันธ์ระหว่างฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวนดูเหมือนจะดีขึ้นเรื่อย ๆ ข้าเข้าไปแทรกแซงมิได้เลย ข้าควรทำอย่างไรดี?”ลั่วเยวี่ยอิงรู้สึกหมดหนทางอย่างยิ่งแม้ว่านางจะวางแผนไว้มากมาย แม้ว่าก่อนหน้านี้นางจะมีข้อได้เปรียบอย่างมาก แต่ตอนนี้นางรู้สึกหมดพลังเหยียนผิงเซียวกังวลเรื่องความปลอดภัยของลั่วฉิง ตอนนี้จึงมิค่อยมีความอดทนต่อลั่วเยวี่ยอิงมากนักเขาพูดอย่างเย็นชา “ลั่วชิงยวนและฟู่เฉินหวนมิไว้วางใจต่อกันอย่างลึกซึ้ง ฟู่เฉินหวนขี้ระแวงเพียงนั้น เจ้าลองใช้กลอุบายใดก็ได้ ทำให้พวกเขาแตกคอกันสิ”“ยังมีฟู่อวิ๋นโจวอยู่นี่? นั่นก็เป็นช่องทางให้เจ้าได้เหมือนกัน มีคนมากมายที่เจ้าใช้ประโยชน์ได้ เจ้าก็ใช้พวกเขาสิ”“ดูชื่อเสียงของลั่วชิงยวนตอนนี้สิ นางช่วยอ๋องผู้สำเร็จราชการค

จือเฉารู้สึกงุนงง “พระชายา แต่เหตุใดท่านมิเสนอเงื่อนไขและให้นางทำงานให้กับพระชายาต่อจากนี้เล่าเจ้าคะ?”ลั่วชิงยวนยิ้มและพูดว่า “หากข้าหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาเสียเอง นางจะคิดว่าข้ามีเจตนาแอบแฝง”“แค่ทำดีกับนาง ดีจนกระทั่งนางรู้สึกละอายใจไปเอง นางจะรู้สึกผิดหากนางมิทำอะไรตอบแทนความเมตตาของข้า”“นี่คือวิธีเอาชนะใจผู้คน”จือเฉาเข้าใจในทันทีและพยักหน้า “อย่างนี้นี่เอง! บ่าวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ!”ต่อจากนั้นอีกหลายวัน ลั่วชิงยวนมิได้ไปเยี่ยมทาสใบ้อีกเลยจือเฉาแค่ส่งอาหารและยาทุกวัน โดยมิพูดอะไรเมื่อทาสใบ้เริ่มขยับตัวได้ นางเดินออกจากลานเรือนแล้วจึงได้พบว่าไม่มีใครเฝ้าดูนาง หรือขวางนางไว้เลยนางเดินออกจากลาน ก่อนจะเห็นลั่วชิงยวนกำลังอาบแดดอยู่ในสวนมิไกลลั่วชิงยวนลืมตาขึ้น เมื่อรู้สึกว่ามีคนเดินมาตรงหน้า“มีธุระอะไรหรือ?” ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อยทาสใบ้ยืนนิ่ง มิรู้จะถามออกไปอย่างไรที่นี่ไม่มีปากกาและกระดาษลั่วชิงยวนเลิกคิ้วแล้วถามว่า “เห็นเจ้าเดินได้เช่นนี้ เจ้าจะไปแล้วหรือ? เดินออกจากประตูหลังได้เลย จะไม่มีใครขัดขวางเจ้าหรอก”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทาสใบ้ก็สะดุ้งเล็กน้อยมองนางด้ว