Lahat ng Kabanata ng The CEO's Personal Maid: Kabanata 61 - Kabanata 70

Tinadtad ko kaagad ng chat si senyorito nang mawala siya sa paningin ko matapos umandar ng kotseng sinasakyan niya. Sayang at hindi ako makasama para ihatid siya kasi may pasok ako. Si Kuya Rommel at Gemma ang kasama ni senyorito. Si papa kasi ang maghahatid sa akin sa school.Bumalik ako sa kwarto ko at napatingin sa phone nang tumunog iyon. Tumatawag si senyorito kaya mabilis ko iyong sinagot. "Miss na kita agad!" seryosong bungad ko sa kanya at humiga sa kama."Me too! Someday, I'll bring you with me, baby."Malungkot akong napangiti at niyakap ang malaking teddy bear. "Balik ka, isama mo na ako ngayon," biro ko.Natahimik siya sa background. Handa na akong sabihing joke lang iyon nang magtanong siya. "Do you have a passport?""Wala!""I thought you have! We'll work on that, so I could bring you next time." Ngumiti ako at tumango kahit hindi niya nakikita. Napatingin ako sa pinto nang may kumatok doon at pumasok si mama.Bumangon ako at hinintay na lumapit siya sa akin. Yayakapin

Napabuntonghininga na lang ako at hinarap ang checklist na kailangan naming aralin at kabisaduhin. May Return Demonstration kasi kami bukas para sa Eye Stucture at Visual Acuity. Limang pages iyon at ang hirap pang intindihin!Pinaglaruan ko ang penlight at ginulo ang buhok. Hindi ko na alam ang gagawin ko! Kailangan ko ng hugs at encouragement ni senyorito!"Ma, may balita na ba kay senyorito?" problemadong tanong ko sa kanila nang pang-pitong araw na pero hindi ko pa rin ma-contact si senyorito. "Baka po ano nang nangyari kay senyorito," nag-aalalang sambit ko.Napatingin naman ako kay Ate Cathy nang magsalita ito. "Alam mo, Rika, napanood ko sa balita kahapon na maraming namatay sa US dahil sa sobrang lamig! Nag-shut down kasi 'yong power nila at nawalan ng panangga sa lamig tulad ng heater o kahit ilaw man lang!" "Cathy, 'wag mo ngang takunin ng gan'yan si Erika!" sita sa kanya ni Kuya Rommel."Sorry na, bunso!" ani Ate Cathy at malungkot akong tinignan."May number po ba kayo n

TRIGGER WARNING: READ AT YOUR OWN RISK!Bago pa ako makapalag ay may inilabas siya at itinurok sa leeg ko. Napadaing ako roon at napapikit dahil sa sobrang sakit. Sinikmurahan niya pa ako dahilan para mapaubo ako at mapaluhod. Mabilis na kumawala ang luha ko nang paluin niya ang pang-upo ko. "Na... nasaan si..." "Si Grace? Nasa kabilang kwarto, pinapaligaya 'yong mga kaibigan ko!" Napapikit ako at natumba nang manghina ang katawan ko. Sinubukan ko pang gumalaw pero hindi ko magawa. Nanatili na lang ding bukas ang mga mata ko pero iyong utak ko, gumagana, nakakarinig at nararamdaman ang pandidiri sa bawat haplos niya sa katawan ko, ang paghalik niya sa leeg ko, at ang pagsampal sa akin. "Tulong! Tulungan niyo ako!" iyon ang nagmamakaawang isinisigaw ko sa utak ko. Nabuhayan ako ng kaunti nang marinig ang pamilyar na tumunog ng phone. Tumigil din iyon at nagsalita si Nico. "Franz? Ito ba 'yong boyfriend mo?" Franz! Gusto kong sumigaw at humingi sa kanya ng tulong pero walang tinig

WARNING: SPGNapaawang ang labi niya at umiling. "Let's do it when you're ready, baby. Let's just make out for now," sagot niya at pinanood akong hubarin ang damit niya. Napaawang ang labi ko at mariing napalunok nang pagmasdan ang makisig na pangangatawan niya.Tahimik niyang kinuha ang kamay ko at inilagay iyon sa gitna ng dibdib niya. "You can touch me too. You own me, Rika," mababa at napapaos niyang sambit habang ang mga mata ay nakatutok sa akin.Umawang ang labi niyang nang dahan-dahan kong palandasin ko ang kamay pababa sa matigas niyang tiyan. Binilang ko pa iyon at hindi makapaniwala sa nahahawakan. 2, 4, 6, 8. Nang marating ang pants niya ay pigil hininga at kagat labi kong kinalas ang belt niya matapos niyang tumayo. Nag-angat ako ng tingin sa kanya nang kunin niya iyon sa akin at basta na lang ibinato sa kung saan. "Relax, baby," puna niya nang manginig ang kamay ko habang binuksan at ibinababa ang pants niya. Nalaglag ang panga ko at nanuyo ang lalamunan nang makita a

"Isolated? You isolate yourself, baby?" mabilis na tanong ni senyorito."Oo, kasi nga, sa anxiety ko," tangging dahilan ko. "Tapos lagi akong stress noon kasi sabay-sabay lahat ng problema." Huminga ako ng malalim at hinawakan ang magkabilang pisngi niya. "Pero buti na lang nandito ka na ulit!" Napangiti rin siya at hinalikan ako sa pisngi. Nakita ko naman ang pag-blur at pag-itim ng screen ni Franz. "Sis! Ang harot-harot niyo! Leave na ako! Tara na JP, Mona!" sigaw niya at nakita ko ang mukha niya, mukhang binato niya ang phone at ngayon lang pinulot.Natawa kami ni senyorito at nagpaalam na sa kanila. Nagpasalamat naman si senyorito at muli silang inimbitahan na pumunta rito bukas.Nang makapagpahinga ako ay naligo ako at nagbihis para tumulong sa kanila. Ang tagal ko rin kasing nakakulong lang sa kwarto kaya nang tumagal ako sa labas ay kumalma ang pakiramdam ko. Dinama ko ang malamig at sariwang hangin nang hapon na. Pinanood ko ang pagsindi ng pailaw sa mansyon pati na sa katabi