All Chapters of The CEO's Personal Maid: Chapter 81 - Chapter 90

May itinurok sa balikat ko at ipinababa ang suot ko para makapag-dede na agad si Brayden. Itinapat siya sa kaliwang dibdib ko at maya-maya ay naramdaman kong dumidila siya roon at sumusupsop. "It's his first milk," manghang sambit ni senyorito sa akin at muli naming itinutok ang atensyon sa anak. Nilinis ako ng nurse at pinagsuot ng sanitary pad. Kinuhanan pa nila ako ng vital signs nang kunin nila si baby para kunin ang timbang at anthropometric measurement niya at bibigyan din daw siya ng vaccines, vitamin K at eye care. Matapos no'n ay dinila na kami ni baby sa sarili naming kwarto."Anak!" Naroon na sina mama at papa kaya kahit pagod na pagod na ako ay nagawa kong ngumiti. Niyakap nila ako habang nakahiga ako sa kama at binati, "Napakatatag mo, anak. Sigurado na ako, magiging mabuting ina ka sa anak ninyo ni senyorito!""Salamat po," paos na sambit ko at hinaplos ang anak na abala sa pag-inom ng gatas sa ibabaw ko. "Kawawa si Brayden, dami na niyang turok agad," kwento ko kina

"Is that yaya Karina?" I curiously asked to Kuya Canor, one of my family driver. He has a lover and she's my Ate Karina. Sila ang palagi kong kasama rito sa Pilipinas. They taught me good things and raised me like their own. But now, Ate Karina is carrying a small child on her arms."Hello, Rika!" she even greeted her with a smile. Rika? Who is that?I felt a familiar pain of jealousy in my chest. How I wish my mother is as caring as her."Ate Karina, who is she?" I innocently looked at the person she is carrying and my lips parted as I saw her. She looks so small and fragile. It made me afraid on touching even her small hands. Tumingin ako sa tiyan ni Ate Karina na lumiit na ngayon. Bigla ay may napagtanto ako. "Is she the baby in your tummy last two days ago?""Yes, senyorto!" I can't help but to clap my hands on how amazing that works and stared at the angel-looking baby who is currently sleeping. Since then, I always stare at her and watch her cry even I wanted to wipe off her

"Ririka, heto na ang baon mo!"Mabilis akong umiling kay lola at iwinagayway ang tinapay na hawak ko. "Meron na po akong baon, la! Sa 'yo na 'yan!" Kumaway pa ako at tumakbo na palabas ng kanto namin para pumasok ng naka-civillian. Suot ko naman ang ID ko kaya pinapasok ako ng guard. Sa loob na ako nagbihis ng uniform at nagpalit ng sapatos para mabango pa rin at hindi malagyan ng kahit na anong mantsa na pwede kong makuha habang naglalakad sa kalsada. Dalawa lang kasi ang uniporme ko kaya dapat malabhan ko agad pagdating sa bahay. Hassel naman kung may dumi na dahil sa kapabayaan ko. Puting-puti kasi iyon."Pres, may script ka na sa Leopold's Maneuver?" iyon ang bumungad sa akin pagkapasok ko sa classroom namin. May Return Demonstration kami roon sa susunod na linggo. "Wala pa. Mamaya ko pa lang gagawin. Ise-send ko rin sa GC natin," pangako ko sa kanya. "Abangan ko 'yan! Thank you, Pres!"Tumango ako at ginantihan ang matamis na ngiti niya. Wala pa namang ina-announce na list ku

"Morning, Pres!" bati sa akin ng mga kaklase nang makapasok sa classroom. At nang sumunod ang lalakeng nakasunod sa akin, nanlaki ang mga mata nila at agad siyang nilapitan. "Sino siya? Bakit ang gwapo?""Brandon Fernandez ang pangalan niya! Transferee!" paliwanag ko at agad silang inutusang lumayo ng kaunti dahil nakita ko ang uneasiness sa bughaw na mga mata ni Brandon."Rika, can I seat beside you?" tanong niya sa akin nang maibaba ko ang bag."Oh! May katapat na si Wilson!" komento ng kung sino."Sige, rito ka na lang po!" ani Ally at kaagad na lumipat upuan. Hindi naman naging problema kung matangkad siya at nasa harap dahil pataas nang pataas ang mga upuan sa bawat row. Agad kong inilabas ang planner para tignan ang mga importanteng gagawin namin ngayon. Mabuti na lang ay walang quiz!"Pres!" si Wilson. "Nandito na raw 'yong transferee?""Oo, katabi ko," sagot ko sa kanya at nakita ko naman ang panlalaki ng mga mata ni Wilson. "Wilson nga pala," pagpapakilala niya sa sarili."

Mabilis kong ibinaba ang kamay nang gumalaw siya at tumuwid ng pagkakaupo habang namumungay ang bughaw na mga mata. "You're awake. You should eat now. I'll just get a hot water," aniya at kinuha ang cup noodles na nakasarado pa.Napatingin ako sa tray na iniwan niya. May sandwich roon, tubig at crackers. Umayos ako ng upo at akmang aabutin ang crackers nang bumalik siya. Inunahan niya akong buksan iyon at ibinalik sa akin. "Tubig," paki-usap ko na i-abot niya iyon sa akin.Umawang ang labi niya habang pinapanood akong uminom. "Bakit hindi mo ako ginising?" "I tried but you were unconscious. The nurse says it's because of the medicine and you needed rest." Tumango ako at sinundan ang kamay niya nang kinuha ang cup noodles. "Do you want some? Even just the soup so you feel better," alok niya."Ako na," saad ko at kinuha sa kanya iyon pero hindi niya binitawan. Inilapit niya lang iyon sa akin. Bumuntonghininga na lang ako at inihipan iyon bago kinain. Pagtingin ko sa kanya, napalunok