All Chapters of Stuck on you: The brat and the broken billionaire: Chapter 41 - Chapter 50

Nakangiti ako habang pinagmamasdan si Nicco na kalong si baby sa mga braso niya. Ang saya niya sobra, ramdam na ramdam ko ang tuwa niya habang hawak niya ito.“He’s so pretty, right? Sweetheart?” kay tamis ng pagkaka-ngiti niya habang pinagmamasdan ang mukha ni baby. Tumango-tango ako habang nakangiti. “He’s so tiny, so cute, kay sarap niyang titigan, nakakawala ng alalahanin.” he continued. Aliw na aliw talaga siya.“Yeah… He looks like you, so adorable,” ani ko. Napatingin siya sa akin, napangiti ako sabay pikit ng mga mata ko ng kintalan niya ako ng halik sa labi. Nagmulat ako at muling napatitig sa kanyang mukha, “hindi maikakailang anak siya ng tatay niya, kamukhang-kamukha niya ang kanyang ama.” habang pinagmamasdan ko silang dalawa nawala ang ngiti ko sa mga labi, hindi ko mapigilan na masaktan at malungkot para sa asawa ko. Halatang sabik na sabik na siyang magka-anak, maging daddy. Napatingin siyang muli sa akin, pilit na ngumiti ako.“Can I hold him?” I asked. “Ofcourse, s

When I wake up, wala na ulit sa tabi ko si Niccolai. I already get used to wake up na wala na siya sa tabi ko. Maaga na siyang nagigising upang ipagluto si Samantha. He always made sure she was eating right and healthy foods gaya ng bilin ng Daddy niya. Noong minsan nga, nadatnan ko silang dalawa na parehong nakatayo sa kusina. Pinapatikim ni Nicco kay Sam yung niluto niya habang hawak ng asawa ko yung sandok. Ang saya nilang dalawang tignan, parang mag-asawa lang ganun. Nasanay na ako, pati yata yung puso ko, nasanay na masaktan.It’s monday, so I need to get up for work kahit na puyat ako. Gusto kong sumama kay Nicco sa opisina dahil yun lamang ang time na hindi ako makikihati ng oras kay Samantha dahil dito sa bahay halus buong atensyon niya ay nasa kay Samantha na. At least sa opisina kapag wala lang siyang importanteng meeting ay nasosolo ko siya.Tumayo ako, naligo, nagsipilyo at nagbihis ng pangopisina. Inayos ko muna ang sarili bago ako bumaba. Nasanay na rin akong madatnan s

Panay ang agos ng luha ko sa mga mata. Tumayo ako at sumunod sa kanila. Humarurot ng takbo si Kuya Renz palabas ng bahay nilagpasan nito si Nicco upang i- handa ang gagamiting sasakyan. Ilang saglit lang ay narinig ko ang pagsagadsad ng gulong sa driveway, nasa loob na nga nito si Kuya Renz. Bumaba si Kuya Renz mula sa driver seat upang pagbuksan si Nicco habang karga-karga nito si Sam na namumutla at nanghihina. Hindi ako makapag-isip ng matino. Ni ‘di ko alam kung anong gagawin ko. Nais kong sumama. Nais kong malaman ang kalagayan ng baby namin ni Nicco. Hindi ko mapapatawad ang sarili kung may mangyaring masama sa baby o kahit kay Samantha lang. Labis kong pinagsisihan ang ginawa. Nadala lamang ako sa galit at nararamdamang selos para sa dalawa. Binuksan ko ang shotgun seat at sumampa roon. “Era, much better if you stay.” luhaang napalingon ako kay Nicco. Tila sinaksak ng maikailang ulit ang puso ko ng mapatitig ako sa mga mata ni Nicco. Magkahalong pagkabahala, galit at disappoi

Nicco’s POVKay bilis kong naitakip sa mga mata ko ang braso ng biglang may sumungaw na liwanag sa loob ng aking kwarto direkta sa mukha ko. Nanatili akong nakaupo sa sahig, hindi ko na namalayan nakatulog na pala ako. “What the hell are you doing with yourself, Jacob Niccolai Sandoval!?” it was Cindy’s voice. Mariin akong napapikit, hindi ako makamulat dahil nasisilaw ang mga mata ko sa liwanag ng hawiin niya ang kurtina ng bintana sa harapan ko kung saan ako nakaupo at nakatulog. “Fuck!” mura ko ng maramdaman ang pananakit ng ulo ko. Nanatiling nakapikit ang mga mata ko ng hilutin ko ang bahagi ng ulo kong sumasakit.“Yan napapala mo sa kakainom mo! Every time your heart is broken lagi mo na lamang nilulunod ang sarili mo sa alak! Una kay Gabby, same scenario pero worst itong kay Era! Look at yourself, you’re wasted! Alam mo, hindi solution ang alak sa problema mo, gago ka ba!?” lumapit siya, lumuhod sa harapan ko. Inangat niya ang isang braso ko at nilagay sa kanyang balikat upa

“So they are mine.” he was referring to our twins inside my womb. Hindi ko siya pinakinggan, hiniwakan ko sa braso si Sel.“Tara na Sel.” hinila ko sa braso si Sel at balak lagpasan si Niccolai.“Sandali.” napahinto kami ni Sel ng harangin niya ang daraanan ko.“Niccolai pagod ako kaya tumabi-tabi ka.” napasapo ako sa aking ulo. I pretended it was hurting. “Aw!” I need to pretend upang makatakas sa kanya.“Sweetheart, are you okay?” bakas ang pag-aalala at takot sa kanyang boses. Kay bilis niya kong hinawakan sa braso upang alalayan ako.“Wag mo kong hawakan! You’re stressing me out, Niccolai!” kung gaano niya ko kabilis hawakan ay ganun din niya ko kabilis na binitawan. Ramdam ko ang takot niya ng marinig ang sinabi ko. “Umalis ka sa daaraan ko. Sinusundan mo ba ako?”“No, it’s Samantha’s monthly check-up.” aaminin ko, muli ay nakaramdam ako ng pamilyar na kirot sa puso ko. “Pero hindi kami nagsasama. I am alone in our home…” tila may pinapahiwatid siya sa linya niyang iyon, “while