“So they are mine.” he was referring to our twins inside my womb. Hindi ko siya pinakinggan, hiniwakan ko sa braso si Sel.“Tara na Sel.” hinila ko sa braso si Sel at balak lagpasan si Niccolai.“Sandali.” napahinto kami ni Sel ng harangin niya ang daraanan ko.“Niccolai pagod ako kaya tumabi-tabi ka.” napasapo ako sa aking ulo. I pretended it was hurting. “Aw!” I need to pretend upang makatakas sa kanya.“Sweetheart, are you okay?” bakas ang pag-aalala at takot sa kanyang boses. Kay bilis niya kong hinawakan sa braso upang alalayan ako.“Wag mo kong hawakan! You’re stressing me out, Niccolai!” kung gaano niya ko kabilis hawakan ay ganun din niya ko kabilis na binitawan. Ramdam ko ang takot niya ng marinig ang sinabi ko. “Umalis ka sa daaraan ko. Sinusundan mo ba ako?”“No, it’s Samantha’s monthly check-up.” aaminin ko, muli ay nakaramdam ako ng pamilyar na kirot sa puso ko. “Pero hindi kami nagsasama. I am alone in our home…” tila may pinapahiwatid siya sa linya niyang iyon, “while
Era’s POV Maingat na inilapag ko muna ang pugad na may itlog ng ibon sa ibabaw ng aking kama katabi ang pung-pung ng bulaklak. Naligo muna ako at nagbihis bago ako bumaba sa kusina habang hawak sa dalawa kong mga kamay ang pugad kasama ang bulaklak. Muli ay nakita ko ang tatlong pinagkakaguluhan ang hawak na cellphone ni Kuya Renz. “Good morning!” bati ko sa kanila upang kunin ang kanilang atensyon. “Ahay! Good morning ma’am!” Heto na naman yung weird nilang mga kilos. Nagdududa na talaga ako sa tatlong ito. “Kayo ba’y may tinatago sa akin, ha?” tanong ko sa kanila. “Wala!” sabay-sabay nilang sagot. Isa-isa ko silang pinakatitigan ngunit umiiwas itong makasalubong ang mga mata ko. Nang tingnan ko si Ate Luz ay kay bilis nitong tinaas ang isang kamay at sinipat-sipat ang kuku. “Ang dumi na pala ng kuku need ko ng magpa-manicure,” biglang saad nito. Nang ilipat ko ang tingin kay Kuya Renz ay napatingala naman ito sa kisame. “Pati yung kisame, kailangan na rin linisin,” saad naman
Nicco’s POV Muli ay malakas kong hinampas ng aking palad ang pintuan niya, napapikit ito takot. “S-orry! I’-m s-o s-orry N-icco.” naluha ito at nanginginig sa takot. Naikuyom ko ang kamao, labis ang pagpipigil ko sa sariling wag siyang tamaan. Nanggagalaiti yung loob ko sa galit na nararamdaman sa kanya. Nais kong ipadama sa kanya yung sakit na pinagdaraanan ko lalo na ng asawa ko dahil sa pagkamakasarili niya. Gigil na muling hinampas ko ang pintuan bago ko siya tinalikuran at iwan. Narinig ko ang malakas niyang paghikbi ngunit kahit konti ay hindi ako nakadama ng awa sa kanya. Kay laki ng mga hakbang kong tinungo ang elevator ngunit bago ko pa man ito marating ay napahinto ako ng biglang hawakan niya ang isa kong braso. Napalingon ako sa kanya. Magkasalubong ang mga kilay kong mariin siyang tinitigan habang nakaluhod sa harapan ko. “I’-m sorry! P-atawarin mo ko. ‘D-i ko na uulitin, patawarin mo lang ako. Wag mo kong ipakulong please, masisira ang imahe at ang karera ko na ka
Era’s POV Hindi iniwan ng mga mata ko ang kanyang mukha habang kinukumbinsi niya ang mga magulang kong paniwalaan siya lalo na ang Daddy Mel ko. Kung sinceridad man ang pagbabasehan, sobrang dama ko ang bawat katagang binitawan niya, lalo ng titigan niya ko ng mariin sa mga mata habang sinasabing mahal niya ko. Sobrang damang-dama ko ang saloobin ng puso niya na dumirekta sa puso ko. Ni ‘di ko namalayan ang paglandas ng luha sa mga pisngi ko habang tinititigan at pinapakinggan ang mga sinasaad niya. Kinagat ko ang pangibabang labi upang pigilan ang pagkawala ng hikbi sa mga labi ko. Sobrang nahiya ako sa sarili na pinagdudahan ko ang pagmamahal niya para sa’kin. “Sana hayaan niyo po akong alagaan siya. Hayaan niyo kong ipadama sa kanya ang pagmamahal ko at mapunan ang mga mga araw na wala ako sa tabi niya at ang mga pagkukulang ko. Hayaan niyo po sana akong gawin lahat upang maibalik ang tiwalang nawala niya para sa akin,” saglit na napayuko ito at mabilis na pinunasan ang pumatak n
Era’s POVHindi ko alam kung nakatulog ba ako o hindi. Pakiramdam ko kakapikit ko lang ng muling magising ako. Nakatagilid akong nakahiga sa kama, nakapwesto ako sa edge nito, balut na balut ng kumot ang katawan ko. Tamad na tinaas ko ang isang kamay at kinapa ang cellphone sa ibabaw ng lamesa sa tabi ng kamang hinihigaan ko at nang makapa ng kamay ko’y kinuha ko ito upang tingnan kung anong oras na. Mag-aalas sies pa lang ng umaga. Kaya pala ang bigat ng ulo ko at ng mga talukap ko. Kay aga kong nagising. Simula ng magbuntis ako ay around nine to ten na ko gumigising sa umaga kahit pa maaga akong natutulog. Nakakatamad gumising ng maaga kahit pa wala akong ginagawa sa buong araw. Pakiramdam ko pagod na pagod ang katawan ko. Gusto ko na lamang lumihata sa kama buong araw pero ngayon nakakapanibago. Tila nananabik akong magising. Tila may gustong masilayan ang mga mata ko. Nanabik ang puso ko. Siguro dahil alam kong nandito siya. Hindi ako sigurado kung sumunod ba siya sa utos ng Dad
Nakatambay muli ako sa terrasa upang makalanghap ng sariwang hangin. Muli’y nagbabasa ako ng Guide to a healthy pregnancy ng maagaw ang atensyon ko sa ibaba ng terasa. Unti-unti ko ibinaba ang hawak na libro habang labi ko. Dahan-dahan akong dumungaw sa ibabaw ng terasa upang tanawin ang taong nakatayo habang pinapanood si Kuya Renz kung paano magsibak ng kahoy. Kay raming kahoy na pinakuha si Daddy sa kung saan na ngayo’y nakahelera at nakapatong sa isa’t-isa bilang sunod na pagsubok ni Nicco.. Naaawa na nga ako ng malaman kong tatlong higanteng drum ang pinag-igib ni Nicco mula sa deepwell ilang metro ang layo mula sa bahay namin na kahit abundant naman kami sa tubig. May-ari nga kami ng number one water refilling station sa bansa, ang Lardizabal Crystal Water na may mahigit isang daang branches na sa buong Pilipinas. Kahit putulan man kami o mawalan ng tubig sa mansion, our branches can deliver tons of bottled water for us. Grabe talaga ang galit at sama ng loob ni Daddy kay Nicc
Era’s POV“Tangina sakit ng balakang ko.” Inalalayan namin ni Nicco si Kuya Renz tumayo at pinaupo sa stool na pinatungan niya kanina.Nakonsensya ako at naawa kay Kuya Renz. I was just kidding about the Hyena, ‘di ko naman kasi alam na ganun maging reaksyon at mangyari sa kanya, napurohan pa tuloy. Naaawa ako pero tangina, sobra ang pagpipigil ko sa sariling wag bumunghalit ng tawa. “Sorry talaga Kuya Renz, joke lang po yung Hyena Kuya. Beef asado po gusto ko.” Nangingiting saad ko kay Kuya Renz. Binawi ko na at baka totohanin niyang mag-hanap talaga ng Hyena na ilaman sa siopao ko. “Hay! Salamat naman!” Tila nabunutan ito ng tinik sa narinig mula sa akin. “Sure na yan ma’am? Wala na yang pa twist?” paninigurado niya. “It’s not a vird! It’s not a fleyn! It’s Renz! Umay Gad! Renz! Are you oki? How is your skydaybing?” ‘Di ko na napigilan humagalpak ng tawa ng sumingit si Ate Luz, maging si Nicco, si Sel at ang iba pang kasama namin sa kusina. Walang hiya tong si Ate Luz, kita nang
“By the way, how was Sam and our baby?” tanong ko sa kanya. Kakatapos ko lang linisin ang sugat niya at lagyan ito ng benda.“Emmanuelle is doing great!” Masiglang saad niya. Bakas ang saya at excitement sa mga mata niya. “Nagdagdag ng dalawa pang nurse si Daddy to take good care of Samantha and so she intake only healthy foods.” “If you get a chance, can you at least whisper to Emmanuelle how much I love her? Gustuhin ko mang makita siya pero natatakot akong baka ikasama ng loob ni Samantha ang makita ako at baka mapano pa ang anak natin.”“Don’t worry, sweetheart. I will bring you a photo of Emmanuelle, tomorrow. I have her 3D photo and she’s so adorable, just like you.”“Talaga?” Tumango-tango siya sa akin.“Yes, sweetheart. Sana kung pwede lang hilahin yung araw para lumabas na siya upang makapiling nating dalawa.”“Oo nga eh.”“And ofcourse our twin. I’ll be a father of three in an instant! Ang saya, nun tapos kapiling ka pa mas masaya yun.” Ngumiti lamang ako sa kanya. “What
“Hindi! Kamukha ko, kita mo yung tangos ng ilong? Akin na akin, eh,” nagising ang diwa ko ng tila ay may nagtatalo sa paligid ko ngunit nanatiling nakapikit ang mga mata ko. Gusto ko pang matulog. Pakiramdam ko pagod na pagod ang katawang lupa ko ngunit gustuhin ko mang bumalik sa pagtulog ay naaagaw naman ang atensyon ko sa mga tao sa paligid na patuloy pa rin sa pagtatalo pati sa mga kamay na nakahawak sa kaliwang palad ko at ang pagdampi ng kung anong malambot na bagay sa likod nito sa aking tabi.“Ganyan din naman ilong ko. Tingnan mo, sa-side view ako ah,” unti-unti ko nang minulat ang mga mata. “Kita mo yan, magkapareho ng kurba?” It was my dad’s voice.“Sweetheart, you’re awake!” masiglang saad ng asawa ko. Ito pala ang may hawak ng kamay ko at labi niya ang malambot na bagay na dumadampi sa likod ng aking palad. Ang kanyang gwapong mukha ang unang nasilayan ng mga mata ko. “How are you feeling? Mas gusto ka bang kainin? Tell me, please,” sunod-sunod na tanong sa akin ng asawa
Hindi kami nagkaroon ng gender reveal dahil yung babies ko sa sinapupunan ay magkaharap habang mahigpit na magkayakap sa isa’t isa at sa sobrang dikit nilang dalawa ay nahirapan si Doc. Jinkee na makita sa ultrasound ang kanilang gender but it’s okay at least nandoon pa rin yung excitement naming mag-asawa kung anong posibleng gender ng twins namin pero kahit anong ibigay ng Diyos sa amin ay buong puso naman naming tatangpin. We've prayed and waited for them to come at sobrang swerte pa namin dahil dalawa agad. Pinarada ng asawa ko ang sasakyan namin sa parking lot ng hospital. Pinatay niya ang makita. Binuksan ang pintuan sa driver seat at bumaba. Kay laki ng mga hakbang nito na umikot sa harapan ng kotse patungo sa side ko. Hinintay ko siyang pagbuksan ako ng pintuan. Ilang saglit lang ay Inalalayan na niya akong makababa mula sa shotgun seat. Ingat na ingat ito sa pagalalay sa akin at mariing nakabantay sa bawat hakbang at aapakan ko. Sa sobrang laki ng tiyan ko ay nahirapan akon
Era’s POVNapangiti ako at unti-unting nagising ang aking diwa ng maramdaman ko ang ang mga halik ng asawa ko sa ang aking pisngi, sa tungki ng ilong ko, sa mga mata ko, sa noo ko at sa ibang parte pa ng aking mukha. He was just lying right beside me habang nakatalikod ako sa kanya. Inusog ko ang sarili palayo sa kanya upang tuksuhin ito. I heard him growl. Natawa ako ng hapitin niya ang baywang ko sabay hila sa akin palapit muli sa kanya, muling lumapat ang likod ko sa matigas at matipuno niyang dibdib.“Stop kissing me, I’m still sleepy,” pag iinarte ko. Kunyari ayaw ko pero yung trulala ko kahit na mahapdi gustong-gusto na namang angkinin niya. Pinagpatuloy nito ang ginawang paghalik sa iba’t ibang parte ng mukha ko.“Ang kulit,” umiwas ako sa mga halik niya habang nangingiti ngunit hindi pa rin ito tumitigil sa panghahalik sa akin. Tumihaya ako. “I’m still sleepy sweetheart, stop it! Niccolai!” kunwaring saway ko sa kanya. Huminto nga ito ngunit naglanding naman ang labi niya sa
Ate Eds Point of View Part III Dama ko ang pananabik niya at tuwa ng sa wakas ay masilayan niya kami ni Ranz. Hindi na siya naghintay na dumilim. Tila pinalipad agad nito ang kotse papunta sa bahay pagkatapos kaming mag-usap dahil yung dalawang oras na biyahe mula sa siyudad papunta rito sa probinsya ay isa’t kalahating oras lang niya binyahe. Insakto pagdating niya’y nagising na muli si Ranz. Pagkababang-pagkababa nito mula sa sasakyan ay kumaripas ng takbo si Ranz papunta sa kanya habang nakatanaw lamang akong salubungin niya ng yakap ang anak naming dalawa. Kay bilis kong pinunasan ang luhang kay bilis na tumulo sa pisngi ko. Naiyak ako para sa anak ko. Dama ko ang panananabik nila pareho para sa isa’t isa. Binuhat niya si Ranz at mahigpit na niyakap. Nagtagpo ang mga mata naming dalawa ng tignan niya ko. He smiled at me and sincerely mouthed, thank you. Tipid akong ngumiti sa kanya pabalik. Nagbawi siya ng tingin ng may sinabi si Ranz sa kanya. Tumalikod ako at pumasok sa loo
Ate Edz Points of view Part II I am a mom and I am still a wife sa mata ng Diyos, dalawa sa mga pinakamalaking responsibilidad ko bilang babae na ‘di ko pwedeng talikuran kahit na sobra niya kong sinaktan, kahit na sobra niyang dinurog ang pagkatao ko at sobra yung truma na binigay niya sa puso ko. Renz was rushed to the hospital ng biglang mawalan ito ng malay. Aminin ko, sobra akong natakot sa posibleng mangyari sa kanya, yung pain sa puso ko nandun, yung galit na nararamdaman ko para sa kanya nandun, pero yung pagmamahal ko sa kanya nangingibabaw pa rin. Sobrang gulo ng isipan ko. Sobrang hirap ng kalooban ko. Nagtatalo ang puso at ang utak ko. He was now okay at kasalukuyang nagpapagaling. Maga ang dalawang mata niya, puro pasa ang kanyang mukha, putok ang kanyang labi at isang bahagi ng kanyang kilay, may benda ang kanyang ulo. May fractured ang kanang kamay at braso nito kaya hirap siyang igalaw iyon, it has brace to protect and cure the broken bone. Ilang oras na siyang n
No! Hindi! Kay bilis kong tumalikod upang iwan siya habang yakap-yakap ko ang anak kong si Ranz. Hindi totoo yung nakita ko! Hindi ko matanggap! Hindi ko kayang paniwalaan! Lalo at ayaw tanggapin ng puso ko! Hindi ako bingi at lalong hindi ako bulag. Rinig na Rinig ko ng tawagin siyang Daddy ng ibang bata. Kitang-kita ng dalawang mga mata ko kung gaano niya kamahal yung batang tinatawag siyang Daddy ng maluha siya sa tinuran nito na baka hindi na niya ito mahal. Rinig na Rinig ko at kitang-kita ng dalawa kong mga mata pero ayaw pa rin maniwala ng puso ko. Hindi ko kayang tanggapin na magagawa sa akin ng asawa kong lokohin at pagtaksilan ako. Sa loob ng mahabang panahon na pagsasama namin ni isang beses ay hindi niya naipadama sa aking may kulang sa akin, na hindi ako sapat, na hindi siya kontento sa pagmamahal na ibinibigay ko sa kanya araw-araw. Sa katunayan laging niyang sinasabi na higit yung mga binibigay ko, na sobra-sobra ako para sa kanya, na sapat lamangng ako! Muling
Note: POV to lahat ni Kuya Renz. Skip niyo na lang po kung ayaw niyo ng scene na hindi related kina Era at Nicco. Thank you po. Kuya Renz POV I was an orphan, nagsumikap upang makapagtapos ng pag-aaral. I became a Police Officer. I was at the peak of my career when I had someone killed because of my carelessness. Napatay ko nga yung nang-hostage ngunit nakalabit naman nito ang gatilyo ng hawak niyang baril, natamaan sa sintindo ang hostage niya at namatay. Matunog ang pangalan ko dahil sa mga naisarado kong mga kaso, dahil sa katapangan kuno. Sumusulong kasi ako sa panganib. Ewan ko ba, gustong-gusto ko yung may thrill, yung nacha-challenge ako, yung buhis buhay na proyekto ngunit isang pagkakamali ko lang nawala sa akin lahat. Nang matanggal ako sa serbisyo akala ko’y katapusan na ng mundo ko. Araw-araw naglalasing ako. Sinubukan kong mag-apply ngunit may sabit na ang pangalan ko. Isang araw naisipan kong magpakamatay. Napadaan ako sa isang tulay binalak kong tumalon at tapusin
Xhymich POV Kay lakas ng buhos ng ulan. Kumikidlat. Kumukulog. Sobrang lakas pa ng hangin. Isa-isa nang nawawala ang mga kasama kong estudyanteng nakikisilong habang hinihintay ang mga sundo nila. Wala ang tiga sundo ko. I told my driver not to fetch me up dahil may susundo sa akin. Kay aga naming pinauwi dahil may darating na bagyo ngunit heto ako’t parang tangang naghihintay sa waiting shed sa labas ng campus mahigit kahating oras na ang lumipas. I kept on glancing at the phone I was holding. Nagbabakasali na may text o tawag mula sa kanya ngunit wala. Hindi naman sira ang signal dahil may pumapasok na text sa akin at mensahe mula sa group chat naming magkakaklase. “Vrix, where are you?” I texted him again sa hindi ko na mabilang na beses. He’s my first love, my first boyfriend, my first in everything. We’ve been together for a year now but just lately he has changed. He has changed a lot. I wanted to talk to him to clear things out between the two of us. I tried to reach him even
Ate Luz’s POVGiloka uy! (Nakakakiliti!), bahagya kong iniwas ang mukha ko ng maramdaman ko ang kung anong dumadampi sa iba’t ibang parte ng aking mukha. May kung anong mumunting tumutusok sa mukha ko. Nangingiti ako lalo at gumapang pababa ang bagay na iyon sa panga ko, pababa sa leeg ko.“Ayaw ba… (Wag po.),” nangingiti kong saad sa umaagaw sa natutulog kong diwa. Yung pinapatigil ko siya ngunit gustong-gusto ko naman ang ginagawa niya. Kay sarap naman sa pakiramdam. Nakikiliti pat ang t!inggil ko, pisti! Nananatiling nakapikit ang mga mata ko habang patuloy naman ang estrangherong bagay na iyon sa kanyang ginagawa. Bumaba pa ang pangingiliti nito sa gitna ng dalawa kong mawntins! “Aguroy! Kalami ba ana… (Aray, ang sarap naman niyan.),” daing ko ng maramdaman ang malambot at mamasa-masang kung ano sa gilid ng isa kong bundok. Kusang napataas ang isa kong kamay sabay kapit sa estrangherong bagay na patuloy sa pangingiliti sa akin. Sobrang pamilyar ng ginagawa niya sa katawang lupa k