Panay ang agos ng luha ko sa mga mata. Tumayo ako at sumunod sa kanila. Humarurot ng takbo si Kuya Renz palabas ng bahay nilagpasan nito si Nicco upang i- handa ang gagamiting sasakyan. Ilang saglit lang ay narinig ko ang pagsagadsad ng gulong sa driveway, nasa loob na nga nito si Kuya Renz. Bumaba si Kuya Renz mula sa driver seat upang pagbuksan si Nicco habang karga-karga nito si Sam na namumutla at nanghihina. Hindi ako makapag-isip ng matino. Ni ‘di ko alam kung anong gagawin ko. Nais kong sumama. Nais kong malaman ang kalagayan ng baby namin ni Nicco. Hindi ko mapapatawad ang sarili kung may mangyaring masama sa baby o kahit kay Samantha lang. Labis kong pinagsisihan ang ginawa. Nadala lamang ako sa galit at nararamdamang selos para sa dalawa. Binuksan ko ang shotgun seat at sumampa roon. “Era, much better if you stay.” luhaang napalingon ako kay Nicco. Tila sinaksak ng maikailang ulit ang puso ko ng mapatitig ako sa mga mata ni Nicco. Magkahalong pagkabahala, galit at disappoi
Era’s POVSumama akong umuwi sa mga magulang ko sa bahay na nilakihan ko. Sa bahay na pinapangarap ko noong tumakas at magpakalayo-layo. Sa bahay kung saan kay dami kong iniluha at sama ng loob at sa bahay na akala ko’y ‘di ko na gugustuhing tumapak pang muli ngunit ngayo’y naging kanlungan ko kung kailan ako sobrang nadurog at nalugmok. Tama nga sila, tatalikuran man tayo ng buong mundo ngunit hindi kailanman ang mga magulang natin. Sila ang huling taong nasa isip ko ang magpo-protekta sa akin, ang magiging sasandalan ko at tatakbuhan ko ngunit sa kanila pala ako huhugot ng lakas at kakapit.Pumasok ako sa loob ng silid ko. Ginala ko ang paningin sa kabuohan ng kwarto. Isang taon mahigit na ang nakalipas noong huling pinagmasdan ko ito. Walang pinagbago, ni katiting ay wala silang ginalaw o tinanggal sa mga gamit ko. Nanatili ang kabuohan nito sa kung anong gusto ko. Lumapit ako kama at umupo sa gilid nito. Bumaba ang tingin ko sa picture frame na nakapatong sa night stand. It wa
Nicco’s POVKay bilis kong naitakip sa mga mata ko ang braso ng biglang may sumungaw na liwanag sa loob ng aking kwarto direkta sa mukha ko. Nanatili akong nakaupo sa sahig, hindi ko na namalayan nakatulog na pala ako. “What the hell are you doing with yourself, Jacob Niccolai Sandoval!?” it was Cindy’s voice. Mariin akong napapikit, hindi ako makamulat dahil nasisilaw ang mga mata ko sa liwanag ng hawiin niya ang kurtina ng bintana sa harapan ko kung saan ako nakaupo at nakatulog. “Fuck!” mura ko ng maramdaman ang pananakit ng ulo ko. Nanatiling nakapikit ang mga mata ko ng hilutin ko ang bahagi ng ulo kong sumasakit.“Yan napapala mo sa kakainom mo! Every time your heart is broken lagi mo na lamang nilulunod ang sarili mo sa alak! Una kay Gabby, same scenario pero worst itong kay Era! Look at yourself, you’re wasted! Alam mo, hindi solution ang alak sa problema mo, gago ka ba!?” lumapit siya, lumuhod sa harapan ko. Inangat niya ang isang braso ko at nilagay sa kanyang balikat upa
Era's POVIt was seen in the CCTV footage that while Doc. Jinkee came out of her office, Cindy took her phone na nakapatong sa ibabaw ng lamesa nito at dahil kakalapag lang ni Doc ng phone niya sa table ay nanatili pa itong nakabukas at hindi na need magbigay ng passcode to unlock. Same day, same time na natanggap ko ang mensahe ay ang nasa CCTV footage na pinanood naming si Cindy ang nakahawak sa phone ni Doc.“Oh God. I’m so sorry, Era.”“It’s okay, Doc. May mali rin naman ako dahil inom lang din ako ng inom, I forgot to read the precautions.”“Yeah, next time, ugaliing magbasa Mrs. Sandoval.”“Kaya nga doc. Masyado lang din akong nagtiwala because it came from you.”“Hindi ko to pwedeng palagpasin, Ms. Sandoval. It’s invasion of someone’s privacy and worst what if hindi lang pills yung priniscribe niya sayo at paano kung may nangyari sa iyong masama? Ikaw? What’s your plan to Ms. Cindy?”“Sabunutan, I guess?” natawa si Doc sa akala niya ay biro ko, “pasalamat siya at buntis ako.”“
“So they are mine.” he was referring to our twins inside my womb. Hindi ko siya pinakinggan, hiniwakan ko sa braso si Sel.“Tara na Sel.” hinila ko sa braso si Sel at balak lagpasan si Niccolai.“Sandali.” napahinto kami ni Sel ng harangin niya ang daraanan ko.“Niccolai pagod ako kaya tumabi-tabi ka.” napasapo ako sa aking ulo. I pretended it was hurting. “Aw!” I need to pretend upang makatakas sa kanya.“Sweetheart, are you okay?” bakas ang pag-aalala at takot sa kanyang boses. Kay bilis niya kong hinawakan sa braso upang alalayan ako.“Wag mo kong hawakan! You’re stressing me out, Niccolai!” kung gaano niya ko kabilis hawakan ay ganun din niya ko kabilis na binitawan. Ramdam ko ang takot niya ng marinig ang sinabi ko. “Umalis ka sa daaraan ko. Sinusundan mo ba ako?”“No, it’s Samantha’s monthly check-up.” aaminin ko, muli ay nakaramdam ako ng pamilyar na kirot sa puso ko. “Pero hindi kami nagsasama. I am alone in our home…” tila may pinapahiwatid siya sa linya niyang iyon, “while
Era’s POV Maingat na inilapag ko muna ang pugad na may itlog ng ibon sa ibabaw ng aking kama katabi ang pung-pung ng bulaklak. Naligo muna ako at nagbihis bago ako bumaba sa kusina habang hawak sa dalawa kong mga kamay ang pugad kasama ang bulaklak. Muli ay nakita ko ang tatlong pinagkakaguluhan ang hawak na cellphone ni Kuya Renz. “Good morning!” bati ko sa kanila upang kunin ang kanilang atensyon. “Ahay! Good morning ma’am!” Heto na naman yung weird nilang mga kilos. Nagdududa na talaga ako sa tatlong ito. “Kayo ba’y may tinatago sa akin, ha?” tanong ko sa kanila. “Wala!” sabay-sabay nilang sagot. Isa-isa ko silang pinakatitigan ngunit umiiwas itong makasalubong ang mga mata ko. Nang tingnan ko si Ate Luz ay kay bilis nitong tinaas ang isang kamay at sinipat-sipat ang kuku. “Ang dumi na pala ng kuku need ko ng magpa-manicure,” biglang saad nito. Nang ilipat ko ang tingin kay Kuya Renz ay napatingala naman ito sa kisame. “Pati yung kisame, kailangan na rin linisin,” saad naman
Nicco’s POV Muli ay malakas kong hinampas ng aking palad ang pintuan niya, napapikit ito takot. “S-orry! I’-m s-o s-orry N-icco.” naluha ito at nanginginig sa takot. Naikuyom ko ang kamao, labis ang pagpipigil ko sa sariling wag siyang tamaan. Nanggagalaiti yung loob ko sa galit na nararamdaman sa kanya. Nais kong ipadama sa kanya yung sakit na pinagdaraanan ko lalo na ng asawa ko dahil sa pagkamakasarili niya. Gigil na muling hinampas ko ang pintuan bago ko siya tinalikuran at iwan. Narinig ko ang malakas niyang paghikbi ngunit kahit konti ay hindi ako nakadama ng awa sa kanya. Kay laki ng mga hakbang kong tinungo ang elevator ngunit bago ko pa man ito marating ay napahinto ako ng biglang hawakan niya ang isa kong braso. Napalingon ako sa kanya. Magkasalubong ang mga kilay kong mariin siyang tinitigan habang nakaluhod sa harapan ko. “I’-m sorry! P-atawarin mo ko. ‘D-i ko na uulitin, patawarin mo lang ako. Wag mo kong ipakulong please, masisira ang imahe at ang karera ko na ka
Era’s POV Hindi iniwan ng mga mata ko ang kanyang mukha habang kinukumbinsi niya ang mga magulang kong paniwalaan siya lalo na ang Daddy Mel ko. Kung sinceridad man ang pagbabasehan, sobrang dama ko ang bawat katagang binitawan niya, lalo ng titigan niya ko ng mariin sa mga mata habang sinasabing mahal niya ko. Sobrang damang-dama ko ang saloobin ng puso niya na dumirekta sa puso ko. Ni ‘di ko namalayan ang paglandas ng luha sa mga pisngi ko habang tinititigan at pinapakinggan ang mga sinasaad niya. Kinagat ko ang pangibabang labi upang pigilan ang pagkawala ng hikbi sa mga labi ko. Sobrang nahiya ako sa sarili na pinagdudahan ko ang pagmamahal niya para sa’kin. “Sana hayaan niyo po akong alagaan siya. Hayaan niyo kong ipadama sa kanya ang pagmamahal ko at mapunan ang mga mga araw na wala ako sa tabi niya at ang mga pagkukulang ko. Hayaan niyo po sana akong gawin lahat upang maibalik ang tiwalang nawala niya para sa akin,” saglit na napayuko ito at mabilis na pinunasan ang pumatak n