All Chapters of Two Playful Hearts(R-18): Chapter 61 - Chapter 70

NAKATINGIN ako sa cake na naka-display sa may estante. Maliit lang 'yon at tama lang for four slices. May design kasing batang lalaki sa may gilid at kulay blue ang icing. Sobrang cute. Gusto ko sanang bilhin. Thirtieth birthday ng tukmol ngayon. Imagine that, ambilis ng panahon. Naalala ko pa noong nagpunta siya sa birthday celebration ng co-teacher ko na kasunuran niya lang pala ang birthday. Kung anu-anong nangyari, magiging kami rin pala.Binili ko nga ang cake. Eh kasi hindi ko naman alam kung ano'ng ireregalo ko sa kaniya. Kayang-kaya niya namang bilhin lahat ng nanaisin niya. Alangan din namang katawan ko eh matagal na niyang naangkin 'to. Kaya ito na lang cake. Para at least may malalamon ako kapag nagutom ako ng madaling araw. Alam kong hindi siya mahilig sa matamis at titikim lang siya nito kaya sa akin din ito mapupunta. Wala rin naman akong talent na puwedeng ipakita sa kaniya. Pero siguro naman maa-appreciate niya ito kahit papa'no. At least may mahihipan siyang candle ma

HUMAKBANG ako nang paurong nang magtangkang lumapit sa akin si Francisco. Hindi ko siya magawang tingnan sa mga mata. Para akong nauupos na kandila. Ni hindi ko rin alam kung anong sasabihin ko sa kaniya. Galit na galit ako pero walang salitang ibig manulas mula sa aking bibig."Sandy..." Lalo lang akong nanghina nang pati pangalan ko sa malamig na tono na lang din niya binanggit. "Paano mo nalaman? Magpapaliwanang ak-""H-Huwag na. N-Nakita at alam ko na, ano pang kailangan mong ipaliwanag? H-Huwag kang mag-alala, alam ko naman kung ano'ng dapat gawin. H-Hindi ako... m-manggugulo sa inyo.." Nangangatal pa nga ang boses ko habang nagsasalita. Tumalikod na ako dahil hindi ko na kayang pigilan pa ang muling pagtutubig ng aking mga mata. Pinahid ko agad gamit ang aking kamay, pero hindi napigilan ang hikbi. Hahakbang na bali ako patawid ng kalsada nang maramdaman ko ang mainit niyang palad na dumantay sa aking balat."No, Sandy. I have to-""Sabing huwag na nga eh!" Pilit kong inilabas

WALA rin akong nagawa nang sumabay siya sa akin nang magpasya na akong bumalik sa apartment. Panay ang kausap niya sa 'kin. Tanong nang tanong tungkol sa mga pinagkakaabalahan ko sa buhay."So, wala ka na pala sa Essentrix, saan ka na nagwo-work ngayon?" tanong niya na naman. Naiilang na nga ako dahil parang sinasadya niyang bagalan ang paglalakad. Halos kalahating oras na ang nakalilipas, hindi pa kami nakakarating sa apartment."Sa.. St. Achilles-""Memorial School?" parang gulat pang dugtong niya. "Oo-""As?"Hindi ko alam kung ano'ng espesyal sa school na 'yon para sa kaniya pero nakangiti at napangiti pa siyang lalo no'ng sinabi kong nagtuturo ako roon. "Kailan pa? It really surprised me. Teacher ka pala?" Na-o-OA-yan na nga ako sa reaksyon niya."Three years ago rin. Saglit lang naman akong nag-work sa Essentrix." Pero pinilit ko pa ring maging casual.Tumango siya. "I see, I see. Ako ba? Hindi mo ba ako tatanungin tungkol sa buhay ko?"Napataas ang dalawang kilay ko. Talaga l

NAPATINGIN ako sa orasan. Pasado 12 na ng hatinggabi pero hindi pa rin ako makatulog. Hawak ko pa rin ang cellphone na ibinigay ni Mike. Nagawa ko na rin ang pinagagawa niya. Nai-save ko na ang number niya.Pero parang may gusto pa akong gawin. Kanina ko pa talagang gustong gawin. Kaya lang, nahihiya ako. Baka kung ano'ng isipin niya.Huminga ako nang malalim. Iche-check mo lang naman kung tama 'yong number na ibinigay niya. Natampal ko ang sarili. Para akong tanga. Hindi, magpapasalamat ka pala dahil sa magandang phone na ibinigay niya.Nagpabiling-biling ako. Ano ba talaga?Bahala na!Question mark. Iyon ang i-s-in-end ko sa inbox niya. Para pa akong nakaramdam ng pagsisisi nang tuluyan na ngang mamarkahan 'yon ng Sent. Napatalukbong pa ako ng kumot. Kinakabahan, nae-excite at nangangamba kung sasagot ba siya o hindi. Dis oras na kasi ng gabi. Hala baka isipin no'n hindi ako makatulog kakaisip sa kaniya!Nasabunutan ko ang sarili. Masyado na ba akong obvious? Ano'ng gagawin ko eh a

"TEKA! Teka, sandali!" mariing tutol ko. Aba hindi ako papayag na basta-basta lang niya akong ika-cancel. Matapos lahat ng effort ko?"Sand. I'm on a hurry-""Ano ba kasing problema? Bakit? Ano'ng nangyari?" Tumaas ang boses ko. Tumayo ako at dinampot ang sling bag ko. Lumabas na ako ng pinto. Aba! Bawal talaga akong i-cancel. Bumuntong-hininga siya. "I don't know how to tell you...""Kapag hindi tayo natuloy ngayon, tapusin na lang natin 'to. Ayoko nang pinangangakuan lang ako.""What?!" Napangiti ako nang marinig ang shocked niyang boses. Narinig ko pa siyang napabuga ng hangin. "Wait, Sandy. Can't you give me another time? Mag-e-explain ako-""Nandito na ako sa labas, naglalakad. Kung ayaw mo, eh 'di h'wag. It's now or never!" Walang excuse-excuse sa akin ngayon. 'Pag hindi niya ako pinili, isa lang ang ibig sabihin niyon. Hindi siya seryoso sa akin.Matagal bago siya nakasagot. Nandoon na naman ang sunud-sunod niyang paghinga nang malalim."I'm sorry, Sand, but... Chloe needs me