All Chapters of Two Playful Hearts(R-18): Chapter 41 - Chapter 50

"UHMMM.." Hindi ko alam kung bakit malakas na ungol ang unang kumawala sa bibig ko nang bumalik na ang aking ulirat. Hindi lang basta ungol dahil nakakapit pa ako nang mahigpit sa bedsheet, habang paliyad-liyad ang katawan. Later that I noticed, may tao palang nakadapa at nakasubsob sa ibabang bahagi ko. Bukang-buka pa ang aking mga hita habang damang-dama ko ang malamig niyang bibig na tila gutom na gutom na pinaglalaruan ang bahagi kong iyon. Late reaction pa ako ng pagtulak sa kaniya. Putrages, tirik na tirik pa ang ilaw."Walanghiya ka! Rapist!" sigaw ko saka siya sunud-sunod pang pinagsisipa. Dinampot ko agad ang kumot at itinakip sa aking katawan. "G-Gising ka na?!" kunwari pa ay gulantang na tanong ni Francisco. Agad siyang lumapit ulit sa akin. Parang balewala ang pagsipa ko sa kaniya. Hinawakan niya ako sa pisngi, sa may sintido. "Okay na ba ang pakiramdam mo? Hindi ka na nahihilo?" usisa pa niya."Lumayo ka sa 'kin. Kunwari ka pang demonyo ka!" Kinakapa-kapa ko ang aking sa

"ANDAMI nito!" sabi ko nang dumating na ang pina-deliver ni France na pagkain. Akala mo isang buong pamilya kakain niyon eh kami lang namang dalawa."Kaya mong ubusin 'yan," nakatawang sabi niya habang pinupupog ako ng maliliit na halik sa pisngi. Napaka-clingy namin ngayon sa isa't isa. Nakakandong ako sa kaniya. His left hand wrapped around my waste habang ang isa ay gamit niya pang-abot sa pagkain."Ako lang talaga? Aba! Ikaw ang --- ano ba?!" kunwari pang saway ko sa kaniya nang simulan din niyang halik-halikan ang leeg ko. "A-Alam mo namang malakas ang kiliti ko diyan!" Napahalgak pa nga ako ng tawa.Pero tila wala siyang pakialam. Bumaba pa ang halik niya sa balikat ko. "Huy! Ano ba? Kumain muna tayo."Gutom na gutom na kasi ako. Ikaw ba naman makipag-ano hanggang hapon non-stop. Ni wala pa kaming tulog. Walang kain, walang pahinga. Bagsak na nga halos ang katawan ko pero siya ang lakas-lakas pa rin."Opo, sorry," tugon naman niya pero napaigtad ako nang bahagyang gumalaw ang ka

IT was 3pm nang lumapag ang eroplanong sinasakyan namin sa India. Bago sumakay ng taxi ay dumaan at kumain muna kami sa unang restaurant na nakita namin. Hindi ako pamilyar sa mga pagkain doon, but somehow, nairaos ko naman ang gutom ko. Sumakay agad kami ng taxi. Kaming dalawa ang nasa backseat habang si Carlo ang nasa unahan at nakikipag-usap sa driver. Tahimik lang kaming dalawa dahil papikit-pikit ang mga mata ni France. Halatang pagod sa biyahe. Nakaidlip naman ako kanina kahit papa'no kaya masigla pa rin ako hanggang ngayon. Hinayaan ko siyang ipatong ang ulo niya sa balikat ko. Matapos ang almost thirty minutes na biyahe ay tumigil din kami sa tapat ng isang building. Kakaiba ang structure niyon dahil sa crystals gawa ang disenyo sa labas. At ang taas, lamang pa yata sa kompanyang pag-aari ni Francisco sa Pilipinas. Nangawit pa ako kakatingala. At panay rin ang lingon sa paligid. Andami kong nakikitang bumbay. "Let's go," sabi ni Francisco sa akin. Hindi kami magkadikit dah

PUMARA ako ng jeep at sumakay kami pabalik sa Carmona. Hindi niya pa nasasagot ang tanong ko kung paano niya ako natunton pero naisipan kong mamaya na lang mag-usisa. "Parang mas gumanda ka ngayon, 'nak. Naging blooming, siguro masaya ka na ngayon sa kinalalagyan mo," sabi pa ni mama habang nasa biyahe na kami. Medyo naipit pa kami sa traffic nang nasa San Pedro na kami. 'Pag alas-singko ng hapon talaga, rush hour pa rin. Asiwa lang akong ngumiti. Hindi ko alam kung paano ko sasabihing masaya na kasi ako sa buhay ko dahil stress-free na ako ngayon. Plus may partner akong mayaman. Ayokong maging mayabang sa harap niya."Kumusta ka naman ngayon? Saan ka tumutuloy?" tanong niya pa. Parang hindi ako sanay na ginaganito niya ako. Dati naman kasi wala siyang pakialam sa akin, ang mahalaga lang sa kaniya ay magbibigay ako ng pera kapag sahuran na. "Okay naman ho. Nagbo-boarding house ako sa malapit sa pinagtuturuan kasama ang isa pang co-teacher ko." Sorry kung kailangan kong magsinungali

"ANDAMI-DAMI mo namang pinamili," asik ko habang padabog na ikinakabit ang seatbelt."Bakit ba kasi pinoproblema mo 'yon?" kalmado at natatawa namang sagot ni France. Dumukwang pa siya sa 'kin para i-check kung tama ba ang pagkakakabit ng seatbelt ko bago niya ikinabit ang sa kaniya. Nakasimangot pa rin ako dahil naiinis talaga ako sa kaniya. Kung saan-saan pa kami pumunta para mamili ng kung anu-anong ipamimigay sa bahay. Hindi raw nagpapa-impress pero daig pa ang nagbibigay ng dote. Ipinangangalandakan talagang marami siyang pera."Tapos ano? Nakakahiya sa mga makakakita. Iisipin ng mga kapitbahay naka-jackpot kami. Lalo tuloy parang ayaw ko na bumalik sa bahay," reklamo ko pa. Kulang na lang magdikit na ang aking mga kilay."Bakit kasi iniisip mo ang sasabihin ng iba? Hindi ka naman ganiyan dati. Ang tapang-tapang mo nga. Kung ayaw mo nang umuwi sa inyo, eh 'di huwag. Idadaan ko na lang 'to kung gusto mo? Sa libing na lang tayo babalik?" May pilyong ngiti sa mga mata niya. Siyempre