IT was 3pm nang lumapag ang eroplanong sinasakyan namin sa India. Bago sumakay ng taxi ay dumaan at kumain muna kami sa unang restaurant na nakita namin. Hindi ako pamilyar sa mga pagkain doon, but somehow, nairaos ko naman ang gutom ko. Sumakay agad kami ng taxi. Kaming dalawa ang nasa backseat habang si Carlo ang nasa unahan at nakikipag-usap sa driver. Tahimik lang kaming dalawa dahil papikit-pikit ang mga mata ni France. Halatang pagod sa biyahe. Nakaidlip naman ako kanina kahit papa'no kaya masigla pa rin ako hanggang ngayon. Hinayaan ko siyang ipatong ang ulo niya sa balikat ko. Matapos ang almost thirty minutes na biyahe ay tumigil din kami sa tapat ng isang building. Kakaiba ang structure niyon dahil sa crystals gawa ang disenyo sa labas. At ang taas, lamang pa yata sa kompanyang pag-aari ni Francisco sa Pilipinas. Nangawit pa ako kakatingala. At panay rin ang lingon sa paligid. Andami kong nakikitang bumbay. "Let's go," sabi ni Francisco sa akin. Hindi kami magkadikit dah
PAGPASOK namin sa kuwarto ko, ine-expect ko nang pagagalitan at sesermunan ako ni France. Ngunit pagpinid ko pa lang ng pinto ay agad niya akong ikinulong sa kaniyang mga bisig."I missed you," bulong niya habang pinupupog ng halik ang aking noo at bumbunan. "How were you noong wala ako, hmmm?" Pero hindi ko siya maintindihan. Kanina lang kitang-kita ko ang pigil niyang emosyon. Bakit ngayon parang ang sweet-sweet na niya sa akin? At kunwari pa siya sa tanong niyang kinukumusta ako. Alam kong batid niya kung ano'ng ginawa ko."Magalit ka sa akin," sabi ko. Dahil gusto kong pag-usapan namin si Sara. Ewan ko ba, pero alalang-alala ako sa kaniya. Kumusta na kaya siya? Hindi ko ma-imagine na sinasaktan siya ng asawa niya. She's too beautiful to deserve that. Isa pa, wala naman siyang ginawang masama."And why should I get mad, baby?" malambing niyang tanong sa akin. Sinubukan pa niya akong halikan pero itinulak ko siya."I-Iyong kanina..." simula ko. "Bakit--""No. Hayaan mo na 'yon. Lab
PUMARA ako ng jeep at sumakay kami pabalik sa Carmona. Hindi niya pa nasasagot ang tanong ko kung paano niya ako natunton pero naisipan kong mamaya na lang mag-usisa. "Parang mas gumanda ka ngayon, 'nak. Naging blooming, siguro masaya ka na ngayon sa kinalalagyan mo," sabi pa ni mama habang nasa biyahe na kami. Medyo naipit pa kami sa traffic nang nasa San Pedro na kami. 'Pag alas-singko ng hapon talaga, rush hour pa rin. Asiwa lang akong ngumiti. Hindi ko alam kung paano ko sasabihing masaya na kasi ako sa buhay ko dahil stress-free na ako ngayon. Plus may partner akong mayaman. Ayokong maging mayabang sa harap niya."Kumusta ka naman ngayon? Saan ka tumutuloy?" tanong niya pa. Parang hindi ako sanay na ginaganito niya ako. Dati naman kasi wala siyang pakialam sa akin, ang mahalaga lang sa kaniya ay magbibigay ako ng pera kapag sahuran na. "Okay naman ho. Nagbo-boarding house ako sa malapit sa pinagtuturuan kasama ang isa pang co-teacher ko." Sorry kung kailangan kong magsinungali
"DITO ka na lang matulog. Walang ibang available na kuwarto," nahihiya pang sabi ko matapos papasukin si France sa loob ng aking silid. Ito lang kasi talaga ang pinakamaayos sa lahat. Inilibot pa niya ang kaniyang mga mata. Ang ipinagtataka ko, bakit wala man lang akong napansing pagkadisgusto sa mga nakikita niya. Parang normal lang sa kaniya ang lahat. Tumango at ngumiti pa. "Okay," malumanay niya pang tugon habang nakatingin sa akin. "So ito pala ang kuwarto mo rito, not bad." Naupo pa siya sa gilid ng kama at hinila ako patabi sa kaniya. "Sometimes, I'm curious about having a simple life. Nakakasawa ring puro magaganda at mamahaling bagay ang nakikita sa paligid."Nagulat pa ako sa tinuran niya. Magkahinang pa rin ang aming mga mata. Pilit kong binabasa ang isipan niya. At wala akong kaplastikang nakikita maliban sa malamlam niyang titig sa akin."B-Baligtad naman tayo," utal na tugon ko. Nagpapakatotoo lang. Marahil gano'n ang nararamdaman namin dahil sa magkaibang estado ng bu
"ANDAMI-DAMI mo namang pinamili," asik ko habang padabog na ikinakabit ang seatbelt."Bakit ba kasi pinoproblema mo 'yon?" kalmado at natatawa namang sagot ni France. Dumukwang pa siya sa 'kin para i-check kung tama ba ang pagkakakabit ng seatbelt ko bago niya ikinabit ang sa kaniya. Nakasimangot pa rin ako dahil naiinis talaga ako sa kaniya. Kung saan-saan pa kami pumunta para mamili ng kung anu-anong ipamimigay sa bahay. Hindi raw nagpapa-impress pero daig pa ang nagbibigay ng dote. Ipinangangalandakan talagang marami siyang pera."Tapos ano? Nakakahiya sa mga makakakita. Iisipin ng mga kapitbahay naka-jackpot kami. Lalo tuloy parang ayaw ko na bumalik sa bahay," reklamo ko pa. Kulang na lang magdikit na ang aking mga kilay."Bakit kasi iniisip mo ang sasabihin ng iba? Hindi ka naman ganiyan dati. Ang tapang-tapang mo nga. Kung ayaw mo nang umuwi sa inyo, eh 'di huwag. Idadaan ko na lang 'to kung gusto mo? Sa libing na lang tayo babalik?" May pilyong ngiti sa mga mata niya. Siyempre
DAHIL sem-break na sa school, marami-rami ang binaon ko. Halos lahat yata ng damit na nandoon dinala ko na. Wala naman siyang comment nang makita ang maletang bitbit ko kaya umalis na rin kami. Walang dala miski na isa si France maliban sa wallet at susi ng kotse niya.Excited pa ako habang nasa biyahe na kami. Panay lingon ko sa paligid sa pag-iisip na baka nandoon na kami. Ngunit dahil sa traffic, inabot kami ng halos dalawang oras bago nakarating. Pumasok kami sa isang pamosong subdivision na halos ikaluwa ng mga mata ko sa gaganda ng bahay na aking nakikita. Daig ko pa yata ang nasa Beverly Hills.Tumigil kami sa tapat ng isang malaking gate. Hindi kita ang loob sa sobrang taas ng bakod. Tatlong beses siyang bumusina at pinagbuksan din kami. Lalo akong hindi makapaniwala. Napakalaking bahay ang bumulaga sa akin. Este mansion na nasa gitna ng malawak na garden. Parang mall sa laki at unique architectural design. Napatingin pa ako kay France na pa-smirk na ngumiti sa akin nang magk
MATAAS na ang sikat ng araw nang magmulat ako kinabukasan. Nanusok agad ang mga labi ko nang mapagtantong wala na pala akong katabi. Dumeretso na lang tuloy ako sa banyo para maligo. Ang lagkit na ng katawan ko.Bumagsak pang lalo ang mga balikat ko nang paglabas ko ng CR ay wala pa rin si France sa kuwarto. Saan na kaya ang walanghiya? Alas-diyes na ng umaga at medyo gutom na ako. Ni hindi man lang ako ginising bago lumayas. Ni message wala ring iniwan sa akin. Binuksan ko ang walk-in closet niya at doon naghanap ng masusuot na damit. Hindi ko trip suotin ang mga pinagdadala ko. At kahit halos umabot na sa tuhod ko ang t-shirt niya ay pinilit ko pa rin. Kumuha pa ako ng boxer at i-t-in-uck in ang pantaas paloob. "Hmmm..." Okay namang tingnan. Nagpaikot-ikot pa ako sa harap ng salamin. Nag-praktis pa ng ngiti.Lumabas na ako ng kuwarto. Naaalala ko pa ang sinabi niya sa akin kagabi na bawal akong lumabas doon nang wala niyang pahintulot, pero hindi naman ako sumang-ayon na susundin k
"TAKBO pa," ani France habang nakasampay ang katawan ko sa kaniyang balikat. Nakahawak siya sa magkadikit kong mga hita habang naglalakad paroon sa likod ng mansyon. Wala akong nagawa kundi magpaubaya sa kaniya. Naabutan niya ako. Pero kung hindi lang ako natalisod, hindi mangyayari 'to."Ikaw kasi..." parang batang sisi ko sa kaniya. Aba, kasalanan niya naman talaga. Tinakot niya ako. Ayan tuloy, napatakbo ako. Nilaro-laro ko ang mga daliri ko sa may likuran niya. Hinila-hila pa ang tela ng kaniyang damit para amuy-amuyin. Ang bango-bango niya talaga."Ako na naman? Pinalalapit ka nga.."Pumasok kami sa isang pinto. Sa bungad pa lang ay amoy ko na ang mabangong pagkain. Alam ko na kung nasaan kami. Medyo nahiya pa ako nang pagtinginan kami ng mga katulong. Nakita ko pa si Aling Citas at ngumiti sa akin. Tipid ko siyang ginantihan.Makalipas ang ilang sandali ay inilapag niya rin ako. Ngunit hindi sa sahig kundi paupo sa isang mesa."S-Saan ka ba ga ---"Kusa akong natigilan nang makit