All Chapters of Sweetest Love: Chapter 101 - Chapter 110

Yannie Ace Ruiz"Ilang kilo po sa inyo?""Bigyan mo ako ng tatlong kilo.""Sige po!""Ako rin, Ija, pabili ako. dalawang kilo naman sa akin.""Limang kilo sa akin, Ganda!""Okay sige po!" Mabilis akong kumilos at binalot at tinimbang ang mga isdang binibili nila. At pagkatapos ay isa-isa ko na 'yong iniabot sa kanila. "Salamat po, balik po kayo!""Okay ka lang ba, Apo?" lapit at tanong ni Lolo sa akin."Opo, Lo. Okay lang po ako," nakangiti ko namang tugon dito."Sigurado ka ba? Aba'y maupo ka na muna roon at magpahinga. Ako na ang bahala rito.""Hindi na po, Lolo. Okay lang naman po ako. Ang mabuti pa ay kayo na lang po ang maupo roon at ang magpahinga.""Monchito! Kumusta ka na?" Kapwa kaming napalingon ni Lolo sa tumawag sa kanya. Sa wari ko'y kasing edad niya na rin si Lolo. "Aba'y may kasama ka pala ngayong magandang binibini. Sino ba ere?""Ay, Pareng Gener! Kumusta ka na rin? Ay apo ko ito. Anak ni Martin!" masayang tugon naman ni Lolo sa matandang lalaki na dumating. Pagkuwan

Yannie Ace RuizNgunit hindi pa nakuntento si Josh at sa halip ay muling sinugod ng suntok si Angelo."Josh, tama na!" sigaw ko pero hindi ako pinakinggan ni Josh at sa halip ay nagpatuloy lamang sa panunugod nito kay Angelo.Hindi ko na nabilang kung ilang suntok ang tinanggap ni Angelo mula sa galit na galit na si Josh. Kaya naman mabilis na akong lumapit sa kanila upang awatin sila at pumagitna sa kanila."Tama na! Josh, ano ba?!" sigaw kong muli na sa wakas ay ikinatigil niya, saka ko mabilis na dinaluhan si Angelo na may sugat at dugo na sa mukha nito. "Angelo! Angelo, okay ka lang ba?" alalang tanong ko rito saka ko ito inalalayan sa pagtayo."Angelo? Iyan ang pangalan ng lalaki mo?" mapait na tanong ni Josh sa akin. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang labis na pagkamuhi sa akin ngayon."Josh...""Iniwan mo ako dahil sa g*gong 'yan? Huh?"Kumirot ang puso ko. Ang dami kong gustong sabihin ngayon sa kanya pero para akong biglang napipi. Parang bigla akong nahirapan sa pagsasalita

Josh Rain Montez"Pre, tama na 'yan. Madami ka ng masyadong nainom," awat ni Ramil sa akin sabay agaw sa alak na iniinom ko. Pero mabilis ko 'yong inilayo sa kanya."Okay lang ako, Pre. Hindi pa naman ako lasing.""Pero, Pre. Kanina ka pa rito umiinom. At ilang araw ka nang walang ibang ginawa kung 'di ang uminom nang uminom. Baka mapaano ka na niyan.""Oo nga, Pre. Baka kung ano nang mangyari sa'yo sa kakaganyan mo," sabi naman ni Byron. Muli akong uminom ng alak ko saka ako sumagot sa kanila. "Kung ano man ang mangyari sa akin, mas mabuti na siguro 'yon kaysa ganito." "Pre, tama na 'yan. Lasing ka na," muling awat ni Ramil sa akin at sa pagkakataong iyon ay tagumpay niyang naagaw mula sa akin ang iniinom kong alak. "What the h*ck? Bakit ba ang kulit mo? Bakit ka ba nakikialam?!" inis na balin ko sa kanya kasabay ng pagtayo ko. "Easy, Pre!" ani Byron sa akin. "Lasing ka na kaya itigil mo na ang pag-inom—" "D*mn it! At ano naman kung lasing na nga ako? Bakit kailangan mong makia

Yannie Ace RuizWalang tigil sa pagtulo ang mga luha ko habang patuloy rin sa pagtaas-baba ang dibdib ko dahil sa matinding kaba na nararamdaman ko ngayon. Hawak ko ang aking hininga na para bang kapag malaya akong huminga ay may mangyayaring hindi maganda sa akin, kahit na nakaupo lang naman ako sa loob ng sasakyan na ito.Hindi ko alam kung ilang minuto o oras na ba ang nakalipas mula nang kunin ako ng mga lalaking ito. Hindi ko alam kung sino sila o kung bakit nila ginagawa ito sa akin. Paulit-ulit ko tuloy binalikan sa isipan ko kung may mga nagawa ba akong atraso sa ibang tao."Nandito na tayo," usal ng lalaking nasa unahan ko sa mga kasamahan niya. Inihinto nito ang sasakyan saka sila isa-isang bumaba.Binuksan no'ng katabi kong lalaki ang pintuan ng sasakyan saka ito lumabas at matalim na tumingin sa akin. "Baba," utos nito.Hirap akong napalunok saka ko pinagmasdan ang lugar na kinaroroonan namin. Madalim ang kapaligiran ngunit nakikita ko ang matataas na damo na nasa paligid

Yannie Ace Ruiz"Tita Rhiana..."Mabilis kong pinahid ang mga luha ko kasabay ng mabilis din na pagbitiw ko sa mga kamay ni Josh, nang marinig ko ang tinig na iyon ni Ate Rica.Agad na kumabog sa kaba ang dibdib ko saka ako marahan na umayos ng pagtayo at lumingon sa kanila. At doon ay nasalo ko ang mga titig sa akin ng mommy ni Josh. Hirap akong napalunok dahil tila nag-uunahan ang mga salitang gustong lumabas sa mga labi ko. Hindi ko alam kung paano ko uumpisahang humingi ng paumanhin sa kanya dahil naririto ako ngayon.Alam kong nangako ako sa kanya noon na hinding-hindi na ako magpapakita pang muli sa anak niya. Nangako ako sa kanya noon na maglalaho na ako sa buhay ni Josh pero... heto ako ngayon at umiiyak sa harapan ng anak niya. Na para bang sa isang iglap, ang lahat ng ipinangako ko sa kanya at tibay ng loob ko noon ay bigla na lang nagiba. Gusto kong lumuhod muli sa harapan niya at magmakaawa na hayaan niya akong makasama si Josh.Muli akong hirap na napalunok saka nagsimulan