All Chapters of Arrianne's Door: Chapter 21 - Chapter 30

What is the matter with him? Is he not aware that I can feel his bulge? Or did he really intend to press it on me? The sensation prompted all of my body hair to stand up. I simply moved my a$$ away.I held onto his arms, which were still clutching my upper chest. His hot breath is rubbing across my nape. Every hair on my body sprang even more when he stroked his lips across my neck. Nataranta ako. "Ahmm... Joel, ano kasi... masakit tiyan ko. Hatid mo na ako, please," pagkukunwari ko, just to get free of his hug. I also took his still-circling hands from me, saka ako humarap sa kaniya."Hatid mo na ako, please, sakit talaga." Para akong batang nagmamakaawa.I clenched my lips as I saw him smile."Cute mo talaga," ngising sabi niya. He squeezes my cheeks gently and slowly moves his face closer to mine. Tinampal ko ang noo niya. Para-paraan kasi, gusto agad maka-isa. No, hindi pa pwede. Wala pa ngang biente-kuatro oras na naging kami, gusto agad matikman ang labi ko. Talagang malandi pa

Naibuka ko ang mga palad ko. Mas lalong nanigas ang katawan ko habang walang kurap na nakatitig sa mukha ni Sir Danny. Gusto kong iangat ang kamay ko para sampalin siya pero hindi ko magawa. Parang ang bigat ng mga kamay ko. Hindi ko maigalaw. Inikot niya ako kasabay ang paghakbang. Animo'y magkahinang ang aming mga labi at hindi mapaghiwalay. Malapit na magsara ang mga mata ko. Hindi dahil sa sarap, kung hindi dahil sa malapit na akong maubusan ng hininga. Diniin niya ako sa lamesa at akmang ihihiga na. Ramdam ko na ang..."Aray!" hiyaw ko, nang bumagsak ako sa sahig. Napakurap-kurap ako nang makita ang puting kisame ng kwarto. Nakapa ko ang dibdib. Kapos pa rin ang paghinga ko. "Bangungot..." nasabi ko. Muntik na akong mamatay sa halik ni Sir Danny. Pastilan! Mas gusto kong mamatay sa sakal, kay sa mamatay sa halik niya. Dahan-dahan akong tumayo. Ang sakit ng balakang ko. Nabalian yata ako. "Arrianne," kalampag, ang sunod sa pagtawag ng pangalan ko. "Akin na ang susi," rinig

"Ronan, ano ba ang problema mo?" irita kong tanong. Kanina pa 'to. Nakakainis na. Hindi ko alam, kung nagseselos ba siya o talagang na nanadya. "Kalma, Anne... hindi ko naman aawayin si Joel," ngising saad niya. "May itatanong lang ako."Hindi man lang ako tinapunan ng tingin. Nakangisi nga siya habang nakatingin kay Joel, pero mga tingin naman niya, mas matalim pa sa tingin ni Sir Danny. "Ano ba kasi iyang tanong mo, at kailangan pa talagang humarang sa daanan namin?!" Bakas ang inis sa boses ni Joel. Naghahanap talaga ng gulo itong si Ronan. "May kapatid kang babae, Joel?" biglang tanong ni Ronan. "Suss... akala ko naman kung ano! Iyan lang pala ang itatanong mo, pinakaba mo pa ako." Hinampas ko ang balikat niya. "Walang kapatid 'yan. Gaya ko nag-iisang anak din siya," ako na ang sumagot. Mukhang walang balak kasi si Joel na sagutin ang walang kwenta niyang tanong. "Ah... nag-iisang anak." Tumango-tango siya habang sinasabi 'yon. "Bakit mo ba tinatanong?!" Bakas pa rin sa bose

Napatulala ako matapos maputol ang tawag ni Joel. Sino 'yong babaeng narinig ko? May tiwala ako sa kan'ya, pero hindi ko pa rin maiwasan ang magduda.Kiniling ko ang ulo. Ginugulo ko lang ang utak ko. Ayokong pag-isipan ng masama si Joel. Alam ko, may dahilan at may tamang paliwanag.Sandali akong naghintay ng tawag niya, pero wala na talaga. Sinubukan ko rin na tawagan siya pero nakapatay na ang cellphone niya. Napabuntong hininga na lang ako. Matamlay akong humiga. Pinilit kong alisin ang pagdududa. May dahilan si Joel, alam ko. Bukas tatawag siya at sasabihin kung bakit naputol ang tawag. Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili. ***Nagising ako sa tunog ng cellphone. Kaagad akong bumangon at dinampot iyon. "Joel," sabi ko. Pupungas-pungas, pero gusto ko nang marinig ang paliwanag niya."Good morning, my love," malambing na boses ang bungad nito sa akin.Hindi ako tumugon. Paliwanag ang gusto kong marinig at hindi lambing. "Hello, my love... 'andiyan ka pa ba?" Bumuntong-

Sir Danny tightened his grip on my hand and gently faced the woman, habang ako tulalang napatitig sa magkahawak naming kamay. Nag-angat lang ako ng tingin nang marinig ang tawa niya. "Danny, many years have gone, but you still haven't moved on?" sabi ng babae, kasabay ang pag-iling. Mapang-asar din ang ngiti niya. 'Yong tipong pinu-provoke niya si Sir Danny.Hindi naman nagpatalo si Sir, mapang-asar din ang tawa niya na nagpahalukipkip sa babae at bumakas ang inis sa mukha."I've moved on, but I still hate you to my bones!" So the next time, just pretend na hindi mo ako kilala dahil baka hindi ko na mapigil ang sarili na isumbat lahat sa'yo ang ginawa mo!" Walang prenong sabi ni Sir. Matalim na tingin ang iniwan niya sa babae na hindi na nagawang magsalita. Tahimik kong sinundan si Sir Danny habang hawak pa rin niya ang kamay ko hanggang sa makalabas na kami ng coffee shop. His acting cool ka kanina. May patawa-tawa pa, pero 'yong klase ng paghawak niya sa kamay ko ay malaking patun