All Chapters of Governor's Possession (Savage Men Series): Chapter 1 - Chapter 10

Napabuga ako ng hangin habang nakatanaw sa labas ng bintana ng classroom namin. It's our first day pero hindi ko maipaliwanag kung bakit kanina pa mabigat ang pakiramdam ko. Mula no'ng lumabas ako ng dorm namin hanggang sa makarating kami rito ay hindi mawala ang kakaibang pakiramdam na 'yon.“Ang tagal naman ni Ma'am!”Napatingin ako sa katabi kong babae. Siya si Lana. My best friend slash enemy at the same time. Mula pa high school ay magkaibigan na kami. Tapos parehas pa kami ng course kaya hindi na kami napaghiwalay.Hindi ko na lang siya pinansin at muling tumingin sa labas ng bintana. Kita ko ang quadrangle kung saan maraming mga estyudante na naglalakad.“Jane, tignan mo, oh!”Muli akong napatingin kay Lana no'ng kinalabit niya ako.“Ano?” nakakunot ang noong sabi ko.Hindi ako nilingon ni Lana. Nakanguso lang siya kaya sinundan ko 'yon ng tingin.Lawrence?Natigilan ako nang makita ko kung sino 'yong nginunguso siya. Bakit andito rin siya? Papasok siya sa loob ng classroom. Um

Masasabi kong nagkaroon na kami ng closure ni Lawrence matapos naming magkausap. Kagaya noong nasa high school pa lang kami. Kaming apat ang naging magkakaibigan. Noong una ay medyo na ilang pa ako. Syempre? Ex ko pa rin siya kahit papaano. Lalo na no'ng nalaman ko na talaga pa lang nag-transfer sa university namin si Lawrence para lang magkausap kami. Bigla tuloy akong nakonsensya. Pero kahit na gano'n ay hindi pa rin ako sa kanya nakipagbalikan. Tsaka sabi naman niya ay ayos lang iyon dahol naging magkaibigan naman kami ngayon. Madalas ay napunta silang dalawa sa kwarto namin. Sabay-sabay kaming apat kumakain palagi. Never kong na imagine na magiging masaya pala nang ganito ang last year ko sa college. Swerte pa namin na palagi kaming magkakasamang apat tuwing reporting. Kagaya ngayon, nandito si Lawrence at Carlo sa kwarto namin. Report kasi namin bukas kaya kailangan na naming matapos ang kakailanganin namin. Ako, na nasa higaan ko ay naghahanda ng mga questionnaire. Sina Carl

Tulala ako sa buong klase namin. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko matapos kong mapanood ang video ni James. Hindi ako makapaniwala na ang isang Rodrigo Navarro ay isa pa lang mamamatay tao. Nakita ko siya noon dahil siya ang may-ari ng eskwelahan na ito. Once a year nagpupunta siya rito para bisitahin ang buong school. Noong unang kita ko sa kanya ay masasabi ko naman na mabait siya. Napaka galang niya sa mga tao at marespeto sa mga babae. Kaya nakagugulat nagbabalat-kayo lang pala siya. Halang ang kaluluwa. Muling bumalik ang ulirat ko noong marinig ko ang malakas na tunog ng bell. Agad na napuno ng bulungan ang loob ng classroom namin. “That's it for today, class. Don't forget your assignment for our next meeting,” paalam ng prof namin. Agad na sumagot ang mga kaklase ko ng “Yes ma’am!” at nagsipaghandaan na para sa paglabas. Pero ako? Nanatili akong tulalang nakatingin sa unahan namin. Hindi ko alam kung bakit may pumipigil sa akin na lumabas ng silid na ito. “Hoy, Ja

Gabi na noong makabalik ako sa boarding house. Mabuti at nakaabot pa ako bago mag-curfew dahil ayaw ko nang dumaan pa sa likod ng school. Nakakatakot ang gubat kapag gabi na. Bago ako umalis sa apartment kanina ay nag-edit ako ng video para ilabas ang ilan sa mga nalaman ko. Sinabi ko roon na ang mga Navarro ang pumatay kay James dahil nalaman nito ang balak na gawin ng mga Navarro. Oo, tanga na kung tanga. Ngunit ginawa ko iyon para naman mabigyan ng hustisya si James. Hindi rin ako matatahimik kung tatahimik lang ako. Sigurado ako na hindi ako titigilan ng konsensya ko. Naghanap din ako ng bangkong mapagtataguan ko ng mga gintong nakita ko. Noong una ay takot na takot pa ako dahil baka tanungin ako kung saan ko iyon nakuha. Pero mabuti na lang ay hindi sila nag-usisa sa akin at pinaupa ako agad sa safe deposit locker nila. Kumuha pa ako ng ilang ginto sa isang bag dahil masyadong malaki ang fee na hiningi sa akin. Tiwala naman ako na hindi iyon mawawala dahil finger prints ko ang g

From now on, you are mine. Paulit-ulit kong naririnig sa aking isipan ang mga salitang iyon ni Rodrigo Navarro. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin niya sa mga salitang iyon ngunit hindi ko iyon nagugustuhan. Nararamdaman ko pa rin ang marahas niyang mga halik. Para ngang bahagyang namamaga ang ilalim na labi ko dahil doon. “Jane? Sabihin mo lang kung may ginawa sa ‘yo, ‘yon. Ire-report natin agad,” nag-aalalang sabi ni Lawrence. Tulalang nakaupo lang ako sa may kainan namin habang silang tatlo ay nililigpit ang mga ginulo ng tatlong lalake kanina. Maingay pa rin sa labas dahil sa ginagawang maghahalughog ng mga tauhan ni Rodrigo Navarro. Ramdam ko ang takot sa mga sigaw ng mga estyudante sa labas. Sino bang hindi matatakot sa mga kalalakihang may dala-dala pang baril? Para silang sasabak sa gyera kahit na sa eskwelahan lang naman. “Kanino? Paano? Governor si Rodrigo Navarro. Ano ang magagawa natin?” diskumpyadong sabi ko. Bumuntonghininga si Lawrence at lumapit sa akin. “Kah