All Chapters of Governor's Possession (Savage Men Series): Chapter 21 - Chapter 30

Wala pa rin akong tigil sa pag-iyak hanggang sa makalabas na kami sa basement. Hila-hila ako ni Rod hanggang sa makarating kami sa ikalawang palapag ng mansyon. Sa loob ng silid niya na pinagadalhan niya sa akin noon. “Mula ngayon ay dito ka na titira, Jane. HIndi ka lalabas sa kwartong ito. Na iintindihan mo ba?” ani Rod. Binitawan niya ako at hinarap. Huminga ako nang malalim at pilit na pinakalma ang sarili. Pakiramdam ko ay sasabog na ang dibdib ko dahil sa labis na emosyon. Pero kahit ano’ng pigil ko sa luha ko ay para iyong talon na patuloy na sa pag-agos. “I-Ikukulong mo ako rito? Rod. May buhay rin ako. Hindi mo ako pwedeng ikulong dito,” nanghihinang sabi ko. Tinitigan niya ako. “Akala ko ba susundin mo lahat ng gusto ko?” hindi makapaniwalang tanong niya. Napakagat ako ng labi at agad na nag-iwas ng tingin. “P-Pero hindi mo ako pwedeng ikulong dito habang-buhay. Rod, may buhay ako. Nag-aaral ako!” “You don’t need to study, Jane. Sinabi ko na ‘yo. Be mine, and I will giv

Napatayo ako noong biglang bumukas ang pinto ng kwarto. Nakaupo lang ako kanina sa gilid ng kama at iniisip ang gagawin ko. Kagaya ng sabi ni Rodrigo ay hindi nga niya ako pinaalis ng bahay. Ni hindi niya ako pinapasok ngayon sa school. Gusto kong puntahan ang mga kaibigan ko pero wala akong magawa. Dahil kahit na ano ang pakiusap ko ay hindi niya ako pinapayagan. Nagmamadaling pumasok si Rod at dumeretso sa loob ng banyo. Nakahinga ako nang maluwag noong hindi ko na siya nakita. Napaupo ako ulit sa kama at sinapo ang dibdib. Parang hindi na naman maganda ang timpla ni Rodrigo ngayon. Ano kaya ang nangyari? Nanatili ako sa pwesto ko ng ilang sandali. Hindi rin naman lumabas si Rodrigo sa banyo kaya medyo naging panatag pa ako. Kailangan ko siyang mapakiusapan na makalabas ako rito. Kailangan kong malaman kung kumusta na si Lana. Hindi ako mapakali. Nagawa bang makaligtas ni Lawrence? Mabuti na ba si Lana? Ang dami kong tanong at lahat ng iyon ay masasagot lamang kapag makita ko sila

Inayos ni Rodrigo ang kaniyang kwelyo bago bumaba ng kaniyang sasakyan. Nakita niya agad ang ilang mga tao na may hawak na placards at panay ang sigaw sa kanila. Lahat ng mga ito ay galit na galit dahil sa kanilang gagawing resort. Napailing na lamang si Rodrigo at naglakad na papunta sa munisipyo. Mayroon silang meeting ngayon tungkol sa resort dahil kailangan na nila iyong umpisahan. Na iinip na ang mga investor nila at gusto na ng mga ito makita ang resulta. Kung hindi lang dahil sa kaniyang posisyon ay ginamitan na ni Rodrigo ng dahas ang lahat. Kalahati kasi ng mga naninirahan sa baranggay bato kung saan nila itatayo ang resort ay hindi pa rin umaalis sa lugar. Iyon ang mga nasa labas ngayon at patuloy na nagpoprotesta dahil mayroon na silang sinirang mga bahay. Hindi natitinag ang mga ito kahit triple na ang pera na ino-offer nila nung una ang kanilang ibibigay. “Gov. Nasa loob na po sila,” ani Maria, ang sekretarya ni Rodrigo. Nginitian ito ni Rodrigo habang hinahagod ng tin

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakaluhod sa tapat ng pinto nila Lala. Pero hindi ako umalis doon habang umiiyak at nagmamakawa sa kanila. Hindi pa sana ako aalis doon kung hindi lang nanginig na ang mga hita ko at sapilitan na akong binuhat ni Bruno. Inupo niya ako sa may waiting area malapit sa nurse station sa itaas. Pero kahit naroon na ako ay hindi pa rin ako tumigil sa pag-iyak. Sobrang sakit! Lalo akong nanlumo noong malaman ko sa mga nurse na grabe pala ang sinapit ni Lana. Mula noong dinala siya rito sa ospital ay hindi pa rin ito nagsasalita. Tulala lang siya palagi at umiiyak. Minsan daw ay bigla na lamang ito humahagulhol na lang at nagmamakaawang h'wag lalapitan. Hindi rin daw ito mahawakan minsan dahil nagwawlaa at nanginginig sa takot. Diyos ko! Kawawa naman ang kaibigan ko. Napakasakit na dinadanas ito ngayon ni Lana. Hindi ko ginusto ang nangyari pero tama naman si Tita. Kung siguro ay hindi ako umalis noon ay hindi ito mangyayari sa kaniya. Napaka laking pag

Napakagat ako ng labi noong bahagyang dumikit sa balat ko ang bagay na iyon. Parang may kumuryente sa akin pero hindi masakit. Nakakikiliti iyon at pakiramdam ko nagtatayuan na lahat ng buhok ko sa katawan. Napapikit ako nang mariin at humigpit ang hawak sa tali sa kamay ko. Naramdaman kong gumalaw si Rodrigo at tumigil noong nasa may baywang ko na siya. Muli akong napamulat ng mga mata. Nakaupo na siya sa may tiyan ko at titig na titig sa mukha ko. “I-Ilayo mo sa akin ‘yon,” nahihirapang sabi ko. Pero ngumiti lang siya sa akin. Napahiyaw na lamang ako noong maramdaman kong tuluyang dumikit iyon sa pagkababae ko. Hindi sapat ang suot kong panty para maharang ang kuryenteng dumadaloy mula sa aparatong iyon. Halos manginig ang buong katawan ko dahil doon pero may kakaibang kiliti iyong binibigay sa akin. Pinilit kong paglabanan ang nararamdaman kong iyon at tinitigan sa mga mata si Rodrigo. “P-Please…”Tumawa lang si Rodrigo. Unti-unting bumaba ang ulo niya pero hindi pa rin na aalis a