Chapter 29: R18+

Halos hindi na ako bitawan ni Mama noong paalis na kami. Hindi ko rin gustong umalis sa tabi niya pero wala akong pagpipiliian. Panay ang iyak ko noong nasa loob na kami ng kotse. Sana ay makinig sa akin si Mama na umalis na lamang at bumalik ng Cavite. Ayaw kong malaman ni Rodrigo na nakita ko si Mama.

Huminga ako nang malalim at pilit na kinalma ang sarili. Tiningnan ko si Bruno na tahimik na nagmamaneho sa harapan.

“Pwede bang hindi mo muna ako iuwi sa mansyon?” tanong ko. Napatingin sa akin si Bruno mula sa rearview mirror.

“Nagugutom ka ba? Pwede naman tayo dumaan sa kainan,” aniya.

Bumuntonghininga ako at tumingin sa labas. Wala akong ganang kumain. Hindi ko nga tanda kung kailan ba ang huling kain ko pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nakararamdam ng gutom. Parang kusa nang sumusuko ang katawan ko dahil sa mga nangyayari.

“May gusto ka pa bang puntahan?” tanong pa ni Bruno.

“May mapupuntahan pa ba akong iba? Wala na naman, ‘di ba? Laha ng galaw ko ay alam ng amo mo.