All Chapters of Maid of the Arrogant Billionaire (Tagalog) : Chapter 61 - Chapter 70

LUCIEN point of view Napailing na lang ako habang binababa sa center table ang laptop. Ang babaeng ito talaga. Tumayo ako saka inayos ang pagkakahiga ng dalaga. Inayos ko na rin ang ibang folder na malapit ng malaglag pati ang hawak-hawak niya. Tahimik at maingat kong pinagmasdan ang dalaga. Natutukso akong hawiin ang buhok na nakatabing sa mukha niya kaso nababahala ako baka magising at maabutan ako sa ganong tagpo. Baka ano na naman isipin ng dalaga. Mas lalo lang akong iwasan kapag nagkataon. Sa huli pinili ko na lang na maupo sa carpet habang nakatingin sa maamong mukha ni Hermosa. Habang tinititigan ko siya unti-unting bumalik sa aking isip ang mga nangyari noong may sakit ako. Isang ngiti ang pumaskil sa aking labi. Aaminin ko isa iyon sa hindi ko makakalimutan na araw. Kitang-kita ko sa maganda niyang mga mata ang sobrang pag-aalala sa akin. Siya pa talaga ang nagluto ng mga kakainin ko at magdamag niya akong binantayan. Sinong hindi magkakagusto sa dalaga

SCARLETT KINABUKASAN nakapangalumbaba ako sa mahabang lamesa dito sa opisina ni Lucien. Boring na boring ako dahil hindi niya ako iniwanan ng mga pwede ko gawin. Nasa isang meeting siya ngayon at hindi ko alam kung anong oras siya matatapos at makakabalik. Alam ko nga may trabaho pa akong gagawin dahil iyon ang napag usapan namin pero sabi ni Lucien tinapos na daw ng secretary niya. Hays, iyon na nga lang ang gagawin ko e, pinatapos pa sa iba. Sa huli nanood na lang ako ng movie kesa nakatunganga ako sa kawalan. Alas dose ng matapos ang pinapanood ko at wala pa rin si Lucien. Tumingin ako sa lunch bag na dala. Mukhang ako lang ang kakain nito. Sumapit ang alas kwatro ng hapon, doon lang nakabalik si Lucien. Hindi ko siya makausap dahil may kausap sa telepono. Busying busy ang lalaki. Hindi man lang ako tinapunan ng tingin at kamustahin sa buong maghapon ko dito sa opisina niya, na dati ay ginagawa naman niya. Tss, kung hindi ko lang siya kailangan bantayan. Na

SCARLETT PAGKARATING namin sa opisina ni Lucien ay padabog kong sinarado ang pinto saka dumiretso sa sofa at pabaksak na naupo doon. Napansin ko sa gilid ng mga mata ang hindi makapaniwalang tingin sa akin ng lalaki pero hindi ko siya pinansin. Naiinis ako! “Hermosa, sisirain mo ba ang pinto ng opisina ko?” Hindi makapaniwalang tanong nito. Hindi ako umimik at humalukipkip na lang. “Hermosa, I'm talking to you,” Hindi pa rin ako umimik. Narinig ko ang paghakbang niya palapit sa kinaroroonan ko. “Hindi mo ba ako naririnig, Hermosa? Tinatanong kita, bakit hindi ka sumasagot?” Iritableng tanong niya. Marahas akong tumingin sa kanya at masama siyang tinignan. “Ano bang trip mo ha, Lucien? Bakit ganon ang naging reaction mo kanina? Paiba-iba ka ng mood! Alam mo ‘yon?” “Why? Bigla kong naisipan na sa kabilang elevator dumaan. May masama ba doon?” “Oo meron! Imbes na mababati ko ang kaibigan ko hindi ko nagawa dahil sa desisyon mong ‘yan!” “Ahh, I get i

SCARLETT SA BUONG maghapon napag desisyonan kong unti-unting ilayo ang sarili kay Lucien, Mas maganda na gawin ko ito ngayon kesa magsisi pa ako sa huli. Lalo't nararamdaman ko ng malapit ng matapos ang aking misyon. Nakausap ko na rin si Night, kaya pala sila Sapphire ang nandito dahil nag boluntaryo ang mga ito. Natapos na pala ang mga misyon nila at nagawa nilang iligtas ang mga taong binabantayan nila laban kay Salvador, Ang kanilang ginawa ay lihim nilang tinulungan ang mga pamilya na umalis ng bansa. Para maging malinis ang kanilang trabaho ay dinaan nila sa dagat ang pag tawid sa ibang bansa. Kung saan mula sa Bataraza Palawan hanggang sa Sabah Malaysia ay tinawid-dagat nila. Isang mahusay na pagtakas dahil hindi malalaman ni Salvador na umalis na pala ng bansa ang iba niyang balak patayin. Walang record na makikita at sinigurado nila Sapphire na walang makukuhang ebidensya si Salvador. Malinis ang kanilang naging trabaho. Iisipin na lang ng hayop na `yon

Nakatitig ako sa namumulang mukha ni Lucien. Bigla itong lumamlam, kitang kita ko sa mga mata niya ang iba't ibang klaseng emosyon..galit, sakit, pagmamahal… May kung anong kirot akong naramdaman sa aking dibdib. Bakit humantong sa ganito? Bigla akong nanghina. “Fvck, I didn't want to rush you, Louise. I know you have doubts, but I'm telling the truth. I love you, don't you notice that? I've done everything to get your attention… “...Akala mo ba iyong mga nasabi ko sa‘yo noong nakainom ako ay hindi totoo? Akala mo nadala lang ako ng alak? Kahit iyong tungkol sa halik? No, binawi ko lang ‘yon para hindi ka mailang sa akin, para hindi mo ako iwasan. “...Ayokong umalis ka ng mansion, hindi ko kakayanin na mawalay sa‘yo Louise. I've changed, I am no longer the old Lucien, And you are the reason for that change. Please, I'm begging you, don't leave me, don't leave this mansion. Papatunayan ko sa‘yong totoo ang nararamdaman ko para sa‘yo.” Hindi ako umimik, mas lalong na