Semua Bab My Sweetest Downfall (Tagalog): Bab 1 - Bab 10

Abot tainga ang ngiti ni Hope habang nakatanaw sa labas ng bintana ng eroplanong sinasakyan kasama si Zeke; ang kan'yang best friend at manager. "I can't believe we're finally getting home!" bulalas niya nang marinig sa intercom ang boses ng kanilang piloto na nagsasabing malapit na sila sa kanilang destinasyon. Hindi niya napigilang mapapalakpak sa labis na tuwa."You're being too loud, Hope. Baka makilala ka ng mga pasahero. Gusto mo bang dumugin tayo ng mga fan mo rito?" masungit na saway sa kaniya ni Zeke.Bahagya niya namang ibinaba ang suot na cap upang matakpan ang kan'yang mukha sa pangambang baka magkatotoo nga ang sinabi ni Zeke. She knew that whatever comes out of Zeke's mouth, always comes true.Muli siyang napalingon kay Zeke nang tawagin siya nito. Without a word, marahan na iniipit nito sa kan'yang tainga ang ilan sa mga hibla ng kan'yang mahabang buhok at sinuotan siya ng itim na face mask para itago ang kan'yang mukha . "Don't forget to wear your sunglasses later when

"I'm so sorry, hindi na dapat tayo pumunta sa 'min." Hinawakan nang mahigpit ni Isaac ang kamay ni Angenette. Hindi niya lubos akalain na aabot sa punto na ipahihiya ito ng kan'yang mga magulang sa harapan mismo ng ibang tao.Pagkatapos ng mainit nilang sagutan ng kan'yang mga magulang, nagpasya siyang umalis kasama si Angenette. Dinala niya ito sa park kung saan sila madalas na tumambay noon upang mapagaan ang pakiramdam nito.Naupo sila sa isang bench at doon pansamantalang nagpahinga.Tumingala si Angenette at tiningnan ang mga bituin sa kalangitan. "She's beautiful," mahinang sabi nito."Ha?"Nilingon siya nito sa kan'yang tabi. "Si Hope."Inalala niya ang hitsura ni Hope. Kumpara kay Angenette, higit na mas maganda nga ito rito. Bukod sa mestiza ay napaka elegante rin nitong tingnan mula ulo hanggang paa samantalang si Angenette naman ay simple lamang. Subalit sa kabila ng magagandang katangiang iyon ni Hope ay hindi niyon nakuha ang interes niya. Para sa kan'ya, si Angenette ang

Matinding pananakit nang ulo ang gumising kay Angenette kinaumagahan matapos ang kanilang reunion party. Nakapikit niyang kinapa ang kaniyang cell phone sa bedside table subalit nagtaka siya nang mapagtantong walang mesa sa tabi ng kan'yang kama. Unti-unti niyang idinilat ang mga mata at laking gulat niya nang mapagtantong nasa ibang kwarto siya. Maraming nagkalat na mga lata at bote ng beer sa sahig. Tila binuhusan ng malamig na tubig si Angenette nang makita niya ang kan'yang bag, itim na dress at underwear na nakakalat sa sahig. Saka niya lamang napansin na wala pala siya ni isang suot na damit sa katawan at tanging ang puting kumot lamang ang nakabalot dito.Unti-unting bumalik sa kan'ya ang mga nangyari nang nakaraang gabing. She was with Gilbert.Napalingon siya sa kabilang panig ng kama at doon ay natagpuan niya ang nahihimbing pa ring si Gilbert.Tinakpan niya ang kan'yang bibig at napaiyak sa napagtanto. Hindi siya makapaniwala na isinuko niya ang sarili rito. Naaalala niya

"Please don't forget to deliver those flowers to this address. Kailangang makarating ang mga bulaklak na 'yan sa tamang oras," mahigpit na bilin ni Isaac sa babaeng empleyado sa paboritong flowershop ni Angenette. Muli niyang nilingon ang iba't ibang klase ng mga imported na bulaklak na nakalagay sa mga basket, sa tabi ng glass wall. "You see, I'm going to propose to my girlfriend tonight kaya gusto kong maayos ang lahat.""Naku, para pala ito sa isang espesyal na okasyon. Huwag kang mag-alala, Sir, sisiguraduhin kong maayos ang lahat," magiliw na tugon ng babae.Napangiti naman siya at pinasalamatan ito.Nagbabayad na si Isaac ng bill nang may panibagong costumer na pumasok sa loob ng shop. Kitang-kita niya kung paano kumislap ang mga mata ng kaharap niyang empleyado habang nakatingin sa bagong dating. Nilingon niya ang kapwa costumer at napangiti nang makilala niya kung sino ito. Si Zeke."It's you again," wika niya.Alanganin namang ngumiti si Zeke sa kaniya at hinubad ang suot na s

"Nakikiramay kami, Angenette."Maraming mga tao ang naglalabas-masok sa chapel kung saan nakalagak ang labi ng Lola Esme ni Angenette. Ang karamihan sa mga ito ay mga kaklase ni Angenette noon at mga katrabaho niya sa Duncan Mills Hospital.Hindi maawat sa pag-agos ang mga luha ni Angenette. Hindi niya matanggap na wala na ang taong nagpalaki at nag-aruga sa kaniya. Dahil sa nangyari nang gabing iyon ay inatake sa puso ang kaniyang Lola at sa kasamaang palad ay hindi na ito umabot pa nang buhay sa ospital. Ang lalo pang mas nakapagpapabigat sa kalooban niya ay ang katotohanan na siya ang naging dahilan ng pagkamatay nito.Nakayuko si Angenette habang nakaupo sa mahabang upuan sa tabi ng kabaong ng kaniyang Lola. Nag-angat lamang siya ng mukha nang lumitaw sa kaniyang harapan ang isang kamay na may hawak na isang cup ng tubig.Mas lalong bumigat ang nararamdaman niya anang makilala kung sino ang nagmamay-ari ng kamay na iyon. Si Isaac. Seryosong nakatayo sa kan'yang harapan si Isaac.