All Chapters of My Sweetest Downfall (Tagalog): Chapter 21 - Chapter 30

"Are you that happy?" walang kaemo-emosyong tanong ni Zeke kay Hope habang nasa gitna sila ng pagkain ng tanghalian sa kaniyang bahay. Kasalukuyan nilang hinihintay na bumalik ang kaniyang inang si Margaret na bumisita sa mga kaibigan na matagal nitong hindi nakita.Nasa bahay niya ngayon si Hope dahil gusto itong makita ng mom niya na kagagaling lamang mula sa ibang bansa. Dahil sa malapit si Hope sa pamilya niya ay pinaunlakan naman nito ang imbitasyon.Habang wala pa ang ina niya ay pinagkuwentuhan muna nila ni Hope ang asawa nitong si Isaac. Ayon kay Hope, unti-unti na raw nitong nagigiba ang pader na nakapagitan sa kanila ni Isaac. Nagiging malambing na raw ito at sinusubukan na ring mag-open up sa kaniya.Pulang-pula naman ang pisngi na tinanguan siya ni Hope bilang tugon sa tanong niya rito. "It seems like he's starting to appreciate me. Tingin ko nag-work na ang mga efforts ko, Zeke."Mataray na napangiti nang mapakla si Zeke. "After 5 years ngayon ka lang niya na-appreciate? I

"You're early," wika ni Isaac nang datnan niya si Hope sa kusina na naghahanda ng kanilang agahan.Nginitian siya nang matamis ni Hope bago muling bumaling sa nilulutong bacon. "That's because I had a good night sleep... You?"Marahan siyang tumango bilang tugon at naupo na sa kanilang hapag-kainan. "Yeah, I slept well too.""Day-off mo, right? Do you have any plans today?" tanong ni Hope nang lumapit na ito sa mesa at inihain ang niluto. Naupo na rin ito sa katapat niyang upuan pagkatapos."I'm planning to buy some office supplies.""Should I go with you?" nakangiting tanong nito."May bibilhin ka rin ba?" patanong na tugon niya. Medyo nalungkot si Hope dahil hindi ganoon ang inaasahan niyang tugon mula kay Isaac."Wala naman, I just thought na baka kailangan mo ng kasama."Nginitian siya ni Isaac. "Mabilis lang naman ako, saka for sure mababagot ka lang doon."Nginitian niya si Isaac kahit na mas lalo siyang na-disappoint sa sinabi nito. So, it's a no.Pagkatapos ng pag-uusap ay ka

Pakanta-kanta si Hope habang naglilinis ng kanilang living room. Sobra siyang excited kasi day-off na ni Isaac at ngayon na sila bibili ng pangregalo para sa birthday ng Tita Yvette niya. Plano niya, pagkatapos nilang bumili ng mga regalo ay yayain niya itong manood ng sine. Sobrang tagal na kasi noong huling beses nilang ginawa iyon.Napalingon si Hope nang bumaba na si Isaac mula sa kanilang silid. Napangiti siya nang makitang bihis na bihis ito. Katulad niya, mukhang excited din itong lumabas kasama siya.Noong mga nakaraan, medyo naging balisa siya. Dinibdib niya iyong gabi na nakita niya si Isaac sa basement na tinitingnan ang luma nitong larawan kasama si Angenette. Pero nawala na ngayon ang pangamba niya kasi napansin niya lately na may nagbago kay Isaac. Parang good mood ito palagi at naging mas malambing sa kaniya. She knew his sudden change was quite odd pero wala siyang pakialam as long as na masaya sila nito sa relasyon nila."Don't you think you're too early, Isaac?" nakan

"What are you doing?" Nakakunot at naguguluhang tanong ni Hope kay Zeke. Mahigpit siyang nakakapit sa magkabilang balikat ng binata at nakakandong pa rin rito. Sinubukan niyang tumayo subalit nakahawak ang kamay nito sa baywang niya at pinipigilan siyang kumilos.Tinitigan ni Zeke si Hope sa mga mata. Ramdam niya ang pagtama ng hininga nito sa kaniyang mukha. Gusto niya itong halikan subalit alam niyang isang malaking kabaliwan iyon kapag ginawa niya.Bahagyang umangat ang sulok ng mga labi ni Zeke at saka inilapit ang bibig sa tainga ni Hope. "I like seeing your husband's reaction. It's priceless," aniya nang maaninag si Isaac sa isang tabi.Mabilis na tinulak ni Hope si Zeke at tumayo na. "Pasaway ka talaga!" kunwari'y naiinis na sabi ngunit napakalapad naman ng ngiti nito. Nilingon ni Hope si Isaac at tumatawang tinuro rito si Zeke. "He's teasing you, Isaac. Teach him a lesson!"Nagtawanan naman ang lahat ng mga nasa salas. Nakitawa rin naman si Isaac kahit pa naaasiwa na ito.Tumay

"Ano ba ako sa'yo, Isaac? Ano ba talaga ako sa buhay mo?"Naguguluhan na tinitigan ni Isaac ang umiiyak na ngayong si Hope. "Bakit mo sinasabi 'yan?" tanong niya. Ikinulong niya ang mukha nito sa mga palad niya at sinubukang pahirin ang mga luha sa pisngi nito subalit inilayo nito ang mukha sa kaniya."Bakit hindi mo sinabi sa akin na allergic ka sa seafoods?" tanong ni Hope. Bakas sa boses nito ang paghihinanakit.Napakunot si Isaac. Hindi makapaniwala sa inaasta ngayon ni Hope. Tumayo siya at nakasimangot na tiningnan ito. "You're acting like this dahil lang do'n? Hope, why would you get upset to something petty?"Laglag ang pangang napatitig naman si Hope kay Isaac. Hindi niya mapaniwalaan na ganoon lamang kawalang halaga ang tingin nito roon. "Petty? You think that was petty? Isaac, hindi mo ba nakita ang nangyari kanina? Napahiya ako sa harapan ng mga kaibigan mo dahil hindi ka naging honest sa akin. Isa pa si Angenette! Pinagmukha niya akong katawa-tawa sa kanilang lahat! Ano na