Chapter 5.2

Nakangising ibinaba ni Gilbert ang cell phone matapos pagbantaan si Angenette.

Maraming problema ngayon si Gilbert at isa na roon ang pagkalubog sa utang. Subalit nang malaman na medyo nakakaangat-angat na si Angenette sa buhay ay naisip niyang marahil ito na ang sagot sa kan'yang mga problema.

"Mukhang masaya ka yata ngayon, Gilbert ah," puna sa kan'ya ng isa sa mga mekanikong katrabaho niya sa talyer.

Tumawa siya at saka tiningnan ang mga larawan nila ni Angenette sa kan'yang cell phone. "Oo, talagang masaya ako kasi mukhang tumama na ako sa wakas sa jackpot ngayon."

*****

Nasa loob ngayon si Angenette sa kanilang banyo. Nanginginig ang kan'yang mga kamay habang mahigpit na hawak ang kan'yang pregnancy test kit. Hindi pa man niya nakikita ang resulta ay nagsisimula na naman siyang umiyak.

Unti-unti niyang pinihit paharap ang pregnancy test at mas napaiyak nang makitang mayroon itong dalawang guhit.

"Hindi." Tinakpan niya ang kan'yang bibig upang pigilin ang sarili na humagulhol.

Biglang kumatok sa pintuan ang kan'yang Lola Esme dahilan para mabilis niyang itago sa kan'yang bulsa ang pregnancy test. "Ano po iyon, Lola?"

"Lumabas ka na riyan at mag-aagahan na tayo," wika ng kan'yang Lola.

Pinahid niya ang kan'yang luha at pilit na ngumiti bago lumabas ng banyo.

"Ang bango naman n'yan, Lola," sabi niya nang datnan niya sa maliit na hapag-kainan ang matanda. "Mukhang ang sarap pa."

"Ikaw talagang bata ka, hotdog lang naman itong niluto ko."

Naupo na rin siya at sinaluhan na ang matanda sa pagkain.

"S'ya nga pala, may pinadala sa'yo si Isaac," biglang sabi ng Lola niya sa kalagitnaan ng kanilang pag-aagahan.

Nagtataka namang tiningnan ni Angenette ang Lola. May itinuturo ito sa kan'yang bandang likuran. Nang lingunin niya kung ano iyon ay nakita niya ang isang bouquet ng mga pulang rosas.

"Angenette, wala pa ba kayong planong magpakasal ni Isaac?" tanong ni Lola Esme. "Hindi naman sa minamadali kita pero nasa tamang edad na rin naman kayong dalawa ni Isaac. Ayaw niyo pa rin ba?"

Gusto ni Lola Esme si Isaac para sa kan'yang apong si Angenette subalit lingid sa kan'yang kaalaman na ayaw ng mga magulang ni Isaac dito.

"Darating din po kami riyan Lola." Nginitian niya nang pilit si Lola Esme.

Hindi naman napigilan ni Lola Esme ang mapanguso. "Kailan pa? Gusto ko rin namang maabutan pa ang magiging apo ko sa tuhod."

Parang babaliktad ang sikmura ni Angenette nang banggitin ng kan'yang Lola Esme ang tungkol sa pagkakaroon ng apo. Dahil do'n, hindi niya na ito matingnan nang deretso sa mga mata.

"Tapos na po akong kumain. Magbibihis na po ako. Baka mahuli na ako sa trabaho," paalam niya na lamang, saka nagmamadaling pumasok na sa kan'yang silid.

Nang maisara ang pinto ng kuwarto ay muli na namang pumatak ang mga luha niya. Hindi niya na alam kung ano ang dapat gawin. Tiningnan niya ang kan'yang tiyan at dinama iyon.

"This can't be happening."

Nagitla siya nang biglang nag-ring ang kan'yang cell phone. Tumatawag si Isaac.

Nag-aalangan niyang sinagot ito. "H-hello?"

["Good morning, babe!"] masiglang bati ni Isaac sa kan'ya.

"Good morning." Bigo siyang maitago rito ang pananamlay ng kaniyang tinig.

["Hey, bakit ang tamlay mo yata? Is there something wrong? Are you not feeling well?"] sunod-sunod na tanong nito sa kan'ya.

"No, I'm okay. I'm just a little bit tired."

["Tired? At this hour?"] tila naguguluhang tanong ni Isaac dahil alas siete na ng umaga. ["Anyway, I'm on my way out of my house. I'll be there to pick you up."]

"Huwag na, Isaac. I'm already on my way to the hospital," pagsisinungaling niya.

["Gano'n ba? Sige, magkita na lang tayo sa ospital. I love you,"] masayang wika ni Isaac bago siya binabaan.

Nanghihinang ibinagsak ni Angenette ang sarili sa kama. Hindi niya na alam kung paano pa haharapin si Isaac. Sobra na siyang nakokonsensya.

Pilit niya munang pinalis sa kan'yang isipan ang kan'yang mga problema. Bumangon na siya at nagbihis.

Nang lumabas na siya ng silid ay hindi niya na naabutan ang kan'yang Lola Esme sa kusina. Sigurado siyang naroroon na ito sa silid nito at marahil ay nananahi na.

"Lola, mauna na po ako! Ang gamot niyo huwag niyo pong kalimutang inumin!" bilin niya.

Dumukwang naman ang kan'yang Lola sa pintuan ng kwarto nito at nakangiti siyang kinawayan. "Sige na, mag-iingat ka sa daan," sabi nito bago bumalik sa kung anuman ang ginagawa nito sa loob ng kwarto.

Bago lumabas ay napadako ang mga mata niya sa mga pulang rosas na padala ni Isaac. Kinuha niya iyon at inamoy. Napansin niya ang isang malaking sobre roon. Nang tingnan niya ang laman niyon, napagtanto niyang hindi iyon galing kay Isaac.

Laman ng sobre ang isa sa mga malalaswang larawan nila ni Gilbert.

Puno nang galit na pinagpupunit niya ang larawan. Bitbit niya rin paglabas ang bouquet ng rosas at itinapon iyon sa basurahan.

Mas lalo pang tumindi ang galit na nararamdaman ni Angenette kay Gilbert nang may nadatnan na naman siyang isang malaking bouquet ng pulang rosas na nakapangalan sa kan'ya sa nurse's station. Walang pag-iingat niyang hinablot iyon at itinapon sa basurahan.

"You don't like my surprise?"

Nagulat siya nang biglang nagsalita si Isaac mula sa kan'yang likuran.

"T-this is from you?" nauutal niyang tanong habang nakatuon sa kumpol ng rosas na nasa basurahan na ngayon.

Tumango naman si Isaac.

Naihilamos niya ang kan'yang palad at saka muling pinulot sa basurahan ang mga bulaklak. "I'm sorry, I thought it was from some weird guy."

Napakunot-noo si Isaac. Naguguluhan. "Bakit mo naman naisip 'yon? Bukod sa akin, may iba pa bang nagbibigay ng bulaklak sa'yo?"

Umiling-iling siya at matamlay na ngumiti.

"I bought those flowers to cheer you up. Napansin ko kasing medyo matamlay ka nitong mga nakaraan pero mas lalo ka yatang na-stress dahil diyan. Sorry," tila na-gi-guilty namang sabi ni Isaac.

Nakonsensya siya sa ginawang pagtapon sa mga bulaklak na bigay ni Isaac. Pinilit niya na pasiglahin ang anyo. "No, nagustuhan ko siya. Thank you."

Ilang araw nang naoobserbahan ni Isaac ang kakatwang ikinikilos ni Angenette subalit nananahimik lamang siya. Humahanap lang siya ng pagkakataon para kausapin ito nang masinsinan. Naisip niya rin kasi na baka ang dahilan nito ay ang mga magulang niya kaya gusto niyang maging maingat sa pag-discuss ng tungkol sa bagay na iyon.

Bagama't naninibago sa ikinikilos ni Angenette, tumango na lamang siya. "You're always welcome."

Agad namang nagliwanag ang mukha niya nang maalala ang kan'yang plano na mag-propose dito mamayang gabi. Sana ay mapagaan ng surpresang ihahanda niya rito ang pakiramdam nito.

"Nga pala, hindi muna ako makakasabay sa'yo mamayang tanghalian. I have some urgent things to take care of," wika niya kay Angenette.

Tumango naman si Angenette. Naisip niya na maigi na rin iyon dahil plano niya rin namang pumunta sa isang OB-GYNE clinic mamayang lunch break, malayo sa kanilang ospital.

"Let's just meet for dinner, okay?" sabi ni Isaac habang naka-okay sign.

Nakangiti itong tinanguan ni Angenette. "Sure, Doc."

*****

Nakatulala sa kawalan si Angenette habang naglalakad sa tabi ng kalsada matapos niyang makuha ang resulta ng kan'yang check-up. Muli niyang tiningnan ang hawak na larawan ng kan'yang ultrasound. She is indeed pregnant.

Napasinghap siya sa pagkagulat nang bigla na lang may humila sa kan'ya.

"Magpapakamatay ka ba?!" galit na sigaw n'ong humila sa kaniya.

Imbes na matuwa at magpasalamat sa lalaking nagligtas sa kan'ya nang wala sa sarili siyang muntik nang tumawid sa kalsada na puno ng mga humaharurot na sasakyan, galit na pinaghahampas niya iyon si dibdib. Tiningnan niya ito sa mukha, it was Gilbert.

Napansin ni Gilbert ang hawak niya at kinuha iyon sa kan'ya.

Nanlaki ang mga mata nito nang makita ang picture ng ultrasound. "Buntis ka?!"

Mabilis niyang inagaw rito ang larawan. "Leave me alone!" Akmang tatalikuran niya na ito nang hilahin siya nito sa braso at dinala sa isang eskinita.

Nakangiting tiningnan ni Gilbert ang tiyan ni Angenette nang huminto na sila. Naisip niyang wala na talaga itong kawala sa kan'ya ngayon. "Magiging tatay na ako?"

Nabigla siya nang sinampal siya ni Angenette. "Kahit kailan hindi ka magiging tatay ng batang ito!"

Ngumisi siya habang hawak ang namumula niyang pisngi. Marahas niyang hinawakan si Angenette sa magkabilang braso at idiniin sa pader. "Bakit? Plano mo bang ipalaglag 'yang anak mo?!"

"Nababaliw ka na ba?! Walang kasalanan ang batang ito!" nagpupumiglas at galit na sabi ni Angenette.

"Eh, ano? Plano mong ipaako sa Isaac na 'yon 'yang dinadala mo? Gan'yan na ba talaga kakapal ang mukha mo? Umamin ka nga Angenette, mahal mo ba talaga ang lalaking 'yon? Baka naman pera lang ang_."

Hindi niya na natapos ang sinasabi nang muling dumantay sa kan'yang pisngi ang palad ni Angenette.

"Don't you dare accuse me, Gilbert!"

Napasabunot siya sa sarili. Nagpipigil na pagbuhatan ng kamay si Angenette. "Angenette, huwag mo nang palakihin ang problema! Hiwalayan mo na ang Isaac na 'yon at sumama ka na sa akin. Pananagutan ko ang batang 'yan!"

Naluluha namang iniiwas ni Angenette ang mga mata kay Gilbert. Gulong-gulo na ang isipan niya ngayon.

Naisip niya bigla ang mga magulang ni Isaac. Tiyak niyang mas lalo nang hindi siya matatanggap ng mga ito oras na malaman nila ang sitwasyon niya ngayon.