All Chapters of Accidentally Became The CEO's Wife: Chapter 81 - Chapter 90

Napatingin siya sa akin dala ang matamis niyang ngiti sa kaniyang labi. Nanlaki ang mata ko ng ilapit niya sa akin ang mukha niya. “I don’t have a girlfriend, want to apply?” nakangiting ani niya. Napatingin ako sa kaniyang mata pababa sa kaniyang ilong hanggang sa bumaba pa ang mata ko sa kaniyang nakangiting labi. Napakagat ako sa aking labi habang nakatitig ako sa kaniyang labi. Palapit rin ng palapit ang mukha niya sa akin pero hindi man lang ako natitinag, hinihintay kong lumapit pa ng lumapit ang mukha niya sa akin. Pero natauhan ako sa ginagawa namin kaya agad akong tumayo pero hinila niya ako paupo ulit at hindi ko inaasahan ang sumunod niyang ginawa. Hinalikan niya ako, noong una ay nanalaki ang mata ko pero sa gulat. Kanina ko pa hinihintay ito kaya humalik na rin ako pabalik sa kaniya. Napapikit ako habang naghahalikan kami. Maingat at may respeto ang paghalik niya sa akin. Habang nakapikit ako ay may nagflash na alala sa isip ko. Isang lalaki at babae na kaparehong ka

“Adah, are you okay?” tanong ni Eury sa akin.Nasa harap ko siya at nandito kami ngayon sa canteen. “Tulala ka na naman, simula kaninang umaga. Ano bang nangyari sa inyo ni Taniel kagabi?” tanong niya.Umiling lang ako bilang sagot sa kaniya. Paggising ko kasi wala na si Taniel sa tabi ko, nauna na raw umuwi dahil may emergency raw. Dapat ginising niya ako at nagpaalam siya, hindi naman ako magagalit. Napabuntong hininga na lang ako. Gaano ba kaimportante ang emergency niyang ‘yon at hindi siya pumasok kanina sa klase. Absent siya dahil sa pisting emergency na ‘yon. At namimiss ko siya!Bakit ba kasi hindi siya nagpaalam sa akin!Ay girlfriend ka na ba para mag-alam siya?Wala nga palang kami, napabuntong hininga na naman ako. “Adah, tha can,” agaw pansin sa akin ni Eury. Tinignan ko naman ang hawak kong can at pitpit na ito. Tinapon ko ang hawak kong can sa lamesa at tumayo na.“Hey, I’m not done eating yet Adah. Where are we going?” tanong niya at tumayo na rin.“Stay, gusto

“Outch!” d***g ko ng bumangon ako dahil sobrang sakit ng ulo ko. Humiga ako ulit dahil parang sasabog ang ulo ko sa sakit at nahihilo rin ako. Anong nangyari kagabi? Ilan ba ang nainom ko? Ang pagkakaala ko ay sa sala ako nag-iinom. At kung saan ako umiinom ay doon na rin ako natutulog. Ngayon lang ako hindi natulog sa pinag inoman ko. Pilit kong kinakalkal sa isip ko kung ano ba talaga ang nangyari kagabi sa akin pero wala akong maalala. Nilagay ko ang unan ko sa mukha ko para matulog sana ulit kaso bigla akong nakarinig ng katok mula sa labas ng kwarto ko. “Adah, it’s me. Are you awake? I can’t open the door can you open it for me?” sigaw niya mula sa labas. “Eury, I want to sleep more. Masakit ulo ko,” sigaw ko rin. “I know, that’s why I bring you some soup for your hangover bitch!” maarteng sigaw niya pabalik. Paano niya nalaman na uminom ako kagabi? ay ayaw ko ng mag-isip pa, mas lalong sumasakit ulo ko. Kahit nahihilo ako ay tumayo ako para pagbuksan siya ng pinto at buma

Nasa tapat na ako ng classroom namin kasama ko si Eury. Pipihitin ko na sana ang door knob ng bigla itong bumukas. Nagkatinginan kami ni Taniel, pero walang kabuhay buhay ang mat akong nakatingin sa kaniya. “Thanks Taniel,” pabebeng ani ni Eury at naunang pumasok sa akin na tinanguan lang niya bilang sagot. Hindi ko siya kinibo, pumasok na lang ako bigla sa classroom. “Ate Adah,” rinig kong ani ni Atarah at tinuturo ang katabi niyang upuan pero hindi ko siya tinapunanan ng tingin nagdiretso ako ng upo sad at kong upuan dito sa gitna katabi si Eury. “Ate, pasabay sa inyo mamayang lunch,” ani niya. Bigla biglang sumusulpot sa likuran ko pero hindi ko siya pinapansin. Kaklase ko si Atarah dahil nag stop ako ng isang taon dahil sa naganap na aksidente noon, halos isang taon akong tulog sa hospital. “Ate Eury, pasabay ako mamayang lunch,” pacute niyang ani kay Eury. Pinanlakihan ko ng mata si Eury pero hindi natinag at… “Sure Atarah,” masiglang sagot niya sa kapatid ko. Napabunto

Nakaakbay sa akin si Jerwin habang naglalakad kami papunta sa canteen namin. Kinuwento niya sa akin ang part ng past ko ang tungkol sa pagkakaibigan naming dalawa. Alam ko naman sa sarili ko na parang tama lahat ang kinukwento niya kahit na hindi ko maalala. “Naalala ko pa pala ‘yong nakipag-away ako at ikaw ang tumapos sa mga kaaway ko dahil natatae ako noon,” tawang tawang kwento niya. Tawa naman ako ng tawa habang naglalakad kami. Tumitingin sa amin ang lahat ng nadadaanan namin pero wala kaming pakialam ni Jerwin. “Bakit sila magkasama? Naalala na ba niya ang best friend niya?” rinig kong bulong bulongan ng kapwa namin estudyante sa gilid. “Don’t mind them,” ani ni Jerwin. “I don’t care about them,” masungit at maarte kong ani at nag wink sa kaniya. Ngumisi siya at ginulo ang buhok ko kaya sinimangotan ko siya. “JJhay naman eh!” inis kong ani sa kaniya. Hindi ko alam pero kaninang kayakap ko siya ay naalala ko ang tawag ko sa kaniya, JJhay. Ako lang ang tumatawag sa kaniya