All Chapters of Accidentally Became The CEO's Wife: Chapter 101 - Chapter 110

“Upo ka na, ako na magpreprepair,” ani niya at ipinaghila ako ng upuan. “Ako na, baka mabinat ka pa hindi ka pa masyadong nakakarecover. Kagigising mo lang,” ani ko at tatayo sana pero pinigilan ako. “Medyo ayos na ang pakiramdam ko ng matikman ko ang luto,” pabirong ani niya. “Kaya ako na ang magpreprepare, hintayin mo na lang,” dagdag pa niya. “Okay sabi mo eh,” natatawang ani ko rin. Habang pinagmamasdan ko siyang nagsasandok ng ulam sa kawali ay napaisip ako. Bakit may magtatangkang pumatay sa katulad niya, katulad niyang mabait at mukang wala naman siyang ka alam alam gumawa ng masama. “Kain na tayo, gutom na ako,” ani niya nang matapos niyang ihanda lahat ng kakainin namin. Umupo siya sa tapat ko. Akala ko ay lalagyan na niya ng kanin ang plato niya pero nagulat ako ng ako ang una niyang lagyan ng kanin sa plato ko. Tinignan ko siya at ngumiti lang, nailang naman akong ngumiti pabalik sa kaniya. “Salamat,” ani ko at ako na ang naglagay ng ulam sa plato ko. Nagdadalawang

“Taniel,” ani ko ng makita kong nasal abas siya ng condo ko. Nakasandal siya sa pader na katabi ng pintuan ko. “Good morning,” bati niya.“Good morning,” bati ko rin sa kaniya. “Pwede ba tayong mag-usap?” tanong niya.Tinignan ko ang relo ko at maaga pa naman para sa almusal ng dalawang nasa kabilang condo lang. “Sure,” ani ko at binuksan ko ng bahagya ang pintuan ng condo ko para makapasok siya.Pagkasara ko sa pinto ay yinakap niya ako agad. “I miss you Adah,” ani niya. Yumakap rin ako pabalik, “I miss you too Taniel,” ani ko.“Huwag mo na ulit gagawin ‘yon ah.” Ani niya kaya tumango ako. “Sorry,” ani ko dahil kitang kita ko sa mata niya ang pag-alala. “Okay na, basta mangako kang hindi mo na uulitin ‘yon,” ani niya.Kaya nag sign ako sa kamay ko, “I promise,” ani ko.Nabigla ako ng lumapat ang labi niya sa noo ko. “Ang sweet niyo naman,” walang kabuhay buhay na ani ni Zaniel habang nakasandal sa pader. Nanlaki ang mata ko sa gulat ng makita ko siya. Bakit ‘to nandito, hind

“Adah, let me explain,” katok ni Taniel mula sa labas ng kwarto ko. Nakaupo ako sa sahig at patuloy pa rin na umiiyak. Ayaw ko munang making sa mga kasinungalingan niya. “Ate, let us in ang I will explain everything.” Rinig kong sigaw ni Atarah mula sa labas ng condo ko. “Atarah!” galit kong ani at pagalit ko ring binuksan ang pinto.Paglabas ko ay nakita kong nakatayo silang pareho sa harap ko.Tinaponan ko lang sila ng tingin at nagsimula ng maglakad patungo sa elevator. “Ate!” ani ni Atarah at pinigilan ako, hinawakan niya ang kamay ko. Sa galit na nararamdaman ko ay malakas kong kinuha ang kamay ko sa kaniya at sinampal siya ng malakas.“Lagi mo na lang sinisira ang buhay ko Atarah! Sana hindi ka na lang nabuhay!” galit kong ani at tinalikuran na sila at nagsimula ng maglakad muli.Sumakay ako sa elevator, pero bago magsara ang elevator ay narinig kong tinatawag ni Taniel ang pangalan ko. Nang tuluyan ng magsara ang elevator ay napasalampak ako sa sahig at nagsimula na naman u

Walang nagawa si Atarah kundi sabihin kung nasaan ngayon si Taniel at mas lalong umusbo g ang galit ng kanilang ama ng malaman na nasa iisang condominium lang pala sila ng anak niya. Pagkabukas na pagkabukas ng elevator patungo sa floor ng condo ni Adah at ni Taniel ay lumabas si Atarah na hawak hawak sa kamay ng kanilang ama. "Dada, bitawan mo na ako nandito na nga tayo sa condo niya!" inis niyang pagmamaktol pero hindi pa rin siya pinapansin nito. Nasa tapat na sila ng condo ni Taniel at Jerwin. Malalakas ang pagpisil niya sa doorbell nila hanggang sa bumukas ang pinto at si Taniel ang nagbukas. "Dada," gulat na ani ni Taniel. Pero sinuntok agad siya ni Dannie ang ama nila Atarah. Napaupo sa sahig si Taniel at hawak ang labi niyang pumutok. "Dada, stop it!" ani ni Atarah at hinawakan ang kamay ng kaniyang ama pero malakas rin siya nitong iwinaksi.Tumayo si Taniel at agad siyang kinuwelyuhan ni Dannie."Hindi ba't sinabi ko na sayong layuan mo ang mga anak ko!" galit niyang ani

Habang nag-aayos ng gamit nila si Dannie ay biglang tumunog ang cellphone niya. Wala siyang balak sagutin ito kaya hinayaan na lang niya itong nag riring. Pero hindi makatiis si Adah kaya siya na ang sumagot sa cellphone ng kaniyang ama. “Hello?” ani Adah. Huli na si Dannie para pigilan ang anak niya sa pagsagot. Pinanuod niya ang anak niyang nagtipa sa cellphone niya, pinindot pala nito ang loud speacker button. “You can speak na po, dada can hear you na,” ani niya sa kung sino man ang tumawag sa kaniya. “Pare, Dannie, kailangang kailangan ka namin ngayon dito sa kompaniya. Sa ilang araw na wala ka ay bumagsak ang sales ng kompanya mo. Pumunta ka na ngayon dito, ikaw lang ang makakaayos nito,” ani ng boses mula sa kabilang linya. Napahilamos sa mukha niya si Dannie. Wala na siyang pakiaalam sa kompaniya pero alam niyang hindi papaya ang anak niyang siya ang maging dahilan ng pagbagsak na naman ng kompaniya niya. “Dada, it’s ok.” Nakangiting ani niya sa kaniyang ama. Lumapit n