All Chapters of Accidentally Became The CEO's Wife: Chapter 121 - Chapter 130

Ano ka, Zhanea? May utang ka ba sa kanya? Huwag kang mag-alala dahil wala ka namang ginagawang masamaSinubukan kong kumbinsihin ang aking sarili nang maraming beses. Siguro nasa labinlimang beses na! Hanggang sa matapos kaming manood, hindi ako nagsasalita hanggang dito sa loob ng sasakyanSi Lavly at Benjie ay tinutukso pa rin sa akin na baka natagpuan ko ang aking kasintahan sa lalong madaling panahon. Tumahimik lang ako. Mali sila.Mala prince charming na sana siya e! Kaso masama ang ugali.Inayos ko muna ang aking kama bago humiga. Tomorrow is another day na naman. Sasabakin ko muli ang gyera ng buhay.Kinuha ko ang cellphone ko sa ibabaw ng writing table ko at saka binuksan ang f******k app ko. Ni-log-in ko ang account ko pagkatapos sinumulan ng mag-scroll.Tumingin ako sa profile ko. Last year pa itong picture ko ah. Noong nagpunta kami sa baguio nila Papa at Ate. Nag-over view ako sa mine's view habang nakatigilid. Clinick ko ang select a new profile then naghanap ng previos p

Minadali ko na matapos ko ang mga papeles na hiniling sa akin ni Lavly. Minsan, huli na akong natulog. Palagi akong pagod at hindi makakain ng maayos. Kailangan kong tapusin ito sa araw na sinabi niya ito upang hindi ako magkakaroon ng anumang mga problema. Lumipas ang limang araw ay ipinasa ko na ang mga papeles na pinapagawa niya sakin. Lakad takbo ang mga bawat kilos ko, tuwing gusto akong kausapin ng head mistress at dean. Umupo ako sa sopa sa loob ng silid ng kumperensya at uminom ng tubig na aking dinala. Pagkatapos ay pumasok si Lavly at umupo. "Tapos na ako," sabi ko. Isang maliit na ngiti ang nakita ko sa kanya, at ibinigay niya sa akin ang leave slip. "Pirmahan mo na yan. Three weeks ang sinabi kong leave mo! At sana naman sa tatlong linggo inalaan ko matapos mo yong portrait." Wika niya. Tumango ako at saka kinuha iyong papel na hawak. Isinulat ko ang dapat isulat bago ibinalik sa kanya. "Very good. You may leave now. Tapusin ang dapat tapusin." Sambit niya. Binigya

Napabalikwas ako ng bangon dahil sa malakas na tunog ng alarm clock kong nasa writing table. Tinakpan ko ang aking mukha gamit ang unan na nasa aking binti at saka pumikit muli. Narinig ko ang pagkatok sakin pinto ng kung sinuman! Napatili ako sa inis. Tumayo akong nakapikit parin ang mata at binuksan ang pinto. "Wala ka bang klase, Zhanea? Late ka na." Ayan ang bungad sakin ni Ate. Iminulat ko ang aking mata at sinipat ang kanyang kabuuan. Nakasuot na siya ng uniporme. Sa tingin ko ay aalis na siya. Ngunit naisipan pa niyang katokin ang pinto ko. "Leave ako, Ate." Ani ko habang humukab-hikab pa. Kumunot ang noo niya. "Practice teacher ka lang, Zhanea! May leave ka agad?" Usisa niya. Umirap ako at iginayway ang kamay sa ere. Tumaas ang kanang kilay niya at saka umiling. "Don't fool me!" Dagdag niya. "Trip ko yon, Ate. Trip namin ni Gail? Sige na. Ingat." Sabi ko at sinara ang pinto. Narinig ko ang mahina niyang yapak na naglalakad na paibaba. Bumuntong hinga ako at mahihi

Kung ganoon kabilis ang pag-ikot ng mundo? Ganoon rin kadali ang paglalakbay ng araw. Mahigit isang linggo na ako pabalik-balik sa mansyon ng pamilyang Echavez! Nagpapasalamat na lang ako at hindi ako ginulo ni Xahel. Nalaman ko kay Shara na isang linggo na raw siyang nagbabakasyon sa bukidnon kasama ang mga kaibigan! Ganoon daw talaga siya? Walang paalam kong umalis at kung uuwi naman? Hindi alam ang saktong araw at buwan! Umiikot lamang ang mundo nito sa sarili. Nalaman ko rin na dati niyang kaibigan si Xahel! Ngunit ng magkaroon sila ng lamat sa isa't isa ay tuluyan na siya nitong nilayuan. Gusto ko sana siyang tanungin tungkol doon? Ngunit huwag na lang. Ayaw kong pakialam. Atleast hindi ako nagugulo ni Xahel! Kaya't mapayapa ang utak ko at walang samo't saring iniisip na kaganapan ngayon. Sana nga'y habang buhay na siya doon at hindi na niya maalala ang kasalanan ko sa kanya! Mas okay yon! Umikot ako ng lakad at sinundan ang mag-asawa. Narito kami ngayon sa rest house na nab

Huminga ako ng malalim then raised my hand. Medyo kasi namanhid to sa apat na oras kong pagpipinta. Nakahiga ako ngayon sa duyan at dinadama ang hampas ng hangin. Kapagkuwan ay ibinaba ko na ang kamay kong nasa ere. Gusto ko lang na mag-saya ngayon sa bakasyon ko at magpinta ngunit kong minamalas ka naman? Pumunta ang lalaking yon dito. Bakit ba hindi niya pa nakalimutan ang ginawa ko sa kanya? Huh? Last week na yon ah. Iba rin ang kanyang memorya. Ipinikit ko ang mata. Nawawala ang mga agam-agam ko dulot ng malamig na hangin. Syempre pati na rin ang tanawin. Inaalala ko lang talaga ngayon yong sinabi ni Xahel! Oo nga? Wala naman masama na kumain kami magkasama! Ngunit ng magkita kami? Lahat ng iyon ay nagsimula ng away namin. Problema ko din kasi itong pagiging clumpsy ko. Ayaw ko na rin madagdagan ang pro-problemahin ko sa kanya lalo na kong tungkol iyon sa babaeng kasama niya. Mahirap ng pagselosan! Hindi pa naman ako sanay na may kaaway. Madaldal lang ako pero hindi ako marun