Zaniel Pov! Here we are on my race track here which the view is nice. I look good on the track, it’s ok here, konting curves but hindi masyadong complex "Game?" Taniel asked Taniel was one of my twin brother at the same time troops in drag racing Society. "Game, please get my 67 chevy ii turn key " ani ko. Plus in my collection. Nabored kami ng kambal ko at naghamon siyang mag race kami since nandito rin kami sa probinsya at walang masyadong sasakyan na nadaan dito. "Whatever dude, get ready to defile your title" he said at the same time as he on his accelerator I love racing and no one can defeat me. "Racers ready? 3 2 1" ani ng mc na walang iba kundi si Atarah na alam kong may something sa kanila ng kambal kong si Taniel. Once the flag was thrown ay kakabigin na namin ang manobela. Dalawa lang kaming racers. Samantalang ang iba naming mga kaibigan na sina Jerwin at girlfriend nitong si Eury ay nasa gilid lang nakikinuod. There's always something to challenge me since I
3RD POVSimula ng mangyari ang aksidenteng iyon ay nagbago na ang buhay nilang magkakaibigan.Sa probinsya na nanirahan si Zaniel at Taniel kasama ng ina nilang si Honey na pilit pinagsisiksikan ang sarili kay Dannie ngunit hindi na siya mahal pa nito.Nang magising naman si Yhael ngunit hindi makaalala ay nagpanggap si Yhasy na magkapatid sila at inuwi niya sa probinsya si Yhael para hindi masyadong ma stress ang utak ni Yhael gaya ng sabi ng doctor.Nagkawatak watak rin ang pamilya ni Adah, nakipaghiwalay ang ina nito sa kaniyang ama at isinama sa probinsya ang kapatid niyang si Atarah.Nanatili naman sa Manila ang magkasintahan na si Jerwin at Eury para kay Adah.Ang talagang matalik na magkaibigan ay si Atarah at Yhasy kaya nakita ni Adah na may picture ang kaniyang kapatid sa bahay nila Yhasy noon.Taon ang lumipas bago nagising si Adah pero wala na siyang maalala.Galit na galit si Dannie sa nangyari lalo na ng malaman niyang ang mga itinuring niyang anak noon ang dahilan kung ba
"Mr. Johnson, your daughter is awake," ani ng doctor. Nabuhayan naman ang mag asawa na nasa gilid ng silid. Agad silang lumapit sa kanilang anak. Hinawakan ni Anastasia ang kamay ng kaniyang anak samantalang inaalalayan ni Dannie ang kaniyang asawa. "Hi, baby." Nakangiting ani ni Anastasia. Nanghihina namang ngumiti si Adah sa kaniyang ina at ama. "Hi," mahinang sambit niya. Hinalikan ni Anastasia ang kamay ng kaniyang anak na hawak niya. "How are you feeling?" Tanong niyang muli sa kaniyang anak. "I'm feeling tired," nanghihinang ani niya. "Where I am mame? Dada?" Sunod niyang tanong at inilibot ang kaniyang paningin. "You are in the hospital," ani naman ni Dannie. "What I am doing here?" Nanghihinang tanong niya ulit. "Husssh, baby. Wag ka muna magtanong ng magtanong. Ipunin mo muna ang lakas mo, Okay?" Malambing na ani ni Anastasia sa kaniyang anak. "Sis," ani ni Atarah. Hindi nila namamalayang nakapasok na ang kapatid ni Adah pati na rin ng mga kaibigan niya. Wala ng
Nang umalis si Dannie ay pumikit si Adah para makapagpahinga pero biglang bumukas ang pinto at pumasok doon si Zaniel. Nanatiling nakapikit si Adah at pinapakiramdaman kung sino ang pumasok. Dahan dahang lumapit sa kaniya si Zaniel dahil sa pag-aakala niyang tulog si Adah. Nang makalapit si Zaniel ay hindi ipinahalata ni Adah na nakilala niya agad ang pumasok dahil naamoy niya ang pabango na paborito niyang amoy amoyin sa tuwing magkasama sila ni Zaniel noong panahong magkasama sila. Naramdaman niyang umupo sa tabi niya si Zaniel. Pinilit naman niyang maging normal na parang natutulog lang sa paningin ni Zaniel. Hinawakan ni Zaniel ang kamay niyang nanlalamig sa kaba. Hindi niya maipaliwanag ang kabang nararamdaman niya habang nakapikit nang hawakan ni Zaniel ang kamay niya. “I miss you so much A,” mahinang sambit niya at hinalikan ang kamay ng babaeng pinakamamahal niya. “I’m really sorry for everything. “I don’t know how to face you after I heard everything. Hanggang ngayo
Saktong 5 o’clock nang bumalik si Dannie sa silid ng kaniyang anak pero wala siyang naabutan na Adah doon kaya tarantang taranta siyang lumabas at hinanap ang kaniyang anak. Hanggang sa mapadpad siya sa office ng doctor ni Adah para magtanong sana. Pero pagbukas niya sa pinto ay nadatnan niyang nakahiga si Adah at sa katabing upuan niya ai si Zaniel na hawak hawak ang kamay ng dalaga habang tulog ito. Magsasalita sana siya pero pinigilan siya ng doctor. Naglakad palapit sa kaniya ang doctor ni Adah at hinila palabas si Dannie. “What just I saw!?” galit na tanong ni Dannie sa doctor na kaibigan niya simula high school. Napabuntong hininga naman ang doctor bago nagsalita, “Can you just let them be?” ani ng doctor. “NO!” matigas na sagot ni Dannie. “Kahit ikakasaya ito ng anak mo? Ipagkakait mo? I know, hindi ka ganiyang ama Dannie,” ani ng doctor sa kaniya. Napaisip naman si Dannie. “Pero bakit nasa office mo ang anak ko? Anong nangyari?” tanong ni Dannie. “Pinilit niyang tinan
Makalipas ang ilang buwan na pag-aalaga ni Z kay Adah ay nakuha ulit niya ang tiwala ng kaniyang pamilya. Bumalik na rin ang lakas nito. Nakumbinsi naman ni Adah si Yhasy na ipateraphy si Yhael upang patuloy ng bumalik ang alala niya. Pumapasok na ulit silang lahat sa iisang paaralan ngunit ng makalabas ng hospital si Adah siya namang pagkawala ni Atarah. Pinapahanap siya ni Dannie pero hanggang ngayon ay hindi pa rin nila ito nahahanap. Nang may dumating na sulat mula kay Atarah na nasa mabutiing kalagayan siya ay nagfocus na ang mag-asawa kay Adah pero hindi pa rin ipinatigil ni Dannie at Anastasia ang pagpapahanap sa isa nilang anak. Naikulong na rin si Honey ang ina nina Taniel at Zaniel dahil sa pagtakangkang pagpatay kay Yhael at Adah. Kasalukuyan, “Baby, matagal ka pa ba? Baka mahuli tayo sa simbahan,” sigaw ng dada niya mula sa labas ng kaniyang kwarto. “Sandali lang po dada, ito na po. Lalabas na,” sigaw pabalik ni Adah. Nagmamadali siyang binuksan ang pinto at bumu
Pagkatapos ng kanilang kasal ay nagbunga agad ang kanilang pagmamahalan. Ipinanganak ni Adah ang panaganay niyang pinangalanan niyang Adhela Aya Lee. Malusog na babae si Adhela. Mayroon siyang mala-rosas na pisngi at mga malalaking mata na tila ba nakatingin sa mundo sa kanyang paligid. Hindi pa siya nakakapagsalita ngunit madalas niyang ipinapakita ang kanyang mga damdamin sa pamamagitan ng pag-iyak at ngiti. Tila ba siya ay walang iniisip na problema, dahil sa kanyang napakabata pa lamang. Ngunit sa kabila ng kanyang kaunting edad, ramdam ng kanyang mga magulang ang pagmamahal at pag-aalaga mula sa kanya, at nangako silang magiging tapat na tagapag-alaga sa kanyang buong buhay. Sa kanyang mga kamay, nag-aasahan ang mga magulang ng isang maligayang kinabukasan na puno ng pag-asa at pag-ibig.Akala nila ay hindi na masusundan si Adhela dahil sa may sakit sa puso si Adah ay ipinagbawal na ng doctor na magbuntis siyang muli pero hindi nila napigilan at nabiyayaan na naman sila ng isa
"Simulan ang iyong araw sa pamamagitan ng isang masarap na agahan para sa iyo." Sabi ng komersyal sa telebisyon. Napabuntong hininga ako nang bahagya habang pinapanuod ang trapiko sa lungsod! Ngunit ito ako sinusubukan kong abutin ang bawat pagpitik ng oras upang makarating sa aking unang klase. Naamoy ko ang iba't ibang mga amoy ng mga tao sa loob ng MRT na ito. Kung maaga ang klase ko, laging nangyayari ito sa akin. Naalala ko ang pagkain na inihanda ng aking ama para sa akin kanina. Hindi ko ito natikman. Ilang minuto ang lumipas, at ang aking tiyan ay gumawa ng isang nakakahiyang ingay. Napabuntong hininga ako at huminga ng malalim. Magandang bagay walang nakarinig nito. Nangyayari ito sa mga taong katulad ko na mahilig sa salitang "late." Kinuha ko lang ang mga crackers mula sa bulsa ko at kinain ko ito upang mapagaan ang aking gutom. Lumipas ang ilang minuto, at agad akong natapos kumain. Gumawa ako ng space para sa isang mas matandang lalaki na may dalang maleta. Patulo
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t