“Ang cute mo kapag kinikilig ka,” nakangising ani niya. Inirapan ko siya at tinakpan ko ang mukha ko. Pero agad rin akong humarap sa kaniya. “Ikaw namimihasa ka na sa kakanakaw ng halik sa akin! Isusumbong na talaga kita…” hindi ko natuloy ang sasabihin ko dahil dumampi na naman ang labi niya sa labi ko. “Isusumbong mo ako?” ani niya at humalik na naman. “Sige lang,” ani niya at humalik na naman. “Susulitin ko na,” ani niya at humalik na naman sa akin. Gusto kong magreklamo pero hindi ako makaimik o makagalaw man lang. Nakatingin lang ako sa kaniya, ang pogi niya kapag sobrang lapad ng ngiti niya kala mo nanalo sa luto kung makangiti. Hahalik pa sana ulit siya pero tinakpan ko na ang labi ko na ikinatawa niya. “Akala ko en-enjoy mo na rin,” birong ani niya. “Ikaw!” galit galitan kong ani. “Oh, bakit ako?” tanong niya. Nakaisip ako ng ideya para makabawi sa kaniya. Mabilis kong inalis ang kamay kong nakatakip sa aking labi at ako naman ang nagnakaw ng halik sa kaniya pero bag
“Adah, are you okay?” tanong ni Eury sa akin.Nasa harap ko siya at nandito kami ngayon sa canteen. “Tulala ka na naman, simula kaninang umaga. Ano bang nangyari sa inyo ni Taniel kagabi?” tanong niya.Umiling lang ako bilang sagot sa kaniya. Paggising ko kasi wala na si Taniel sa tabi ko, nauna na raw umuwi dahil may emergency raw. Dapat ginising niya ako at nagpaalam siya, hindi naman ako magagalit. Napabuntong hininga na lang ako. Gaano ba kaimportante ang emergency niyang ‘yon at hindi siya pumasok kanina sa klase. Absent siya dahil sa pisting emergency na ‘yon. At namimiss ko siya!Bakit ba kasi hindi siya nagpaalam sa akin!Ay girlfriend ka na ba para mag-alam siya?Wala nga palang kami, napabuntong hininga na naman ako. “Adah, tha can,” agaw pansin sa akin ni Eury. Tinignan ko naman ang hawak kong can at pitpit na ito. Tinapon ko ang hawak kong can sa lamesa at tumayo na.“Hey, I’m not done eating yet Adah. Where are we going?” tanong niya at tumayo na rin.“Stay, gusto
“ARRRRRGGGHHHH!” sigaw ko at pinagbabato lahat ng mahawakan ko. “Adah baby open the door. Let’s talk,” rinig kong ani ni dada mula sa labas ng kwarto ko. Inilagay ko sa bag ko ang mga gamit ko at mabilis na lumabas ng kwarto ko. Naabutan ko si dada na naghihintay sa labas ng pintuan. “Baby,” ani niya pero inirapan ko lang siya. “I HATE YOU! DADA,” masungit kong ani at naglakas na pababa ng hagdan. He used to give me lahat ng gusto ko. He spoiled me tapos ngayon hindi niya maibigay ang gusto ko. “Baby come on, let’s talk first. Don’t leave me,” ani ni dada habang nakasunod siya sa akin pababa ng hagdan. “Don’t follow me!” inis kong ani. “Look, I’m sorry baby. ngayon ko lang pinagbigyan ang gusto ng kapatid mo. I always put you first,” ani niya. Tumigil ako sa pagbaba at tumingin sa kaniya. “Why? Why dada? You know I can’t be with her. I can’t control myself,” ani ko. “But she wants to be with you,” ani niya ulit. Umiling ako kay dada. “I don’t want her near me! And I don’t
“Outch!” d***g ko ng bumangon ako dahil sobrang sakit ng ulo ko. Humiga ako ulit dahil parang sasabog ang ulo ko sa sakit at nahihilo rin ako. Anong nangyari kagabi? Ilan ba ang nainom ko? Ang pagkakaala ko ay sa sala ako nag-iinom. At kung saan ako umiinom ay doon na rin ako natutulog. Ngayon lang ako hindi natulog sa pinag inoman ko. Pilit kong kinakalkal sa isip ko kung ano ba talaga ang nangyari kagabi sa akin pero wala akong maalala. Nilagay ko ang unan ko sa mukha ko para matulog sana ulit kaso bigla akong nakarinig ng katok mula sa labas ng kwarto ko. “Adah, it’s me. Are you awake? I can’t open the door can you open it for me?” sigaw niya mula sa labas. “Eury, I want to sleep more. Masakit ulo ko,” sigaw ko rin. “I know, that’s why I bring you some soup for your hangover bitch!” maarteng sigaw niya pabalik. Paano niya nalaman na uminom ako kagabi? ay ayaw ko ng mag-isip pa, mas lalong sumasakit ulo ko. Kahit nahihilo ako ay tumayo ako para pagbuksan siya ng pinto at buma
Umiwas ako ng tingin kay Taniel. “Eury, I want to be alone,” ani ko at humiga na. Tumalikod ako sa kanila, naramdaman ko namang tumayo na si Eury at narinig ko rin ang mga yabag niyang naglakad. “Let’s go, let’s give her some time to think,” rinig kong ani ni Eury sa dalawa. Narinig kong sumara ang pinto hudyat na umalis na sila. “Hindi man lang sinabi ni Eury na nasal abas lang pala si Taniel,” bulong ko sa sarili ko. “Bakit namiss mo ba ako?” – Taniel. Napabangon ako sa gulat. Mabilis akong tumingin sa kung nasaan ang nagsalita at laking gulat ko kay Taniel na nakangisi habang nakasandal sa pader dito sa loob ng kwarto ko. “Why are you here?” tanong ko sa kaniya. Nagkibit balikat siya, “I miss you,” mahinang sambit niya pero narinig ko. Natigilan ako sa sinabi niya, dahil parang musika na nagpaulit ulit siya tainga ko ang sinabi niyang “I miss you,”. Naalala ko ang nangyari kahapon, kung paano niya ako dinaanan para lang puntahan si Atarah. Hindi ako makapaniwalang tumawa
Nasa tapat na ako ng classroom namin kasama ko si Eury. Pipihitin ko na sana ang door knob ng bigla itong bumukas. Nagkatinginan kami ni Taniel, pero walang kabuhay buhay ang mat akong nakatingin sa kaniya. “Thanks Taniel,” pabebeng ani ni Eury at naunang pumasok sa akin na tinanguan lang niya bilang sagot. Hindi ko siya kinibo, pumasok na lang ako bigla sa classroom. “Ate Adah,” rinig kong ani ni Atarah at tinuturo ang katabi niyang upuan pero hindi ko siya tinapunanan ng tingin nagdiretso ako ng upo sad at kong upuan dito sa gitna katabi si Eury. “Ate, pasabay sa inyo mamayang lunch,” ani niya. Bigla biglang sumusulpot sa likuran ko pero hindi ko siya pinapansin. Kaklase ko si Atarah dahil nag stop ako ng isang taon dahil sa naganap na aksidente noon, halos isang taon akong tulog sa hospital. “Ate Eury, pasabay ako mamayang lunch,” pacute niyang ani kay Eury. Pinanlakihan ko ng mata si Eury pero hindi natinag at… “Sure Atarah,” masiglang sagot niya sa kapatid ko. Napabunto
"Adah wait," sigaw niya habang hinahaol ako. Nakakahiya kasi iyong ginawa ko, napalakas ata ang tulak ko sa kaniya. Mas binilisan ko ang paglalakad para makalayo ako sa kaniya. Nang hindi ko na siya matanaw ay tumigil na ako. Napadpad ako dito sa lumang building. Wala ng gumagamit rito kasi nag-iba na ang building ng Business Administration. Umupo ako sa lumang bench at pinagmasdan ko ang kabuoan ng old building. May gumagamit pa ba dito? Mukang hindi pa naman siya masyadong luma, bakit nila isinara at pinalitan ang building ng Business Administration?Dahil sa kuriosidad ko ay nagpasiya akong pumasok sa dating building ng course namin. Papasok na sana ako pero may biglang pumigil sa akin, at ng tignan ko ito ay si Jerwin ang nakawak sa braso ko. "Ssshhh," ani niya at hinila ako patago sa gilid ng pader at nagtago. Bigla akong nakarinig ng mga yabag na nagmumula sa loob ng building at mukang palabas na sila. Sisilip sana ako pero pinigilan ako ni Jerwin. "Love can you get rid
Nakaakbay sa akin si Jerwin habang naglalakad kami papunta sa canteen namin. Kinuwento niya sa akin ang part ng past ko ang tungkol sa pagkakaibigan naming dalawa. Alam ko naman sa sarili ko na parang tama lahat ang kinukwento niya kahit na hindi ko maalala. “Naalala ko pa pala ‘yong nakipag-away ako at ikaw ang tumapos sa mga kaaway ko dahil natatae ako noon,” tawang tawang kwento niya. Tawa naman ako ng tawa habang naglalakad kami. Tumitingin sa amin ang lahat ng nadadaanan namin pero wala kaming pakialam ni Jerwin. “Bakit sila magkasama? Naalala na ba niya ang best friend niya?” rinig kong bulong bulongan ng kapwa namin estudyante sa gilid. “Don’t mind them,” ani ni Jerwin. “I don’t care about them,” masungit at maarte kong ani at nag wink sa kaniya. Ngumisi siya at ginulo ang buhok ko kaya sinimangotan ko siya. “JJhay naman eh!” inis kong ani sa kaniya. Hindi ko alam pero kaninang kayakap ko siya ay naalala ko ang tawag ko sa kaniya, JJhay. Ako lang ang tumatawag sa kaniya
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t