“Dyan ako sasakay?” tanong ko sa kaniya. “Yes, why?” tanong niya rin. Seryuso ba siya? Motor lang ang gagamitin namin. Hindi pa ako nakakasakay sa motor sa tana ng buhay ko. “Don’t tell me, this is your first time to ride on a motorcycle?” natatawang tanong na naman niya. Namimihasa ‘tong pinagtatawanan ako ah. “Oo, ano naman ngayon?” masungit kong ani. Napailing siya habang natatawa at may ibinatong helmet sa akin buti na lang ay nasalo ko pero natamaan ang noo ko. “Outch!” d***g ko. Agad naman siyang lumapit sa akin at chineck ang noo kong nasaktan. “Sorry, hindi ko naman alam na hindi ka marunong sumalo,” ani niya habang chinecheck ang noo ko. Napatitig ako sa kaniya habang seryuso niyang chinicheck ang bukol ko. Parang nahuhulog ako sa mukha niyang nag-aalala sa akin. Hinaplos niya ang noo ko at hinipan ito. “Sorry,” seryusong ani niya. “It’s fine,” ani ko naman. Kinuha niya ang helmet sa akin na ibinato niya at maingat niyang isinuot ito sa akin. Nakatitig lang ako sa
“Dito ka na lang matulog, gabi na sabi ni Yhael uuwi ka pa raw ng Manila,” ani niya bago inilapag ang tasang hawak niya. Kasalukuyang nasa sala kami ng kanilang bahay at nag tsatsaa nang magsalita si Yhasy. “Sa katunayan hindi ko alam kung makakauwi ako ngayon, ‘yong kasama ko kasing nagdala sa akin dito sa probinsya niyo hindi ko na alam kung saan nagpunta bago kami umalis ni Yhael sa bar kanina,” ani ko naman. Nasaan na kaya si Taniel? Si Taniel ba talaga ‘yong kasama ko? Bakit parang wala siyang pakialam sa akin? Parang ibang tao siya? Wait, baka hinahanap na ako ni dada. Hinanap ko ang bag ko at nang maalala kong naiwan ko ito sa sasakyan ni Taniel. Nataranta akong tumayo. “Why?” tanong ni Yhasy sa akin. “I left my bag in his car, my phone was there baka hinahanap na ako ni dada,” ani ko. Pero nang maalala ko ang nangyari sa amin ni dada ay umupo rin ako. “Bakit ako nag-aalala na baka hanapin niya ako, kasama naman niya ‘yong paborito niyang anak,” natatawang ani ko pero d
“May hair dryer naman bakit nagtitiis ka diyan sa tuwalya,” ani niya. “Nakakahiya kasing magbukas bukas ng mga cabinet,” ani ko habang nagpupunas parin ng tuwalya. Tumayo siya sa likod ko at may binuksan sa taas na parte ng cabinet. Tiningala ko siya at nakita ko ang pogi niyang mukha ng malapitan. Inalis ko agad ang tingin sa kaniya ng makita kong tumingin rin siya sa akin. “Pogi ko ‘no,” natatawang ani niya kaya tumingala ako ulit sa kaniya at nakipagtitigan. Napakagat ako sa labi ko dahil na aatract ako sa labi niya. “Hindi ka pa tapos tumingin sa poging mukha ko? Nangagawit na kasi ako,” pabirong ani niya ulit kaya umiwas na ako ng tingin sa kaniya. Hinila niya ang isang upuan sa gilid at umupo siya roon. Sinaksak niya ang hair dryer at nagulat ako ng hawakan niya ang buhok ko. “Ako na ang magtutuyo ng buhok mo, ginagawa ko rin kasi ito kay ate at para makapagpasalamat na rin ako sayo kahit papaano, dahil sa pagligtas mo sa akin noon,” seryusong ani niya. Tinitignan ko siy
Nakatitig pa rin ako sa pintuan kung saan lumabas si Yhael. Pinaiyak ko ba siya? Makalabas na nga ng kwarto niya at bababa na rin ako dahil baka magalit siya sa akin kapag nag stay pa ako rito sa kwarto niya. Pagkalabas ko ng kwarto niya at bumaba na ako ng hagdan. Nadatnan kong nasa sala si Yhasy at nagtitipa siya sa kaniyang laptop. “Yhasy,” agaw ko sa atensyon niya. Napatingin naman siya sa gawi ko at ngumiti pero napalitang ng pagkagulat ng makita niya ang suot kong jacket. “Adah, where did you get that jacket?” tanong niya. “Pinahiram ni Yhael,” nahihiyang ani ko. “Really? No, I mean, alam ko naman na mapagbigay ang kapatid ko pero ‘yang suot mong jacket, I don’t think so,” nahihiyang ani niya. Napakagat ako sa labi ko, “Ano ang meron sa jacket na ‘to? Aalisin ko na lang,” nahihiyang ani ko. Huhuarin ko n asana ang jacket pero biglang nagsalita si Yhael na nasa likuran ko na pala. “Huwag mo ng alisin ‘yan, wala akong dalang extra na jacket nakakatamad umakyat sa taas. T
"Yhasy!" tawag ko sa kaniya ng makita kong palingon lingon siya kakahanap sa amin. Nag-alala siyang tumakbo patungo sa amin. Si Yhael naman ay nakasandal pa rin sa akin at hindi ko alam kung nakatulog na ba siya o ano dahil hindi na siya umiimik. "What happened to him?" nag-aalalang tanong agad ni Yhasy ng makarating sa amin. "I don't know. We just walking and he suddenly stop and the next thing I know sumakit na ulo niya and he said nahihilo raw siya," tarantang sagot ko. "Inakay ko pa siya para makaupo kami dito kasi super nahihilo na yata siya kanina," dagdag ko. "Hey Yhael. Ate's here. Let's go to the hospital." ani niya at maingat niyang yinuyogyog ang kapatid niya para magising. Kitang kita ko ang pag-aalala sa mukha ni Yhasy habang ginigising niya ang kapatid niya. Hindi niya magising si Yhael. Nagkatinginan kami. At parehong kinakabahan."Yhael," ani ko. "Yhael," ani niya rin. Pati ako ay nakikigising na rin sa kaniya. "This won't work," halos mangiyak ngiyak na ani n
"Adah,"Nagising ako ng may narinig akong tumawag sa akin."Yhasy," ani ko ng makitang nasa gilid ko na pala siya.Kailan pa siya dumating? Napabitaw ako agad sa kamay ni Yhael at narinig ko ang kunting paghagikgik ni Yhasy."What's funny?" nakasimangot kong tanong sa kaniya."You look good together." komento niya.Nahiya naman akong tumayo mula sa upuan at siya na ang pinaupo ko doon."Lipat na lang ako sa couch," ani ko pero pinigilan niya ako.Hinawakan niya ang braso ko kaya nilingon ko siya.“Can I ask you a favor?” seryusong ani niya.“Sure. Anything,” ani ko.Huminga muna siya ng malamim bago nagsalitang muli.“Can he come with you to Manila? Hindi ko kasi maiwan ang mga negosyo namin na nandito sa probinsiya,” ani niya.Natigilan naman ako sa sinabi niya. Isasama ko si Yhael sa Manila? Wala namang kaso ‘yon sa akin pero ‘yong tao sa paligd namin baka kung ano ang isipin nila sa amin.“Is it okay with you?” tanong niya.“Yeah, it’s fine with me,” sagot ko.Hay, bahala na. pero s
"Kanina ka pa walang kibo," agaw pansin sa akin ni Yhasy.Nasa loob na kami ng sasakyan nila at papunta na kami sa hospital.Inaalala ko pa rin kasi 'yong nakita kong picture sa kwartong pinasukan ko kanina."Ah wala, inaantok lang siguro ako." palusot ko."Ganoon ba, matulog ka muna. Ihahatid ko naman kayo ni Yhael sa Manila. May mga inutusan na akong pumunta roon para mag avail ng room malapit sa condo mo," ani niya."Okay lang, hindi rin ako makatulog kahit inaantok ako," ani ko.Narinig ko naman ang pagtawa niya kaya nilingon ko siya."Ang gulo mo kausap Adah," ani niyang natatawa."Sorry. Lutang," natatawang ani ko rin."Nga pala, nakapag sabi ka na ba sa mga magulang mo na nandito ka sa probinsya?" paalala niya.Napakagat ako sa labi ko ng maalala ko na hindi ko pa pala sila natatawagan doon sa Manila.Kinuha ko ang cellphone ko sa bag, bagsak ang balikat ko ng makita kong nagshutdown ang cellphone ko."Here, makitawag ka muna sa akin," ani niya."Hindi ko memories mga phone numb
Nakapikit ako habang dumadaloy ang malamig na tubig sa aking mukha pababa sa katawan ko. Napasukaly ako sa aking buhok habang pinagdudugtong dugtong ko ang mga nalaman ko.Una, ang akala kong si Taniel ay si Zaniel pala na kakambal niya. Kaya pala sa tuwing kasama ko siya ay hindi siya caring at sweet katulad ni Taniel.Tapos ‘yong nangyari sa amin kanina.Napahawak ako sa labi ko, parang nasa labi ko pa rin ang labi niya. Napailing iling ako sa aking naisip.“Zaniel, I hope that’s our last meet,” ani ko kahit wala naman akong kausap.Napabuntong hininga ako.Ano nga ba ang tunay na relasyon ni Yhasy at Yhael, hindi ako naniniwalang magkapatid sila dahil sa nasaksihan ng dalawang mata ko kanina. Umalis kasi kaagad si Zaniel kanina tatanungin ko sana siya tungkol kay Yhasy at Yhael.Pero ang hindi mawala wala sa isip ko ang nakita kong larawan ni Atarah sa isang kwarto sa bahay ni Yhael. Bakit may picture si Atarah kasama si Yhael at Yhasy.Itinigil ko ang pagtulo ng faucet ng makarinig
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t