"Yhasy!" tawag ko sa kaniya ng makita kong palingon lingon siya kakahanap sa amin. Nag-alala siyang tumakbo patungo sa amin. Si Yhael naman ay nakasandal pa rin sa akin at hindi ko alam kung nakatulog na ba siya o ano dahil hindi na siya umiimik. "What happened to him?" nag-aalalang tanong agad ni Yhasy ng makarating sa amin. "I don't know. We just walking and he suddenly stop and the next thing I know sumakit na ulo niya and he said nahihilo raw siya," tarantang sagot ko. "Inakay ko pa siya para makaupo kami dito kasi super nahihilo na yata siya kanina," dagdag ko. "Hey Yhael. Ate's here. Let's go to the hospital." ani niya at maingat niyang yinuyogyog ang kapatid niya para magising. Kitang kita ko ang pag-aalala sa mukha ni Yhasy habang ginigising niya ang kapatid niya. Hindi niya magising si Yhael. Nagkatinginan kami. At parehong kinakabahan."Yhael," ani ko. "Yhael," ani niya rin. Pati ako ay nakikigising na rin sa kaniya. "This won't work," halos mangiyak ngiyak na ani n
"Adah,"Nagising ako ng may narinig akong tumawag sa akin."Yhasy," ani ko ng makitang nasa gilid ko na pala siya.Kailan pa siya dumating? Napabitaw ako agad sa kamay ni Yhael at narinig ko ang kunting paghagikgik ni Yhasy."What's funny?" nakasimangot kong tanong sa kaniya."You look good together." komento niya.Nahiya naman akong tumayo mula sa upuan at siya na ang pinaupo ko doon."Lipat na lang ako sa couch," ani ko pero pinigilan niya ako.Hinawakan niya ang braso ko kaya nilingon ko siya.“Can I ask you a favor?” seryusong ani niya.“Sure. Anything,” ani ko.Huminga muna siya ng malamim bago nagsalitang muli.“Can he come with you to Manila? Hindi ko kasi maiwan ang mga negosyo namin na nandito sa probinsiya,” ani niya.Natigilan naman ako sa sinabi niya. Isasama ko si Yhael sa Manila? Wala namang kaso ‘yon sa akin pero ‘yong tao sa paligd namin baka kung ano ang isipin nila sa amin.“Is it okay with you?” tanong niya.“Yeah, it’s fine with me,” sagot ko.Hay, bahala na. pero s
"Kanina ka pa walang kibo," agaw pansin sa akin ni Yhasy.Nasa loob na kami ng sasakyan nila at papunta na kami sa hospital.Inaalala ko pa rin kasi 'yong nakita kong picture sa kwartong pinasukan ko kanina."Ah wala, inaantok lang siguro ako." palusot ko."Ganoon ba, matulog ka muna. Ihahatid ko naman kayo ni Yhael sa Manila. May mga inutusan na akong pumunta roon para mag avail ng room malapit sa condo mo," ani niya."Okay lang, hindi rin ako makatulog kahit inaantok ako," ani ko.Narinig ko naman ang pagtawa niya kaya nilingon ko siya."Ang gulo mo kausap Adah," ani niyang natatawa."Sorry. Lutang," natatawang ani ko rin."Nga pala, nakapag sabi ka na ba sa mga magulang mo na nandito ka sa probinsya?" paalala niya.Napakagat ako sa labi ko ng maalala ko na hindi ko pa pala sila natatawagan doon sa Manila.Kinuha ko ang cellphone ko sa bag, bagsak ang balikat ko ng makita kong nagshutdown ang cellphone ko."Here, makitawag ka muna sa akin," ani niya."Hindi ko memories mga phone numb
Nakapikit ako habang dumadaloy ang malamig na tubig sa aking mukha pababa sa katawan ko. Napasukaly ako sa aking buhok habang pinagdudugtong dugtong ko ang mga nalaman ko.Una, ang akala kong si Taniel ay si Zaniel pala na kakambal niya. Kaya pala sa tuwing kasama ko siya ay hindi siya caring at sweet katulad ni Taniel.Tapos ‘yong nangyari sa amin kanina.Napahawak ako sa labi ko, parang nasa labi ko pa rin ang labi niya. Napailing iling ako sa aking naisip.“Zaniel, I hope that’s our last meet,” ani ko kahit wala naman akong kausap.Napabuntong hininga ako.Ano nga ba ang tunay na relasyon ni Yhasy at Yhael, hindi ako naniniwalang magkapatid sila dahil sa nasaksihan ng dalawang mata ko kanina. Umalis kasi kaagad si Zaniel kanina tatanungin ko sana siya tungkol kay Yhasy at Yhael.Pero ang hindi mawala wala sa isip ko ang nakita kong larawan ni Atarah sa isang kwarto sa bahay ni Yhael. Bakit may picture si Atarah kasama si Yhael at Yhasy.Itinigil ko ang pagtulo ng faucet ng makarinig
Nakakabingi ang katahimikan dito sa loob ng condo ko. Nasa sala pa rin kami at ganito ang pwesto namin, sa mahabang sofa ay tatlo kaming nakaupo. Si Taniel sa kaliwa ko at nasa kanan ko naman ang kambal niyang si Zaniel. Sa katapat naman naming upuan ay nakaupo si Atarah katabi si Eury na katabi rin ni Jerwin.“I can’t take this anymore, masakit na ang ears kong walang naririnig,” ani ni Eury.Buti naman at nagsalita ka na Eury dahil pareho tayo ng nararamdaman.“So, Z bakit ka nandito ngayon sa Manila akala ko ba ayaw mo ng yumapak dito sa Manila,” ani ni Eury.“Sa iyo ba tong buong Manila at bawal akong tumungtong dito kahit anong araw o oras,” ani ni Zaniel.“Sinabi ko bang akin ‘tong buong Manila. Sa pagkakaalala ko kasi noong huli nating pagkikita sinabi mo sa amin na hinding hindi ka na babalik dito sa Manila. Lumuwas pa kami ng probinsya para sunduin ka pero wala kaming napala kasi nga sabi mo AYAW MO NG PUMUNTA dito sa Manila,” pagalit na ani ni Eury.“Sabagay hindi naman ito a
“Anong gusto mong ulamin?” tanong ko habang nakatingin sa loob ng ref. Buti na lang ay may inutusan na mag grocery kanina si Yhasy. “Pinakbet,” sagot niya. Nilingon ko siya sa likod ko at tinignan ko siya ng hindi makapaniwalang looks. “Bakit?” tanong niya. “Anong ulam ‘yon?” tanong ko sa kaniya. Ngayon ko lang kasi narinig ang ulam na ‘yon.“Gulay na may sahod na karne ng baboy or karne ng baka,” sagot niya. “Hiindi ko alam lutuin ‘yon and it’s my first time to hear that food,” nahihiyang ani ko. “Nanghihina kasi ako ako sana ang magluluto,” ani niya. Naawa naman ako sa kaniya. Napabuntong hininga ako.“Teach me how to cook that pinakbet,” ani ko.Kita ko namang nagliwanag ang mukha niya sa sinabi ko. “Okay,Ang ingredients ng pinakbet ay sibuyas, bawang, kamatis, talong, okra, ampalaya, kalabasa at karne,” ani niya.Napakamot ako dahil marami palang ingredients ang pinakbet.Binuksan ko ulit ang ref at hinanap ang mga sinabi niyang ingredients. “Bawang sibuyas at kamatis,”
“Upo ka na, ako na magpreprepair,” ani niya at ipinaghila ako ng upuan. “Ako na, baka mabinat ka pa hindi ka pa masyadong nakakarecover. Kagigising mo lang,” ani ko at tatayo sana pero pinigilan ako. “Medyo ayos na ang pakiramdam ko ng matikman ko ang luto,” pabirong ani niya. “Kaya ako na ang magpreprepare, hintayin mo na lang,” dagdag pa niya. “Okay sabi mo eh,” natatawang ani ko rin. Habang pinagmamasdan ko siyang nagsasandok ng ulam sa kawali ay napaisip ako. Bakit may magtatangkang pumatay sa katulad niya, katulad niyang mabait at mukang wala naman siyang ka alam alam gumawa ng masama. “Kain na tayo, gutom na ako,” ani niya nang matapos niyang ihanda lahat ng kakainin namin. Umupo siya sa tapat ko. Akala ko ay lalagyan na niya ng kanin ang plato niya pero nagulat ako ng ako ang una niyang lagyan ng kanin sa plato ko. Tinignan ko siya at ngumiti lang, nailang naman akong ngumiti pabalik sa kaniya. “Salamat,” ani ko at ako na ang naglagay ng ulam sa plato ko. Nagdadalawang
"ADAH TEFHANIE! saan ka nagpunta?" galit na bungad sa akin ni Eury ng makapasok ako sa condo ko. Tinignan ko ang relo ko at 11:00 pm na ng gabi, anong oras ba ng nag walk out ako kanina?"Adah!" sigaw niya sa akin. Halos mapatalon ako sa lakas ng sigaw niya. "Hindi ako bingi Eury!" inis kong ani at pumasok sa loob ng kwarto ko. "Saan ka ba kasi galing!? Hinanap ka namin, ilang oras ka naming hinanap per hindi ka namin mahagilap! Alam mo bang alalang alala kami sayo!" ani niya habang naglalakad kami nakasunod siya sa akin. "Eury, pagod ako. Gusto ko munang magpahinga bukas mo na lang ako talakan," ani ko at humiga na sa kama ko. "Haynako, sige tawagan ko silang nandito ka na sa condo mo," ani niya at nag dial sa cellphone niya. At hindi nagtagal ay nasagot na ang tawag niya. "Yes, she's here. I don't know.Pagod raw eh.Ikaw Z saan ka matutulog? Gabi na. Kung ayaw kang patulugin ng dalawang 'yan sa condo nila sa condo ko na lang ikaw matulog tabi tayo," sunod sunod na ani niya
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t