All Chapters of Accidentally Became The CEO's Wife: Chapter 71 - Chapter 80

Habang nagmamaneho dinial ko ang number niya. "My gassshhh! Adah, what time is it!!!?" sigaw niya sa kabilang linya. "Eury!" malungkot kong tugon. Narinig ko sa kabilang linya ang pagbuntong hininga niya. "Where are you?" maamong tanong niya. Tumungo ako sa condo niya. Magkatabi lang kami ng condo pero mas gusto kong natutulog sa condo niya. Pinindot ko ang doorbell alam ko naman ang password niya pero tinatamad akong pindutin. Mas gusto ko kasing pinagbubuksan niya ako para ramdam ko na welcome ako. Ano bang ginagawa niya at ang tagal akong pagbuksan. Pinindot ko ng paulit ulit ang doorbell niya hanggang sa bumukas ang katapat ng condo kong pintuan dahil my delivery boy rin na nagdoorbell. Nagkatinginan kami ng lalaking nakatapis lang ng tuwalya. Wala akong pinakitang expression sa mukha. Ngunit natuon ang tingin ko sa delivery boy. Siya yong lalaking tinour ko sa school kanina. Tumalikod na ako sa kanila. "Bro! Come in. Kung hindi ako mag oorder sa inyo ng pizza hindi mo ako da

“Taniel, I’m fine no need to stay here at the clinic,” ani ko sa kaniya. Nandito ako ngayon sa clinic, nakaupo na at siya naman ay nakapamulsa habang nakasandal sa pader. Binuhat niya ako ng parang bridal style patungo dito sa clinic. Ganito ba talaga siya ka caring? “Let’s wait for them, tinawagan ko na si Jerwin,” seryusong ani niya at nasa gano’n pa rin siyang posisyon. “No need, let’s go to our next class,” ani ko at tumayo na. Maglalakad na sana ako pero pinigilan niya ako at pinaupo na naman. Tumayo na naman ako ulit pero pinaupo na naman niya ako. Salubong ang kilay kong tumingin sa seryuso niyang mukha. “Isa pang tayo mo diyan, hahalikan kita,” pananakot niya. As if naman kaya niya, napakamahiyain niya kaya. Ngumisi ako sa kaniya at tumayo pero… Pinigilan niya ulit ako at pinahiga niya ako, hawak niya ang isang kamay ko at mabilis na lumapat ang kaniyang labi sa aking labi. Nanlaki ang mata ko habang siya ay nakangisi. Umalis na siya sa ibabaw ko, nakabawi naman ako ag

Dumeretso ako dito sa garden at umupo ako sa isang swing dito. Malapit ng dumilim nang tumingala ako sa langit. Hindi talaga kami pwedeng magkasama ni Atarah sa iisang bahay dahil puro ganito lang ang maibibigay ko sa kaniya. I don’t know parang nasanay na akong kami lang ni dada kaya gano’n ako sa kaniya sa tuwing magkakasama kami. Pumikit ako dahil dumampi sa katawan ko ang simoy ng hangin. Naramdaman kong may tumabi sa akin. “Adah, don’t fight with Atarah please?” malambing niyang ani sa akin. Boses ng isang batang lalaki. Pagmulat ko, wala naman ‘yong bata sa paligid ko. Si dada ang nakita kong naglalakad patungo sa kinaroroonan ko. “Can I sit?” seryusong ani niya kaya tinanguan ko na lang. “What happened there Adah?” seryusong tanong niya. Yumuko ako at nilaro ko ang mga daliri ko. “Adah!” seryusong tawag niya sa akin. Napasinghap ako sa gulat. “Dada,” natatakot kong ani sa kaniya. “Tell me mali ba ako ng pagpapalaki sa iyo, bakit sa tuwing kasama natin ang kapatid mo

“Hindi ba sabi mo noon sa office kung saan kita unang nakita ay you are from province?” nagtatakang tanong ko. Tumango siya, “Dinala ako ng mommy ko sa probinsya ng nagkaroon ng problema at iyon rin ang araw na huling sulyap ko sa kaniya. At hanggang ngayon ay hindi niya pa rin ako maalala,” malungkot niyang tugon. Nakaramdam ako ng awa sa kaniya at the same time ay nalulungkot rin ako, I don’t know why. “Pero mas mabuti ng hindi niya ako naalalaat pati na rin ang nakaraan niya. Baka hindi niya ako kayang patawarin kapag nalaman niya lahat,” malungkot pa rin niyang ani. “Poor you,” tanging ani ko. Wala akong masabi dahil I don’t know how to comfort, sanay ako na ako ang kin-comfort. Nang maubos ko na ang ice cream ay nagulat ako ng biglang dumapo ang kamay niya sa gilid ng labi ko. Nagulat ako sa ginawa niya. “Ang baboy mo kumain ng ice cream,” natatawang ani niya. Sinungitan ko lang siya pero ang totoo ay kinikilig ako. Natahimik ulit kami. “Akala ko ba nasa probinsya ka kas

“Bakit?” tanong ni Taniel. “Ayos ka lang ba?” tanong niya ulit. Nakatitig lang ako sa kaniya at habang nakatitig ako ay sumisikip ang dibdib ko. “Adah? Oy, magsalita ka naman. May masakit ba sayo?” nag-aalalang tanong niya. “Are you the missing part of my life?” nanghihina kong tanong sa kaniya. Natigilan siya at nagkatitigan kami. Nakikita ko sa mata niya na may gusto siyang sabihin. “May sakit ka nga, kung ano ano na sinasabi mo,” natatawang ani niya. Hindi ako nagsalita, nakatingin lang ako sa kaniya “Neto lang kita nakilala kung ano ano ng sinasabi mo sa akin, pinapakilig mo naman yata ako,” nagbibirong ani na naman niya. Bagsak ang balikat ko at inalis ang tingin sa kaniya. “Sorry, una na ako,” ani ko at tumayo na kinuha ko ang gamit ko at umalis na hindi ko na siya hinintay na magsalita pa. Nang makalayo ako sa library ay tumigil ako saglit at huminga muna ako ng malalim. Pagpikit ko ng mata ko ay tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan. “Adah,” sigaw ni Eury mula