Lahat ng Kabanata ng Accidentally Became The CEO's Wife: Kabanata 61 - Kabanata 70

ANASTASIA’S POV Magdadalawang lingo na kaming pabalik pabalik sa hospital dahil sa sakit ng anak ko. Pero ngayon nakapagdesisyon na akong I-admit na siya dahil palala ng palala ang sakit ng anak ko. Naawa na ako sa kalagayan niya, sobrang hina na niya, namumutla na rin siya. Hawak hawak ko ngayon ang maliit niyang kamay habang mahimbing siyang natutulog. Tahimik akong umiiyak para hindi siya magising at nagdadasal na sana ako na lang. Sana ako na lang ang nagkasakit hindi si Adah. Private room na ang kinuha nina Jea para iwas sa maraming tao dahil baka makasama raw lalo sa kalagayan ni Adah, may pera naman daw silang apat. Sobrang laki ng pasasalamat ko sa kanilang apat dahil kung wala sila hindi ko alam kung saan ako kukuha ng pera pati na rin ng Karamay. Narinig kong bumukas ang pinto kaya mabilis kong pinunasan ang luha ko bago ako humarap sa kanila. “Anong sabi ng doctor?” tanong ko sa kanila. Kinakabahan ako dahil sa bagsak ang kanilang mga itsura. “Tasia, wala siyang ka m

3RD POV Kanina pa hindi mapakali si Dannie sa loob ng kaniyang opisina. Gusto na niyang sundan ang kakaalis lang na sina Anastasia. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman niya kanina ng makita niyang muli si Anastasia makalipas ang dalawang taon. Pinakiramdaman niya ang pagtibok ng puso niya at para siyang tumakbo ng mabilis sa bilis ng pagtibok nito. Hindi pa rin nagbago ang pagmamahal niya para sa asawa niya. Tumingin siya sa relo niya at ilang minuto pa bago ang oras ng pagpunta niya sa sementeryo. Nabasa niya sa maliit na sulat kanina na palihim na ibinigay ni Jea sa kaniya na hihintayin siya doon ng dalawa. Binasa niya ang sulat sa loob ng CR at pagkatapos ay pinunit niya ito at iflinash. Excited siyang lumabas ng makita niyang 2 o’clock na. May tiwala na sa kaniya si Celena kaya sa pagpunta niya sa sementeryo ay tanging ang driver at isang body guard na lang ang kasama niya dahil hindi naman siya magtatagal doon. Nang makarating sila sa sementeryo ay tumungo siya agad s

Tumahan na Anastasia pero nasal abas pa rin sila ng Operating room hinihintay niya ang resulta ng operation ng hindi niya alam kung tunay ba niyang ina. Nakasandal siya kay Dannie at magkahawak kamay sila habang naghihintay pero napatayo si Anastasia ng makita niyang humahangos na tumatakbo palapit sa kanila si Rea. “Tasia, si Adah inaatake na naman,” hingal niyang ani. Sinulyapan niya ang pintuan ng operating room bago mabilis na tumakbo patungo sa anak niya. Sumunod naman sa kaniya si Dannie. “Anak,” nag-aalalang ani ni Anastasia at maingat niyang binuhat ang anak. “Mame, it’s hurt,” humihikbing ani ni Adah sa ina niya at itinuro ang kaniyang mga buto. Pinipigilan ni Anastasia ang kaniyang iyak. “Ssshhh, mame’s here baby. Mama Lea called your super hero,” malambing niyang ani sa anak niya habang hinahaplos niya ang ulo ng anak. Naistatwa naman si Dannie sa gilid. Hindi niya alam kung anong gagawin niya. Ito ang unang beses niyang makitang nagkakaganon ang anak niyang si Ada

After 6 monthsNaging maayos ang bone marrow transplant na isinagawa kay Adah.Inuwi na ni Dannie ang mag-ina sa dati nilang bahay, isinama niya ang anak nila ni Honey na si Taniel dahil bigla na lang nawala na parang bula si Honey ng malaman niyang nakita na ni Dannie si Anastasia at anak nila.Wala naman nagawa si Anastasia kundi tanggapin si Taniel dahil alam niyang walang kasalanan ang bata sa kasalanan ng magulang niya.Masama ang loob ni Dannie sa ina niyang si Dianne dahil ni minsan ay hindi siya nito binisita sa hospital pati ng apo niyang si Adah. Nalaman na lamang niya na umalis rin ng walang paalam ang ina niya, nag-iwan lang ito ng sulat na hahanapin niya ang daddy niya.Si Celena naman ay maayos na rin ang pakikitungo sa kanila. Ilang buwan rin bago siya kinausap ni Anastasia dahil hindi siya tumigil para makuha ang loob ng kaniyang anak.Humihingi ng paliwanag si Anastasia kay Celena sa lahat ng nangyari sa kanila at ibinigay naman lahat ni Celena ang impormasyon na hinih

"Ano ba kasi ang nangyari sayo?" tanong na naman ulit ni Eury. Hindi ko sinasagot ang tanong niya. Tamad talaga ako makipag-usap at wala akong balak ipaalam na magcucutting sana ako sesermunan na naman ako niyan na parang nanay ko. Nang mapagod akong maglakad at hindi ko na makaya ang sakit tinawagan ko na siya at agad niya akong tinakbo dito sa clinic. Linapatan naman ng paunang lunas ang likod ko sa taas ng pwetan ko. Kasalukuyan akong nakadapa ng biglang may kumatok. Binuksan naman ito ni Eury at bumungad si Manong Tred "Miss Adah pinapasundo na po kayo ng inyong Dada." wala na akong nagawa kundi ang tumayo at sumama sa kaniyang umuwi. Wala akong lakas para takasan si Manong Tred. "What happened to you? What did you do? again Adah," tuloy-tuloy niyang satsat hindi pa ako nakakapasok ng bahay. Hindi ko siya kinibo. Dumiretso lang akong pumasok at umakyat sa hagdan ng paika-ika. "Adah!" agad akong napatingen sa ibaba kung nasaan ang tumawag sa'kin ng gano'n at hindi nga ako nagkak