Habang nagmamaneho dinial ko ang number niya. "My gassshhh! Adah, what time is it!!!?" sigaw niya sa kabilang linya. "Eury!" malungkot kong tugon. Narinig ko sa kabilang linya ang pagbuntong hininga niya. "Where are you?" maamong tanong niya. Tumungo ako sa condo niya. Magkatabi lang kami ng condo pero mas gusto kong natutulog sa condo niya. Pinindot ko ang doorbell alam ko naman ang password niya pero tinatamad akong pindutin. Mas gusto ko kasing pinagbubuksan niya ako para ramdam ko na welcome ako. Ano bang ginagawa niya at ang tagal akong pagbuksan. Pinindot ko ng paulit ulit ang doorbell niya hanggang sa bumukas ang katapat ng condo kong pintuan dahil my delivery boy rin na nagdoorbell. Nagkatinginan kami ng lalaking nakatapis lang ng tuwalya. Wala akong pinakitang expression sa mukha. Ngunit natuon ang tingin ko sa delivery boy. Siya yong lalaking tinour ko sa school kanina. Tumalikod na ako sa kanila. "Bro! Come in. Kung hindi ako mag oorder sa inyo ng pizza hindi mo ako da
“Eury, ang tagal mo naman diyan! Kahit anong gawin mo hindi na magbabago ‘yang mukha mo!” sigaw ko mula dito sa sala. Kanina pa ako nakabihis at mag-iisang oras ko na siyang hinihintay. Nakakabagot kaya maghintay, alam niyang ayaw ko ng pinaghihintay ako pasalamat siya at kaibigan ko siya kung hindi ay iniwan ko na siya kanina pa. “Ito na, ito na. Masakit nga kasi ulo ko dahil sa andami nating nainom kagabi,” pagdadahilan niya. Naalala ko na naman kagabi, si Taniel ang cute niya kapag nakainom. Iniling ko ang ulo ko dahil sa aking naisip. Ngumisi naman sa akin si Eury at “Hey, he’s cute last night, right?” tanong niya habang inaayos ang sandals niya. Hindi ko na siya pinansin at nauna ng maglakad palabas ng condo niya. “Hey, Adah wait for me,” rinig kong sigaw niya pero lumabas na ako. Pagkasara ng pinto ay nakita ko ring kakalabas lang ni Taniel mula sa condo ni Jerwin. Nakabihis na rin ito ng kaniyang uniform. Mukang hinihintay niya rin si Jerwin. Napakagat ako sa ibabang lab
“Taniel, I’m fine no need to stay here at the clinic,” ani ko sa kaniya. Nandito ako ngayon sa clinic, nakaupo na at siya naman ay nakapamulsa habang nakasandal sa pader. Binuhat niya ako ng parang bridal style patungo dito sa clinic. Ganito ba talaga siya ka caring? “Let’s wait for them, tinawagan ko na si Jerwin,” seryusong ani niya at nasa gano’n pa rin siyang posisyon. “No need, let’s go to our next class,” ani ko at tumayo na. Maglalakad na sana ako pero pinigilan niya ako at pinaupo na naman. Tumayo na naman ako ulit pero pinaupo na naman niya ako. Salubong ang kilay kong tumingin sa seryuso niyang mukha. “Isa pang tayo mo diyan, hahalikan kita,” pananakot niya. As if naman kaya niya, napakamahiyain niya kaya. Ngumisi ako sa kaniya at tumayo pero… Pinigilan niya ulit ako at pinahiga niya ako, hawak niya ang isang kamay ko at mabilis na lumapat ang kaniyang labi sa aking labi. Nanlaki ang mata ko habang siya ay nakangisi. Umalis na siya sa ibabaw ko, nakabawi naman ako ag
“Dada, where are we going?” tanong ko sa kaniya. He excused me sa last subject ko ng umaga at nasa byahe na kami, hindi ko naman alam kung saan kami pupunta. Basta na lang akong sumakay sa kotse niya. Ngumiti siya sa akin at pinisil ang pisnge ko. “We’re having a family date,” nakangiting ani niya. Gusto kong ngumiti pero pinigilan ko dahil ngayon ko lang ulit nakitang ngumiti si dada ng ganiyang katamis. Ayos na ba sila ni Mame? ‘Yon lang naman ang tangi ko hiling kahit ang sama sama kong anak sa kanila. “Really?” nakangiting tanong ko rin sa kaniya. “Yes! my baby,” masayang masayang sagot niya habang nagmamaneho. “So where are we going Dada?” tanong ko ulit. “Province,” nakangiti pa ring sagot niya. Province? This is the first time na ipapasyal ako doon ni dada. I’m excited at the same time ay kinakabahan. Magsasalita pa sana ako pero humikab ako kaya sinulyapan ako ni dada. “Matulog ka muna baby, mahaba haba ang byahe natin. Gigisingin na lang kita pag nakarating na tayo
Dumeretso ako dito sa garden at umupo ako sa isang swing dito. Malapit ng dumilim nang tumingala ako sa langit. Hindi talaga kami pwedeng magkasama ni Atarah sa iisang bahay dahil puro ganito lang ang maibibigay ko sa kaniya. I don’t know parang nasanay na akong kami lang ni dada kaya gano’n ako sa kaniya sa tuwing magkakasama kami. Pumikit ako dahil dumampi sa katawan ko ang simoy ng hangin. Naramdaman kong may tumabi sa akin. “Adah, don’t fight with Atarah please?” malambing niyang ani sa akin. Boses ng isang batang lalaki. Pagmulat ko, wala naman ‘yong bata sa paligid ko. Si dada ang nakita kong naglalakad patungo sa kinaroroonan ko. “Can I sit?” seryusong ani niya kaya tinanguan ko na lang. “What happened there Adah?” seryusong tanong niya. Yumuko ako at nilaro ko ang mga daliri ko. “Adah!” seryusong tawag niya sa akin. Napasinghap ako sa gulat. “Dada,” natatakot kong ani sa kaniya. “Tell me mali ba ako ng pagpapalaki sa iyo, bakit sa tuwing kasama natin ang kapatid mo
Sunod sunod na katok ang ginagawa ko sa pintuan ng condo ni Eury . Hindi kasi gumagana 'yong doorbell o baka nasira ko na kaka press ko. Nakalimutan ko na rin ang huling number sa password niya kaya hindi ko mabuksan ang condo niya. Kahit na magkatabi lang kami ng condo ay mas gusto ko matulog dito sa kanya. Tumigil na ako sa pag katok dahil narealize ko na baka wala siya sa loob ng condo niya, baka lumabas o hindi pa nakaka uwi.Napa buntong hininga na lang ako at kinuha ko sa bulsa ko ang cellphone kong lowbat hindi ko tuloy siya matawagan. Umupo ako sa sahid at binato ko sa harapan ko ang cellphone ko at naghihintay ng himala na mag on ito. “Kung kailan kailangan kita wala ka naman Eury,” malungkot kong ani at yumuko. Nagulat ako ng may dalawang pares ng sapatos na nasa tapat ko. Pinulot niya ang cellphone na binato ko at inabot ito sa akin. Sinundan ko kung kaninong kamay ito, napatitig ako sa mukha niya. Nagdadalawang isip ako kung kukunin ko bai to o hindi dahil naiilang pa
“Hindi ba sabi mo noon sa office kung saan kita unang nakita ay you are from province?” nagtatakang tanong ko. Tumango siya, “Dinala ako ng mommy ko sa probinsya ng nagkaroon ng problema at iyon rin ang araw na huling sulyap ko sa kaniya. At hanggang ngayon ay hindi niya pa rin ako maalala,” malungkot niyang tugon. Nakaramdam ako ng awa sa kaniya at the same time ay nalulungkot rin ako, I don’t know why. “Pero mas mabuti ng hindi niya ako naalalaat pati na rin ang nakaraan niya. Baka hindi niya ako kayang patawarin kapag nalaman niya lahat,” malungkot pa rin niyang ani. “Poor you,” tanging ani ko. Wala akong masabi dahil I don’t know how to comfort, sanay ako na ako ang kin-comfort. Nang maubos ko na ang ice cream ay nagulat ako ng biglang dumapo ang kamay niya sa gilid ng labi ko. Nagulat ako sa ginawa niya. “Ang baboy mo kumain ng ice cream,” natatawang ani niya. Sinungitan ko lang siya pero ang totoo ay kinikilig ako. Natahimik ulit kami. “Akala ko ba nasa probinsya ka kas
Paglabas ko sa condo ko ay naabutan ko si Taniel, nakatayo sa harap ng condo ko at nakabihis na ito ng kaniyang uniform. Nagkatinginan kami pero ako na unang umiwas. “Good morning,” masayang bati niya. “Good morning too,” bati ko rin habang may hinahanap ako sa bag ko. “Papasok ka na ba?” tanong niya. “Yes,” sagot ko ng hindi nakatingin sa kaniya. “Sabay na tayo?” alok niya. “Ah…” hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng bigla niya akong hawakan sa kamay at hinila patungo sa elevator. Nakakabigla naman ang bawat kilos niya. Nang makapasok kami sa elevator ay hindi pa rin niya binibitawan ang kamay ko buti na lang ay nahanap ko na ang susi ng kotse ni dada. Sobrang awkward ng pakiramdam ko sa ginagawa niya. Pero siya ay parang sanay na, kakakilala lang namin. Pagkabukas na pagkabukas ng elevator ay tumunog ang cellphone ko. Bumitaw ako sa pagkakahawak sa akin ni Taniel at sinagot ang tawag ni dada. Kahit may tampo ako sa kaniya ay sinasagot ko pa rin ang mga tawag niya. “Where are
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t