“Hindi ba sabi mo noon sa office kung saan kita unang nakita ay you are from province?” nagtatakang tanong ko. Tumango siya, “Dinala ako ng mommy ko sa probinsya ng nagkaroon ng problema at iyon rin ang araw na huling sulyap ko sa kaniya. At hanggang ngayon ay hindi niya pa rin ako maalala,” malungkot niyang tugon. Nakaramdam ako ng awa sa kaniya at the same time ay nalulungkot rin ako, I don’t know why. “Pero mas mabuti ng hindi niya ako naalalaat pati na rin ang nakaraan niya. Baka hindi niya ako kayang patawarin kapag nalaman niya lahat,” malungkot pa rin niyang ani. “Poor you,” tanging ani ko. Wala akong masabi dahil I don’t know how to comfort, sanay ako na ako ang kin-comfort. Nang maubos ko na ang ice cream ay nagulat ako ng biglang dumapo ang kamay niya sa gilid ng labi ko. Nagulat ako sa ginawa niya. “Ang baboy mo kumain ng ice cream,” natatawang ani niya. Sinungitan ko lang siya pero ang totoo ay kinikilig ako. Natahimik ulit kami. “Akala ko ba nasa probinsya ka kas
Paglabas ko sa condo ko ay naabutan ko si Taniel, nakatayo sa harap ng condo ko at nakabihis na ito ng kaniyang uniform. Nagkatinginan kami pero ako na unang umiwas. “Good morning,” masayang bati niya. “Good morning too,” bati ko rin habang may hinahanap ako sa bag ko. “Papasok ka na ba?” tanong niya. “Yes,” sagot ko ng hindi nakatingin sa kaniya. “Sabay na tayo?” alok niya. “Ah…” hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng bigla niya akong hawakan sa kamay at hinila patungo sa elevator. Nakakabigla naman ang bawat kilos niya. Nang makapasok kami sa elevator ay hindi pa rin niya binibitawan ang kamay ko buti na lang ay nahanap ko na ang susi ng kotse ni dada. Sobrang awkward ng pakiramdam ko sa ginagawa niya. Pero siya ay parang sanay na, kakakilala lang namin. Pagkabukas na pagkabukas ng elevator ay tumunog ang cellphone ko. Bumitaw ako sa pagkakahawak sa akin ni Taniel at sinagot ang tawag ni dada. Kahit may tampo ako sa kaniya ay sinasagot ko pa rin ang mga tawag niya. “Where are
“Bakit?” tanong ni Taniel. “Ayos ka lang ba?” tanong niya ulit. Nakatitig lang ako sa kaniya at habang nakatitig ako ay sumisikip ang dibdib ko. “Adah? Oy, magsalita ka naman. May masakit ba sayo?” nag-aalalang tanong niya. “Are you the missing part of my life?” nanghihina kong tanong sa kaniya. Natigilan siya at nagkatitigan kami. Nakikita ko sa mata niya na may gusto siyang sabihin. “May sakit ka nga, kung ano ano na sinasabi mo,” natatawang ani niya. Hindi ako nagsalita, nakatingin lang ako sa kaniya “Neto lang kita nakilala kung ano ano ng sinasabi mo sa akin, pinapakilig mo naman yata ako,” nagbibirong ani na naman niya. Bagsak ang balikat ko at inalis ang tingin sa kaniya. “Sorry, una na ako,” ani ko at tumayo na kinuha ko ang gamit ko at umalis na hindi ko na siya hinintay na magsalita pa. Nang makalayo ako sa library ay tumigil ako saglit at huminga muna ako ng malalim. Pagpikit ko ng mata ko ay tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan. “Adah,” sigaw ni Eury mula
“Adah, the meat is burning,” sigaw sa akin ni Eury. Nataranta naman ako pero pagtingin ko sa meat na iniihaw ko ay hindi pa naman ito luto. Natinig ko ang tawa niya kaya inirapan ko siya. Wala sila Jerwin at Taniel ng magising ako, naghahanap raw sila ng mga kahoy. Buti na lang ay wala siya ng magising ako dahil hindi ko alam ang sasabihin sa kaniya. “Hey what happened to you? Kanina ka pa tulala at wala sa sarili,” ani ni Eury ng makalapit sa akin. “Nothing, inaantok pa kasi ako,” pagdadahilan ko. “I know you,” seryusong ani niya. Inirapan ko lang siya at tinalikuran ko siya dahil kukuha pa ako ng meat sa table para ihawin. “They here,” masayang ani niya. Agad naman akong napalingon pero si Eury lang ang nakita kong nakangiti na parang nang iinsulto. “I knew it! You’re in love with Taniel,” pang aasar niya sa akin. “NO!” ani ko at tinalikuran na siya dahil pakiramdam ko ay namumula na naman ang pisnge ko. Tinawanan lang niya ang sagot ko. “Adah, si Taniel oh he’s here na,”
Napatingin siya sa akin dala ang matamis niyang ngiti sa kaniyang labi. Nanlaki ang mata ko ng ilapit niya sa akin ang mukha niya. “I don’t have a girlfriend, want to apply?” nakangiting ani niya. Napatingin ako sa kaniyang mata pababa sa kaniyang ilong hanggang sa bumaba pa ang mata ko sa kaniyang nakangiting labi. Napakagat ako sa aking labi habang nakatitig ako sa kaniyang labi. Palapit rin ng palapit ang mukha niya sa akin pero hindi man lang ako natitinag, hinihintay kong lumapit pa ng lumapit ang mukha niya sa akin. Pero natauhan ako sa ginagawa namin kaya agad akong tumayo pero hinila niya ako paupo ulit at hindi ko inaasahan ang sumunod niyang ginawa. Hinalikan niya ako, noong una ay nanalaki ang mata ko pero sa gulat. Kanina ko pa hinihintay ito kaya humalik na rin ako pabalik sa kaniya. Napapikit ako habang naghahalikan kami. Maingat at may respeto ang paghalik niya sa akin. Habang nakapikit ako ay may nagflash na alala sa isip ko. Isang lalaki at babae na kaparehong ka
“Ang cute mo kapag kinikilig ka,” nakangising ani niya. Inirapan ko siya at tinakpan ko ang mukha ko. Pero agad rin akong humarap sa kaniya. “Ikaw namimihasa ka na sa kakanakaw ng halik sa akin! Isusumbong na talaga kita…” hindi ko natuloy ang sasabihin ko dahil dumampi na naman ang labi niya sa labi ko. “Isusumbong mo ako?” ani niya at humalik na naman. “Sige lang,” ani niya at humalik na naman. “Susulitin ko na,” ani niya at humalik na naman sa akin. Gusto kong magreklamo pero hindi ako makaimik o makagalaw man lang. Nakatingin lang ako sa kaniya, ang pogi niya kapag sobrang lapad ng ngiti niya kala mo nanalo sa luto kung makangiti. Hahalik pa sana ulit siya pero tinakpan ko na ang labi ko na ikinatawa niya. “Akala ko en-enjoy mo na rin,” birong ani niya. “Ikaw!” galit galitan kong ani. “Oh, bakit ako?” tanong niya. Nakaisip ako ng ideya para makabawi sa kaniya. Mabilis kong inalis ang kamay kong nakatakip sa aking labi at ako naman ang nagnakaw ng halik sa kaniya pero bag
“Adah, are you okay?” tanong ni Eury sa akin.Nasa harap ko siya at nandito kami ngayon sa canteen. “Tulala ka na naman, simula kaninang umaga. Ano bang nangyari sa inyo ni Taniel kagabi?” tanong niya.Umiling lang ako bilang sagot sa kaniya. Paggising ko kasi wala na si Taniel sa tabi ko, nauna na raw umuwi dahil may emergency raw. Dapat ginising niya ako at nagpaalam siya, hindi naman ako magagalit. Napabuntong hininga na lang ako. Gaano ba kaimportante ang emergency niyang ‘yon at hindi siya pumasok kanina sa klase. Absent siya dahil sa pisting emergency na ‘yon. At namimiss ko siya!Bakit ba kasi hindi siya nagpaalam sa akin!Ay girlfriend ka na ba para mag-alam siya?Wala nga palang kami, napabuntong hininga na naman ako. “Adah, tha can,” agaw pansin sa akin ni Eury. Tinignan ko naman ang hawak kong can at pitpit na ito. Tinapon ko ang hawak kong can sa lamesa at tumayo na.“Hey, I’m not done eating yet Adah. Where are we going?” tanong niya at tumayo na rin.“Stay, gusto
“ARRRRRGGGHHHH!” sigaw ko at pinagbabato lahat ng mahawakan ko. “Adah baby open the door. Let’s talk,” rinig kong ani ni dada mula sa labas ng kwarto ko. Inilagay ko sa bag ko ang mga gamit ko at mabilis na lumabas ng kwarto ko. Naabutan ko si dada na naghihintay sa labas ng pintuan. “Baby,” ani niya pero inirapan ko lang siya. “I HATE YOU! DADA,” masungit kong ani at naglakas na pababa ng hagdan. He used to give me lahat ng gusto ko. He spoiled me tapos ngayon hindi niya maibigay ang gusto ko. “Baby come on, let’s talk first. Don’t leave me,” ani ni dada habang nakasunod siya sa akin pababa ng hagdan. “Don’t follow me!” inis kong ani. “Look, I’m sorry baby. ngayon ko lang pinagbigyan ang gusto ng kapatid mo. I always put you first,” ani niya. Tumigil ako sa pagbaba at tumingin sa kaniya. “Why? Why dada? You know I can’t be with her. I can’t control myself,” ani ko. “But she wants to be with you,” ani niya ulit. Umiling ako kay dada. “I don’t want her near me! And I don’t
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t