All Chapters of One Hundred Billion Pesos Baby: Chapter 21 - Chapter 30

      Isang linggo rin ang inilagi ni Peterson sa Seoul. Pero dahil abala ito sa trabaho, halos hindi naman nagkasama ang mag-ama. Ngunit kahit paano, pagkatapos ng nangyari sa unang araw ni Marion sa South Korea, nagpasya ang Daddy niya na sabay silang kakain ng hapunan. Naiintindihan naman ni Marion na maraming obligasyon ang nakaatang sa mga balikat ng kaniyang ama kaya hindi na siya nagtanong pa.        Hindi na ulit nakabalik si Marion sa kainan na iyon, pero ang utak niya, tila nakabisado na ang mukha ng lalaking nakita niya lang sa loob ng limang minuto. Love at first sight? Kalandian hormones dahil nakakilala siya ng lalaking pasok sa taste niya? Hindi niya alam kung alin doon ang tama pero sa loob ng isang linggo, mukha ng lalaking iyon ang biglang pumapasok sa utak niya. Para siyang teenager na noon lang nakaramdam ng attraction sa isang lalaki.

      Napahawak si Marion sa kaniyang bibig nang maintindihan niya ang sinabi ng lalaki. Tiningnan niyang muli ang mukha ng dalagita at lalo siyang nakumbinsi. Ito na talaga… Nakita na niya ang lalaking kailangan niyang makilala. “Uhmmm…” Nag-iisip siya kung paano niya makakausap pa nang matagal ang lalaki kaya naman nag-isip siya ng alibi para naman samahan siya nito. “I am a foreigner. I am a Filipina. I… I’m just new here in Seoul so I don’t know where I should go. I think I’m lost. Can you help me? T-this is my address.” Mabilis niyang ipinakita ang kaniyang address na nakasulat sa kaniyang cellphone.        “Naega wae neol dowajulkka? (Why would I help you?)”  &

      Nakalutang sa hangin ang isipan ni Seojun noong mga oras na iyon dahil sa sobrang pag-aalala. Kasalukuyan siyang nagbabantay sa emergeny room ng Seoul University Hospital habang pinaidlip niya sandali sa isang maliit na silya si Eclaire upang makapagpahinga ang kaniyang anak kahit paano. Nakatayo naman siya habang nakasandig sa pader ang kaniyang likod, nakatingin sa ina na mahimbing na natutulog sa kama nito.         Alas-nueve na ng gabi. Ang kinain lang nilang mag-anak ay instant noodles at sandwiches mula sa plastic bag ni Eclaire. Kung tutuusin, masuwerte talaga ang kaniyang anak dahil nabigyan ito ng libreng pagkain ng estranghera. Malamang, hindi sila makakakain ng kahit ano kung wala iyon. Pero ang gumugulo sa isipan niya noong mga oras na iyon ay ang katotohanan na nasa bingit na ng kamatayan ang kaniyang ina ngunit wala siyang ma

      Sinikap ni Seojun na ialis sa kaniyang isipan ang mga problemang kailangan niyang alalahanin ngunit hindi niya magawa. Kung tutuusin, mabigat na trabaho ang pagbubuhat at paghila ng banye-banyerang mga isda. Siya na rin ang naglalagay ng yelo sa mga iyon upang manatili itong sariwa at siya na rin ang nagdadala sa puwesto ng mga tindera.           Pagdating ng alas-sais ng umaga, magpapahinga na ang mga kagaya niyang kargador ng isda at mag-aalmusal muna sandali. Kapag nabusog na, didiretso siya sa stall ng kaniyang ina upang magtinda. Kung naroon siya, kahit paano, mababawasan ang problema nito. Hindi na kakailanganin pang kumuha ng katulong. Pero ngayon na wala ang kaniyang ina, siya ang kailangan magbantay sa puwestong iyon.             Dahil wala siyang kasama, wala rin siyang kapalitan kung sakali man na gusto niyang kumain. Masuwerte pa rin dahil may mga k

      Bahagyang nagulat si Seojun sa tanong ni Marion. Base sa mga ngiti nito, sinong mag-aakala na hindi sincere ang mga salitang binitiwan nito? Pero sa sitwasyon niya, hindi niya kailangan intindihin ang magiging resulta ng desisyon niya. Ang importante, maipapagamot na niya ang kaniyang ina at pera panggastos sa gamot nito at iba pang gastusin.           “Yes?” tila hindi rin siya sigurado sa sagot niya. “Ano nga pala ang plano mo?”           “Well… Kailangan ko munang ihanda ang pera, pati na rin ang kontrata na kailangan mong pirmahan. Pwede ka nang magpa-schedule para sa operasyon ng nanay mo. Teka… May nakalimutan pa ba ko?”           “Paano… Paano ang magiging kasal natin?” kakaiba sa pandinig niya ang mga salitang iyon na para bang hindi niya akalain na kasama pala iyon sa bokabularyo niya.