Home / ChickLit / One Hundred Billion Pesos Baby / Kabanata 21 - Kabanata 30

Lahat ng Kabanata ng One Hundred Billion Pesos Baby: Kabanata 21 - Kabanata 30

110 Kabanata

Chapter 21

      Isang linggo rin ang inilagi ni Peterson sa Seoul. Pero dahil abala ito sa trabaho, halos hindi naman nagkasama ang mag-ama. Ngunit kahit paano, pagkatapos ng nangyari sa unang araw ni Marion sa South Korea, nagpasya ang Daddy niya na sabay silang kakain ng hapunan. Naiintindihan naman ni Marion na maraming obligasyon ang nakaatang sa mga balikat ng kaniyang ama kaya hindi na siya nagtanong pa.        Hindi na ulit nakabalik si Marion sa kainan na iyon, pero ang utak niya, tila nakabisado na ang mukha ng lalaking nakita niya lang sa loob ng limang minuto. Love at first sight? Kalandian hormones dahil nakakilala siya ng lalaking pasok sa taste niya? Hindi niya alam kung alin doon ang tama pero sa loob ng isang linggo, mukha ng lalaking iyon ang biglang pumapasok sa utak niya. Para siyang teenager na noon lang nakaramdam ng attraction sa isang lalaki.
last updateHuling Na-update : 2022-04-02
Magbasa pa

Chapter 22

      October 21, 2021. Tatlong araw matapos umuwi si Peterson sa Manila at mag-isang namumuhay sa Seoul si Marion. Isang linggo na lang at simula na ang pagpasok ng winter sa South Korea kaya naman dalawang patong ng damit at mahabang coat ang suot-suot niya habang naglalakad-lakad. Tama nga ang Daddy niya, matutuwa siya sa Naksan Park dahil malaki ito at may magagandang view sa matataas na parte ng naturang park.         Alas-kwatro na ng hapon kaya nag-uuwian na ang mga estudyante mula sa kalapit na Seoul High School. Nasa labinanim hanggang labingwalo ang edad ng mga estudyanteng nakakasalubong niya. Ang karamihan sa mga ito ay maraming aksesorya sa buhok o sa katawan, ang iba naman ay kumakanta ng mga awitin mula sa mga sikat na kpop groups at ‘yong iba naman ay halatang papunta sa mga cram school dahil sa malalaking libro at binders na hawak ng mga ito.
last updateHuling Na-update : 2022-04-03
Magbasa pa

Chapter 23

      Napahawak si Marion sa kaniyang bibig nang maintindihan niya ang sinabi ng lalaki. Tiningnan niyang muli ang mukha ng dalagita at lalo siyang nakumbinsi. Ito na talaga… Nakita na niya ang lalaking kailangan niyang makilala. “Uhmmm…” Nag-iisip siya kung paano niya makakausap pa nang matagal ang lalaki kaya naman nag-isip siya ng alibi para naman samahan siya nito. “I am a foreigner. I am a Filipina. I… I’m just new here in Seoul so I don’t know where I should go. I think I’m lost. Can you help me? T-this is my address.” Mabilis niyang ipinakita ang kaniyang address na nakasulat sa kaniyang cellphone.        “Naega wae neol dowajulkka? (Why would I help you?)”  &
last updateHuling Na-update : 2022-04-04
Magbasa pa

Chapter 24

      “I’m sorry… I know that you’re just desperate to find a good man but it doesn’t mean that I will give a sh*t with your nonsensical whims. I’m not interested in your money. I have my own ways to earn that so don’t talk to me or to my daughter again. Do you understand that?” Matalim ang tingin ni Seojun sa estranghera sa kaniyang harapan. “Eclaire, drop that bag, and let’s go home.”        Tiningnan naman ng babae ang plastic bag na hawak ng anak niya bago muling tumingin sa kaniya. “That’s fine. Just… Take these groceries and go home. I… I’m sorry to bother the both of you.”        “Hajiman… Appa! (But… Dad!)” Tinitingnan siya ni
last updateHuling Na-update : 2022-04-06
Magbasa pa

Chapter 25

      Nakalutang sa hangin ang isipan ni Seojun noong mga oras na iyon dahil sa sobrang pag-aalala. Kasalukuyan siyang nagbabantay sa emergeny room ng Seoul University Hospital habang pinaidlip niya sandali sa isang maliit na silya si Eclaire upang makapagpahinga ang kaniyang anak kahit paano. Nakatayo naman siya habang nakasandig sa pader ang kaniyang likod, nakatingin sa ina na mahimbing na natutulog sa kama nito.         Alas-nueve na ng gabi. Ang kinain lang nilang mag-anak ay instant noodles at sandwiches mula sa plastic bag ni Eclaire. Kung tutuusin, masuwerte talaga ang kaniyang anak dahil nabigyan ito ng libreng pagkain ng estranghera. Malamang, hindi sila makakakain ng kahit ano kung wala iyon. Pero ang gumugulo sa isipan niya noong mga oras na iyon ay ang katotohanan na nasa bingit na ng kamatayan ang kaniyang ina ngunit wala siyang ma
last updateHuling Na-update : 2022-04-10
Magbasa pa

Chapter 26

      Napabungisngis ang kaniyang ama nang marinig ang huli niyang mga kataga. Kung umasta ksi siya, para pa ring kulang ang pera na mayroon siya. Pero dahil ganoon ang mindset na kinalakhan niya, hindi na iyon mababago pa kahit nag-iba na ang uri ng kaniyang pamumuhay. “Dad!” Bahagyang nakanguso si Marion dahil habang tumatagal, lalong lumalakas ang halakhak ng kaniyang ama.        “Sige…” Pilit na pinapatigil ni Peterson ang tawa nito kaya tumikhim na lang ito bago muling magsalita. “Ikaw ang may sabi niyan. Basta, alagaan mo na lang muna ang katawan mo. Bata ka pa naman, saka hindi ako nagmamadaling magka-apo,” tila labas sa ilong ang mga huli nitong sinabi. Inayos nito ang pagkakaupo sa silya nito at tumingin  ang diretso sa mga mata niya. “Hihintayin ko ang pagbabalik mo rito, anak.”
last updateHuling Na-update : 2022-04-12
Magbasa pa

Chapter 27

      Sinikap ni Seojun na ialis sa kaniyang isipan ang mga problemang kailangan niyang alalahanin ngunit hindi niya magawa. Kung tutuusin, mabigat na trabaho ang pagbubuhat at paghila ng banye-banyerang mga isda. Siya na rin ang naglalagay ng yelo sa mga iyon upang manatili itong sariwa at siya na rin ang nagdadala sa puwesto ng mga tindera.           Pagdating ng alas-sais ng umaga, magpapahinga na ang mga kagaya niyang kargador ng isda at mag-aalmusal muna sandali. Kapag nabusog na, didiretso siya sa stall ng kaniyang ina upang magtinda. Kung naroon siya, kahit paano, mababawasan ang problema nito. Hindi na kakailanganin pang kumuha ng katulong. Pero ngayon na wala ang kaniyang ina, siya ang kailangan magbantay sa puwestong iyon.             Dahil wala siyang kasama, wala rin siyang kapalitan kung sakali man na gusto niyang kumain. Masuwerte pa rin dahil may mga k
last updateHuling Na-update : 2022-04-14
Magbasa pa

Chapter 28

      Nagsimulang kumuha ng kanin si Marion sa rice cooker at inilagay iyon sa malapad na bandehado. Nauna niyang isinalang ang kanin bago magluto ng ulam pero mainit-init pa rin naman ang kanin. Inilagay niya iyon sa lamesa na kasya sa anim na tao ang puwedeng umupo. “Why? Aren’t you hungry?”        “Yes… I am… hungry,” pag-amin ni Seojun.        “Great! Then, get up there, and eat with me.” Naglagay din siya ng ulam sa bowl at ng serving spoon. Kumuha na rin siya ng mga baso at kubyertos na gagamitin nila at inayos sa ginawa niyang set ng mga plato at placemats.        Nahihiya pa si Seojun at halos hindi ito lumalapit s
last updateHuling Na-update : 2022-04-16
Magbasa pa

Chapter 29

      Bahagyang nagulat si Seojun sa tanong ni Marion. Base sa mga ngiti nito, sinong mag-aakala na hindi sincere ang mga salitang binitiwan nito? Pero sa sitwasyon niya, hindi niya kailangan intindihin ang magiging resulta ng desisyon niya. Ang importante, maipapagamot na niya ang kaniyang ina at pera panggastos sa gamot nito at iba pang gastusin.           “Yes?” tila hindi rin siya sigurado sa sagot niya. “Ano nga pala ang plano mo?”           “Well… Kailangan ko munang ihanda ang pera, pati na rin ang kontrata na kailangan mong pirmahan. Pwede ka nang magpa-schedule para sa operasyon ng nanay mo. Teka… May nakalimutan pa ba ko?”           “Paano… Paano ang magiging kasal natin?” kakaiba sa pandinig niya ang mga salitang iyon na para bang hindi niya akalain na kasama pala iyon sa bokabularyo niya.  
last updateHuling Na-update : 2022-04-19
Magbasa pa

Chapter 30

      Nang makaalis si Seojun sa unit niya, naghugas muna ng plato at mga ginamit sa pagluluto si Marion. Ayaw niyang hayaan na nakatambak ang mga iyon dahil baka magkaroon ng ipis ang unit niya. Bukod sa takot siya sa lumilipad na ipis, ayaw niya rin sa mga nakakadiring bagay na maaaring mabuo kapag hindi siya naglinis ng condo niya. Nagpupunas siya ng kamay nang maalalang tawagan ang pinaka-importanteng tao sa lahat ng kaniyang plano.            Kinuha niya ang cellphone niya na nasa ibabaw ng breakfast nook at nagsimulang mag-dial ng numero. Itinapat niya ang speaker sa tenga niya at hinintay na mag-ring iyon. Hindi naman siya naghintay nang matagal dahil sinagot din iyon ng kabilang linya. “Dad? Hello?”           Sa tantiya ni Marion, alas-sais kinse pa lang ng gabi sa Pilipinas. Kung hindi masyadong ma-traffic, nakauwi na dapat ang Dad
last updateHuling Na-update : 2022-04-21
Magbasa pa
PREV
123456
...
11
DMCA.com Protection Status