All Chapters of Lahid: Chapter 21 - Chapter 30

Ako ang pinakabata sa lahat ng kawani ng Sinag Araw. Matapos mamatay ang aking ama dahil sa sakit sa puso, ako ang pumalit sa kanyang posisyon bilang isa sa mga sinag ng organisasyon.Dumadaan sa dugo ng pamilya ang pagiging isang Sinag Araw, at nagpapatuloy ito sa henerasyon sa henerasyon. Sa pamamagitan nito, mapapanatiling tago ang isang bagay. Isang lihim, na noon pa ay iningat-ingatan ng mga tatag-ama ng Sinag Araw.At ito ang lihim tungkol sa pamamalagi ng mga bampira.Ang Sinag Araw ay isang organisasyong itinatag ng mga manglilipol-bampira. Itinatag ito noong 1784, may isang daang taon ng nakaraan ng isang kilalang manglilipol-bampirang ng Olanda na si Dr. Abraham Van Helsing.Umabot ang organisasyong ito sa Felipinas dala ng mga mangangalakal ng mga Olandes. Hanggang umabot ito sa kaalaman ng walong ilustradong Pilipino at itinatag ang parehong kawani dito sa Felipinas. Ngayon sa kasalukuyan, ang organisasyon ay pinamumunuan ng isang Pilipinong p

Nang sinabi sa akin ni Agapito ang tungkol sa gaganaping kapuluingan ng mga kawani ng Sinag Araw sa susunod na araw ay naisipan kong pumunta ng Maynila. Ipinagdadarasal kong palagi na sana ay maging maayos at ligtas ang aming napagplanuhan ni Agapito bilang paghakbang sa pagpuksa sa aking sariling ama na siyang punong dilim ng mga masasamang bampira.Ito naman ang tangi naming gusto mangyari kaya madali kaming nagkasundo ng miyembro ng isang organisasyon ng mga maglilipol bampira kahit hindi pangkaraniwang nagtitiwala sa katulad kong isang bampira.Wala pa ring impormasyon o kahit anong sabi ang natanggap niya tungkol sa pinapahanap ko sa kanya. Kaya habang naghihintay makakuha nun, gagawa muna kami ng isa pang plano at magagawa lamang ito sa Maynila.Lula ng isang bangka, nagtungo ako sa Maynila. Sinadya ko ito upang hindi ako mamatyagan ng mga alagad ni ama na nakakakilala sa akin. Binayaran ko ng malaki ang bangkero upa

Maaga akong sinundo ni Pablo sa bahay sa umagang iyon. Hindi ko naman siya masisisi dahil makikita na niya ang aaraling halaman para sa kanyang proyekto. Kinuha niya ako mula sa bahay buhat ng sakay niyang karwahe at nang malapit na kami sa itinuro kong daanan ay naglakad nalang kami patungo sa ilog dahil hindi na makakadaan ang karwahe.Sumama rin ang  kanyang alipin na may pangalang Prudencia."Ito na ang ilog," ani ko sa kanila ng marating namin ang kinaroroonan ng puno kung saan umupo kami ni Eduardo noong may isang araw.Agad namang inalam ni Pablo ang tamang direksyon gamit ang kanyang dalang kompas."Doon ang silangan," ani niya at itinuro niya ang daan mula sa pagtanaw sa kompas.

Nakadarama ako ng pagkasakit sa aking leeg at ulo. Hindi ko alam kung bakit sumasakit ito.Nagising na lamang ako sa isang hindi makilalang lugar. Isang silid iyon na walang bintana. Ang tanging nagdadala ng hangin roon ay isang maliit na butas na mayroon pang mga rehas na bakal. At kung mailalarawan mo ang lugar na iyon ay para itong isang kulungan.Naramdaman kong may humihigpit sa aking mga kamay.Mga nakataling kadena.Pati rin sa aking mga paa ay may mga kadena rin. At nabatid ko rin na nakaupo ako sa isang debakal na upuan.Pinilit kong sirain upang matanggal ang mga kadenang nakatali sa aking mga kamay ngunit hindi ko ito magawang tanggalin na siyang pinagtatakhan ko. Hindi it

May hindi maipaliwanag na kasiyahan ang naramdaman ng puso ko. Hindi ko pa naranasan ang maging ganito ngunit ang natatanging dahilan kung bakit nakadadama ako nang ganoon ay dahil sa aking iniirog na si Carmela.Mahal ko siya. Minamahal rin niya ako. Nagmamahalan kaming dalawa.Walang bagay sa mundo ang makakapasaya sa iyo ng lubusan kundi ang malaman mong mahal ka rin ng taong mahal mo.Walang mas nakakahigit sa pag ibig. Ito ang pinakamalakas na puwersa sa buong kalawakan.Pagkarating ko ,pagpasok sa pintuan ng bahay ay sinalubong ako ng isa naming aliping namamahay. Sinadya niya atbangan ang aking pagrating upang may mahalagang sasabihin."Senyorito,' ang pagtawag niya sa pag atbang sa akin sa pinto. Nabatid ko naman siyang tumawag."Bakit Pascuala? Anong kailangan mo?" sagot ko naman sa kanya."Senyorito, may isang sulat po kayo. Walang nakalagay kung