All Chapters of Running Away from the Villainous CEO : Chapter 121 - Chapter 130

Katulad ng kanilang nakagawian pagkauwi galing sa school, nagbeso ang tatlong bata kina Ellaine at Garreth. Sandali silang nagkatinginan dahil pareho nilang napansin na tila matamlay ang tatlo. Tahimik lamang sina Raze at Anjie at hindi nag-uunahang maikuwento sa kanila ang lahat ng nangyari at ginawa nila sa school. Wala rin ang ngiti ng mga ito. Bukod pa roon ay napansin ni Ellaine na maya’t mayang tinatapunan ng nag-aalangang tingin nina Raze at Anjie si Cas na mas walang imik kaysa sa karaniwan.Nahulaan na agad ni Ellaine na nagkaroon ng pagtatalo ang tatlo. Medyo nabigla siya dahil tila ang dalawang nakatatanda ang nasa isang panig at si Cas naman ang nasa kabila. Ito ang unang beses iyong nangyari. Hindi niya maiwasang mapaisip kung ano ang dahlan ng hindi nila pagkakasundo.Hindi maiwasan ni Ella

Natuldukan lamang ang katahimikan at pag-aalangan sa pagitan ni Cas at ng batang lalaki dahil sa isang kakaibang ingay– ang kanilang kumukulong tiyan dala ng gutom. Tila natauhan si Cas at hinawakan sa kamay ang batang lalaki. “Kain na tayo,” pagyayaya niya rito. Ipinakita pa nito ang dalang punong-punong lunch box na para talaga sa kanilang dalawa.Tinitigan ng batang lalaki ang maputing kamay na siyang nakakapit sa isa niyang kamay. Napakalaki ng pagkakaiba nila. Maputi ang balat nito, malambot ang palad, maiikli ang mga kuko. At malinis. Walang kahit na anong mantsa o dumi roon. Sa maliit na distansya nila ay naaamoy rin niya ang halimuyak nito na dahil siguro sa pabango o pulbo na ginamit nito. Hindi pa niya nararanasang makagamit ng mga gayon.

Sa isang lumang warehouse…“Hindi ba’t sinabi ko nang mag-ingat kayo sa mga kilos niyo?! Ayan tuloy, nabulilyaso pa tayo! Muntik na tayong mahuli ng mga pulis dahil sa mga padalos-dalos niyong gawi!” galit na wika ng isang may edad na lalaki pagkahubad nito suot na ski mask. Malaki ang katawan nito at may mga tattoo sa namumutok na braso. Ang lalaking ito ay kilala bilang “Manong” na siyang may hawak sa maraming batang lansangan at pulubing namamalimos.Ang pinagbubuntunan nito ng galit ay ang tatlo nitong kasamahan na nakagawa ng pagkakamali kaya pumalpak ang kanilang huling plano.May koneksyon si Manong sa isang sindikato ng krimen at ilang beses na ring lumahok sa mga ilegal na gawain. Ngunit kahit na gayon ay nasa pinakamababang ranggo pa lamang ito.

Malakas ang nilikhang ingay ng nabasag na salamin ng picture frame nang bumagsak ito sa sahig. For whatever reason– nasangga siguro niya ang pinaglalagyan nitong shelf– ay bigla na lang itong nahulog. Natigilan si Ellaine, pinagmamasdan ang kinang sanhi ng pagtama ng sinag ng araw na tumatagos mula sa bintana sa mga piraso ng basag na salamin.Napakunot ang kanyang noo. Hindi niya maintindihan kung saan nanggaling ang kakaibang pakiramdam na panandaliang lumukob sa kanya kasabay ng pagkabasag ng picture frame. Tila isa iyong pagbabadya, ngunit… ng ano?Yumuko siya at pinulot ang picture frame. Larawan ng tatlong bata ang nasa loob niyon. Muli siyang natigilan nang mapansing maraming lamat at malaking bahagi ng may basag ay ang parte kung nasaan si Cas. Sa pagkakataong iyon ay kakaibang lamig

“Limang milyon?” ulit ni Garreth matapos marinig ang presyong hinihingi ng nasa kabilang linya.“Limang milyon. In cold hard cash.” kumpirma naman nito. “Hindi naman siguro masyadong malaki ang halagang iyon kapalit ang buhay ng isa sa mga anak mo, hindi ba?” Iniisip nitong namamahalan si Garreth sa presyong ibinigay.Hindi sumagot si Garreth. Tama ang sinasabi nito. Ang limang milyon ay maliit lamang na halaga para sa kanya. Nais lamang niyang maging malinaw ang bawat detalye sa pagitan nila. “Iyon lang ba?”“Kailangan rin namin ng isang getaway vehicle. Ang balita ko ang RanCorp na kumpanya ninyo ay may helipad sa pinakaitaas ng building nito. Ibalato ninyo na lang iyon sa’min. Sigurado namang makakabili pa kayo ulit ng bago.”