All Chapters of Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Chapter 481 - Chapter 490

Kahit na walang intensyon si Luna na hanapin si Joshua, umakyat pa rin siya at kumakot sa kwarto nito. “Pasok,” sabi ni Joshua ng walang emosyon sa boses nito mula sa kwarto. Huminga ng malalim si Luna, binuksan ang pinto, at pumasok, “Mr. Lynch.” Tinitigan lang ni Joshua si Luna bago sumenyas ang kanyang kamay. “Maupo ka.” “Hindi ako uupo.” Huminga ng malalim si Luna, at kalmado ang tingin nito. “Tanghalian na. Pakiusap at subukan mong paikliin mo lang ito, Mr. Lynch.”Syempre, nasabi lang niya yun dahil sa natatakot siya na baka malaman ni Joshua ang buong problema tungkol kay Nigel, pero gusto pa rin niyang bitinin ito. Sa puntong yun, nawalan na siya ng kapangyarihan para baguhin ang lahat.Kung talagang alam na ni Joshua ang tungkol kay Nigel, umaasa na lang siya na magiging mabilis na lang siyang harapin ito kaysa sa patagalin pa ito. Yun nga lang, para naman kay Joshua, mukha siyang nagwawala. Tinitigan niya si Luna gamit ng kanyang malalim na mga mata. “Galit k

Palihim na kinuyom ni Luna ang kanyang mga kamao. Hinamak siya ni Alice sa pamamagitan ng pagsabi—sa harapan nila Joseph at Natasha—na ang kanyang mga magulang ay bihira siyang alagaan, pero patuloy na sumasang-ayon ang mag-asawa sa kanya, habang sinasabi na nararapat lang kay Luna na hindi siya magustuhan ng kanyang mga magulang. Pakiramdam niya ay isang malaking kalokohan ang eksenang nangyayari sa kanyang harapan. Huminga siya ng malalim, nilagpasan sila, at diretsong tinungo ang kanyang opisina. Sa sandaling nahawakan niya ang doorknob, tumawa ng kaunti si Alice sa kanyang likuran. “Ms. Luna, hindi mo ba kami sasamahan? Nagluto ng maraming masarap na pagkain ang aking ina, at lahat sila ay mga paborito ko noon. Hindi ko mauubos ang lahat ng ito!” Parang mga kutsilyo na bayolenteng tumarak sa puso ni Luna ang mga salita ni Alice. Noon nung siya pa si Luna Gibson, may paborito sila Natasha at Joseph. Kahit na anong mangyari, palagi nilang hinahayaan na unang pumili si A

Kasalukuyang tinitignan ni Joshua ang mga ginuhit ni Nellie nung tinawagan siya ni Luna. Aminado siya na may talento si Nellie, pero hindi sapat ang talento. Kung hindi nagabayan ng maayos ni Luna si Nellie, hindi siya sana makakagawa ng kamangha-manghang mga disenyo sa edad na anim na taong gulang.Pero, kahit na maganda ang mga disenyo ni Nellie, kulang pa rin ito ng panghalina na katulad ng kay Luna. Nung tumunog ang kanyang phone, sinilip niya muna ang pangalan ng tumatawag. Sinagot niya ang tawag ng may magandang pakiramdam. “Tapos ka na ba sa meeting? Sabi ni Nellie—”“Mr. Lynch,” masyadong seryoso ang boses ni Luna. “Pakiusap pumunta kayo kaagad ngayon dito sa design department.”Nagsalubong ang kilay ni Joshua sa sandaling napansin niya ang pagmamadali ni Luna. “Anong nangyari?” Sabi niya ng may mababang tono. “May nangyari.” Huminga ng malalim si Luna. “May nanggaya ng mga disenyo ko.” Nanginig ng bahagya si Joshua. Pagkalipas ng ilang sandali, pinatay niya ang ka

Nagpanggap na nag-aalala si Alice. "Joshua, sa tingin ko dapat… mag-report ka pa rin sa pulis." Hinawakan niya ang kanyang dibdib at namula ang kanyang mga mata. "Nadurog ang puso ko nang magagawa pala ito ng sarili kong ama. Kung alam ko lang na gagawin niya ito, napigilan ko sana siya." Makahulugang tinignan ni Alice si Luna. "Alam mo na matagal nang may problema sa'kin si Director Luna." Habang humihikbi ay nagdagdag siya nang may nanginginig na boses, "Noong unang lumabas ang insidente ng plagiarism, kaduda-duda akong tinitignan ni Director Luna." Tumingin si Alice kay Joshua nang may luhaang mga mata. "Natatakot ako na baka gustong makita ni Director Luna ang ama ko nang mag-isa para madamay niya ang ibang taong walang kinalaman sa insidenteng ito." Sa huli, huminga nang malalim si Alice. "Sa tingin ko dapat nating hayaan na lang sa mga pulis ang bagay na ito kaagad. Ano sa tingin mo?" Walang sinabi si Joshua. Pagkaupo niya, tinignan niya si Alice gamit ng kanyang ma

Hindi nagpunta si Luna sa ospital para bisitahin si Natasha. Sa halip, sumakay siya ng taxi papunta sa istasyon ng pulis. Hindi siya pinayagan ng pulis sa makatwirang paraan. "Tinatanong pa ang suspek, at walang pwedeng makipagkita sa kanya." "Kailan ko pala siya pwedeng makita?" Tinignan ng pulis ang kanyang relo. "Mga tatlo o apat na oras pa." "Tatlo o apat na oras, di ba?" Umupo si Luna sa upuan. "Maghihintay ako." Tinignan siya ng pulis sa gulat pero wala siyang sinabi sabay umalis. Umupo si Luna mula hapon hanggang sa sumapit ang gabi. Bandang alas sais ng gabi, sa wakas ay nilapitan na siya ng pulis. "Pwede mo na siyang makita." Pinasalamatan ni Luna ang opisyal at sumunod papunta sa visitation room, halatang nagulat si Joseph. "Narinig ko na may isang babaeng gusto akong makita buong hapon. Hindi ko naisip na ikaw pala yun." Pagkatapos, ngumisi si Joseph. "Director Luna, bakit masyado kang nagmamadali na makita ako? Nandito ka ba para pagtawanan ako?" Nang