Nasasabik na tinignan ni Joseph si Luna. "Kung ganun, Ms. Luna, hahayaan mo ba akong makaalis?" "Sige," pumikit si Luna. "Pero kailangan mong sagutin ang dalawang tanong ko." "Una." Huminga nang malalim si Luna at tinignan ang lalaking medyo may edad at maputi ang buhok na nakaupo sa kanyang harapan. "Bago nangibang bansa si Aura, may sinabi siya sa'kin. Sinabi niya na hindi siya anak ni Natasha. Anak mo raw siya sa ibang babae. Pinadala mo ang anak mo kay Natasha sa ampunan at pinalit mo si Aura. Totoo ba to?" Kaagad na nanahimik ang kwarto. Tinaas ni Joseph ang kanyang ulo at tumingin kay Luna sa gulat. Binukas-sara niya ang kanyang bibig nang maraming beses pero hindi siya makapagsalita. Pagkatapos nang mahabang oras, nagsalita siya nang may paos na boses, "Bakit niya sinabi to sa'yo?" Pinikit ni Luna ang kanyang mga mata at huminga nang malalim. "Kailangan mo lang sumagot kung totoo ba o hindi. Kapag sinabi ko to kay Alice, base sa pagkatao niya at kung gaano siya kab
Nahihilo ang isipan ni Luna habang lumabas siya ng istasyon ng pulis, ngunit bumabagabag pa rin sa kanyang tainga ang mga salita ni Joseph. "Sobra kaming nagsisisi. Simula noon, akala namin hindi kailangan ni Luna na mag-alala kami sa kanya dahil sa pag-iisip niya at sa kung gaano siya kagaling. "Gusto naming makabawi sa kanya. Ang pagnakaw ko sa mga disenyo mo ngayon ay ginawa ko lang para subukan siyang mapasaya. "Tinanong mo ko noon kung bakit ginawa ko pa rin kahit alam ko ang kahihinatnan nito. Iyon ay dahil kaya kong ibuwis ang lahat para sa kanya. Kung gusto ni Alice ang mga bituin at langit, gagawin namin ang lahat para maibigay ito sa kanya, lalo na kung paano namin siya pinabayaan noon…" …Tumingin si Luna sa madilim na langit. Bigla na lang, pakiramdam niya ay gusto niyang umiyak. Bakit? Bakit wala sa mga magulang niya o kay Joshua ang nag-alala o nagpakita man lang ng kahit na kaunting lambing sa kanya noong siya pa si Luna Gibson? Bakit nagsimula lang silang
"Kung hindi ko ito magagawa nang hindi sinasama ang personal kong nararamdaman sa trabaho, paano ko sasabihan ang mga empleyado ko na maging patas?" Kinagat ni Luna ang labi niya. Naintindihan niya ang pagpupumilit ni Joshua, pero… Tumingin sa kanya si Luna. "Mr. Lynch, kung sinabi kong hindi ko gustong makulong nang matagal si Joseph Gibson, iisipin mo ba na hindi ako makatwiran?" Inangat ni Joshua ang kanyang mga mata at tumingin sa harapan. Walang emosyon ang kanyang boses habang nagsalita siya, "May dalawang anak si Joseph Gibson. Ang isa sa kanila ay si Aura, na muntikan ka nang mapatay at ang mga bata nang ilang beses. Ang isa pa ay ang asawa ko, si Alice, na palaging may problema sa'yo." Lumingon siya at malamig na tumingin kay Luna, sinusuri niya ang mukha ni Luna. "Pagkatapos ng lahat ng iyon, at napakamatiisin mo pa rin kina Joseph at Natasha. Hindi ka kumikibo kahit na gaano ka nila pagalitan. "Kung hindi ka naglagay ng hidden camera bago ang insidente, tuluyang ma
Pinikit ni Luna ang kanyang mga mata. May dahilan siya para pagsuspetsahan na si Alice ang maaaring nagkalat ng video na ito online. Sinasadya ni Alice na bigyan ng problema si Luna. Sa kabilang banda ay ang kanyang karera, na pinagtrabahuan niya nang maraming taon at gustong ipagpatuloy na gawin buong buhay niya. Sa kabilang banda naman ay ang kanyang tunay na mga magulang, na nagpalaki sa kanya sa nagdaang dalawampung taon. Pareho itong importante kay Luna. Palihim na sinara ni Luna ang kanyang kamao nang mahigpit. Masyado siyang naging mababaw. Masyado siyang naging aligaga sa kanyang trabaho sa nagdaang kalahating buwan na muntik na niyang makalimutan na malapit lang sa kanya si Alice. Pagkatapos ng mahabang sandali, huminto ang kotse. Umalingawngaw ang boses ni Joshua sa tainga niya. "Baba." Doon lamang dumilat si Luna. Binuksan niya ang ointo ng kotse at napansin niya na binalik siya ni Joshua sa Swan Lake Residences. "Salamat," pinasalamatan niya siya at um
Habang nasa likuran, nagdilim ang mukha ni Joshua. “Di ba sumosobra ka na kay Luna?” Nabigla si Lucas. Sumosobra? Sumobra ba… siya? Nang makita kung gaanong tulala si Lucas, lumingon si Joshua at tumingin sa labas ng bintana. “Ang labis na pag-aalala mo sa kanya. Atsaka, kanina lang sa police station, bumubulong ka nang sobrang lapit sa tainga ni Luna.” Natulala si Lucas. Mabilis na umikot ang isipan niya. Natukoy na ni Lucas ang problema. Ang amo ba niya ay… nagseselos? Nilinis ni Lucas ang lalamunan niya at sinabi, “Okay. Mag-iingat na ako dito sa susunod.” Walang emosyong sumagot si Joshua at tumingin sa gusali ng apartment. Nakabukas na ang ilaw sa apartment ni Luna. “Tara na.”…Lumabas si Luna ng elevator at kakalabas lang niya ng mga susi niya nang mapansin niya ang ilaw na nanggagaling sa ibaba ng pinto. Kusang napakunot ang noo niya. May tao ba sa bahay niya? Si Anne ba ito? Binigyan niya ito ng isang pares ng susi noong lumipat siya sa apartment.
Hindi napansin ni Anne ang pagbabago sa mukha ni Luna. Nagsalin siya ng isang basong tubig para sa kanyang sarili, sinasabi habang umiinom siya, “Sa totoo lang pakiramdam ko minsan ang hirap basahin ni Joshua. Pagkatapos mai-post ng video online at kumalat ito, kaagad na nagpadala ng annoucement ang Lynch Group na hindi totoo ang video. “Di nagtagal bago ang paalala, kinausap ako ni Joshua at sinabi sa akin ang tungkol sa insidente. Sinabi niya sa akin na siguro malungkot ka at sinabihan niya akong pasayahin daw kita.” Di mapigilan ni Anne na suminghal, “Kung hindi ko lang alam na siya ang basurang nanakit sa’yo nang sobra, aakalain ko sanang isa siyang mabuting tao.” Palihim na tinikom ni Luna ang kamao niya. Makalipas ang isang saglit, bumangon siya at sumugod sa balkonahe. Ang lugar kung saan nakahinto ang Maserati ay wala nang laman. Pinalo ni Luna ang noo niya sa inis. Siguro iniisip ni Joshua na baliw siya. Naghanda ito ng surpresa para sa kanya, ngunit tumanggi siya
Tinulak siya ni Anne sa kwarto. “Wag ka dapat kumilos at wag ka mag-isip. Matulog ka lang nang mahimbing!” Walang magawa si Luna. gusto niyang sabihin na pwede siyang tumulong sa mga hugasin, pero kaagad na hinila ni John si Anne sa mga braso niya. “Gusto kong makipaglambingan kay Anne, habang naghuhugas ng pinggan nang magkasama sa kusina. Wag kang maging third wheel.” Habang tulala pa rin si Luna, kaagad na kinuha ni John si Anne at umalis. Hanggang sa maglaho sa paningin niya ang dalawa lang nakangiting nagsalita si Neil, “Mommy, wag kang tumingin.” Huminto saglit si Luna at kusang yumuko. Nagsuot na ng pajama si Neil at Nellie, at yakap ng bawat isa ang isang maliit na unan habang nakatayo sila sa tapat ng pinto ng kwarto. “Gusto naming matulog kasama mo ngayong gabi, Mommy.” Humikab si Nellie. “Matagal na tayong hindi natutulog nang magkasama! Namiss ko ito!” Ngumiti nang bahagya si Neil. “Oo. Masyado kang busy at hindi mo na kami makausap. Buti makakabawi ka ngayong g
Noong gabing iyon, nakatulog nang napakahimbing si Luna. Nasa kaliwa niya si Neil habang nasa kanan niya naman si Nellie. Ang mahinang paghinga ni Nigel ay nanggagaling sa kwintas na nasa taas ng kama. Kahit paano, ang tatlong pinakamahalagang tao sa kanya ay nasa tabi niya. Niyakap niya nang mahigpit si Neil at Nellie, tapos biglang parang hindi na problema ang mga problema niya. Basta’t nasa tabi niya ang mga mahal niya sa buhay, malulutas ang kahit ano.Kinabukasan, nagising siya mula sa kanyang panaginip ng mga katok ni Anne sa pinto. “Luna, buksan mo ang pinto! Luna, gising! May mabuting balita!” Inaantok na idinilat ni Luna ang kanyang mga mata habang kinukuskos ang masakit niyang ulo. Bumaba siya ng kama at binuksan ang pinto. “Wag kang maingay. Natutulog pa si Neil at Nellie.” Huminto saglit si Anne at nakatingin nang nahihiya sa kwarto. Ang dalawang bata sa kama ay natutulog pa rin nang mahimbing at hindi nabubulabog sa ingay niya. Sinra ni Luna ang pinto ng