Lahat ng Kabanata ng Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Kabanata 461 - Kabanata 470

Nang sa wakas ay bumalik na si Luna, nalaman niyang nasa ospital siya. Umupo si Anne sa tabi ng kama, bakas sa mukha nito ang pagkabahala at pag-aalala."Anong ginagawa mo dito?" Nagsalubong ang kilay ni Luna at sinubukang tumayo.Agad siyang tinulungan ni Anne at marahang inihiga sa headboard. “Kagagaling lang namin ni John ngayon sa biyahe. Nakatanggap ako ng tawag mula kay Joshua na hinimatay ka kaya sumugod kami agad. Wala pa akong oras para umuwi!" Sinulyapan ni Anne si Luna na medyo hindi nasisiyahan. “Akala ko business trip lang yun sa Sea City. Anong nangyari? Bakit ka nawalan ng malay?”Ngumiti ng mapait si Luna. "Wala itong kinalaman sa trip."Napabuntong-hininga si Anne. "Alam ko." Sinulyapan niya ang pinto para masigurong walang nakikinig, tapos ay mahinang sinabing, “Sinabi sa akin ng doktor na hindi ka masyadong nakatulog kagabi at hindi ka nag-almusal kaninang umaga. Kaya ka nahimatay. Anong nangyari? Si Joshua ba?"Napatigil sandali si Luna, saka marahang tumango.

Agad namang natigilan sina Joshua at Luna nang marinig iyon. Kumunot ang noo ni Luna at magsasalita na sana nang manuya si Joshua, “Bakit ko siya papakainin?” Inilibot ni Anne ang mga mata sa kanya. “May short-term memory loss ka ba, Mr. Lynch? Bakit hindi mo maalala ang ginawa mo? Ikaw—""Anne," pinigil siya ni Luna bago pa siya matapos. Sumandal siya sa headboard at binigyan si Anne ng isang mahinang ngiti. “Diba sabi mo pumunta ka dito kaagad at wala ka man lang oras para umuwi? Okay na ako ngayon kaya umuwi ka na." Kinagat ni Anne ang kanyang mga labi. Alam niyang ayaw ni Luna na banggitin niya ang ginawa ni Joshua. Bumuntong-hininga siya at malungkot na tumingin kay Luna. "Sige, mag-iingat ka." Kasabay nun, pinandilatan nya si Joshua bago siya tumalikod at umalis, pakalampag na sinara ang pinto. Naiwan silang dalawa ni Joshua at Luna sa ward. Bumuntong-hininga si Luna, kinuha ang lunchbox na inilapag ni Anne sa mesa sa tabi ng kama, at kumain. Itinaas niya ang lunchbox

Tumulo ang luha sa mga mata ni Alice. Nakagat niya ang kanyang labi at sinamaan ng tingin sina Natasha at Joseph. “Sinabi ko na sa inyo na hayaan nyo akong pumunta mag-isa. Ngayon, tingnan kung ano ang inyong ginawa. Na-misinterpret ni Joshua ang intensyon ko!"Ngumuso si Alice at inabot ang lalagyan ng thermal food kay Joshua. “Nagluto ako ng sopas para kay Luna. Dahil sa tingin mo ay may lihim na motibo kami ng aking mga magulang para bisitahin siya, aalis na kami ngayon din!"Kasabay nun, tumalikod na si Alice. Akmang aalis na siya, gayunpaman, sumimangot si Joshua at hinawakan ang kanyang pulso.“Dahil wala kang anumang lihim na motibo sa pagbisita kay Luna, bakit ka aalis ngayon? Patawad at hindi kita naintindihan at mali ang interpretasyon ko.“ sabi ni Joshua, napako ang tingin niya kay Alice.Nanlamig ang puso ni Luna nang marinig iyon.Sa lahat ng mga taon na nakilala niya si Joshua, bilang asawa man niya o bilang bagong pagkakakilanlan nito, hindi pa niya ito narinig na

Kinuha ni Luna ang tissue kay Joshua at pinunasan ang mga luha sa mukha niya. "Wala akong pakialam kung ano ang iniisip nila," mahinang hikbi niya.Hindi iyon ang unang pagkakataon na hindi siya naiintindihan nina Natasha at Joseph."Na miss..." Ngumuso si Luna at iniangat ang ulo para pigilan ang pagpatak ng mga luha. "Na-miss ko lang ang Mama ko."Nanigas ang buong katawan ni Joshua. Kumunot ang noo niya at lumingon para tignan siya. "Na miss mo ang Mama mo?"“Oo.” Tumango si Luna. “Sa tuwing nagkakasakit ako, lagi akong ginagawan ng Mama ko ng sabaw ng manok. Ang sabi niya, ang chicken soup ay mabuti para sa ating katawan, kaya mas mabilis akong gagaling kung iinom ako ng marami nito. Noong bata pa ako, hindi ako mahilig uminom ng chicken soup, at palagi niyang inuubos ang mahabang panahon na kinukumbinsi ako na inumin ito. Nagustuhan ko ito habang lumalaki ako, ngunit hindi ko na ito nainom pa." Kasabay nito, huminga siya ng malalim at idinagdag, “Ang pag-inom ng sopas na nilut

Binuksan ni Luna ang pinto. Nang lumingon siya at napansing nakatitig sa kanya si Joshua, kumunot ang noo niya. "Pasok ka."Itinuon ni Joshua ang matigas nitong tingin sa kanya. "Kagabi…""Tumigil ka," pagpapahinto ni Luna sa kanya. “Joshua, wala akong pakialam kung naaalala mo man o hindi ang nangyari kagabi, pero hindi na iyon mahalaga. Wala na akong ganang pag-usapan pa ang tungkol dito." Kasabay noon, umupo siya sa sofa at kinuha ang laptop niya. "May iba tayong pag-uusapan."Naningkit ang mga mata ni Joshua, pumasok sa apartment, at isinara ang pinto sa likuran niya."Ina-assume ko na mga tauhan mo ito, tama?" Kinuha ni Luna ang lahat ng impormasyon na ipinadala sa kanya ni Malcolm at ipinakita ang mga larawan kay Joshua.Nagsalubong ang kilay ni Joshua. "Oo tama ka."Gayunpaman, matagal nang hindi nakita ni Joshua ang mga tauhang ito mula nang hilingin ni Adrian na tulungan siya mula nang bumalik siya sa Blue Bay Villa. Ang dahilan ni Adrian ay kailangan niya ang mga ito pa