All Chapters of Beyond The Lines: Chapter 111 - Chapter 120

Nakarating ako sa lugar kung saan tatagpuin ni Russel yung anonymous sender pero wala akong nadatnan doon. Katunayan, sarado ang tea shop. Umikot ako sa kabila. May mga nakahilerang lamesa na pare-parehong bakante. Sa kabila ay ganoon din.I dialled my number using Olive's phone. Russel didn't answer.'Where are you?'I sent it. Minutes have passed, I got no reply. Iginala ko ang paningin ko sa kabuuan ng area. Sa katabi nitong saradong tea shop ay mayroong parlor. Sa tabi ng parlor ay isang fast food restaurant. Nasa harapan ko naman ang matayog na building na kalapit ng kompanyang pinagtatrabahuhan ni Olive.I gasped for air to lessen the heaviness in my chest. Pinasadahan kong muli ang mga natatanaw kong sulok pero hindi ko nakita si Russel. Hanggang sa naisipan kong pumihit patungo sa pinakalikod nitong shop. Dahan-dahan akong sumilip. There are businessmen talking in the near benches.Kung tutuusin ay tagong-tago na ang parteng ito. Mayroong m

Hindi ko inakalang ganito kaganda ang Suman Sentro. Nakita ko na ito sa pictures pero mas klaro na ngayon ang pagkakaiba. We're greeted by the workers as we entered the production area. Sino nga bang mag-aakalang lalago nang ganito ang dati'y paglalako lang nina Nanay? Si Tiya Marga ay nasa kabilang branch at katulong niya roon ang magkapatid. Russel and Alias are tailing me to wherever I go. Kasabay no'n ang pagsunod din ng mga matang narito sa kanilang dalawa. Narinig ko pa ang ilan kahit nagbubulungan lang. “Siya si Russel Clausen. Alam mo bang siya ang may-ari ng Clausen Manufacturing Clan? Doon nagtatrabaho ang tita ko!” palatak ng isang babae. Sa palagay ko ay nasa edad disi-otso, gayundin ang kausap niya. “Talaga? Matatalino lang ang nakakapasok doon, 'di ba? Si Kuya nga, sa interview pa lang, bagsak na!” “Ano ka ba!” Humagikhik ito. “Janitress ang tita ko roon, Irene! Sabihin mo sa kuya mo, mag-apply siyang janitor para matanggap siya!”

It feels good to be back.Eiser's art gallery is still there. Matibay pa rin itong nakatayo sa lugar kung saan ko ito unang nakita. Bumaba ako mula sa sasakyan ni Russel. Nagpahatid lang ako sa kaniya. May dadaanan pa siya ngayon at pagbalik niya'y magkasama na kaming pupunta sa CMC. Yes, he's inviting me there. Mayroon daw event na gaganapin mamayang gabi. Hindi na rin ako tumanggi dahil may mga tao akong gustong kumustahin doon.Nanuot sa balat ko ang pang-umagang simoy ng hangin: presko at masarap sa pakiramdam. Tumunog ang chime nang pumasok ako sa Art Gallery. Sinalubong ako ng parehong amoy. Ang mga bagay na nasasakop ng aking mga mata'y ganoon pa rin. Nakasabit ang paintings na halatang kagagawa lang. Some things changed to their respective spot but aside from that, nothing big has changed. Ang mga obra'y nakapuwesto sa kani-kanilang eleganteng posisyon. Agad nabusog ang mga mata ko sa tanawin. These artworks are caged in different sizes and different styles whi

Nangyari nga ang pagdalaw ni Glen sa mansion, alas syete nang umaga. Linggo ngayon kaya day off niya. Taliwas sa napag-usapan namin kagabi, hindi niya kasama si Braeum. Silang dalawa pa naman yung pinunta ko kagabi sa CMC pero hindi ko nakita ang huli.Sariwa pa rin sa utak ko ang mga nangyari kagabi. Ang mga salitang binitiwan ni Senior Clausen ay nanatiling nakatarak sa puso ko. I can't believe he actually said that. Tahimik kaming umuwi ni Russel pagkatapos ng nakapapagod na tagpo.“Forget about what he said. Wala siyang alam sa nangyari sa atin.”“I know.” Tipid ko siyang nginitian.Senior Clausen is always one-sided. Mas napatunayan ko lang na hindi niya na kailangang marinig ang mga paliwanag ko. Alodia on his side looked satisfied, showing how interested she was witnessing my embarrassment. Nakapagtataka lang, tinulungan niya ako noon. Hindi man siya naging palakaibigan sa akin, nagpakita siya ng motibo noon na gusto niya ak

Binalot kami ng katahimikan. Tiningnan ko ang singsing na isinuot niya at nakita kung gaano iyon kaganda. Kumikinang ang dyamanteng nasa gitna nito na pinalilibutan ng maliliit na bato.My lips are still parted in awe. Ang pintig ng puso ko'y nanatiling mabilis sa paglipas ng mga segundo. Bawat lalim ng aking paghinga'y nag-iiwan ng kakaibang intensidad sa dibdib ko.Hanggang sa ang mga luha kong nangingilid ay nagbadya nang bumagsak. I'm lost for words. Nakadagdag pa sa kabang nararamdaman ko ang mabining hampas ng mga dahon at pagsayaw ng mga sanga na tila dinadamayan ako sa pagdiriwang.“R-Russel...” ang tanging nasabi ko sa loob ng katahimikang iyon.“It perfectly suits you.” Iniangat niya ang kamay ko at masuyong hinalikan iyon.It's weakening. Kahapon lang, iniisip ko kung kailan niya balak gawin ito. Hindi ako makapaniwalang narito na kami sa puntong pinapangarap ko lamang.Tinitigan niya ako gamit ang namumung