บททั้งหมดของ คลั่งรักสุดใจของนายCEO: บทที่ 211 - บทที่ 220

“หืม... ผมว่าคุณกำลังทุกข์ทรมานที่จะตัดสินใจในตอนนี้ ให้ผมคิดแทนให้แล้วกันนะครับ จากมุมมองของทิฟฟานี่ ความจงรักภักดีและความบริสุทธิ์ไม่สำคัญสำหรับผู้หญิงอย่างเธอเลย! คุณควรคิดเกี่ยวกับมันจากมุมมองของเธอ เธอจะทำทุกอย่างที่ทำให้เธอโด่งดังได้ แม้ว่าเธอจะต้องตั้งท้องให้กับผู้ชาย 100 คน 1,000 คน หรือ 10,000 คน นับประสาอะไรกับแค่ให้กำเนิดลูกเพื่อผู้ชายเพียงคนเดียว! ดังนั้น คุณไม่จำเป็นต้องลังเลยครับ เพียงทำตามที่นายท่านรองพูดและช่วยเธอเติมเต็มความฝันของเธอ มิฉะนั้น เธออาจจะเกลียดคุณตลอดไป” ไบรสันกัดฟันกรอด และในที่สุดเขาก็บีบน้ำเสียงทื่อ ๆ ออกจากลำคอของเขา “หุบปากไปซะ—” ลูคัสกระพริบตา “เฮ้อ! ผมแค่พยายามจะช่วย แล้วผมจะปล่อยให้คุณอยู่กับจิตใจที่ยุ่งเหยิงของคุณ ค่อยเป็นค่อยไปและมั่นคง อย่าหักโหมจนสมองแตกไปก่อนนะครับ!” 'ความชื่นชมในตัวนายท่านรองของฉันไม่หยุดเติบโตเลย! นายท่านเพิ่งบังคับให้ไบรสันตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก! ถ้าเขาทำตามข้อเสนอของนายท่านรอง เขาจะทำให้ทิฟฟานี่โด่งดังสมใจหวัง แต่เขาจะเกลียดตัวเองไปตลอดชีวิต เพราะเขาส่งทิฟฟานี่ไปให้ชายอีกคนหนึ่งในฐานะตัวแทน แต่ถ้าเขาไม่ย

ชาร์ล็อตพบว่าเธอมองแซคคารีได้ชัดเจนไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป “สิ่งที่ผมบอกคุณวันนี้ไม่ใช่สิ่งที่ผมควรจะพูด นายหญิงของผม คุณต้องไม่บอกนายท่านรองเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้นผมจะตายภายในไม่กี่นาทีเป็นแน่ ผมต้องส่งนายท่านรองกลับไปที่บริษัทแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะครับ” ลูคัสขึ้นรถ ชาร์ล็อตที่เพิ่งฟื้นจากภวังค์ก็จับตัวเขาทันที ความเขินอายและความเสียใจผสานอยู่ในดวงตาที่น้ำตาไหล “ฮืม... ฉันคิดว่าฉันอาจจะทำผิดกับแซคคารี” แซคคารีใจดีกับเธอมาก แต่เธอมองว่าเขาเป็นผู้ชายที่มี "รสนิยม" แปลก ๆ และมักจะหลีกเลี่ยงเขาเหมือนโรคระบาด... ลูคัสลูบรังนกทองคำบนศีรษะของเขา “นายหญิง ถ้าคุณอยากจะขอโทษนายท่านรอง วิธีนี้ก็ง่ายมาก ผมเคยบอกคุณไปเมื่อนานมาแล้ว แต่คุณปฏิเสธโดยไม่ลังเลเลยในตอนนั้น ผมคงจะไม่มีข้อเสนอแนะอีกแล้ว” "ฮะ!?" ชาร์ล็อตรู้สึกสับสน เธอจำไม่ได้ว่าลูคัสพูดอะไรกับเธอก่อนหน้านี้ ลูคัสยิ้มอย่างมีความหมาย เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้หูของชาร์ล็อตแล้วกระซิบว่า “ผมเคยบอกคุณไปแล้วจริง ๆ นะ วิธีที่ดีที่สุดสำหรับผู้หญิงที่จะทำให้ผู้ชายพอใจคือการพาตัวเองขึ้นไปบนเตียงของเขา ยิ่งไปกว่านั้น คุณเป็นภรรยาของนาย

เสียงที่ชัดเจนของแซคคารีและลมหายใจที่มีเสน่ห์แผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าของเธอ 'ฮะ?' ท่ามกลางความตกใจของเธอ ความรู้สึกถึงชัยชนะในการหนีโดยปราศจากการลงโทษได้พุ่งเข้ามาในหัวใจของเธอ เธอเห็นแซคคารีส่ายหัว จากนั้น เขาก็เอามือขนาดใหญ่วางบนดวงตาของเธอและปิดเปลือกตาของเธอเบา ๆ ชาร์ล็อตเหมือนกับนักแสดงที่ได้รับรางวัล เธอหลับตาและแสร้งทำเป็นหลับ เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเคลื่อนที่อย่างอ่อนโยน แซคคารีอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาและกำลังพาเธอไปที่ห้องของเธอ ไม่นานหลังจากนั้น ชาร์ล็อตตรู้สึกว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียง เธอยังคงนิ่งสนิทและแสร้งทำเป็นหลับต่อไป เธอแอบรู้สึกพอใจกับตัวเอง เธอรอดพ้นจากผลที่ตามมาอย่างชาญฉลาด จากนั้น เธอก็รู้สึกถึงริมฝีปากคู่หนึ่ง ใจของเธอว่างเปล่า 'เขารู้ว่าฉันหลับอยู่ไม่ใช่เหรอ? นี่ถือเป็นการขโมยจูบรึเปล่า?' ชาร์ล็อตไม่เคยรู้เลยว่าแซคคารีจะอ่อนโยนกับเธอได้ขนาดนี้ อ่อนโยนจนราวกับว่าเขากำลังจุมพิตกับรักแท้แห่งชีวิตของเขา หัวใจของเธอสูญเสียการควบคุมและหัวใจเธอก็เริ่มเต้นระรัว ในตอนแรก ชาร์ล็อตแกล้งหลับเพราะกลัวว่าแซคคารีจะจัดการเธอที่แอบเข้าไปในห้องของเขา ตอนน

“ฉันรู้นิสัยละเมอของนาย แต่ทำไมจู่ ๆ นายถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ? อย่าเปลี่ยนเรื่อง มองมาที่ฉันและตอบคำถามของฉัน ตกลงไหม?” "แน่นอน" แซคคารีขดมุมริมฝีปากของเขา “ฉันกำลังพยายามอธิบายว่า ตอนที่ฉันตื่นนอนวันนี้ สัญชาตญาณมันบอกฉันว่าเมื่อคืนฉันเดินละเมอ บางทีฉันอาจทำอะไรบางอย่างที่ไม่น่าเชื่อกับเธอ แต่ฉันจำอะไรไม่ได้เลย” ทันใดนั้น ชาร์ล็อตก็เข้าใจ 'นั่นจะอธิบายได้ว่าทำไมแซคคารีถึงแสดงท่าทางไม่เป็นธรรมชาติ ถ้าเขาตื่นอยู่ เขาจะไม่จูบฉันเบา ๆ หรอก!' เห็นได้ชัดว่าผู้ป่วยที่มีแนวโน้มเดินละเมออย่างรุนแรงจะเดินละเมอตลอดทั้งคืน เมื่อใดก็ตามที่พวกเขากลายเป็นนิสัย พวกเขาจะดูเหมือนไม่แตกต่างจากคนอื่น ๆ แต่จะจำกิจกรรมเดินละเมอได้บางส่วนตอนที่พวกเขาตื่นขึ้น เธอกลับมาถึงบ้านแล้วพบว่าแซคคารียืนอยู่ข้างหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส อ่านหนังสือของเขาราวกับรูปปั้น บางทีเขาอาจจะเดินละเมอก็ได้… 'แต่... ทำไมฉันถึงรู้สึกผิดหวังมากหลังจากค้นพบความจริงกันนะ? เกิดอะไรขึ้นกับฉัน? ทำไมฉันถึงหวังว่าแซคคารีจะรู้สึกตัวในตอนนั้น ทำไมฉันถึงหวังให้แซคคารีจูบฉันอย่างคนรักแบบมีสติ แบบนุ่มนวลราวกับคลื่นที่สั่นไหว…’ “ฮิฮ

ในที่สุดชาร์ล็อตก็เข้าใจ... แซคคารีอาจเป็นปีศาจเลือดเย็นตนนั้น แต่หัวใจของเขาไม่ได้เย็นชาเสมอไป มันมีที่สำหรับความอบอุ่นไว้เช่นกัน “แล้วลูกของเธอล่ะ” แซคคารีผู้เชี่ยวชาญด้านการปกปิดอารมณ์ รู้สึกได้ถึงลำคอของเขาสั่นสะท้าน เสียงของเขาสั่น 'ผู้หญิงที่ฉันตามหา... คือชาร์ล็อต! ฉันเป็นผู้ชายคนนั้น!' แซคคารีวัย 23 ปีไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ดวงตาของชาร์ล็อตเต็มไปด้วยน้ำตา ริมฝีปากที่เหมือนกลีบดอกไม้ของเธอสั่นอย่างต่อเนื่อง “เขาเป็นลูกของเรา!” "เธอแน่ใจ?" แซคคารีจำได้ว่า ชาร์ล็อตและไบรสันคบกันมานานมากแล้ว พ่อของเด็กคนนั้นอาจเป็นไบรสันก็ได้ ความคิดนั้นทำให้การจ้องมองของแซคคารีกลายเป็นน้ำแข็งอีกครั้ง "แน่ใจ! ฉันแน่ใจ!" ชาร์ล็อตดูเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ และเธอก็ไม่รู้ว่าทำไม เป็นครั้งแรกที่เธอลืมมีมารยาทต่อหน้าแซคคารี เธอพูดพล่ามราวกับเป็นเด็ก “ฉันไม่เคยมีเซ็กส์เลยจนกระทั่งคืนนั้น และฉันก็ไม่มีเซ็กส์อีกเลยหลังจากคืนนั้น จนตอนที่นายใช้ฉันเพื่อบรรเทาอาการจากยานั่น ฉันมั่นใจมาก แซคคารี เซนิออสโกหกเรา เด็กคนนั้นคือลูกของเรา!” ร่างกายที่แข็งแกร่งของแซคคารีแกว่