All Chapters of คลั่งรักสุดใจของนายCEO: Chapter 231 - Chapter 240

เป็นเพราะชายที่ไม่น่าดูได้จับมือเธอไว้ “อื้อ—” ร่างกายของไบรสันสั่นอย่างรุนแรง เข้าถูกล่ามไว้กับเก้าอี้ ในขณะนั้น ชาร์ล็อตต้องจ้องมองไปที่ทิฟฟานี่อย่างช่วยไม่ได้ ทิฟฟานี่พยายามรวบรวมกำลังของเธอเพื่อผลักชายที่กำลังจะทำร้ายเธอออกไป "ออกไปให้พ้น!" จู่ ๆ ผู้หญิงที่อ่อนแอคนนี้ก็ปะทุออกมาด้วยพละกำลังมหาศาลจนผู้ชายตกตะลึง จู่ ๆ ทิฟฟานี่ที่เปลือยครึ่งตัวก็ก้าวขึ้นไปบนหัวเตียงแล้วปีนขึ้นไปบนขอบหน้าต่าง ผู้ชายคนหนึ่งเอื้อมมือไปดึงเธอ เธอกรีดร้อง เตะมือของชายคนนั้นออกไป แล้วเปิดหน้าต่าง “ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้ความบริสุทธิ์ของฉันมัวหมองนอกจากไบซ์ แม้ฉันจะต้องตายก็เถอะ ถ้าคนใดคนหนึ่งกล้ากล้าแตะฉันแม้แต่นิ้วเดียว ฉันจะกระโดดลงไปจากตรงนี้!” มันซาบซึ้งมาก ดวงตาของไบรสันเต็มไปด้วยน้ำตา ในเวลาเดียวกัน ความปวดใจที่เขารู้สึกภายในหน้าอกของเขาแย่ลงเพราะเขาไม่สามารถช่วยเธอได้ ชายน่าเกลียดหกคนนี้ได้รับคำสั่งให้ "สนุก" กับทิฟฟานี่เท่านั้น และไม่มีใครมีแผนจะฆ่าเธอ ดังนั้น พวกเขาทั้งหมดจึงงงงวยอยู่ครู่หนึ่ง และบางคนถึงกับจ้องมาที่แซคคารี แซคคารีวิเคราะห์ตามความคิดที่เฉียบแหลมของเขา เขาได้มอ

'ยังไงซะ ไบรสัน ฮาร์เปอร์ที่ฉันเคยรู้จักได้ตายไปนานแล้ว ตั้งแต่เขาถูกทิฟฟานี่ร่ายมนตร์ใส่ ฉันควรปล่อยให้เขาใช้ชีวิตอยู่กับคำโกหกที่ผู้หญิงอันเป็นที่รักของเขาปรุงอย่างพิถีพิถัน แต่เขาก็ชอบมันมาก! ‘แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่กลับไปหาทิฟฟานี่อีกในอนาคต ฉันจะทำให้แน่ใจว่าเธอต้องทนทุกข์ทรมานทุกอณูที่เธอทำให้ฉันต้องทนทุกข์ พอฉันได้แก้แค้นทิฟฟานี่แล้ว ฉันจะไม่พิจารณาว่าไบรสันจะคิดยังไงอีก... 'แม้ว่าไบรสันจะต้องทนทุกข์เพราะมีส่วนเกี่ยวข้องกับความแค้นระหว่างทิฟฟานี่กับฉัน นั่นเขาก็เป็นคนขอเอง!’ “ชาร์ล็อต เธอจะจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำเลยงั้นเหรอ? ไม่แม้แต่จะขอโทษทิฟฟ์เลยรึไง? เธอ-" “ไบรซ์ อย่ารุนแรงกับคาร์ลี่มากนักเลย ฉันคิดว่าเธอคงจะรู้สึกเศร้ามากเหมือนกัน” แก้มของทิฟฟานี่วางอยู่บนหน้าอกของไบรสัน เธอดูบริสุทธิ์ราวกับหิมะที่พัดมา แต่ความแค้นในใจของเธอนั้นรุนแรงราวกับพิษของงูพิษที่ทำให้ถึงตายได้ 'ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ หยุดไร้เดียงสาได้แล้ว ถ้าเธอสามารถทำลายความประทับใจของฉันในหัวใจของไบรสันด้วยการบันทึกเสียงล่ะก็ ไมเคิลคงจะเปิดเผยฉันนานแล้วล่ะ ตอนนี้ไบรสันอยู่ภายใต้การควบคุมของฉันอย่างส

สีหน้าของแซคคารีกลายเป็นสีที่น่ากลัวในทันที “เธอกล้า!” “ฉันกล้าแน่ ถ้าพี่ทำเรื่องนี้ต่อ!” มิแรนด้าหันไปทางทิฟฟานี่ที่ดูน่าสงสารที่ถูกผู้ชายที่น่าเกลียดจับไว้บนสนามหญ้า และน้ำตาก็ไหลเต็มตา “เมื่อเรากลายเป็นเพื่อนซี้กัน ทิฟฟานี่กับฉันสาบานว่าเราจะตายเพื่อกันและกัน ทิฟฟานี่เป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ อันที่จริง เธอถือว่าความบริสุทธิ์ของตัวเองสำคัญกว่าชีวิตของเธอเองซะอีก เธอพยายามฆ่าตัวตายหลายครั้งหลังจากที่ชาร์ล็อตส่งคนเหล่านั้นตามเธอไป โชคดีที่ไบรสันหยุดเธอไว้ เธอจะใช้ชีวิตของเธอไม่ได้หลังจากนี้ สิ่งที่พี่ทำนั้นเทียบเท่ากับการฆ่าเธอเลยนะ!” แซคคารีขดริมฝีปากที่สมบูรณ์แบบของเขาเป็นรอยยิ้ม “อย่ากังวลเลย แม้ว่าเธอจะเลือกฆ่าตัวตาย แต่เธอก็มีคนที่จะหยุดเธอเสมอ ความพยายามฆ่าตัวตายของเธอไม่มีวันสำเร็จ!” “อย่าเอาทิฟฟานี่มาล้อเล่นนะ! ฉันไม่ตลก!” มิแรนด้าใช้มือทั้งสองดึงคอเสื้อของเธอ “ฉันรักษาคำพูดได้อย่างสมบูรณ์แบบพี่ชาย ถ้าพี่อยากเห็นน้องสาวของพี่ต้องอับอายและเห็นความอัปยศของครอบครัวเราด้วยมือของฉัน ก็ปล่อยให้พวกเขาทำต่อไป!” เธอฉีกเสื้อด้วยมือทั้งสองข้าง แควก! เธอฉีกเสื้อเ

“ฉันไม่เข้าใจ…” มิแรนด้าคว้าแขนของแซคคารีด้วยความตื่นตระหนก “หมายความว่ายังไง พี่จะไม่ปล่อยฉันไปง่าย ๆ งั้นเหรอ? พี่หักเงินครึ่งหนึ่งของเงินประจำปีของฉันที่ในโรงพยาบาลอย่างโหดร้าย ถ้าฉันมาเจอทิฟฟานี่ฉันจะโดนหักอีกเท่าไหร่กัน?” ดวงตาสีดำสนิทของแซคคารีเย็นเยียบราวกับธารน้ำแข็ง "พี่รักเธอมาก พี่จะกล้าตัดเงินเธออีกได้ยังไง?” มิแรนด้าถอนหายใจอย่างโล่งอก 'พี่ชายของฉันอาจตามใจฉัน แต่เขาจะเข้มงวดมาก ถ้าพูดถึงการสั่งสอนฉัน เขาตัดค่าใช้จ่ายประจำปีของฉันไปครึ่งหนึ่งแล้ว และไม่ได้ให้เงินฉันแม้แต่สตางค์เดียวตั้งแต่นั้นมา ฉันพยายามเกลี้ยกล่อมเขาหลายครั้ง แต่ก็ไร้ประโยชน์' เธอเคยชินกับการใช้ชีวิตที่หรูหรา เธออดทนอยู่ไม่ไหวที่จะต้องอยู่รอดด้วยเบี้ยเลี้ยงครึ่งปี เธอจะอยู่รอดได้ยังไง ถ้าแซคคารีลดค่าใช้จ่ายของเธอลงอีก? “แต่พี่พอใจที่จะทำให้ทิฟฟานี่ต้องทนทุกข์ทรมาน ถ้าเธอเจอทิฟฟานี่อีก พี่จะทรมานทิฟฟานี่จนเธออยากจะตาย” เสียงของแซคคารีเทียบเท่ากับพายุลูกเห็บที่เย็นยะเยือก มิแรนด้าตัวสั่น “พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง พี่แซค? พี่— อ๊ะ!” แซคคารีปัดมือของเธอออก เขาขึ้นไปบนรถแล้วกระแทกประตูก่อนท

แซคคารีเปิดริมฝีปากเรียวบางของเขา แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ ชาร์ล็อตสังเกตว่ามือของแซคคารีผู้แข็งแกร่ง เย็นชา หัวใจโลหะนั้นสั่นไหวตอนที่เขาถือกล่องเหล็กนั้นไว้ในมือ 'เขาต้องเจ็บปวดแน่ ๆ ! อะไรอยู่ในกล่องเหล็กนั่นนะ?' รถของลอร์เรนจอดอยู่ไม่ไกลนัก ขณะที่เธอกำลังจะขึ้นรถ ก็ได้ยินเสียงร้องของทารกจากข้างใน พี่เลี้ยงสองคนเริ่มหงุดหงิดทันที “ทำตัวดี ๆ สิเด็กน้อย อย่าร้องไห้… แม่ของหนูจะอยู่กับหนูในรถแล้ว…” อย่างไรก็ตาม ลอร์เรนไม่ได้ขึ้นรถเพื่อปลอบลูกน้อยของเธอในทันที เธอโบกมือให้ชาร์ล็อตแทน “ไม่อยากเจอหลานชายของพี่เหรอ พี่คาร์ลี่?” ชาร์ล็อตไม่อยากอยู่ใกล้ลอร์เรนเลย แต่ด้วยเหตุผลแปลก ๆ บางอย่าง เสียงร้องของทารกดูเหมือนจะดึงเอาความสนใจของเธอ เธอรู้สึกราวกับว่ามีแรงดึงดูดที่รุนแรงและต้านทานไม่ได้กำลังเรียกเธอจากแหล่งกำเนิดของเสียงร้องนั้น ขาของเธอเคลื่อนเข้าหามันราวกับว่าพวกมันมีเจตจำนงของตัวเอง พี่เลี้ยงเริ่มประหม่า “คุณลาร์สัน เธอเป็นใครคะ? คุณวาเลนไทน์สั่งไว้เฉพาะ ว่าไม่อนุญาตให้คนแปลกหน้าจับตัวเด็กนะคะ” ลอร์เรนหัวเราะคิกคัก “อย่างี่เง่าไปหน่อยเลย เธอคือพี่สาวของฉันเอง เธอไ